ตอนที่ 115 : Error : 0x00000109 ศึกตัดสินในหุบเขาสีน้ำเงิน
ERROR Online : Overkill
หมู่บ้านในหุบเขาสีน้ำเงิน [Blue Valley Village]
แอเรียหมู่บ้านเริ่มต้นกับพื้นที่หน้าเมืองในยามเช้าที่เต็มไปด้วยสายหมอก แถบภูเขาสูงกับอากาศที่เย็นสบายเหมาะแก่การเก็บเลเวลในช่วงเริ่มต้นหรือแม้กระทั่งพักผ่อนหย่อนคลายในยามเหนื่อยกับการทำเควส
ทุ่งหญ้าหน้าประตูตะวันออกของหมู่บ้านเริ่มต้นที่ถูกใช้เป็นสมรภูมิรบในการแข่งขันคู่สุดท้าย
กริ๊ก!
เสียงลั่นไกจากแกมบิทรีวอลเวอร์ของนาคาดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม ขณะที่ร่างในชุดสูทเก่าสีดำก็ดีดระยะออกห่างจากร่างอีกฝั่ง
การตกผลึกของคา [Kaa’s Crystallized Form]
ทักษะที่แอชเรียกใช้ ก่อนที่หมอนั่นจะปรากฏตัวออกมาพร้อมกับหมอกพิษที่เริ่มจางหายไป
รูปแบบของแอชที่เขาไม่เคยเผชิญหน้ามาก่อน ร่างบางที่ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำมะเมื่อมของงูเห่าไว้ทั้งตัว
เกล็ดสีดำ...ที่อยู่ในรูปแบบแข็งตัวในรูปทรงคริสตัล อวัยวะที่อาจจะไม่ควรถูกเรียกว่า ‘เกล็ด’ หากแต่เป็นชุดเกราะรูปทรงผลึกคริสตัลแข็งสีดำที่ปกป้องตัวผู้ใช้ไว้มากกว่า
กริ๊ก!
“ชุดขบวนการพิทักษ์โลกของนายน่าสนใจดีนี่ แอช”
“ฮะๆ ฉันนั่งออกแบบมันอยู่หลายคืนเลยนะ”
นาคาไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากหัวเราะออกมาเบาๆ
เดาว่าเกราะที่อยู่รอบตัวของแอชมีสภาพเป็นของแข็ง ลูกกระสุนที่เขาใส่ปืนแกมบิทรีวอลเวอร์ไว้ 1 ลูกคือกระสุนหัวระเบิด [Hollow-Point Bullet] หมายความว่าเขาไม่สามารถใช้มันยิงใส่ศีรษะของอีกฝั่งโดยตรงได้
กระสุนเจาะเกราะอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันจะสามารถเจาะทะลุเกราะผลึกของแอชได้หรือไม่
และถึงมันจะสามารถเจาะทะลุได้ ร่างกายของมนุษย์ที่มีสภาพเป็นผิวหนัง [Flesh] เบื้องหลังเกราะนั่นก็น่าจะทำให้ความเสียหายจากกระสุนเจาะเกราะไม่เพียงพอที่จะเผด็จศึกอยู่ดี
ศีรษะถูกครอบคลุมทั้งหมดด้วยผลึกคริสตัลกับไอควันพิษที่ระเหยอยู่ในอากาศ เดาว่าการสัมผัสตัวแอชเป็นระยะเวลานานน่าจะเป็นไปไม่ได้…
ตำแหน่งที่บางสุดน่าจะเป็นแถบดวงตาเหมือนแผ่นแก้วใสๆ ที่สามารถมองทะลุได้
กริ๊ก!
