บทเพลงที่ไม่อาจลืมเลือน

ลำดับตอนที่ #1 : บทเพลงดวงดารา

     

       ดวงดาราอันมืดมิด  ผืนผิวที่ไม่มีวันได้แตะ  มีแต่เสียงใบไม้เสียดสีดั่งป่าดงดิบ  ไม่มีเสียงนกร้อง 

ไม่มีเสียงน้ำไหล  มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดมิด  และผู้คนที่ถูกลืม  ความทรงจำที่ถูกแปรผัน 

ไม่อาจฟื้นคืนมาได้อีก  ถึงแม้จะมีผู้คนที่คิดจะเปลี่ยนมัน  ก็มีแต่จะต้องถูกลืมเรื่อยไป