ตอนที่ 125 : Error : 0x00000119 แบล็ค ฟอเรสท์
ERROR Online : Overkill
“...”
รู้สึกตัวอีกที นาคาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม กับภาพมัวๆ ของทีวีแอลซีดีจอยักษ์ที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า
เขาค่อยๆ ยกมือปิดปากหาวก่อนจะหยิบแว่นสายตาของตัวเองขึ้นมาสวม
“แอเรียนั่นใหญ่กว่าที่คิดจริงๆ แฮะ”
เด็กหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ
สิบอาณาจักรแห่งความล่มสลาย สนามแข่งในศึกชิงตำแหน่งแรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับที่สิบรอบสุดท้าย
คงจะต้องบอกว่าเป็นแอเรียที่กินอาณาเขตค่อนข้างกว้างอยู่พอสมควร
วิธีการต่อสู้ เดาว่าคงจะเป็นการต่อสู้แบบเซอร์ไววัลโดยที่มีเงื่อนไขอะไรบางอย่างที่สืบเนื่องไปเข้ากับคีย์เวิร์ดอย่าง ‘อาณาจักรแห่งความล่มสลายทั้งสิบ’
จะว่าไปแล้วจากที่เขาเดินสำรวจแอเรียพร้อมกับดูการถ่ายทอดสดศึกท้าดวลระหว่างยูสเซอร์ไปพลางๆ เพื่อเช็คความสามารถของคู่ต่อสู้
เขาก็พบกับความจริงอันโหดร้ายในการแข่งขันเมื่อวานนี้ว่า
ระบบการท้าดวลที่ถูกยกขึ้นมาเป็นเงื่อนไขหลักในการเข้าสู่รอบต่อไป
มัน...เป็นเพียงแค่กับดักที่ถูกวางไว้โดยทีมงานของ ERROR Online
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่แล้ว
“อ๊ากกกกก!!!!”
“กรี๊ดดดด!!!”
เสียงกรีดร้องโหวกเหวกโวยวายด้วยความตกใจกลัวกับอันตรายที่กำลังจะมาถึงชีวิตดังขึ้นมาจากเหล่า NPC ปนเปไปกับผู้เข้าแข่งขันเพียงไม่กี่หยิบมือที่หลงเหลืออยู่ภายในแอเรีย ‘หมู่บ้านในหุบเขาไร้จันทร์’
ตึกรามบ้านช่องที่ทำขึ้นมาจากอิฐดินพังทลายกับภาพเศษซากความล่มสลายพังพินาศของอาณาเขตที่เคยงดงามราวกับสรวงสวรรค์ หมู่บ้านในหุบเขาไร้จันทร์ที่เคยเป็นดังภาพวาดในอุดมคติหรือรีสอร์ทพักผ่อนหย่อนใจไม่ต่างกับสวรรค์บนดิน
แปรเปลี่ยนไปกลายเป็นพื้นดินโล่งเตียน บ้านเรือนร้านค้าที่เคยถูกครอบครองเป็นเจ้าของ ณ บัดนี้กลับกลายเป็นเพียงแค่ซากปรักหังพังถูกทำลาย
เด็กน้อยยืนร้องไห้อยู่เบื้องหน้าร่างไร้ชีวิตของมารดาภายใต้เศษซากที่เคยเป็นบ้านอันอบอุ่น พี่ชายที่กำลังใช้ฝ่ามือชุ่มไปด้วยโลหิตทั้งสองตะกุยดินทั้งน้ำตาหลังจากที่น้องสาวถูกฝังทั้งเป็น หญิงสาวที่นั่งกุมใบหน้าอยู่เบื้องหน้าชายหนุ่มผู้เป็นที่รักกับหยาดน้ำตาที่ไหลลงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดท่ามกลางดวงอาทิตย์สีดำทะมึนที่ลอยอยู่บนฟากฟ้า
หมู่บ้านในหุบเขา...ที่เต็มไปด้วยเสียงตะโกนกรีดด้วยความความเจ็บปวดทรมานให้กับชีวิตที่ไร้ความยุติธรรมและจุดจบของผู้เป็นที่รักที่พวกเขาต้องมาเผชิญ
ภาพที่ไม่ต่างจากนรกจำลองบนผืนดิน
ตูมมม!!!