Russell Viper Venom Spitting [พ่นพิษงูรัสเซล]
เสียงเรียกใช้ทักษะสกิลถูกเอ่ยพร้อมกับพิษสีใสที่ถูกยิงเป็นสายจากอาวุธลับบริเวณข้อมือของแอชพุ่งมาสู่ดวงตาสีทองภายใต้หน้ากากยิ้ม การโจมตีที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วกับเอกลักษณ์ของงูเห่าอย่างการยิงพิษที่เป็นความสามารถที่แอชถนัดและภาคภูมิใจ
ทักษะที่ถูกฝึกฝนมานานนับปีจนชำนาญกับความสามารถในการเล็งไปยังส่วนที่เล็กและบอบบางอย่างนัยน์ตาได้ถึง 9 ใน 10 ครั้ง
“...”
ร่างในชุดสูทเก่าสีดำชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะโยกตัวถอยหลังในจังหวะเพียงแค่ชั่ววินาทีที่มันกำลังจะถึงตัว หลบมันได้อย่างเฉียดฉิว
นี่มัน…
นาคาหรี่ตาในจังหวะที่เขาหยุดอยู่บนพื้นหลังจากการดีดตัว เป็นเวลาเดียวกันกับที่เสียงของแอชจะถูกเอ่ยออกมาด้วยความแปลกใจว่า
“เมื่อกี้...นาย”
คือสิ่งที่ดังขึ้นมาจากอีกฝั่ง คำพูดที่เกิดขึ้นจากงูเห่าแห่งกิลด์อสรพิษกับน้ำเสียงที่ดูประหลาดใจจนนาคาต้องหันไปมอง
ภาพของแอชภายในร่าง ‘การตกผลึกของคา’ ที่กำลังเบิกตาขึ้นช้าๆ
ไม่ใช่ด้วยทักษะพ่นพิษงูรัสเซล ไม่ใช่ด้วยความสามารถในการยิงพิษที่แม่นยำของเขา แต่เป็นความประหลาดใจต่อ ‘รูปแบบการเคลื่อนไหว’ ของอีกฝั่ง
การก้าวเท้าถอยหลังสามครั้งที่หลบวิถีการโจมตี ดวงตาสีทองของที่มองสังเกตการกระทำทุกอย่างไว้ตลอด ก่อนจะเคลื่อนไหวเพียงแค่ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่พิษงูจะถึงตัว
แอชรู้ดีว่านาคาเป็นผู้เล่นที่ผ่านการฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อน หมายความว่าโดยพื้นฐานแล้วความสามารถในการหลบการโจมตีหรือการตอบสนองของนาคาจะสูงกว่าผู้เล่นปกติ
แต่ลักษณะการเคลื่อนไหวแบบเมื่อกี้มัน…
น่าประหลาดที่แม้แต่นาคาเองก็ดูจะตกอยู่ในภวังค์แห่งความสับสนเช่นเดียวกัน ร่างในชุดสูทสีดำยกมือซ้ายของตนขึ้นมามองพร้อมกับหรี่ตาลงช้าๆ
“แอช ทักษะของนาย...ไม่ได้ช้าลงไปใช่ไหม”
เขาเอ่ยถาม ก่อนที่อีกฝั่งจะส่ายหน้าช้าๆ
“มันเร็วขึ้นกว่าเดิมราวๆ สองเท่า ตามที่รุ่นพี่เดธบอกมาน่ะนะ”
นัยน์ตาสีทองหรี่ลงอีกครั้ง
แน่นอนว่านาคาไม่ได้มีเจตนาดูถูกอีกฝั่ง การโจมตีระยะไกลของแอชที่เร็วขึ้นมาสองเท่านั้นน่าชื่นชม
เพียงแต่ในสายตาของเขา...ทุกอย่างมันกลับดูช้าลงไปจนน่าหวาดกลัว
นัยน์ตาอินทรีที่นาคาไม่ได้เรียกใช้มาเป็นเวลาร่วมสามวันภายในเกม กับความสามารถในการมองที่อยู่บนจุดสูงสุดของสัตว์ทุกชนิดบนโลก [Animal Kingdom]
