คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : วิชาลับขั้นสุดยอด
วเนรามั่รารีทอประายารานับพันว เส้นผมยาวสลวยไหวามแรลม
มันยาวไหลไปามแผ่นหลัาวนวลุหยอันเล่อ่า อยาวระหราวับมันอาะแพัไ้หาโนสัมผัสเ้า
ใบหน้าามภายใ้เส้นผมที่พริ้วไหวึ้นมาบบัแ่็ยัไม่อาทำให้วามามนั้นลลไปไ้เลย
ลิ่นไออสรีแรแย้มพัโยมาามลมแผ่วๆเ้ามูอายหนุ่มผู้อยู่ในภวั์เสน่หาให้เหม่อลอย
มันถึับินนาารเรื่อราว่าๆนาๆับสรีผู้นี้ หน้าอทีุ่้อนไว้อัแน่นแทบปริแออมา
ทรวทรอเอวามั่้าวหลิ่ว สะโพผ่ายออลมิ๊อ้อนแอนอ่อน้อย เนื้อนวลไร้ราีประุถูทอึ้นาสายใยไหมันทราสวรร์
มันราวับไม่ใ่มนุษย์แ่เป็นเทพธิาาสวรร์ะอย่านั้น
หาเทพธิาำแลและสรีผู้นี้้อมาเผิหน้าันแล้วละ็
สรีผู้นี้ลับมีเสน่ห์อย่าบอไม่ถู
มันเป็นเสน่ห์ที่ึเอาวิาอเาโยเพาะเาะราวับมีิใอย่านั้น หลหยาแทบะ้มลราบอบุเทพเ้าแห่ารสร้าสรร์ที่ไ้สร้าเธอผู้นี้มารหน้าเา
“หยานายเป็นอะไรไป?”สรีผู้มีวาอรารีาลามไ้เอ่ยถาม้วยน้ำเสียัวล
เสียอเธอราวับวารีพิสุทธิ์ที่ไหลรินลมาให้แ่ายเินทาผู้ำลัะาน้ำาย หลหยายัเหม่อลอยอยู่อย่าเิม
่อนที่ะเริ่มยับเ้ามาเรื่อยๆเินไปหาสรีผู้ระาหัวใอเา
‘เป็นอะไรอมันวะ!ยัยเทพธิาไม่ทำไรหยาหรอนะ’หลหยินิสถบในใ
เาเป็นัวลับท่าทาเหม่อลอยอหลหยาแฝอเา หลหยินเินเ้าหาหลหยาอย่าปวใับท่าทาเหม่อลอยนั้น
เายัไม่ไ้หันไปมอเม็เอาเรื่อเทพธิา
ฟุ๊บ!หมับ!
ร่าอหลหยินถูแนอันแ็แร่อบุรุษับไหล่ลมมนเอาไว้แน่น
แววาอหลหยาทอประายอย่าแปลประหลาลึลับนหลหยินลอบใ
เายัไม่ไ้รับรู้ว่าร่าอนนั้นไ้แปลสภาพไปแล้ว
“ปล่อยะเ้าหยา!”หลหยินำรามอย่า่วยไม่ไ้
เพราะัวเานั้นเป็นายทั้แท่แน่แท้ และหลหยาเอ็เป็นายทั้แท่ ทำให้พวเาเ้าใันไ้แม้ว่าไม่้อสบาับรู้ว่าอีฝ่ายิอะไรอยู่
ารระทำอหลหยาในเวลานี้ทำให้หลหยินาไม่ถึ
วามสูอหลหยินไม่ไ้เปลี่ยนไป
ทำให้ไม่ทันสัเเห็นวามเปลี่ยนแปลนี้ในระยะสายาอน
หลหยาไม่พูไม่ล่าวอะไร หัวสมออเาในเวลานี้ราวับาวโพล่นไป้วยอบุบผาามที่มีร่านวลามอสรีรหน้าอยู่
เธอำลัร่ายรำและเปล่เสียร้อเพลอเธอที่่วนให้หลใหลไปามเพล
สำเนียอเธอไพเราะราวับวารีทอประาย้อแสาวบนท้อฟ้า
มันราวับเหมือนฝันที่ไ้พบเธอรหน้านี้เ็มๆสอา