เสียงระเบิดของผิวดินทำเอายูสเซอร์ผู้ชมจำนวนมากในแอมฟิเธียเตอร์ได้แต่สะดุ้งเฮือก พร้อมกับใช้มือจับไปมาเพื่อสำรวจอวัยวะของตนว่าอยู่ครบสามสิบสองส่วนหรือเปล่า ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อพบว่าไม่มีอะไรสึกหรอ
จากประกาศที่ออกมาตั้งแต่เมื่อวานโดยโฆษกร่วมของกิจกรรมอย่างเมดสาวลิเบอริก้าว่า
“สำหรับผู้ที่มีความสนใจในการท้าดวลรอบนี้ ทางรูนการ์ดก็ขอบอกว่าเรามีแอเรียพิเศษที่ผู้ชมสามารถเข้าไปสัมผัสความระทึกใจในรูปแบบเรียลไทม์ได้ที่แอมฟิเธียเตอร์ภายในหมู่บ้านค่ะ หรือหากทุกท่านสนใจก็สามารถเลือกที่จะเข้าไปรับชมการท้าดวลระหว่างผู้เข้าแข่งขันที่เกิดขึ้นภายในแอเรียก็ได้ แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่าทางเราไม่รับประกันความปลอดภัย หากผู้เล่นทำการออกจากแอมฟิเธียเตอร์ที่เตรียมไว้ให้...”
ความสับสนกับข้อมูลบอกใบ้ที่ทำเอาผู้เล่นต่างก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับคำอธิบายที่ถูกลงท้ายไว้ว่าไม่รับประกันความปลอดภัยก่อนที่จะมาถึงบางอ้อในวันนี้ว่า
แอมฟิเธียเตอร์คืออาณาเขตเดียวในแอเรียที่ถูกปกป้องจากความเสียหายทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นภายในอาณาเขตหุบเข้าไร้จันทร์ในขณะนี้
ตูมมม!!!
เสียงระเบิดของผิวดินดังขึ้นพร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มหัวยุ่งที่ดีดตัวออกมาข้างๆ อย่างฉิวเฉียด หลังจากที่เวทมนตร์พลังงานความมืดบีบอัดถูกร่ายพุ่งใส่เขากลืนกินแอเรียร้านขายของที่เขายืนอยู่บิดม้วนตีกลับก่อนที่จะระเบิดออกด้วยความรุนแรง
“ไม่ตลกเลยนะครับ คุณเนโคร!!”
วรุณเอ่ยเสียงเครียด ในมือจับไปยังดาบบัญชาสวรรค์ [Heaven’s Will] แน่นขณะที่นัยน์ตาของเขาก็หันมองไปยังเศษซากความว่างเปล่าที่เคยเป็นร้านขายของ
เจ้าของการโจมตีเมื่อครู่ ชายหนุ่มที่ยืนถือลูกบอลพลังงานความมืดอัดแน่นส่งออร่าแห่งความตายเข้มข้นเป็นไออยู่เต็มพื้นที่ได้แต่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าของเสื้อยืด ‘Save Water Drink Beer’ จะพูดออกมาว่า
“เล่นทีเผลอยังหลบได้ทัน ปฏิกิริยาไวเหมือนกันนี่ คุณหัวหน้าทีม...ไม่ดิ คงจะต้องบอกว่าคุณอดีตหัวหน้าทีมนี่นะ”
วรุณหันมองไปยังเศษซากร่างของเจ้าของร้านที่นอนกลับหลังฝังอยู่บนดินด้วยความสลดใจ ก่อนที่จะกลับมาเผชิญหน้ากับเนโครด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไปซีเรียสกว่าเดิม
“คุณ...ทำแบบนี้ทำไมครับ”
คำตอบมีเพียงแค่การยักไหล่ของเนโครฟิเลีย ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำพูดเดียวกันกับวรุณออกมาด้วยน้ำเสียงล้อเลียนว่า
