ERROR Online : Overkill มหานครออนไลน์แห่งความผิดพลาด

ตอนที่ 18 : Error : 0x00000014 สามต่อสอง

ERROR Online : Overkill

            “ลองกับอะไรดี”

            กระสุนมีอยู่ 7 แมกกาซีน = 105 นัด ดังนั้นเขาจะเสียมันไปกับอะไรที่เปล่าประโยชน์ไม่ได้ เพราะนั่นคือเสบียงที่เขามีทั้งหมดในหนึ่งวัน

            จากข้อมูลที่เขานั่งหาเล่นตอนตาค้างจากฤทธิ์กาแฟ แหล่งเก็บเลเวลที่ใกล้ที่สุดก็คือทุ่งหญ้าสไลม์

แต่คิดไปแล้วการเอากระสุน 105 นัดไปยิงมอนสเตอร์ระดับต่ำแบบสไลม์ก็ใช่ที่...หากจะเดินเหยียบสไลม์ พลังโจมตีระดับเขาก็ไม่น่าจะมากพอที่จะสังหารมันได้ในทีเดียว

หรือว่าจะลองกับนกยักษ์ค็อกกาไตรซ์ดี

ซึ่งก็เป็นในจังหวะที่เขากำลังคิดอะไรอยู่นั่นเอง นาคาก็เหลือบไปเห็นร่างของโจรภูเขาสามคนที่ยังคงยืนประจัญหน้ากับเด็กผู้ชายผมเทาอยู่ที่หน้าประตูเมืองเช่นเดิม

“เป้าเคลื่อนไหว...”

นาคาพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ย้อนนึกไปถึงในอดีตยามที่เขาถูกสอนถึงวิธีการใช้ปืน

ท่าทางการจับปืน การกำหนดลมหายใจ การเล็ง การตั้งศูนย์

พื้นฐานที่เขาเคยถูกสอนมาจากครอบครัว

ขอลองดูหน่อยก็แล้วกัน...

กลับมาทางฝั่งเด็กผู้ชายหัวเทาที่กำลังประสบเคราะห์ร้าย เหยื่อผู้น่าสงสารที่กำลังยืนอยู่ในวงล้อมของสมาชิกแก๊งใบมีดโกนทั้งสามคน

The Fight Will begin in 7... [การต่อสู้จะเริ่มขึ้นในอีก 7 วินาที]

6...

5...

4...

เวลานับถอยหลังก่อนการต่อสู้เริ่มมาได้สักพัก และในขณะนี้มันก็กำลังจะเข้าสู่ช่วง 3 วินาทีสุดท้าย บรรดานักสู้ต่างก็กระชับอาวุธเตรียมพร้อม ทว่า ก่อนที่มันจะถูกนับเสร็จ หน้าต่างสีฟ้าก็ปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของผู้เล่นทั้งสี่คนที่กำลังจะต่อสู้

           ผู้เล่น นาคา ต้องการเข้าร่วมการต่อสู้ [ไม่สังกัดฝ่าย]

           ตกลง / ยกเลิก

“3 ต่อ 1 แบบนี้ ไม่แฟร์ไม่ใช่หรือไงครับ”

นาคาที่ปรากฏตัวจากด้านข้างพูดยิ้มๆ ออกมา ขณะที่ทางฝั่งชายเคราดกหัวหน้าปาร์ตี้ใบมีดโกนก็ได้แต่เหลือบตามามองที่เขาอย่างงงๆ ก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“อยู่ดีไม่ว่าดี อยากเจ็บตัวหรือไงไอ้หนู”

“ใช่ เฎิ๋ญษ์วจ่เจ็บฏัว ไฮ๊หนุ๊” สอง ลูกน้องผู้มีภาษาหลักเป็นภาษาต่างดาวพูดเสริม

“เจ็บตัว? น่าแปลกนะครับที่กอริลล่าเพศผู้แบบคุณกลับมีความคิดที่ว่าตัวเองสามารถจะทำร้ายมนุษย์แบบผมเจ็บตัวได้น่ะ” เขาพูด หัวเราะออกมาเบาๆ

