ตอนที่ 35 : Error : 0x00000031 1,000,000 ซิล
ERROR Online : Overkill
“เจอกันในเกม…สินะ”
นาคาพึมพำออกมาเบาๆ ตอนที่ตัวเขากำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ที่ม้านั่งยาวบริเวณหน้าน้ำพุ
ละอองแดดบางๆ ในตอนเช้าที่ลอยมาสัมผัสกับใบหน้าบ่งบอกว่ามันเป็นเวลาเช้าตรู่ ตำแหน่งที่เขาเกิดคือบริเวณนอกเมืองใกล้กับกระดานข่าว นาคาเดินเข้าประตูเมืองทันทีก่อนจะปรี่ตรงมารอที่น้ำพุบริเวณจัตุรัสกลางหมู่บ้านตามที่เธอบอก เพียงแต่หลังจากที่นั่งรออยู่ราวๆ สิบนาที เขาจึงตระหนักถึงความจริงบางอย่างได้ว่า
เธอไม่ได้นัดเวลากับเขาไว้นี่นะ
ซู่...ซ่า
สรุปว่า เขาก็เลยใช้เวลาส่วนใหญ่ในการรอไปกับการนั่งดูน้ำพุพุ่งขึ้นพุ่งลงบนม้านั่งยาว ฟังเสียงพ่อค้าแม่ค้าในหมู่บ้านประกาศขายสินค้ากันปาวๆ ในขณะที่บางช่วงเขาก็หันไปสังเกตผู้เล่นที่เดินผ่านไปมาในแถบจัตุรัสแห่งนี้
1,183 คนคือจำนวนยูสเซอร์ทั้งหมดที่ผ่านตา [ไม่นับคนซ้ำ] อาชีพที่คาดว่าเยอะสุดคือสายระยะประชิดที่ใช้อาวุธประเภทดาบ, มีด, ธนูและขวาน ที่ 696 คน นักเวทย์และนักบวชถือว่าอยู่ในจำนวนน้อยพอสมควรที่ 134 คน ในขณะที่เหลือ 353 คนคือผู้เล่นที่เขาไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นอาชีพอะไรกันแน่
“สายต่อสู้เยอะกว่าจริงๆ ” เขาพึมพำออกมาเบาๆ
แต่ก็ตรงกับข้อมูลตามเว็ปบอร์ดที่ว่านักเวทย์จะอยู่ในแถบเมืองเวทมนตร์มากกว่าแถบแผนที่ชนบท เพราะสามารถเรียนรู้เวทมนตร์และหาซื้อของได้ง่ายกว่า ขณะที่ทางด้านนักฆ่าส่วนใหญ่จะอยู่ในแถบแผนที่ลับหรือซอกหลืบของเมืองใหญ่มากกว่าชนบทแบบนี้
เป็นไปได้ว่าบทบาทของอาชีพภายในเกม ERROR Online จะเป็นแค่ตัวกำหนดหน้าที่พื้นฐานเท่านั้น ไม่ได้จำกัดแนวทางการเล่นของยูสเซอร์ อย่างเช่นไอรินที่ดูน่าจะเป็นนักเวทย์สาย Creation แต่เธอกลับเน้นไปที่เวทย์ซัมม่อนแมวอย่างเดียว หรือแม้แต่แอชที่ใช้พิษเป็นหลัก
หมายความว่าให้อิสระกับผู้เล่นในการเลือกทักษะหรืออาชีพ...
แต่ถ้าแบบนั้นจะอธิบายเรื่องอลิซว่ายังไง? จากคำพูดของคุโระเธอบอกว่าเธอมีความถนัดทั้งเวทมนตร์อาวุธและทักษะเกือบทุกแขนง!?
อาชีพสายนักเวทย์จะมีค่ามาน่า [Mana] ที่ใช้ในการร่ายเวทย์ สายนักสู้จะมีค่าพลังความเหนื่อย [Stamina] หรือพลังชี่ [Qi] ในขณะที่ถ้าเป็นสายอาชีพประหลาดๆ อย่างเช่นลูนาติค [Lunatic] จะใช้ค่าจิตสังหาร [Killing Intent] ในการร่ายทักษะ หรือไม่ก็ถ้าเป็นอาชีพประเภทคนทรง [Shaman] ที่ใช้พลังวิญญาณ [Spiritual Power] ในการร่ายเวทย์
นั่นก็หมายความว่าถึงจะไม่ได้กำหนด แต่ตัวบ่งบอกว่าใช้ทักษะของแต่ละอาชีพได้หรือไม่ได้ก็คือค่าพลังที่ใช้ในการเรียกใช้ทักษะที่แตกต่างออกไประหว่างแต่ละอาชีพ
เธอ...เป็นอาชีพอะไรกันแน่
ตึ๊ง!