“คุณ...ทำแบบนี้ทำไม” พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ออกมาในลำคอไปสักพักแล้วจึงเอ่ยต่อว่า
“นายเคยส่องกระจกดูเวลาที่ตัวเองพูดบ้างหรือเปล่า วรุณ” พูดพร้อมกับใช้เวทมนตร์เรียกกระจกขนาดเท่าตัวคนขึ้นมาข้างๆ พร้อมกับหันมันเข้าเผยให้เห็นถึงใบหน้าของอีกฝั่ง
ใบหน้าของเด็กหนุ่มหัวยุ่งที่กำลังจ้องกลับมาด้วยแววตาที่แข็งกร้าวราวกับผู้พิทักษ์คุณธรรมที่กำลังเผชิญหน้ากับปีศาจร้าย
“แค่ฉันใช้เวทมนตร์ไปโดน NPC นายกลับทำหน้าเหมือนกับสิ่งที่ฉันทำคือความชั่วร้ายที่ไม่สมควรจะได้รับการให้อภัย อย่างกับว่าการที่ฉันฆ่าใครสักคนในเกมมันคือความผิดที่ฉันสมควรจะโดนลงโทษ”
“แล้วคุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำมันเป็นสิ่งที่ดีแล้วเหรอครับ”
เนโครฟิเลียส่ายหน้าช้าๆ
“นี่มันปีอะไรแล้ว...วรุณ จนถึงตอนนี้นายยังสนใจอะไรกับเรื่องประเภทความดีความชั่วด้วยหรือไง”
เนโครแมนเซอร์แห่งป่าดำแค่นเสียงเฮอะออกมาในลำคอ
“คนที่มีอภิสิทธิ์เท่านั้นแหละถึงจะพูดเรื่องแบบนั้นออกมาด้วยความมั่นใจได้ วรุณ คนที่ชีวิตไม่ต้องลำบาก ไม่ต้องกระเสือกกระสนทำงานเพื่อเอาชีวิตรอดไปในแต่ละวันเท่านั้นแหละ ถึงจะพูดถึงเรื่องสวยหรูแบบความดีความชั่วได้”
คิ้วทั้งสองข้างของวรุณกระตุกเล็กน้อย ความเงียบเข้าปกคลุมหลังจากบทสนทนาที่ตึงเครียด ทั้งสองยืนมองหน้ากันสักพักก่อนที่แรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับสามแห่งเอเชียจะเป็นฝ่ายเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิมว่า
“ผมไม่มีเวลาจะมาคุยกับคุณอยู่ที่นี่หรอกนะครับ คุณเนโคร คุณก็เห็นว่าแอเรียนี่อันตรายขนาดไหน แล้วยังสุริยุปราคาของคุณลิลลี่อีก ถ้าผมไม่ไปช่วยซีรัป...”
“หยุดๆ ไอ้นิสัยนั้นก็เหมือนกัน นายจะโอ๋แม่นั่นไปถึงไหน การจะไปให้ถึงอันดับที่ 10 สุดท้ายมันก็ต้องใช้ความสามารถตัวเองอยู่ดี ต่อให้นายจะไปช่วยหรือไม่ไปช่วยน้ำหวาน ยังไงผลลัพธ์สุดท้ายแม่นั่นก็ไม่มีทางที่จะได้อันดับที่ 10 อยู่แล้ว”
วรุณหลุบตาลงต่ำ บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนไปปกคลุมด้วยความเงียบอยู่สักพักก่อนที่นักดาบอันดับสองของเอเชียจะถอนหายใจเบาๆ แล้วจึงจะมองตรงไปยังชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาแน่วแน่ดังเคย
“ต่อให้เธอจะไม่ได้อันดับที่ 10 แต่ยังไงผมก็สัญญาไว้แล้วว่าผมจะช่วยจนถึงที่สุด”
พูดพร้อมกับยกดาบของตัวเองขึ้นชูไปข้างหน้าตรงไปยังร่างของเนโครแมนเซอร์ในเสื้อยืดสีขาวอดีตเพื่อนร่วมทีมของตน
“ก็ตามนั้น วรุณ”
เนโครแมนเซอร์แห่งป่าดำพูดพร้อมกับลูกแก้วในมือของเขาที่เริ่มจะส่งไอสีดำพวยพุ่งออกมาอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันไม่ชอบนาย แล้วนายก็ไม่ชอบฉัน”