นัยน์ตาสีทองที่มีขนาดเทียบเท่ากับดวงตาของมนุษย์ การขยับกล้ามเนื้อที่ทำให้มันสามารถโฟกัสระยะและมุมมองอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อใช้การล่า
หนึ่งในจุดเด่นของผู้ล่าที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุด จ้าวเวหากับความสามารถที่ว่ากันว่ามันสามารถมองเห็นกระต่ายที่อยู่ห่างไปถึง 3 กิโล
การมองที่เหนือกว่ามนุษย์มากถึง 8 เท่า
นั่นคือทักษะที่ติดตัวนาคามาตลอด ความสามารถในการมองที่เป็นหนึ่ง แต่จุดเปลี่ยนที่แท้จริงก็คือทักษะร่างอวตารของไอเคอร์กับหัวใจเทียมในรูปแบบที่ไม่ใช่การรีบเร่งอย่างเคย
หัวใจที่ยังคงเต้นระรัวด้วยความเร็วเหนือมนุษย์แต่กลับฟังดูเป็นจังหวะกว่าครั้งที่แล้ว ความเจ็บปวดที่ยังคงมีอยู่แต่ก็เบาบางกว่าคราวก่อน
ร่างกายที่สามารถตอบสนองทันกับ ‘สติ’ และ ‘สายตา’ ที่รวดเร็วขึ้นของตัวเอง
ความเร็ว...ที่เขาสามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่
“เห หมอนั่นเร็วขึ้นกว่าคราวที่แล้วไปเยอะเลยนี่นา”
เสียงแรกดังขึ้นจากเอ็กไซล์ในอัฒจันทร์ของแอมฟิเธียเตอร์
“พี่เอ็กไซล์รู้จักผู้เล่นหน้ากากยิ้มคนนั้นด้วยเหรอคะ”
เสียงที่สองดังขึ้นจากแองเจที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กัน
“อ้อ ลืมบอกไปเลย หมอนั่นเป็นหนึ่งใน 3 คนที่ผ่านเงื่อนไข ‘พิธีกรรมเปลี่ยนผ่านของอาชาดำ’ ได้น่ะ”
“หือ ผ่านเงื่อนไขของหนูเอ็กไซล์ได้ด้วยรึ”
เสียงสามดังขึ้นมาจากไซคาร์ที่หันมาสนทนาร่วมวงด้วยความสนใจ
ชายวัยกลางคนในชุดคาวบอยพูดพร้อมกับเลื่อนสายตาไปจับที่ร่างบนจอโฮโลแกรมด้านหน้า แล้วจึงเหลือบไปยังอาวุธสีเงินที่ผู้เล่นคนดังกล่าวกำลังถืออยู่แล้วจึงเบิกตาขึ้นช้าๆ
ลักษณะการหันปืนใส่ตัวเองแบบนั้นมัน...รัสเซียนรูเล็ท?
“น่าสนใจกว่าที่คิดไม่ใช่หรือไง เจ้าหน้ากากยิ้มคนนี้ ฮ่าๆ”
ไซคาร์คิดพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ ก่อนที่จะเป็นฝั่งเอ็กไซล์ที่เปลี่ยนคู่สนทนาไปเอ่ยถามนางฟ้าผมขาวตัวน้อยที่อยู่ข้างๆ เธอว่า
“จะว่าไป...แองเจ มีผู้เล่นผ่านเงื่อนไขของเธอไปได้กี่คนละ”
“2 คนค่ะ”
“เห น้อยกว่าทางนี้อีกนี่นา” เอ็กไซล์พูด “แสดงว่าพวกที่ผ่านเธอไปได้สองคนนั่นก็คงจะมีแต่พวกปีศาจสินะ”
คำตอบคือการพยักหน้าช้าๆ ของสาวน้อยผมขาวบริสุทธิ์
“ค่ะ สองคนนั้นก็เป็นผู้เล่นที่หนูตามดูอยู่ตลอดเหมือนกัน….” พูดพลางเหลือบสายตาของเธอเข้ากับร่างของผู้เล่นชุดสูทเก่าสีดำภายในจอ
“แต่หนูว่าผู้เล่นคนที่ผ่านการทดสอบของพี่เอ็กไซล์เองก็น่าสนใจไม่แพ้สองคนที่ผ่านการทดสอบของหนูเลย”
“นั่นสินะ จะว่าไปหมอนั่นก็เป็นเรกิอัสที่ครอบครองอันคราวน์ไว้ถึง 2 เลย...”