หน้าต่างสีฟ้าที่เด้งขึ้นมาพร้อมกับเสียงของระบบทำเอานาคาที่กำลังคิดถึงเรื่องทักษะอยู่ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนไปมองมันด้วยความแปลกใจ
ผู้เล่น แอช ต้องการเปิดหน้าต่างสนทนาส่วนตัวกับคุณ
ตกลง / ไม่ตกลง
แอช?
มือของนาคาไปสัมผัสกับปุ่มตกลง หน้าต่างสนทนาก็เด้งขึ้นมาที่ใบหน้าของเขาทันที
“ฉันได้ข่าวแล้วนะ เพิ่งประกาศในเว็ปบอร์ดก่อนที่ฉันเข้าเกมมาสักพักนี่แหละ! สุดยอดเลย...นายชนะได้รางวัลที่หนึ่งของกิจกรรมมาราธอนนั่นเลยไม่ใช่หรือไง!! ว่าแต่แบบนี้พี่แซ็คจะไม่ว่านายเรอะ เห็นว่าเขาอยากให้ไอรินได้นี่นา! ว่าแต่การต่อสู้กับอลิซาเบธ บาโธรี่ นายชนะอย่างนั้นเรอะ!? ฉันเป็นห่วงนายนะ ตอนวันรุ่งขึ้นนี่ทำเอาแทบจะเรียนหนังสือไม่เข้าหัวตลอดวันเลยละ ฮะๆๆ”
เสียงพูดของแอชดังถี่ยิบมาจากหน้าต่างสนทนา ทำเอานาคาถึงกับต้องยกมืออุดหู ก่อนที่เขาจะรออีกฝั่งเอ่ยจบจึงตอบกลับไปว่า
“นั่นสินะ เอาเป็นว่าฉันชนะบาโธรี่ ส่วนอันดับหนึ่งฉันได้เพราะไอรินยกให้ฉันน่ะ”
“จริงดิ ว่าแต่ไปไงมาไง เควิน แรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับสอง ถึงเข้าที่ 3 แบบนั้นละ”
“เห็นว่าเขาไม่สนใจกิจกรรมนั้นเท่าไหร่ เลยยกให้ฉันกับไอรินน่ะ”
“โอ้โหแบบนั้นเองสินะ แหม พี่แกนี่ใจกว้างเป็นบ้า...ว่าแต่นี่นายยังอยู่ที่หมู่บ้านในหุบเขาสีน้ำเงินอยู่ใช่ไหม นาคา”
“อื้อ นั่งรอเพื่อนอยู่ที่น้ำพุน่ะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันไปหา พอดีมีรุ่นพี่ในกิลด์ฉันอยากจะคุยกับนายอยู่น่ะ เห็นว่าเขารู้จักนายด้วยนะ”
“รู้จักฉัน?”
“ใช่”
“แล้วเขาชื่ออะไรละ”
“คุโร ฮิทสึกิ”
ท้องฟ้าในเกมสว่างขึ้นเล็กน้อย เขาเปลี่ยนไปนั่งเท้าคางอยู่ที่ริมเก้าอี้ไม้ม้านั่งยาวในขณะที่สมองของเขาก็คิดถึงเรื่องบทสนทนาเมื่อครู่
แอชรู้จักกับคุณคุโระ? จะว่าแปลกมันก็แปลก จะว่าไม่แปลกมันก็ไม่แปลก เพราะสองคนนั่นก็ถือว่ามีสไตล์การเล่นที่เหมือนกันในระดับหนึ่ง...
บางทีเขาน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกจากทักษะใช้พิษรวมไปถึงทักษะแปลงร่างเป็นงูของแอช มันดูช่างเข้ากับชื่อกิลด์ของคุณคุโระที่มีชื่อว่า ‘อสรพิษ’ เสียเหลือเกิน
แต่ใครล่ะจะคิดว่ามันจะฟิตเป๊ะพอดีซะขนาดนี้
กิลด์นักฆ่า...สินะ
นาคาคิดก่อนที่จะเขาจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
เอาเถอะ ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งรอแบบนี้ต่อไป...
