Reflection Online เกมเสี่ยงดวง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ บทจบของตำนานที่ทุกสิ่งสูญสลาย

Ha .ha

 บทนำ

            เธอจำวันที่ทุกอย่างสูญสลายได้อย่างดี… ณ จัตุรัสกลางเมืองที่แสนจะสงบและสดใส แต่วันนี้กลับไม่มีอะไรไกล้เคียงกับสิ่งนั้นเลย มีเพียงเสียงโห่ร้องดังกึกก้องที่มากระทบโสตประสาท สายลมส่งเสียงหวีดหวิวช่วยให้บรรกาศน่าขนลุก ท้องฟ้าที่เป็นสีดำอึมครึมและเสียงฟ้าร้องเป็นระยะๆ ราวกับการตั้งตัวของพายุใหญ่ และความกลัวที่ค่อยๆ ครอบงำจิตใจของเธออย่างช้าๆ…

            เธอวิ่งฝ่าฝูงคนที่กำลังห้ำหั่นกันโดยไม่มีใครสนใจใคร ทุกคนสนใจเพียงคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้า และวิธีที่จะเอาชีวิตรอดในสมรภูมิที่แสนจะโหดร้ายแห่งนี้เท่านั้น

            ฟิ้ว…

            สิ้นเสียง ธนูดอกหนึ่งพุ่งทะยานมาทางเธอ… เธอเบี่ยงตัวหลบได้อย่างเฉียดฉิว พลางร่ายมนตร์แห่งสายลมให้ลูกธนูหันเหไปทางอื่น แต่ฉับพลันทันทีลูกธนูดอกที่หนึ่งจะสลายไป ลูกธนูดอกที่สองก็ถูกยิงต่อมาแทบจะทันที

            ไม่มีเวลาแล้ว! เธอคิดอย่างร้อนรน

            ฉึก!

            ลูกธนูดอกที่สองปักเข้าที่หัวเข่าด้านซ้ายของเธอแทบจะทันที เธอล้มลง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านเข้ามา เลือดสีแดงฉานค่อยๆ ไหลซึมจากบาดแผล ความเจ็บปวดที่เธอไม่ได้พบพานมานาน…เธอกัดฟัน กลั้นความเจ็บปวด พลางปรายตามองชายหนุ่มคนหนุ่มที่ค่อยๆ เดินเข้ามาไกล้ๆ เธอด้วยท่าทีเยือกเย็นและสง่างามแม้จะอยู่ในสนามรบอันโหดร้ายจนแทบจะลุกเป็นไฟแห่งนี้

            ชายหนุ่มผู้ถือคันธนูคันยักษ์ และนัยน์ตาที่ดูเหมือนจะอ่อนโยนคนนั้น

            “ขอโทษนะ ‘ลอสเดวิล’ …” แม้เนื้อความของประโยคน์ที่เขาพูดเมือนจะสำนึกผิด แต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงเสียงอันเย็บเฉียบ และไร้ความเมตตา นัยน์ตาของเธอที่พร่าเบลอเพราะถูกชะโลมด้วยเลือดนั้นมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาเคียตแค้น ก่อนที่ริมฝีปากสีแดงราวกลีบกุหลาบที่กำลังสั่นระริกของเธอ จะเปร่งคำพูดออกมาอย่างยากเย็น

            “อีก…อีกไม่นานหรอกน่า…ฉัน…อึก…จะกลับมาเอาคืน” เธอค่อยๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งราวกับกระซิบ แต่ก็ดังพอที่จะให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้ยิน ชายหนุ่มชะงักมือที่ถือคันธนูที่ง้างเอาไว้แล้วเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ เค้นเสียงจากลำคอก่อนจะพึมพำอะไรบางอย่าง

            ฉึก!

            ทันใดนั้น! กระบี่เล่มบางก็แทงเข้าทะลุที่หัวใจของเธอทันที …มันไม่เจ็บเลยสักนิด เธอคิด… แค่ทุกอย่างมันจบแล้ว…

            “ถ้าจะกำจัดเสี้ยนหนาม ก็ต้องลงดาบอย่างมั่นใจ” เสียงหนึ่งของหญิงสาวดังขึ้น “เจ้าใจอ่อนเกินไป ‘โคนอส’” เสียงของหญิงสาวที่สังหารเธอ…

            นั้นเป็นเสียงสุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง

            (ผู้เล่น : ลอส เดวิล เสียชีวิตแล้วค่ะ)

            (กิล ‘ฟรอสเดมอน’ แพ้ในสงครามครั้งนี้แล้วค่ะ ผู้เล่นที่อยู่ในกิลทุกคนต้องถูกลดระดับลง สามสิบเปอร์เซ็นต์ ค่ะ)