เช่นเดียวกับผืนดินที่เริ่มแยกและแอเรียที่เริ่มเปลี่ยนแปลง รากไม้ที่พุ่งขึ้นมาจากพื้น เช่นเดียวกับโครงกระดูกจำนวนมากที่เริ่มตะเกียกตะกายออกมาจากใต้ผืนพิภพ พื้นที่หน้าร้านขายไอเท็มฟื้นพลังที่เคยมีสภาพเป็นทุ่งหญ้าเริ่มค่อยๆ เปลี่ยนไปถูกปกคลุมด้วยป่าไม้อย่างกับป่าลึก
The Black Forest
ทักษะประจำตัวถูกเรียกใช้เช่นเดียวกับหมอกหนาจัดบดบังทัศนะวิสัย ป่าลึกที่เต็มไปด้วยรากไม้เถาวัลย์และพืชพรรณบดบังทัศนียภาพรวมไปถึงหมอกสีขาวหนาแน่นที่ทำให้แม้แต่แรงค์กิ้งยูสเซอร์ระดับสูงแบบวรุณก็ยังไม่สามารถมองเห็นปลายดาบของตัวเอง
“ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลสวยหรูอะไรแบบนั้นหรอก”
คำพูดที่ดังขึ้นพร้อมกับแขนที่พุ่งเข้ามากอดรัดลำคอของวรุณ ก่อนที่มันจะถูกปัดออกด้วยอาวุธในมือพร้อมกับเสียงแตกกระจายของโครงกระดูก
การโจมตีที่เกิดขึ้นคู่พร้อมกับเสียงพูดของเนโครฟิเลียที่เข้าใกล้กับวรุณเสียจนเขาสามารถที่จะได้ยินเสียงหายใจเบาๆ ของอีกฝั่งได้
เสียงพูด...ที่ดังขึ้นพร้อมกับลูกพลังงานแห่งความมืดที่กำลังหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง การโจมตีที่เกิดขึ้นพร้อมกับฝ่ามือของอีกฝั่งที่พุ่งเข้ามายังใบหน้าที่ไร้การป้องกันของวรุณ
“ก็แค่การต่อสู้ระหว่างคนสองคนที่ไม่ชอบหน้ากันแค่นั้น”
เปรี้ยงงง!!!!
เลเซอร์ทำลายล้างพุ่งออกมาจากปลายนิ้วไปสู่เป้าหมายอย่างแม่นยำพร้อมกับร่างของยูสเซอร์หญิงสาวในทีมกระต่ายป่าจะทรุดลงไปนอนกองกับพื้น ชีวิตที่หลุดลอยไปจากเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวเป็นประกายกลายมาเป็นเพียงแค่ร่างไร้ชีวิตที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน
“คานะ!!”
เสียงตะโกนกึกก้องของเพื่อนร่วมทีมเอ่ยขานชื่อของเธอออกมา เพียงแต่มันก็สายไปเสียแล้ว เมื่อเพื่อนรักของตนในตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงแค่เปลือกนอกของร่างที่ไร้ซึ่งวิญญาณเท่านั้น
ความสิ้นหวังพุ่งเข้ามาปกคลุมอยู่ในแววตา สมาชิกคนสุดท้ายของทีมกระต่ายป่าที่ไร้ซึ่งหัวหน้าทีมวางธนูใหญ่ในมือของตนลงสู่พื้นช้าๆ ค่อยๆ แหงนหน้าขึ้น เผชิญหน้ากับวาระสุดท้ายของตัวเองและมัจจุราชที่ลอยอยู่บนฟากฟ้า ขณะที่ในจิตใจก็คิดเพียงแค่ว่า
‘ถ้าซากิยังอยู่ละก็’
นั่นคือความคิดสุดท้ายก่อนที่ร่างของเขาจะมลายสลายหายไปจากพื้นที่…
เหตุการณ์ที่ทำเอาผู้ชมทางบ้านรวมไปถึงเหล่ายูสเซอร์ที่อยู่ในแอเรียได้แต่กลืนน้ำลายลงคอดังอึ้ก กับการต่อสู้...ไม่สิ คงจะต้องบอกว่าเป็นการสังหารหมู่ฝั่งเดียวมากกว่าของแม่มดวิปลาสในร่างปีศาจและสมาชิกทีมกระต่ายป่าทั้งสามคนที่จบลงภายในเวลาไม่ถึง 10 วินาที