45 นาทีผ่านไป
“โพชั่นไหมคะ ไลฟ์โพชั่นถูกๆ ซาบซ่านเย็นชื่นใจ ขวดละ 100 ซิลค่า!”
“รับของร้อน ของเย็น ของชืด ของเข้า ของถูกๆ ของแพงๆ เล่นของทุกชนิดจ้า!!”
“หาตี้ขึ้นเขาสีน้ำเงินเก็บเลเวลกับแมพหมี ขาดนูกับพระอีก 2 คนครับ!!!”
นาคายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ในขณะที่ผู้คนรอบข้างของเขาก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาค่อยๆ ยกมือปิดปากขึ้นมาหาว ก่อนจะทรุดตัวลงไปนอนลงกับม้านั่งยาวซึ่งแทบจะเรียกได้ว่ามันเป็นของเขาโดยสมบูรณ์แล้ว
“นานจริงๆ แฮะ” คือสิ่งที่เขาพึมพำออกมา ก่อนที่เขาจะหลับตาลงช้าๆ แล้วจึงปล่อยสติของตัวเองให้หลุดลอยไป
1 ชั่วโมงผ่านไป
“นายมาที่นี่ทำไมกันหา คุโร ฮิทสึกิ!!”
“อ...อย่าพึ่งโมโหสิ เจ้าหญิง”
นาคารู้สึกตัวขึ้นมาจากเสียงพูดคุยของกลุ่มผู้เล่นที่ดังห่างจากเขาไปไม่ถึง 2 เมตร เขาลืมตางัวเงียขึ้นมาช้าๆ แล้วจึงหันมาหรี่ตามองกลุ่มผู้เล่นทั้งสองฝ่าย
ก่อนที่เขาจะได้แต่นั่งตัวแข็งเป็นหินกับภาพของอลิซ เจ้าของผ้าปิดตาสีขาวที่กำลังถือดาบในมือจ่อไปที่คอหอยของคุโระอยู่
“…”
บรรยากาศบริเวณจัตุรัสเต็มไปด้วยความกดดัน ผู้เล่นจำนวนมากต่างก็หันมามองพวกเขาในขณะที่บางคนก็กระซิบกระซาบกันเองว่า “เฮ้ยๆ นั่นมันเจ้าหญิงแห่งหนามกับโลงศพสีดำไม่ใช่หรือไง!?”
ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แอชผู้เหลือบมาเห็นเขาก็วิ่งเข้ามาทักทายนาคาด้วยน้ำเสียงดีใจ
“ไง นาคา สบายดีเปล่า”
“อือ สบายดีแหละ แต่ในอนาคตอาจจะไม่...”
ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อลิซจะหันมาสบตากับเขา ก่อนที่เธอจะก้าวเท้ามากระชากเสื้อของเขาขึ้นพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงดังว่า
“นาคา! นายมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้!!”
“ตาของเธอ...”
นั่นคือคำพูดที่นาคาเอ่ยถามหลังจากที่เขาถูกลากเข้ามาในตรอกข้างๆ น้ำพุเพื่อหลบผู้คนได้สักพัก
ตั้งแต่ตอนแรกที่เขาเห็นเธอ นาคาก็สะกิดใจกับผ้าปิดตาที่อลิซใส่ปิดดวงตาข้างขวาของเธอมาตลอด
“อือ โดนคำสาปจากพวก ‘กิลด์นักฆ่า’ ที่มาลอบสังหารฉันเมื่อวาน...แต่ข้ามเรื่องนั้นไปก่อน นักฆ่านั่นมาที่นี่ได้ยังไงหา นาคา!”
“สั้นๆ ก็ประมาณว่า ผู้เล่นที่ลงกิจกรรมมาราธอนด้วยกันกับฉันเมื่อวาน เป็นรุ่นน้องกับคุณคุโระ แล้วก็เห็นว่าคุณคุโระมีเรื่องที่อยากจะคุยกับฉันน่ะ”
“มีเรื่องอยากจะคุย…”
เด็กสาวหรี่ตามองนาคาไปสักพักก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจึงดันร่างของเขาออกไปข้างๆ ก่อนที่เธอจะสาวเท้าเดินออกไปจากซอยที่พวกเขาอยู่โดยพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่ว่า
“งั้นก็มาฟังกันเถอะว่านักฆ่านั่นมีเรื่องอะไรที่อยากจะพูดกับนาย”
“ก่อนอื่นเลย ฉันถือโอกาสนี้บอกเรื่องอะไรบางอย่างกับเธอก่อนก็แล้วกัน องค์หญิง”
“มีอะไร...”