“สองเลยเหรอคะ” นัยน์ตาสีเหลืองสว่างของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยอย่างทึ่งๆ
“อื้อ นอกจากผู้หญิงชุดแดง ตุ๊กตาที่อยู่บนหัวหมอนั่นก็เป็นอันคราวน์เหมือนกันน่ะ” เอ็กไซล์พูด ก่อนที่เธอจะนึกถึงคำพูดบางอย่างของแองเจในอดีตออก เอ่ยถามต่อไปว่า
“จะว่าไปเธอเองก็เหมือนจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรกิอัสของหมอนั่นนี่นา แองเจ”
สาวน้อยพยักหน้า
“ค่ะ เกี่ยวกับเรกิอัส...อันคราวน์ของผู้เล่นหน้ากากยิ้มที่ยูสเซอร์ส่วนใหญ่พูดกันน่ะค่ะ”
แรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับที่ 2 แห่งยุโรปพูด ก่อนที่เธอจะเรียกหน้าต่างสีฟ้าขึ้นมาบนหน้าจอขึ้นมาให้ทั้งสามดู
ข้อมูลของบอสในอดีตที่เธอเคยเผชิญหน้า
ขุนนางชั้นสูงที่ถูกขนานนามว่าเคาท์เตสโชกเลือด หญิงสาวผู้เป็นหนึ่งในตำนานที่โหดร้ายที่สุดของฮังการี่
หนึ่ง...ในปีศาจที่เลวร้ายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์
เคาท์เตสหญิงกับใบหน้าที่ถึงจะดูเยาว์กว่าวัยแต่ก็อ่อนโรยไปตามสภาพอายุ ดวงตาสีเข้มปรากฏแววกร้านโลก ทระนงในศักดิ์ศรี สุภาพสตรีในวัยกลางคนกับความเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลาที่ปรากฏให้เห็นบนใบหน้า
เธอหยุดให้เพื่อนร่วมทีมทั้งสองมองรูปภาพดังกล่าวไปสักพัก ก่อนที่เด็กสาวจะเรียกหน้าต่างอีกหน้าต่างหนึ่งขึ้นมา
ภาพของหญิงสาวที่อ่อนวัย
เจ้าของชุดเดรสที่เลือดที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของผู้เล่นหน้ากากยิ้มในจังหวะที่ใช้สกิลเมื่อไม่นานมานี้
ใบหน้าเยาว์...ที่แตกต่างกับภาพของเคาท์เตสโชกเลือดที่ปรากฏอยู่ข้างๆ ในขณะนี้ราวกับเป็นคนละคน
ข้อมูลที่เธอได้รับมาจากทักษะเฉพาะด้านของเธอกับเวทมนตร์ในสาขาศาสตร์แห่งการทำนายระดับสิบ [Divination X]
“ผู้หญิงชุดแดงคนนั้น...”
