คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ขอโทษที่เราคิดแบบนี้...
7 มิถุนายน 2549
วันนี้...
อยากพูดตั้งหลายอย่าง แต่ก็ยังไม่ได้พูด
อยากบอกให้เพื่อนฟัง แต่ก็ไม่รู้จะพูดกับใครดี
อยากฟังปัญหาของเพื่อน แต่ก็ไม่เคยมีใครเล่าให้ฟัง
ทำยังไงดีล่ะ...
เป็นอะไรไม่รู้อยู่ๆ ก็คิด ก็รู้สึกเหมือน... เพื่อนไม่ไว้ใจ
ไม่เคยมีใครวิ่งเข้ามาหาเรา...
มีแต่เรา ที่วิ่งเข้าไปหาเค้า...
วิ่งเข้าไปถาม... ทำนู่นทำนี่ เหมือนคนบ้า ที่คอยวิ่งไปวิ่งมา
พูดกับตัวเอง
ถามกับตัวเอง
ตอบกับตัวเอง
ยังไง มันก็ยังเป็นคำตอบเดิม...
เหนื่อยมั้ย วิ่งไปวิ่งมาอย่างนี้...
ไม่หรอก เหนื่อยแค่นี้เอง ทำให้ได้อยู่แล้วล่ะ
เป็นอะไร ไม่สบายหรอ มีอะไรรึเปล่า คอยเฝ้าถามคนที่เราเรียกว่าเพื่อน
แต่... ไม่เคยมีใครถามเราเลย...
จะว่ายังไงดี มันก็แค่ ความอยากบ้าบอของคนๆ หนึ่ง
อยาก... ให้เพื่อนเป็นห่วง
อยาก... ให้เพื่อนคอยถาม
อยาก... ให้เพื่อนดูแล
ผิดใช่มั้ย ที่เราคิดอย่างนี้
ผิดรึเปล่า ที่ชอบเรียกร้องความสนใจ
คงจะผิด ที่เราอยากเป็นที่ไว้วางใจของใครซักคนนึง...
ขอโทษนะ ที่ทำให้วุ่นวาย
ขอโทษนะ ที่ทำให้ลำบาก
ขอโทษนะ ขอโทษ อยากพูดหลายๆ หน แต่ก็ลบความผิดไม่ได้หรอก
คงกลัวใช่มั้ยที่เราทำหน้าตาไม่น่ารัก
อย่ากลัวเลยนะ เราแค่... อยากให้มีคนสนใจ แค่นั้นเอง
งี่เง่าใช่มั้ยที่เรียกร้องความสนใจอย่างนั้น...
ทิพย์...
สนใจเราหน่อยนะ บอกตามตรง เรารู้สึก... ห่างเหินกับทิพย์นะ
มิ้น...
ก็รู้นะ ว่ายังไงก็คงไม่ปรึกษาเรา แต่มีเรื่องอะไร ปรึกษาเราเถอะ
มิ้ว...
ตอนนี้เราห่างไกลจากคำว่าเพื่อนมาก แผลที่เธอสร้าง มันยากที่จะลบออกแล้ว
จ่าง...
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรา ยุ่งย่ามมากไปหรือเปล่า
หยก...
พูดตรงๆ นะ บางที หยกทำเหมือนเราเป็นคนอื่น ที่ไม่ใช่ เพื่อน
หลิน...
จะมีโอกาสอ่านมั้ยนะ หลินไม่เคยปรึกษาเราเลยซักครั้งเดียว เรารออยู่นะ รอเป็นที่ปรึกษาของเธอ
อาย...
หลายครั้งที่ทำให้เรารู้สึกรำคาญ จนเราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว
ปาโกะ...
รำคาญเราใช่มั้ย เบื่อเราใช่มั้ย เรา ไม่แน่ใจว่า จะทำยังไงกับเธอดี
คงจะ ไม่ได้อ่านทุกคนหรอก
แค่ความเพ้อฝันของคนหนึ่งคน
ไม่ต้องสนใจก็ได้นะ...
มันไม่มีค่าเท่าไหร่หรอก...
ความคิดเห็น