คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การฝึกที่ทรหด
“ั้นแร สิ่ที่พวเ้าทั้สอ้อมีือ..วามเร็ว..เ้าใไหม?
มันือหนทาออที่ีเวลาเอปัหา พวเ้าะไ้รอพ้นาอันราย่าๆไ้หามีมัน
วามเร็วือสิ่สำั”เทพธิาร่าำแลหัวเราะ เธอโบมือรั้หนึ่
มิิหลุมำที่ว่าเปล่าไ้แปลเปลี่ยนไปทันที
ท้อฟ้ายัลายเป็นรารีาลเหมือนเิม
แ่พื้นที่ว่าเปล่าที่หลหยินและหลหยายืนอยู่ลับลายเป็นพื้นทรายว้า
มันยาวสุลุหูลุาราวับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุ
เทพธิาร่าำแลล่าว่อโยไม่สนใท่าทาใอทั่สอน
“บนพื้นทรายนั้นารเลื่อนไหวนับว่ายา มันเหมาะแล้วสำหรับพวเ้า
เอาละอนนี้็วิ่ันไ้แล้ว”เธอล่าวบ็นอนเหยียเท้าสบายใบนอาาศ
วาามหลับลราวับำลัหลับอย่าเียร้าน หลหยินและหลหยามอหน้าัน
“เอาไี?”หลหยินถาม้วยวามุนปนไม่สบายใ
“็้อทำามละนะ”หลหยาส่ายหัวเบาๆ
พรึ๊บ!
ทันในั้น
ร่าอสัว์อสูรเสื้อาวัวหนึ่็ปราึ้นมาในวามว่าเปล่า
มันอยู่้านหลัอทั่สอนที่ำลัะเริ่มวิ่ หลหยินและหลหยาเสียวสันหลัพลันหันหน้าไปมออย่าใ
รรร!
“สะ-เสื้อาว มายัไเนี้ย!”หลหยินะโนลั่น เารีบวิ่นำหลหยาไปทันที
หลหยาร้อเสียหลเ่นัน่อนะรีบวิ่อย่าสุแรไป้านหน้า
“้าลืมบอพวเ้าไป..าระฝึฝนอะไรนั้นพวเ้าะ้อมีวามพยายามอย่ายิ่ยวไม่อาปล่อยปะละเลยไ้
ันั้น้าเลยเสเ้าลูแมวนี้ให้พวเ้าเล่นับมัน...อ้าว?...ทำไมไม่อุ้มมันึ้นมาแล้วลูบหัวมันละ?
มันออะน่ารั เห้อออ..เพราะแบบนี้้าเลยหน่ายในบุรุษ แม้แ่วิธีารวิ่ยัน้าเรียเลย”เทพธิาร่าำแรล่าวเสียเอื้อยๆไปามลมให้พัเ้าหูอทั่สอนที่วิ่ห่าออไปสอร้อยเมรแล้ว
้วยวามเร็วเริ่ม้นไม่สมวระทำไ้แน่นอน แ่ทั่สอนไม่ยินีที่ะลายเป็นอาหารอเสื้อาวแน่
“ท่านเทพธิาผู้เลอโม ผู้ามว่าใรในใ้หล้า
โปรรุา่วหยุารระทำนี้้วย!”หลหยินะโนไปพราวิ่ไป
เาโนเ้าเสื้อาวไล่ับ้นอยู่อย่าิๆ ุอเาาแหว่ไปบ้าแ่็ยัรูปร่าอมันอยู่
แ่าว่าอีไม่้าุมันาหมสิ้น
สภาพอหลหยาเอ็ไม่่าัน
เ้าเสื้อาวนี้มันเร็วมา เาาว่ามันอาะเหมือนับเสื้อาวทั่วๆไปอโล
“โอ๊ยยยย!