“ฮะๆๆ ถ้าเอาเรื่องตลกแบบนี้ไปเล่าให้คนดูแลคุณ บางทีเขาอาจจะขำจนให้กล้วยคุณเพิ่มก็ได้นะครับ”

คำพูดทำเอาโทนได้แต่กระชับขวานในมือแน่นขึ้นอีก หัวหน้าแก๊งใบมีดโกนหันมายิ้มเหี้ยม ก่อนที่จะจับมือของพรรคพวกทั้งสองกดลงไปที่ปุ่ม ‘ตกลง’ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงดุดันออกมาว่า

“แกเลือกเวลาที่จะเป็นฮีโร่ผิดแล้วไอ้หนู!”

นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ดังขึ้นก่อนที่หัวหน้าโจรภูเขาจะกดตกลง ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ระบบจะเริ่มนับถอยหลังใหม่ จากเสียงโหวตที่ครบสามเสียงทำให้นาคาสามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้

The Fight Will begin in 10... [การต่อสู้จะเริ่มขึ้นในอีก 10 วินาที]

“นายไม่ต้องช่วยฉันก็ได้ จริงๆ แล้ว”

คำพูดถูกเอ่ยจากปากของหนุ่มน้อยผมเทาที่เขากำลังเดินไปอยู่ด้านข้าง ก่อนที่นาคาจะหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วจึงพูดกลับไปว่า

“ไม่เป็นไรหรอก”

“ยังไงก็ขอบคุณละกัน ไม่ได้เห็นคนมีน้ำใจแบบนายในเกมมานานแล้ว ฉันชื่อแอช ยินดีที่ได้รู้จัก”

3... 

2... 

1... 

“อื้อ ฉันชื่อนาคา”

Your Fight has begun... [การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว]

          “ยินดีที่ได้รู้จัก”

            เปรี้ยง!

นั่นคือคำพูดที่ดังขึ้นพร้อมกับปืนในมือที่ถูกลั่นไก ถีบลูกกระสุนตรงเข้าไปที่ศีรษะของหัวหน้าแก๊งใบมีดโกน ส่งผลให้ร่างของโทนทรุดลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น พร้อมกับตัวเลขความเสียหายที่เด้งออกมาด้วยความรุนแรง

9,773!

ปืนในมือของนาคาปลิวกระเด็นหลุดออกจากมือด้วยแรงดีดถอยหลังมหาศาลจากลูกกระสุน .50 AE ในขณะที่เขาก็ได้แต่เบิกตากว้างจากแรงดีดของหัวกระสุนที่รุนแรงกว่าที่คาด

แรงกว่า .38 ที่เคยยิงเยอะเลยไม่ใช่หรือไง

“เฮ้ย พี่โทนตายแล้วว่ะ กระจอกชิบหายเลย!” เสียงแรกดังขึ้นมาจากฝั่งลูกน้องคนสนิทเต้ย

“ม...ไม๊กร๊จอกหร่อก ไฮ๊เฎ็กนั่ณฒัลมริ๊ปืฯ” สอง ผู้เล่นลูกครึ่งมนุษย์ต่างดาวพูด

“ผู้เล่นมือใหม่เอาปืนมาจากไหนวะ! โคอาล่ามาร์ชช่วย! เด็กนี่โกงปะเนี่ย”

เสียงโวยวายดังมาจากสมาชิกปาร์ตี้ใบมีดโกนทั้งสอง ในขณะที่เด็กผู้ชายหัวเทาที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้แต่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจจากอาวุธของเขา

ซึ่งนาคาก็อาศัยจังหวะที่ทุกฝ่ายกำลังงุนงงอยู่ รีบพุ่งตัวไปหยิบปืนเดสเปอราโด อีเกิลส์ที่อยู่กับพื้น ก่อนที่จะรีบเล็งมันเข้ากับศีรษะของสมาชิกแก๊งผู้มีชื่อว่าสอง เพียงแต่ก่อนที่จะได้ลั่นไกอีกครั้ง เขาก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาจากทางเด็กหนุ่มผมเทาผู้มีนามว่าแอชคนข้างๆ ว่า

“นายน่าสนใจดีนี่นา นาคา”

            สิ้นสุดคำพูดร่างของสองและเต้ย สมาชิกแก๊งก็หายไปจากเบื้องหน้า ก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยภาพของหมอกโลหิต

ลูกน้องไร้หัวหน้าทั้งสองถูกอะไรบางอย่างที่ทำให้เส้นเลือดบริเวณคอของพวกเขาปริแตกทรุดลงไปที่พื้น พร้อมกับตัวเลขดาเมจที่อยู่ดีๆ ก็ลอยขึ้นท่ามกลางพื้นที่ที่ว่างเปล่า

2,890!

2,717!

นาคารู้สึกตัวอีกทีเมื่อวัตถุบางอย่างกำลังสัมผัสอยู่ที่บริเวณด้านหลัง หันหน้ากลับไปก็พบเข้ากับหนุ่มน้อยหัวเทาที่ยืนจ่อมีดในมือใส่บริเวณกระดูกสันหลังของตน

“1 วินาที...” แอชก้มหัวถอนหายใจแรงอย่างเซ็งๆ ก่อนจะเก็บคมมีดลับเข้าไปในมือ “สู้สถิติที่แย่สุดของไอ้เด็กหัวใบไม้นั่นยังไม่ได้เลย ให้ตายสิ”

นาคาไม่ได้เอ่ยปากตอบอะไรกลับ เขาค่อยๆ เก็บอาวุธปืนในมือใส่หน้าต่างอุปกรณ์ เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้แสดงความเป็นศัตรู

“ขอโทษทีที่หยาบคาย ฉันไม่ได้ตั้งใจ แค่จะลองอะไรนิดหน่อยเฉยๆ” เด็กหัวเทาพูดพร้อมกับยื่นมือให้อีกฝ่าย “ยังไงก็ขอบคุณนายมากละ นาคา”

“ไม่เป็นไร”

นาคายกมือจับกลับเงียบๆ

ดูท่าผู้เล่นคนนี้จะไม่ใช่มือใหม่แบบที่เขาคิด

กระสุนที่เสียไป 1 นัด...แต่มันก็พิสูจน์ได้ว่าการเล็งเป้าของเขาอยู่ในระดับที่ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก

           “ว่าแต่ นาคา นายมีปืนด้วยงั้นเหรอ ผู้เล่นเลเวลน้อยแบบนายไปได้มาจากไหนละนั่น” แอชถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

            “เพื่อนให้มาน่ะ” 

            “ขอดูค่าสถานะของปืนนายหน่อยสิ ได้ข่าวว่ามันหายากมากเลย ตัวฉันเองก็เพิ่งเคยเห็นวันนี้นี่ละ”

            “เอ่อ...”

            “น่าๆ ดูข้อมูลนิดๆ หน่อยๆ มันไม่ชำรุดหรอก เอางี้ละกัน ถ้านายให้ฉันดูปืนนั่น ฉันเองก็จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธที่ฉันใช้เหมือนกัน”

            คำพูดที่ทำเอานาคาถึงกับต้องใคร่ครวญ อาวุธของอีกฝั่งที่สามารถสังหารผู้เล่นสองคนนั่นในชั่วพริบตา ประกอบกับแววตาเป็นประกายของแอชที่กำลังมองตรงมาที่ปืนในมือของเขา นาคาจึงตอบตกลงไป

หน้าต่างอาวุธ [Weapon Window]