แองเจลัสพูดพร้อมกับยกนิ้วชี้ของเธอเลื่อนไปยังตัวอักษรที่ปรากฏขึ้นมาด้านหน้าของชื่อสกุลของบาโธรี่
เก้าตัวอักษร กับชื่อที่ ‘แท้จริง’ ของหญิงสาวในชุดแดงที่ถูกเขียนนำหน้าด้วยตัวอักษร A ตัวแรกของอัลฟาเบท
ตัวตนที่ทั้งไซคาร์และเอ็กไซล์ก็ได้แต่เบิกตาขึ้นช้าๆ อย่างคาดไม่ถึง
ความคิด...ที่ถูกเสริมด้วยคำพูดทิ้งท้ายของแองเจลัสออกมาว่า
“เธอไม่ใช่ ‘อลิซาเบธ’ บาโธรี่แน่นอนค่ะ”
สายลมอ่อนๆ พัดผ่านเข้ากระทบกับผืนหญ้านุ่ม บรรยากาศที่นุ่มนวลกับแสงแดดที่ถูกบดบังโดยหมอกตอนเช้า ความสดชื่นของหมู่บ้านท่ามกลางสายหมอกกับแอเรียที่เหมาะจะเป็นบ้านพักตากอากาศมากกว่าสมรภูมิการต่อสู้รอบสุดท้ายของพวกเขา
กริ๊ก!
คือเสียงสับไกปืนของนาคาที่ดังขึ้นเป็นครั้งที่ 6 ขณะที่แอชก็ได้แต่เกร็งร่างมองดูอีกฝั่ง
การโจมตีระยะไกลของเขาน่าจะไม่มีทักษะไหนที่ได้ผล ตาสีทองของหมอนี่สามารถจับความผิดปกติทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้หมายความว่าทักษะที่ต้องอาศัยเวลาเคลื่อนที่ไปในอากาศแทบจะเป็นอะไรที่เปล่าประโยชน์
ถ้าอย่างนั้นก็…ขอลองทดสอบความสามารถในการต่อสู้ระยะใกล้ของนายหน่อยละกัน นาคา
คือความคิดที่เกิดขึ้นภายในหัวพร้อมกับการลดศูนย์ถ่วงลงต่ำ พุ่งตัวเฉียงไปข้างๆ ของนาคาด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะอ้อมเข้าไปด้านหลัง
การเคลื่อนไหวที่เป็นเครื่องหมายประจำตัวของแอชในฐานะนักฆ่า การพุ่งตัวโดยหลีกเลี่ยงทัศนวิสัยของศัตรู
การโจมตีกึ่งจิตวิทยา ให้อีกฝั่งคิดว่าตัวเขาเร็วจนสามารถหายตัวโผล่ไปทางด้านหลังของศัตรูได้ในเวลาไม่กี่วินาที ทั้งๆ ที่เป็นเพียงแค่การดีดตัวออกจากระยะการมองอย่างฉับไว
ร่างของแอชพุ่งเข้าทางด้านหลังของนาคา ก่อนที่เขาจะใช้คมดาบลับของตัวเองแทงตรงเข้าไปที่ด้านหลังของอีกฝ่าย
เคร๊ง!
ปืนสีเงินถูกตวัดเข้ามาป้องกันอย่างทันท่วงที กับการตั้งการ์ดตามปกติของนาคาที่เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
อีกครั้งหนึ่งที่การโจมตีของเขาถูกตอบโต้ในวินาทีสุดท้าย…
จริงๆ แอชก็อยากจะพูดอย่างนั้นอยู่หรอก เพียงแต่ว่าในรอบนี้ ตัวเขาที่มองอีกฝั่งอยู่ตลอด
นัยน์ตาสีเทาของแอชที่มองตรงเข้าไปยังใบหน้าภายใต้หน้ากากยิ้มของนาคาอยู่ตลอด…