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นในทันทีหลังจากที่แม่มดวิปลาสเข้ามาสู่ในเกมและกิจกรรมได้เริ่มขึ้น
การท้าดวลที่ถูกกำหนดให้มา 3 ครั้งในเกมถูกใช้เพียงแค่ครั้งเดียวโดยยูสเซอร์เนมลิลลี่ เพียงแต่ว่าจำนวนที่เธอกดท้าดวลในครั้งแรกของเธอกลับกลายเป็นบางอย่างที่ไม่มีใครสามารถจะคาดคิดไปถึง
เพราะเธอ...ท้าดวลกับผู้เล่นทุกคนที่เหลืออยู่ภายในแอเรียหุบเขาไร้จันทร์
คงจะต้องบอกว่าถือว่าเป็นโชคดีของอดีตสมาชิกร่วมทีมอย่างเจ้าหญิงแห่งหนามหรือโลงศพสีดำที่ตัดสินใจลาออกจากการแข่งขันไปแล้ว รวมไปถึงผู้เล่นหน้ากากยิ้มและจิลล์ที่เข้าไปยังสิบอาณาจักรแห่งล่มสลายก่อน
จึงไม่ต้องเผชิญหน้ากับขุมนรกบนดินแห่งนี้
บางทีหากสมาชิกในกิลด์อย่างวันเดอร์แลนด์อยู่ อดีตหัวหน้ากิลด์อันดับหนึ่งอย่างฟรานเชสก้า ก็น่าจะสามารถหยุดยั้งการทำลายที่เกิดขึ้นในขณะนี้ได้ คือสิ่งที่ยูสเซอร์คิด แต่มันก็ต้องถูกทำลายความคาดหวังลงเมื่อพวกเขารู้ว่าฟรานเชสก้าได้เข้ารอบไปสู่แอเรียลับบัลลังก์แห่งความล่มสลายไปแล้ว ขณะที่สมาชิกอีกสามคนที่เหลือของทีมพาเหรดแห่งเหล่ากุหลาบเองก็ถอนตัวไปหมด
จากองค์ประกอบทุกอย่างจึงทำให้บังเกิดความพินาศที่เหล่ายูสเซอร์ทั่วทุกมุมโลกต่างก็กำลังรับชมอยู่ในขณะนี้
“กรี๊ดดด!!!”
คือเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับการยกมือกุมศีรษะก้มหัวลงที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณในจังหวะที่แม่มดวิปลาสหันมาสบตากับเหล่ายูสเซอร์ เสียงกรีดร้องที่แฝงลึกไปด้วยความกลัวภายในจิตใจยามที่ต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่อันตรายอันดับต้นๆ ภายในเกม
ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นาน บางสิ่งที่เรียกเสียงกรีดร้องและเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายให้ดังมากกว่าเดิมจะเกิดขึ้น
ภาพของแม่มดวิปลาสที่หันปลายนิ้วชี้เรียวของเธอตรงไปยังฝูงชนในแอมฟิเธียเตอร์เช่นเดียวกับลูกพลังขนาดเล็กสีดำที่ปรากฏขึ้นมา ก่อนที่มันจะแปรสภาพเป็นแสงประกายทำลายล้างพุ่งตรงมาภายใน
การโจมตีที่เหล่ายูสเซอร์ได้แต่เบิกตากว้าง ใจหล่นอยู่ไปที่ตาตุ่มขณะที่บางคนก็ได้แต่ช็อคน้ำลายฟูมปากด้วยความหวาดกลัว
เปรี้ยงงง!!!
คือเสียงพลังงานที่แตกกระจายออกในจังหวะที่มันกระทบเข้ากับบางอย่างที่ปกป้องแอมฟิเธียเตอร์อยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงเฮและอาการถอนหายใจอย่างโล่งอกของยูสเซอร์แทบทุกคนที่อยู่ภายในแอเรียดังกล่าว
“ไม่เข้าจริงๆ...”