ทั้งสี่มาอยู่ในห้องรับรองส่วนตัวของโรงแรมรีน่าครอสโดยทางฝั่งคุโระเป็นฝ่ายอาสาออกเงินด้วยเหตุผลที่ว่าบริเวณน้ำพุนั้นมีผู้เล่นอยู่เยอะเกินไป
คุโระสบตากับเด็กสาว ก่อนที่นักฆ่าชุดดำจะกระแอมไอออกมาเบาๆ แล้วจึงสารภาพความจริงออกไปว่า
“กิลด์ฉันเองแหละที่ลอบสังหารเธอ เจ้าหญิง”
“หา?”
“บอกไปแบบนี้จะดีเหรอครับ!”
คำพูดของคุโระทำเอาสีหน้าของแอชถึงกับเปลี่ยนไปเป็นตื่นตกใจอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เด็กสาวก็เลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อหูกับคำสารภาพผิดที่ถูกเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าใต้ผ้าปิดปากที่ดูนิ่งสนิทของอีกฝั่ง ในขณะที่นาคาก็เพียงแค่นั่งเคี้ยวขนมปังไส้สไลม์สีน้ำเงินที่เขาสั่งมาจากร้านค้าด้านล่างพร้อมกับดูทั้งสองคุยกันอย่างเงียบๆ
“ช่างมันเถอะ แอช ถึงไงเธอก็สมควรจะรู้” คุโระบอกปัด ก่อนที่จะเบี่ยงความสนใจมาหาเขา พร้อมกับพูดด้วยใบหน้าที่เขาคาดว่าคุโระกำลังยิ้มอยู่ว่า
“ว่าไง นาคา”
“สวัสดีครับ คุณคุโระ”
“เห ใส่แว่นด้วยสินะ ดูดีเหมือนกันนี่นา” คุโระเอ่ยทักแว่นสีดำบนใบหน้าของเขา ในขณะที่นาคาก็เพียงแค่พยักหน้ารับ ก่อนที่เจ้าของชุดรัดรูปสีดำคนนี้จะทำท่าเหมือนนึกอะไรออก หันไปหาอลิซที่อยู่ในผ้าปิดตาสีขาวแล้วจึงพูดชมอีกฝ่ายออกมาว่า
“เจ้าหญิงเองก็ดูดีเหมือนกันไม่ใช่หรือไง เทรนด์ผ้าปิดตาแบบนั้นกำลังฮิตเลยนะ”
“...ถ้ามันไม่ใช่คำพูดของสมาชิกกิลด์เดียวกับที่สาปฉัน ฉันจะรู้สึกขอบคุณมาก” คำพูดพร้อมกับสายตาที่ทิ่มแทงของอลิซทำเอาคุโระได้แตลูบหัวตัวเองพร้อมกับหัวเราะ “แหะๆ” กลบเกลื่อน
“โทษทีเจ้าหญิง จริงๆ แล้วฉัน...ก็รู้ข่าวล่วงหน้าแล้วน่ะ เพียงแต่ว่ามันเป็นคำสั่งที่หัวหน้ากิลด์ฉันรับมาเอง ดังนั้นฉันเลยขอให้ปฏิเสธมันไม่ได้น่ะ”
“ฉันก็ไม่ได้หวังจะให้ใครช่วยอยู่แล้ว ถึงจะโดนรุมก็เถอะ แต่แพ้ก็คือแพ้ ฉันยอมรับว่าเมื่อวานฉันน่ะพลาดเอง”
คุโระสบตากับเธอ ก่อนที่จะพึมพำออกมาว่า
“เธอนี่น่าสนใจอย่างที่ฉันคิดจริงๆ เจ้าหญิง”
“นายว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไรหรอกๆ” คุโระโบกมือปัดๆ ก่อนที่จะเบี่ยงความสนใจหันมาทางเขาที่กำลังนั่งเคี้ยวขนมปังอยู่บนเตียงเงียบๆ แล้วจึงถามออกมาว่า
“ว่าแต่เธอ..ชนะกิจกรรมมาราธอนจริงๆ เหรอ นาคา”
เขาพยักหน้า
“เรื่องจริงสินะ แต่ตามที่ฉันได้ยิน เห็นว่าแรงค์กิ้งยูสเซอร์ก็ลงกิจกรรมนั่นด้วยไม่ใช่หรือไง เธอเอาชนะพวกนั้น”