หมอนี่มองตามเขาตั้งแต่ที่เริ่มพุ่งตัวจนวนมาถึงด้านหลัง
การเคลื่อนไหวที่ถูกจับตามองโดยตลอดราวกับ ‘นักล่า’ ที่กำลังจ้องมอง ‘เหยื่อ’ ของตน
ราวกับ ‘อินทรี’ ที่กำลังจ้องมอง ‘อสรพิษ’ ร้ายโดยไม่คลาดสายตา
“นายเองก็เก่งขึ้นเยอะเลยไม่ใช่หรือไง” คือสิ่งที่ร่างในชุดสูทสีดำเอ่ย
คำพูดที่ดังขึ้นด้วยน้ำเสียงของนาคาที่ดูแตกต่างไปจากเคย ก่อนที่แอชจะเหลือบไปมองเห็นเข้ากับเท้าซ้ายของอีกฝั่งที่พุ่งเข้ามาโจมตียังบริเวณทรวงอก
การ ‘ถีบ’ ที่รวดเร็วเสียจนแอชได้แต่ผงะไปด้านหลังจากแรงกระแทก กับฝ่าเท้าที่พุ่งมากระแทกเข้ากับเกราะช่วงลำตัวของเขาด้วยความเร็วไม่ต่างอะไรไปกับการพุ่งหอก
เป็นเวลาเดียวกันกับที่นัยน์ตาของแอชจะเหลือบไปเข้ากับร่างของนาคาที่ยังคงพุ่งมาโจมตีต่อ ลูกเตะที่ถูกตวัดเข้ากับลำตัวของเขากับความฉับไวเสียจนนัยน์ตาสีเทาของเด็กหนุ่มมองเห็นประกายสีทองที่บริเวณขาของนาคา
แต่แอชก็ยังสามารถที่จะโต้ตอบได้ด้วยการตวัดฝ่ามือทั้งสองลงเพื่อรับการโจมตีของอีกฝั่งได้อย่างทันท่วงที คมดาบจากฝ่ามือทั้งสองถูกเรียกออกมาเพื่อทำหน้าที่ป้องกันและสร้างบาดแผลให้กับอีกฝั่ง
หนุ่มน้อยเจ้าของเรือนผมสีเทาเพียงแค่จับไปยังอีกฝั่งอย่างมีสมาธิ
มองดูลูกเตะที่กำลังจะพุ่งเข้ามากระแทกบริเวณสีข้างของเขา...
จับตามองดูมันพร้อมกับเกร็งแขนในมือแน่นเพื่อเตรียมรับแรงกระแทก
ก่อนที่วิถีของมันจะหยุดลงกลางอากาศเพียงแค่ชั่วพริบตาแล้วจึงสะบัดขึ้นเป็นการเตะก้านคอด้วยความรุนแรง
เปรี้ยง!
ร่างในชุดสูทสีดำถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ขอโทษที แอช”
เสียงพูดที่ดังขึ้นมาหนึ่งวินาทีให้หลังกับทัศนวิสัยของหุบเขาสีน้ำเงินที่เบลอไปหมดจากแรงกระแทก
รองเท้าหนังที่พุ่งเข้ากระแทกกับเกราะคริสตัลบริเวณขมับของแอชกับแรงสั่นสะเทือนไปยังสมองที่ทำเอาแอชถึงกับทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้น
“มันไม่ใช่ความผิด...ของนาย นาคา”
คือคำพูดที่หนุ่มน้อยผมเทาพยายามจะฝืนเอ่ยออกมา พร้อมกับการส่ายหน้าออกมาเบาๆ
มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น
ที่เขาเป็นผู้เล่นที่อ่อนแอที่สุดในกิลด์อสรพิษน่ะ...
กริ๊ก!