            (กิล ที่ชนะสงครามครั้งนี้คือ ‘กิล เฟริสซันเซส’ ค่ะ ผู้เล่นที่อยู่ในกิลทุกท่านสามารถรับของรางวัลได้ที่… )

            สิ้นเสียงระบบ ร่างของเธอค่อยๆ สลายหายไป

            เกมนี้…เป็นเกมที่จำลองความตายจากอุปนิสัยที่แท้จริงของแต่ละคน ยิ่งผู้ที่มีจิตใจสูงส่ง การตายมักจะสง่างาม…

            ทุกๆ คนมักคิดว่า ‘ลอส เดวิล’ เป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดใน Reflection Online แต่ทุกคนก็ได้ประจักษ์ความจริง เมื่อสงครามครั้งนี้

            ร่างของเธอสลายหายไปเรื่อยๆ กลายเป็นผีเสื้อนับร้อยพันที่ค่อยๆ แยกออกมาจากร่าง  แสงอาทิตย์จากท้องฟ้าสาดส่องประกายในจัตุรัสกลางทวีปใหญ่ ดูระยิบระยับราวกากเพชร นับว่าเป็นประกฏการแห่งตำนานของ Reflection Online เลยก็ว่าได้

            …และนั้น คือประวัติศาสตร์ครั้งแรกของ Reflection Online…

            หลังจากนั้น…ก็ไม่เคยมีใครเห็นผู้เล่นหญิงแห่งตำนานที่มีนามว่า ลอส เดมอน อีกเลย

…

            หนึ่งปีผ่านไป

            สิ่งหนึ่งกำลังจะเกิดขึ้น… เธอรู้สึกอย่างงั้น…


             เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้น หลังจากที่เธอพยายามนั่งรอ คน คนนั้น ในห้องประชุมอันแสนอึดอัดได้ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ในห้องนั้นมีเพียงโต๊ะยาวหนึ่งตัว ที่ถูกล้อมรอบด้วยเก้าอี้นับสิบที่ล้วนแต่มีผู้คนนั่งครบทั้งหมด แต่เหลือเพียงตัวสุดท้ายเท่านั้นที่ว่างปล่าว เก้าอี้ของคนที่ดูเหมือนจะสำคัญที่สุดในที่ประชุมแห่งนี้ ประธานแห่งหอเดลเตอร์

             เมื่อเวลาผ่านไปราวๆ หนึ่งชั่วโมง จนเธอและทุกคนในห้องประชุมแทบจะอึดอัดตายอยู่ในห้องอันเงียกริบ แต่ทันใดนั้นเอง ประธานหอเดลเตอร์ก็ปรากฎตัวเสียที โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง เพราะคงรู้ว่าตนเองสายมากแล้ว ในที่สุดเมื่อเดินมาหยุดตรงหัวโต๊ะประชุมและมั่นใจว่าเป็นที่ที่ทุกคนสามารถเห็นเธอได้ชัดแน่ๆ ประธานจึงเอ่ยปากด้วยท่าทีสบายๆ

             “นี้คือสิ่งที่หอเดลเตอร์ต้องแข่งในวัน ซินเนว่า เดย์ ปีนี้” เสียงเย็นๆ ดังขึ้นมาจากริมฝีปากสีแดงสดปากของประธานหอสาวสวย เด็กสาวเจ้าของนัยน์ตาอันเป็นเอกลักษณ์ เธอมีนัยน์ตาที่สวยงามดุจนางพญา เรียวปากได้รูป และผมยาวหยักศกที่ถูกมัดเป็นทรงหางม้าไว้อย่างเรียบแปล้

            ในมือของเธอมีซองกระดาษสีขาวสะอาดที่ถูกปิดผนึกอยู่ด้วยเชือกเส้นบางๆ มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดเชือกออกมาจากพัธนาการด้วยท่าทีเชื่องช้า ข้อมือบางค่อยๆ หยิบกระดาษสีดำสนิทที่มีตัวอักษรสีขาวหม่นพิมพ์เอาไว้เป็นประโยคน์สั้นๆ ด้วยท่าทีสงบเยือกเย็น

            ริมฝีปากสีแดงราวกลับกุหลาดนั้นค่อยๆ เอ่ยออกมาอย่างช้าๆ ด้วยประโยคน์ที่แสนจะเรียบง่าย แต่กลับทำให้คนทั้งห้องประชุมถึงกับอึ้งค้างไปพักใหญ่ทีเดียว

            “เป้าหมายในปีนี้คือ…ชนะสงครามใน Reflection Online"

To Be Continue.

ตอนแรก อาจจะสั้นไปนิด แต่ อันนี้แค่บทเกริ่นของตำนานเท่านั้นเองค่ะ!