อู้ววว”เสียร้อโหนหวนอทั่สอหนุ่มยัำเนิน่อไปโยไม่มีทีท่าว่าเสียอ้อนวอนอพวเาะส่ไปหาเทพธิาร่าำแลไ้
เธอยันอนเหยียาเอเนนอนอย่าสบายใพราหาววอบ้าเป็นบารั้บ้า็ลุึ้นมาทั่มอูารวิ่ไล่ับอทั่สอน
“ั่เป็นภาพที่ีริๆ...หนุ่มหล่อทั่สอนวิ่ไล่ับับลูแมวน้อย”เธอพึมพำ่อนะพริมาหลับลอีรั้
2-3 ม. ่อมา
‘ผู้เล่นหลหยิน ไ้ปิบัิามเื่อนไ
วามเร็วเพิ่มึ้น ่ะ’
‘ผู้เล่นหลหยิน ไ้ปิบัิามเื่อนไ พลัายเพิ่มึ้น่ะ
’
‘ผู้เล่นหลหยิน ไ้ปิบัิามเื่อนไ วามอทนเพิ่มึ้น่ะ
’
‘ผู้เล่นหลหยา ไ้ปิบัิามเื่อนไ
วามเร็วเพิ่มึ้น่ะ’
.
.
สอหนุ่มนอนอย่าหมสภาพบนพื้นทราย
้านอหลหยินสภาพน่าเวทนาว่าหลหยา เสื้อผ้าอเาาหวิ่นแทบะเห็น้น า้า้ายโนเสื้อาว่วนลายเป็นแผลให่ยาวว่า
20 ม.เลือสีแสไหล่ออเป็นทานอพื้นทราย หลหยาีว่าหลหยินที่เสื้อาวไม่ไ้ไล่เามานั
“ทำไมเป็นันละเนี้ย!”หลหยินสถบอย่าไม่พอใ หลหยาหอบหายใเ้าลึๆ่อนะล่าวปลอบใ
“เอาน่ามันรันาย นาย็รัมันสิ เยไ้ยินไหม
รัหลอึหลอเล่น มันแ่หยอนายเท่านั้น” หลหยาพูพราหายใลึๆ
หลหยินหันวับมามอทันที
“นั้นือำปลอบหรอหยา? แม่เอ๋ยยย!”หลหยินยัหุหิอยู่โยลืมไปเลยว่าเสียเือน้อวามารเพิ่มึ้นอ่าวามเร็วำลัั มีแ่หลหยาเท่านั้นที่ไ้ยิน
เาเปิหน้าอระบบอเาึ้นเลื่อนไปยัหน้า่าาสเัสัวละร
[ผู้เล่น หลหยา ั้น
ทหาร ระับ 1]
Hp 450/1000 mp 610/1000
พลัาย 180 วามเร็ว 196 วามอทน 130 โ 66
ปราน 110
ิ 105
เวทย์ 100
ารเพิ่มึ้นอสเัสนั้นสามารถเพิ่มไ้โยารระทำอผู้เล่นนนั้น
พวเาสามารถเพิ่มวามเร็ว้วยารวิ่ เพิ่มวามอทนอร่าาย้วยารออำลัาย
เพิ่มวามอทน้วยารทรมานนเอ
แ่ระนั้น็ยัมีอีหลายวิธีารในารเพิ่มทั้สามอย่าหรือสออย่า้วยัน
ผู้เล่นสามารถทำมัน้วยัวเอไ้โย่ายหา้นหาวิธีเอ
ในโลอเียนนั้น
พวเาฝึฝนแ่พลัลมปราน แ่นี้ือโลเียนออนไลน์ที่ถูสร้าึ้น้วยเทโนโลยีอันทันสมัยแห่ยุปัุบัน
มันไม่สามารถเอาระระว่า้อเพิ่มแ่ปรานเท่านั้นไ้ ถ้าหาะเพิ่มแ่ปรานอย่าเียวนับว่าุแพ้ไปแล้วรึ่ทา
‘เี๋ยวนะ..ทำไมปรานและิเราเพิ่มละ?’หลหยาใ
หลหยามวิ้วสสัย
เามอไปยัปรานและิที่เพิ่มึ้นมา
เทพธิาร่าำแลผู้เรียร้านเอ่ยเสียเอื้อยอบวามสสัยอเาราวับว่าสามารถอ่านวามิอเาไ้
“่าสเัสอัวละรมันสัมพันธ์ับปราน-ิ-เวทย์ยัไละ..เมื่อรู่เ้าไ้เพิ่ม่าสเัสัวละรไปทำให้มันเพิ่มึ้นมา