ดวงตาสีทองจับตรงมาที่ตัวเขา พร้อมกับปืนสีเงินที่ค่อยๆ ถูกเลื่อนไกขึ้นจ่อตรงมาที่ใบหน้า
ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศที่เต็มไปด้วยหมอกของหมู่บ้านในหุบเขาสีน้ำเงินอยู่สักพัก ก่อนที่นาคาจะเอ่ยทำลายความเงียบออกมาว่า
“ถ้านักดาบที่ใช้ดาบไม่เป็นสามารถเป็นยูสเซอร์ที่เก่งอันดับ 3 ของเกมนี้ได้”
พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฉันก็เชื่อว่านายสามารถที่จะเก่งขึ้นกว่านี้ได้เหมือนกัน แอช”
คือบทพูดติดตลกของนาคาที่ไม่เข้ากับสถานการณ์เลยแม้แต่น้อย คำพูดที่แอชเองได้แต่ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนที่แอชในชุดเกราะอสรพิษตกผลึกจะเพียงแค่หัวเราะโพล่งออกมาเบาๆ
“ฮะๆๆ บทพูดให้กำลังใจของนายไม่ผ่านอย่างแรงเลยนะ”
“แย่แฮะ ถ้าปลายภาคสอบวิชา ‘ให้กำลังใจเพื่อน’ นี่ไม่ผ่าน คงโดนด่าแย่”
พวกเขาหัวเราะไปสักพักก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นความเงียบ ทั้งสองเพียงแค่มองสบตากันอยู่สักพัักแอชจะพูดออกมาว่า
“นายเก่งขึ้นกว่าที่ฉันคิดไปมากเลยนะ นาคา”
คำตอบคือการพยักหน้าช้าๆ
“ฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะดีขึ้นขนาดนี้น่ะนะ ถึงจะเปลืองไอเท็มประเภทเลือดไปหน่อยก็เถอะ เลือดคุณภาพดีพวกนั้นหาซื้อยากจริงๆ น่ะนะ” นาคาพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ
แอชเพียงแค่หัวเราะหึๆ ออกมา เขาเหลือบนัยน์ตาสีเทาของตนไปสบกับอีกฝั่งก่อนที่หนุ่มน้อยผมเทาจะพยักหน้าช้าๆ แล้วจึงเอ่ยพูดออกมาว่า
“ไว้เจอกันใหม่ ยังไงนายก็เอาชนะกิจกรรมนี้ให้ได้ละ”
ร่างในชุดสูทเก่าสีดำพยักหน้าลงแทนคำตอบ ก่อนที่ปืนสีเงินจะค่อยๆ ถูกเล็งตรงมาที่บริเวณศีรษะพร้อมกับคำพูดที่ถูกเอ่ยทิ้งท้ายเพียงแค่ว่า
“ไว้เจอกันใหม่ แอช”
บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]
KAA'S CRYSTALLIZED FORM
User : แอช [Ashe]
Alias : งูเห่า [Cobra]
Class : การตกผลึกของคา [Kaa's Crystallized Form] Level : ???
Evaluation [ประเมินความสามารถ]
Strength : A Agility : S
Endurance : A+ Range : B+
Ability : S Magic : B
Luck : C Growth Potential : C-
Forte [ความถนัด] : Poison Master [ผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้พิษ] Crystallized Armor [เกราะผลึกแข็งแกร่ง] Perfect Precision [การเล็งที่สมบูรณ์แบบ]
Weakness [จุดอ่อน] : Weak Against Poison Resist Foes [อ่อนแอต่อศัตรูที่สามารถต้านทานสถานะผิดปกติ]
หากท่านใดชื่นชอบผลงาน ทางไรท์เตอร์ก็อยากจะเชิญชวนช่วยเข้าไปกดไลค์เพจด้านล่างด้วยนะครับ
หรือหากไม่สะดวกก็สามารถคอมเมนท์หรือกดติดตามในหน้านิยายแทนกำลังใจได้ครับผม
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

อ่านกี่ตอนก็สุดยอดดดด
#อยู่ดีๆก็คิดถึงแวมไพร์:-!
ตัวละครแต่ละตัวมีทัศนคติเป็นของตัวเอง แถมการกระจายบทก็ไม่ได้เน้นหนักไปที่พระเอกขนาดนั้นทำให้นิยาย
เรื่องนี้มีมิติในการอ่านที่หลากหลายมากเลยครับ ขอให้สร้างสรรค์ผลงานที่ดีต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจเสมอนะครับอย่าหายไปอีกนะ
ค่ายมวยไทยที่ผมเรียนอยู่เคยสอน แต่ผมไม่ได้เอามาใช้จริงเลยครับ ฮ่าๆ
https://www.youtube.com/watch?v=r3RQNMrOgRY
ยอดเยี่ยมครับ
หรือว่าจริงๆ แล้วรีดเดอร์เรื่องนี้จะเป็นสาย MMA กัน