เสียงเดาะลิ้นของลิลลี่ดังขึ้นเบาๆ นัยน์ตาสีแดงของปีศาจมองตรงไปยังเป้าหมายที่คงสภาพเดิม
เธอมองมันไปอยู่สักพักก่อนที่จะแสดงสีหน้าท่าทางบางอย่างที่ทำเอาผู้ชมที่กำลังเฮจากการรอดชีวิตอยู่ทั้งหมด ได้แต่เปลี่ยนไปเงียบกริบขนลุกเกรียวกลืนน้ำลายเหนียวหนืดของตัวลงในลำคออีกครั้ง
การแสยะยิ้มที่เกิดขึ้นพร้อมกับการโบกมือช้าๆ
การกระทำที่อาจดูปกติ แต่เมื่อมันคือการกระทำของปีศาจทำลายล้างอย่างอดีตแรงค์กิ้งอันดับที่สี่ แม่มดวิปลาที่ยูสเซอร์ต่างก็ยกให้เป็นอันดับหนึ่งของคนที่น่าหวาดกลัวที่สุดในเอเชียแล้ว
คงจะต้องบอกได้ว่าสิ่งเพียงสิ่งเดียวที่ยูสเซอร์ผู้ชมภายในแอมฟิเธียเตอร์ต่างก็คิดเหมือนกันหมดก็คือ
แม่มดวิปลาสคือคนที่พวกเขาไม่อยากจะเป็นศัตรูด้วยมากที่สุดภายในเกม...
ตูมมม!!!
ทว่าราวกับฟ้ามีตา ไม่ทันที่ความคิดจะแล่นเข้าสู่สมองจนครบถ้วนสมบูรณ์ เหล่าบรรดายูสเซอร์ต่างก็ต้องหันไปมองทางเดียวกันเมื่อร่างของผู้ท้าชิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่บริเวณสมรภูมิห่างไปจากร่างปีศาจของลิลลี่ที่กำลังลอยฟ้าอยู่ไม่ไกลสักเท่าไหร่นัก
ภาพที่เกิดขึ้นถัดมาคือร่างของสาวน้อยนักสู้ที่ทะยานพุ่งขึ้นฟ้าพร้อมกับแผ่นหินที่ถูกใช้เป็นฐาน ก่อนที่เธอจะเกร็งขาทั้งสองข้างดีดตัวพุ่งเข้าไปยังร่างของแม่มดวิปลาสปล่อยหมัดขวาตรงที่พุ่งเข้าไปยังบริเวณท้อง
ถือเป็นการเซอร์ไพรส์แอทแทคที่ดูดีเพียงแต่ร่างของแม่มดวิปลาสที่ผ่านการเสริมพลังความรวดเร็วกลับสามารถที่จะยกแขนขวาของเธอขึ้นมากันได้ทัน
ทว่ามันกลับไม่ได้สิ้นสุดเพียงแค่นั้น หมัดขวาตรงที่ถูกปล่อยออกมาในตอนแรกเป็นเพียงแค่การหลอกโจมตี ไม่ถึงวินาทีถัดมา ร่างของนักสู้สาวน้อยผู้นั้นก็ม้วนตัวไปข้างหน้ากลางอากาศก่อนที่จะหมุนตัวฟาดส้นเท้าใส่บริเวณใบหน้าของแม่มดวิปลาสด้วยการทิ้งน้ำหนักทั้งหมดภายในตัว
เปรี้ยง!!!
การโจมตีพร้อมกับเอฟเฟค ‘Success’ ที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับสายฟ้าเป็นประกายที่เกิดขึ้นบริเวณปลายเท้าบ่งบอกว่ามันคือทักษะประจำสายศิลปะป้องกันตัว [Martial Arts] ที่ถูกเรียกใช้อย่างสมบูรณ์แบบ
ทักษะที่ทำเอาร่างของผู้ชมแทบจะทั้งหมดในแอมฟิเธียเตอร์ต่างก็ลุกขึ้นยืนเบิกตามองการโจมตีของยูสเซอร์หญิงนิรนามด้วยความคาดไม่ถึงไม่ใช่ด้วยความอลังการของทักษะแต่เป็นด้วยผลของการโจมตีดังกล่าวที่เกิดขึ้นกับลิลลี่ในร่างปีศาจที่ลอยอยู่บนฟ้า
เจ้าของปีกปีศาจทั้งสองข้างที่เสียศูนย์จากการโจมตีดังกล่าวร่วงหล่นลงสู่พื้นราวกับเฮลิคอปเตอร์ที่ไร้การควบคุม
การโจมตีที่ไม่มีใครคาดถึงว่าจะสามารถทำอันตรายให้กับลิลลี่ได้ กับภาพอันน่ามหัศจรรย์ที่หากไปบอกใครก็คงไม่มีคนเชื่อของแม่มดวิปลาสที่ถูกโจมตีด้วยท่าศิลปะป้องกันตัวจนเสียหลักกลางอากาศจากยูสเซอร์ที่ไม่มีใครรู้จัก