ชื่ออาวุธ [Weapon Name] : เดสเปอราโดอีเกิลส์ [Desperado Eagles]

ระดับอาวุธ [Weapon Level] : Unique

พลังโจมตี [Damage] : 317

การจำกัดเลเวล [Level Restriction] : -

อัตราความแรงคริติคอล [Critical Multiplier] : 10 เท่า

คำอธิบาย [Description] : ด้วยดีไซน์ที่บางเฉียบทำให้ปืน .50 เดสเปอราโดอีเกิลส์กระบอกนี้มีน้ำหนักเบาราวกับขนนก ปืนสั้นกระบอกนี้มาพร้อมกับแมกกาซีนที่สามารถบรรจุลูกกระสุนได้ถึง 15 นัด 

ปล. แรงสะท้อน [Recoil] ปืนกระบอกนี้ไม่เบาเหมือนปืนนะ

สกิลติดอาวุธ [Weapon Skills]

1. Head Shot [Passive] คำอธิบาย หากโจมตีที่หัวของมอนสเตอร์จะยืนยันการติดคริติคอลทุกครั้ง

2. Eagle Eye [Active] คำอธิบาย เพิ่มความสามารถการมองเห็นของผู้ใช้

3. Desperado Eagles Calling [Active] คำอธิบาย เรียกหนึ่งในอินทรีเดสเปอราโดออกมา โดยผลที่ได้จะขึ้นอยู่กับความสามารถและระดับของผู้ใช้

“มีสกิลแถมมาให้สามสกิลแบบนี้มันหายากสุดๆ เลยไม่ใช่หรือไงกัน ให้ตายสิ ปืนนี่มันดีเป็นบ้า!” นัยน์ตาของฝั่งตรงข้ามระริกระรี้ด้วยความตื่นเต้น “แต่พลังโจมตีไม่สูงเท่าไหร่แฮะ ที่เหนือกว่าของในระดับเท่ากันคงเป็นเพราะดาเมจไม่แกว่ง ไม่จำกัดเลเวล แล้วก็อัตราความแรงคริติคอลบ้าพลังที่ดันสูงกว่าคูณหกของธนูอีก...” แอชวิเคราะห์

           “นาคา ท่าทางเพื่อนนายนี่คงรวยมากละสิท่า ในเอเชียนี่อาวุธปืนทั้งหมดมีแค่ 13 กระบอกเองนะ”

           “น่าจะเป็นแบบนั้นละนะ”

            “เอาละ ถ้างั้นก็ถึงตาที่ฉันจะโชว์อาวุธของฉันบ้าง” แอชพูด ก่อนที่จะกระแอมไอเล็กน้อย แล้วจึงชูอาวุธในมือขวาของตนขึ้นมา

            มันมีลักษณะคล้ายกับปลอกแขนติดกลไก ขณะที่อาวุธที่อยู่ข้างด้านในก็เป็นคมดาบสีเงิน

           “พลังโจมตีอยู่ที่ 750-1,000 หน่วย ข้อดีคือมันใช้โจมตีได้รวดเร็ว ส่วนข้อเสียคือระยะที่สั้น ถ้านายสนใจไว้ฉันจะแนะนำร้านที่ขายมันให้”

            “เป็นทางเลือกที่น่าสนใจเหมือนกัน แต่พูดตามตรงถ้าเคลื่อนไหวแบบนายไม่ได้ มันก็คงจะไร้ค่าละนะ”

            แอชหัวเราะออกมาเบาๆ

“ขอบคุณอีกทีที่ให้ฉันดูปืนของนาย นาคา” เด็กหนุ่มผมเทาก้มหัวขอบคุณ “ว่าแต่พวกเรามาปาร์ตี้กันดีไหม ฉันเป็นสายโจมตีระยะใกล้น่ะ [Melee] นายเป็นสายโจมตีระยะไกล [Ranged] สินะ พอดีเลย เดี๋ยวฉันพานายเก็บเลเวลเอง นายเลเวลต่ำอยู่ใช่ไหมละ”