เมื่อเห็นรุ่นพี่ของตนพูดออกมาแบบนั้น แอชจึงเอ่ยเสริมขึ้นว่า
“พวกเราเป็นพวกกับธิดาแมวแรงค์กิ้งอันดับ 8 แล้วก็ผู้ล่วงรู้อนาคตที่ครอบครอง 6 น่ะ เลยผ่านมาได้...ผมพลาดตายตอนที่สู้บอสลับน่ะ เแต่ได้ยินว่านาคาเล่นต่อจนจบกิจกรรมแถมได้รางวัลที่หนึ่งด้วย”
“อันดับ 6 กับอันดับ 8...” คุโระยืนคิดไปสักพักก่อนที่จะถูกเรียกความสนใจจากอลิซเดินมากอดอกที่เบื้องหน้า ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามออกมาว่า
“เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนจ้างกิลด์นาย แล้วก็ทำไมพวกนั้นถึงเป็นศัตรูกับฉัน คายออกมาให้หมด คุโร ฮิทสึกิ ไม่งั้นอย่าหวังว่านายจะได้กลับไปเหยียบกิลด์นายอีก”
‘อลิซนี่ น่ากลัวแฮะ’ คือสิ่งที่นาคาคิดในขณะที่ตัวเองก็นั่งเคี้ยวขนมปังก้อนใหญ่ในมือไปเรื่อยๆ
จะว่าไปแล้วรสชาติอาหารภายในเกมนี้...ก็ใช้ได้เหมือนกันแฮะ
“ฉันบอกเธอไม่ได้หรอก เจ้าหญิง มันเป็นกฏน่ะว่าห้ามเอ่ยข้อมูลเกี่ยวกับผู้ว่าจ้าง” คุโระสบตากับอลิซที่กำลังมองตรงมาด้วยนัยน์ตาคมกริบ ร่างในชุดดำยืนลูบศีรษะอย่างเซ็งๆ จากนั้นจึงหยิบอาวุธบางอย่างออกมาแล้วยื่นมันให้กับเด็กสาว
“เอ้านี่ ของๆเธอ ถือว่าแทนคำขอโทษจากฉันแล้วกัน เจ้าหญิง”
“นาย…” อลิซขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ สิ่งที่คุโระถืออยู่เบื้องหน้าคือปืน ‘Zero Cutlass’ สีดำของเธอที่ถูกชิงไปโดยสมาชิกกิลด์นักฆ่าสองคนที่สู้กับเธออย่างแน่นอน แต่ที่น่าแปลกใจก็คือทำไมคุโร ฮิทสึกิคนนี้ถึงยื่นมันกลับคืนมาให้เธอซะอย่างนั้น
นักฆ่าในชุดรัดรูปสีดำไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้าให้กับเธอ ก่อนที่จะยื่นมันส่งมาพร้อมกับหน้าต่างแสดงความเป็นเจ้าของที่ถูกคืนกลับมาให้กับเธอ
“ขอบคุณ” คือสิ่งที่อลิซพูดออกมาอย่างไม่เต็มปาก ในขณะที่คุโร ฮิทสึกิก็เพียงแค่โบกมือปัดเบาๆ แทนการบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนที่นักฆ่าชุดดำจะเลื่อนใบหน้ามาทางนาคาพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า
“เข้าเรื่องกันก่อน เอาเป็นว่าประเด็นที่ฉันมานี่อยู่ที่นาย นาคา”
นาคาที่เพิ่งกลืนขนมปังไส้สไลม์ชิ้นสุดท้ายลงลำคอหรี่ตาอย่างงงๆ
“ใช่ นายนั่นแหละ” คุโระพยักหน้า ก่อนที่จะหยุดจังหวะสักพักแล้วจึงพูดออกมาว่า
“นาคา...นายถูกตั้งค่าหัวเป็นจำนวน 1,000,000 ซิล”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
= ตัวเอง
ไม่ใช่พี่แซ็คมาแก้แค้นใช่ไหม
555
ว่าแต่ว่า ทำไมชอบกินสไลม์สีน้ำเงินเนอะ นาคา