สาวน้อยเจ้าของผมเปียที่กลิ้งตัวลงจอดสู่พื้นก่อนที่จะยกมือปาดเหงื่อบนใบหน้าแฝงรอยเลือดฝาด กับการตั้งท่า MMA ของเทควันโดที่ถูกหันไปยังร่างของลิลลี่ที่กำลังร่วงหล่นลงมาด้วยสมาธิที่ยังคงอยู่เต็มใบหน้า
สมาชิกคนที่ 3 ของกิลด์นักดูดาว
กับชื่อยูสเซอร์ของเธอที่ปรากฏอยู่บนมุมจอของการถ่ายทอดสดในขณะนี้ว่า
ซีรัป [Syrup]
นาคาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนเมาส์ไปหยุดการสตรีมมิ่งรีเพลย์ย้อนหลังที่เขากลับไปดูเป็นครั้งที่สอง
คงจะต้องบอกว่าการเผชิญกับใบหน้าของสาวน้อยคนดังกล่าวแม้จะเป็นเพียงแค่ในเกมแต่ก็เป็นความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่ได้จะรู้สึกดีกับมันสักเท่าไหร่
เด็กหนุ่มรู้ตัวดีว่าสุดท้ายแล้ว วันใดวันหนึ่งเขาเองก็ต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนสมัยเด็กของเขาผู้นี้ภายในเกม เพียงแต่ว่าถ้าเป็นไปได้เขาเองก็ไม่ได้อยากที่จะต่อสู้กันกับเธอสักเท่าไหร่
เพียงแต่มันก็คงไม่มีทางเลือก…
เพราะเธอเป็นหนึ่งในสมาชิกในกิลด์นักดูดาวของวรุณ
ร่างของนาคาที่กำลังนั่งเท้าคางมองดูจอมอนิเตอร์อยู่ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเหม่อมองภาพที่ปรากฏอยู่บนเบื้องหน้าของตัวเองด้วยความเหม่อลอยอยู่สักพักแล้วจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวจะไปอาบน้ำแปรงฟันตอนเช้าก่อนเข้าเรียนพิเศษที่ศูนย์เรียนภาษา
เพื่อนสมัยเด็กที่คอยให้กำลังใจเขามาตลอด
ปีศาจผมเปียตัวน้อยที่เคยเป็นรักแรกกับความเป็นจริงที่นาคาคิดมาตลอดนับตั้งแต่ที่เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้น
เมาส์ถูกเลื่อนไปปิดยังเบราว์เซอร์เว็ปสตรีมมิ่งถ่ายทอดสดที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ก่อนที่เขาจะชัตดาวน์คอมพิวเตอร์ของตัวเองลงไป
ถึงจะรู้สึกไม่ดีกับเธอในตอนนี้แค่ไหน…
แต่การจะให้เห็นคนที่เคยห่วงใยมาตลอดถูกฉีกกระชากอยู่ฝั่งเดียวเป็นครั้งที่สอง
แม้แต่คนแบบนาคาเอง...ก็มองว่ามันเป็นเรื่องที่เกินกว่าเขาจะรับได้
เด็กหนุ่มคิด ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องส่วนตัวโดยที่พึมพำทิ้งท้ายไว้เพียงแค่ว่า
“เธอไม่น่าไปทำแบบนั้นกับคุณลิลลี่เลย...น้ำหวาน”
บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]
ลับสุดยอด [Top Secret]
ข้อมูลของผู้เล่นปัจจุบันที่เหลืออยู่ หลังจากที่ ‘การท้าดวล’ จบลง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แค่นี้ไม่พอเว้ย...เอาให้หนักกว่านี้เอาให้เละ...มั่นไส้มานานล่ะ..
อุ้ย...ลืมตัว..
สัญชาตญาณ
พูดแล้วมันขึ้นแม่งด่าเกมไปสองที ถึงกับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตี@##
สะใจมากกกกกกกก น้ำหวานโดนเจ๊ลิลลี่ยำเละ 555555
พี่สาวลิลลี่สู้ๆค่ะ