           “ไม่เป็นไร ฉันชอบเก็บเลเวลคนเดียวมากกว่าน่ะ” เขาปฏิเสธไปเนื่องจากตัวนาคาเองไม่สามารถได้รับค่าประสบการณ์จากปาร์ตี้ จึงไม่มีประโยชน์ที่จะปาร์ตี้กับคนอื่น

           “ว้า” แอชลูบศีรษะของตัวเองด้วยความเสียดาย ก่อนจะพูดออกมาว่า

“อย่างน้อยก็ขอเพิ่มนายเป็นเพื่อนไว้ละกัน

           ผู้เล่น แอช ต้องการเพิ่มคุณป็นเพื่อน

            ตกลง / ยกเลิก

            นาคากดรับ ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายไปตามทาง นาคาเลือกที่จะมุ่งหน้าไปในแถบทุ่งหญ้าทางตะวันออกเรื่อยๆ ผ่านบริเวณทุ่งหญ้าสไลม์ที่เหมาะสำหรับผู้เล่นเลเวล 1 ไปจนถึงอาณาเขตของนกยักษ์ค็อกกาไตรซ์

            “ถ้าจำไม่ผิด จะต้องเลี้ยวขวาแยกแรก...”

            นาคาพึมพำออกมาเบาๆ หลังจากที่เขาเดินผ่านเขตของนกยักษ์มาจนถึงอาณาเขตบึงสีน้ำเงินเข้ม ก่อนที่จะเชื่อใจความจำของตัวเอง เดินเลี้ยวขวาทันทีที่เห็นบึง มุ่งหน้าตรงมาตามถนนดินบนทุ่งหญ้าที่ตรงไปสู่อาณาเขตป่าทึบที่อยู่ไกลลิบๆ

            “สุดท้ายก็ ต้องเป็นที่นี่สินะ”

สองเท้าพาเขามาหยุดอยู่ข้างหน้าป่าทึบขนาดใหญ่ที่มีสัญลักษณ์คือต้นไม้ยักษ์สองต้นที่ถูกคมมีดเฉือนเป็นรูปกากบาทตั้งขนาบข้างกันอยู่จนมีลักษณะคล้ายประตู

แหล่งเก็บเลเวลสำหรับผู้เล่นขั้นกลาง พื้นที่ที่ขึ้นชื่อเป็นอย่างดีในเรื่องมอนสเตอร์ที่แสนเจ้าเล่ห์

ได้รับการขนานนามว่า ‘ป่าปีศาจแห่งบลูวัลเลย์’ แอเรียหฤโหดที่ผู้เล่นต่างก็ขยาดจากมอนสเตอร์ที่ชอบเล่นสงครามประสาทกับผู้เล่นที่เข้ามาในป่าโดยการซุ่มโจมตีจากด้านหลังจนทำให้หวาดระแวงจนไม่สามารถพักฟื้นฟูพลังได้

พื้นที่...ที่นาคาเลือกที่จะมาเก็บเลเวลในวันนี้

ป่าต้องห้ามแห่งหุบเขาสีน้ำเงิน [Sacred Forest of Blue Valley]

บันทึกข้อมูล [Data Entry]

ผู้เล่นปกติ [Normal User]

User : แอช [Ash]

Alias : ?

Class : Cutthroat [นักฆ่า]   Level : 85

Evaluation [ประเมินความสามารถ]

               Strength : C-            Agility : A-

               Endurance : D+       Range : B

               Ability : B+               Magic : D

              Luck : C                    Growth Potential : C+

Forte [ความถนัด] : Precise Aim [การเล็งที่แม่นยำ] Poison Expert [ชำนาญในด้านการใช้พิษ]

Weakness [จุดอ่อน] : Fragile [เปราะบาง] Little Damage [พลังโจมตีเบา]