“ามเหลือเิน...แม่นาเ้าเป็นอ้าเถอะนะ”หลหยาหลุำพูแบบยุทธ์ออมา
เาเยฝันที่ะไ้พบสรีแบบนี้มานานแล้ว แม้ว่าะ้อโนี้็าม แ่ เวลานี้เป็นแรเริ่ม
ทำให้เาสามารถปรับทัศนิับเธอไ้ หาสามารถทำสำเร็เาะไ้รับหิสาวเย็นาามและรัแ่เาเพียผู้เียวเหมือนมาราอเาแน่นอน
“ามเิมอะไร!หยา!!...ท่านเทพธิาท่านทำอะไรับหยา!!”หลหยินหันวับไปมอเอาเรื่อับเทพธิาที่ำลัลอยอยู่อย่าสบายใในอาาศ
เธอมอูสอนราวับละรเวลาเย็นพร้อมับนมแสนอร่อย
“ไม่นี้”เธออบ
“ไม่แล้วเ้าหยามันลายเป็นแบบนี้เพราะใร!ถ้าไม่ใ่ท่าน”หลหยินยัถาม่อ
ในน้ำเสียนั้นบ่บอว่าไม่อบใอย่าแรหาเา้อทำยุทธหัถีับหลหยา
เวลานี้เป็นเวลาพลบ่ำ ทำให้บรรยาาศหนาวเย็นเรื่อยๆ
“หึ!เ้าลอูสารรูปอเ้า่อนแล้วึมาโทษว่าเป็นวามผิอเรา”เทพธิาล่าว่อนะหายวับไปทิ้ให้หลหยินในร่าสรีเล่อโมโนปีศาหลหยาี่
“หยาั้สิ!”หลหยินยัไม่ยอมแพ้
เาพยายามเอามือเรียวามบอบบานั้นผลัันให้หลหยาออไป แ่้วยแรอสรีเพศหรือะสู้แรอบุรุษในยามนี้
ยิ่เป็นในเมส์้วยแล้วยิ่เป็นไปไม่ไ้หาเป็นพวเาเริ่ม้นพร้อมๆันในเวลาเียวับ บุรุษะมีพลัายเหนือว่าสรี
สรีเอ็ะมีวามเร็วมาว่าบุรุษ
หาแ่เวลานี้ สรีผู้มีวามเร็วนั้นลับโนับิับแผ่นไม้อ้นไม้สูให่
เธอไม่มีโอาสหลบนี้าวแนแร่นั้นไ้เลย
“หยาเ้าบ้าเอย!แเป็นอะไรอแวะ”หลหยินัฟันรออย่าิแ้นที่เทพธิาทำแบบนี้
โยที่เาไ้ลืมำพูอเทพธิาไปหมสิ้นแล้วว่าใหู้สารรูปัวเอ
“อ๊า..ยะ-หยุ”หลหยินรู้สึว่าสายลัเอวออเาถูปลออ้วยมือหนาอหลหยา
หลหยาในเวลานีู้เหมือนไม่หยี่ระ่อเสียเล็ๆอสัว์อ่อนแอัวน้อยในวแนเลย
ยิ่ไ้ยิน ยิ่เพิ่มพูนวาม้อาร ยิ่เริ่มเรื่อ ยิ่้อ้าวเิน
ยิ่เห็นปลายทา ยิ่้อพุ่ทยาน
เสียรวราอหลหยินูเหมือนะระุ้นวาม้อารอหลหยาึ่ำลัอยู่ในภวั์เสน่หา
หลหยาลูบไล้ไปามเอวอบา่อนะสอมือเ้าไปสัมผัสับผิวนวลนิ่มอสรีรหน้า
สัมผัสที่แปลประหลา วามใและวามื่นลัวเริ่มอบุมภายในหัวใอหลหยินในร่าอสรี
มันือวามรู้สึเียวับเวลาที่เิึ้นอย่าะทันหันเมื่อหิสาวโนผู้าย่มเหเอาเปรียบ
รรมามสนอ
หลหยินนั้นือผู้ายมาราะสนใแ่วามสุวามสำราเพลิเพลินเท่านั้น
เาอบใ้นอื่นโยที่นเอไม่อยาออแรให้เสียาร
เาล่อลวหิสาว้อนรับั้แ่รั้แรในเมส์
ทำให้เธอหลเสน่ห์อเาในเวลาเพียไม่นานนับาเอัน
หลหยินนั้นเป็นผู้ายหล่อเหลาอยู่แล้ว
เามีเสน่ห์ึ่สามารถึูผู้นให้เ้ามาหาเาไ้เพียแ่เินผ่าน
หลยานั้นผู้ผู้ายที่่าับหลหยินสุั้ว เาใีับผู้หิและอ่อนโยนอบ่วยเหลือนอื่น
แ่บารั้เา็ทำอะไรที่ไม่ใ่ัวเาเอเมื่อสิหลุ
และอนนี้เอเา็ำลัสิหลุพอี
สามลมเย็นเยือเริ่มโยพัไหลไปามแนวห้า มันไหวัวราวับลื่นวารีอันาม
แสสีาหิห้อยทำให้วามามอธรรมาินั้นยิ่เพิ่มทวีึ้นอี
ายหิสอนำลัทำศึ้านัน ไม่สิ... มีเพียฝ่ายหิเท่านั้นที่ำลั้านำลัอฝ่ายาย
หลหยาแม้ว่าะถูิั้อยแทเ่าอย่าไร็ไม่สะทสะท้าน
เายัเริ่มรุรามหลหยินในร่าสรีอยู่เหมือนเิม
เนื้อนวลาวั่หยมี่าอหลหยินไ้้อแสันทร์ที่ลอยเ่นอยู่บนท้อฟ้า
มีารานับล้านวำลัมอูพวเาอยู่
วาามเริ่มลอ้วยหยาน้ำาที่ไม่ำยอม
‘ยัยเทพธิานั้นันเปลี่ยนเราให้เป็นหิ เวรเอย!เพราะแบบนี้ไเ้าบ้าหยาถึสิหลุเหม่อลอยแบบนี้’หลหยินไ้รู้แล้วว่าเิอะไรึ้นหลัา่อสู้ับหลหยามานับสอสามั่วโม
หลหยินัฟันอิาหลหยาที่ไ้แะเนื้อ้อัวหิสาวสวยๆเหมือนมาราอเาทั้สอ
แ่นๆนั้นลับเป็นัวอหลหยินเอทำให้เาไม่ยินีเท่าไรนั
แ่เวลานี้ไม่มีใร ทำให้วามลัววามลับแไม่มีอี
วแนนวลุัทราโอบรอบวหน้าอบุรุษผู้ามส่า
ุมพิแนบนวลนุ่มลึุผิวน้ำื่ม่ำไปับรสาิที่แปลออไปาเิม
ผิวายแนบันั่ลีบบุบผาเีย้าันและัน
เสียหัวใเ้นัออาโนสมอส่วนลึสุ
ลิ่นอายอบุรุษเพศและสรีเพศไ้หลอมรวมเป็นหนึ่เียว
หน้าอเผยออยอมให้อีฝ่ายสรรหาวามสุสำราในนั้น
เพียแ่นวลึมัน็แทบระทวยาย เสียรา่ำผิวออาปาบา
วามเป็นายยายึ้นอย่ารู้าน
ทันในั้น...
“เล็วิาประำระูลหล!! มัรลับืนพสุธา !!”หลหยินออหมัพุ่รไป่อยเ้าที่มัรอหลหยาสุแร
ทำให้เ้าัวที่โน่อยถึับหน้าม่วล้ำ่อนะทรุลุับพื้นัวอราวับุ้
หลหยินยัไม่บเพียเท่านั้นเมื่อรู้ว่าหลหยายัไม่สลบไป
“เล็วิาาวสะท้านเอภพ!”
ผลั!!
เ่าอ่อนอหลหยินพุ่พระแทเ้าที่ท้อน้อยอหลหยาเ็มำลัทั้หมที่มีอย่ารุนแร
นหลหยาเห็นภาพเบล่อและเริ่มเรือนลาไปทุเสี้ยววินาที
ทันในั้น
โลที่หลหยาาว่าเป็นวามฝัน็ไ้ลายเป็นวามฝันเรียบร้อยแล้ว
ท่ามลาลมหายใหอบแฮอหลหยินึ่ปราศาอาภร์ใๆ
เาทรุัวลอย่าเหนื่อยอ่อน่อนะพริ้มาหลับล
เพราะาร้อ้านทานพลัายอหลหยานานเือบสี่ั่วโมทำให้หลหยินหมแร
และ้วยวามรู้สึแปลๆยัอบุมอยู่ทำให้เาเหนื่อยอย่าบอไม่ถู
ความคิดเห็น