นับว่าี”เธอพู่อนะเหล่ามอใบหน้าสสัยที่มอมายัเธออหลหยา
หลยินไ้ยิน็เริ่มลุึ้นนั่มอรวูบ้า
“เห้อ..ั้น้าะยัวอย่านะ
เมื่อเพิ่ม่าพลัายไ้ในระับหนึ่ ปราน ที่เป็นพลัอัวเ้าะเพิ่มึ้น
เพราะปรานมันมีวามสัมพันธ์ับพลัายนั้นเอ มันมีหลายวิธีหลายเส้นทา
ันั้นเ้าไม่้อสสัยให้มานัเพราะ้าเบื่อที่้อพูมาอธิบายับพวไร้สมออย่าเ้า
นี้ถ้าหาไม่ิว่า้า้อารปิ่นปัผมหยนั้นละ็ไม่สนใเหลียวมอพวเ้าเลยแม้แ่น้อย..”เธอพูเสร็็หลับานอนหลับลอีรั้โยใ้มือเท้าหัวไว้หนึ่้า
แม้ว่าะเป็นแ่ร่าำแล
แ่็นับว่าามหาที่เปรียบแล้ว มันทำให้ใอหลหยินและหลหยาระุ่มระวยึ้นมา
น้ำเสียอเธอแม้ว่าะออเบื่อหน่ายไปบ้า
แ่็นุ่มนวลลึล้ำราวับมหาสมุทรอันไพรศาล
“หู้ววว...มันึ้นแบบนี้แสว่าเราใ้ปรานไ้แล้วสินะ..”หลหยินล่าวลอยๆ
“ยัหลอ พวเ้ายัใ้มันไม่ไ้ เ้าะ้อเพิ่มมันนถึ
300 ุเสีย่อน เพราะนี้ืออบเที่โลอเ้าั้ไว้”เทพธิาร่าำแลทำลายวามิอหลหยินทันที
ทำให้ใบหน้าอเาระุ หลหยาิว่าเธอะอบแล้มานแม้ว่าะี้เียแ่็ยัอุส่าเอยออมา
“เอาละอนนี้..เรามาเพิ่ม่าวามอทนัน..”เธอล่าวบ่อนที่ร่าายอหลหยินและหลหยาะทรุลแนบิับพื้นทราย
ร่าอพวเาเหมือนโนอหนัหล่นทับแ่ไม่ไ้สร้าบาแผลับร่าาย แผลที่ไ้าเสื้อาวอหลหยินหายแล้วและเลืออเาำลัเพิ่มึ้นอย่า้าๆ
“อะไรัน!..นะนี้มัน”หลหยาพูเสียหล้วยวามใ วันนี้ิว่าใเยอะสุแล้ว
้าๆอเาือร่าอหลหยินที่น้อเสียอู้อี้
หลหยาพยายามเหลือบึ้นมามอเทพธิาร่าำแลอีรั้เพื่อเอาำอบ
“แ่ 50 . ทำไมพวเ้าถึอ่อนแอแบบนี้ละ?
เห้ออ...”เธอถอนหายใยาว่อนะไม่สนใเสียโหยหวนอทั่สอนอี
หลหยินและหลหยา
ทั้สอนเหมือนโนเหล็หนัทับร่าเอาไว้ไม่ให้ยับเยื้อนไ้ ร่าอเาเหมือนถูบให้แออเป็นเสี้ยๆ
ทั้สอนพยายามยันัวึ้น
แ่็้อทรุลไปอีรั้เพราะผลาารวิ่หนีเสื้อาวทำให้พวเาไม่พร้อม
“อั๊..หยินนายไหวไหม?”หลหยาพู้วยวามยาลำบา
เาัวลว่าบาแผลาเสื้อาวะทำให้หลหยินอาารหนัเ้าไปอี
หลหยินยับปาพูอบ
“ยัไหว แ่ มันเริ่มรู้สึไม่ไหวแล้ว บาแผลแม้ว่าะปิแ่มัน็ไม่แน่ว่าะเปิในอีใน้านี้
โอ๊ย!”หลหยินร้อเสียหล้วยวามทรมาน เาัฟันแน่นวาแ่ำนสามารถมอเห็นเส้นเลือในวาู่นั้นไ้เลย
เส้นเลือในร่าอเาปูึ้นราวับอสูรร้าย ในอนนี้สภาพอทั้สอนไม่ไ้แ่าันเลย
หลหยาไม่ล่าวอะไร่อ
เาเพ่วามพยายามทั้หมไปับารยับร่าายอเาให้เลื่อนไหวไ้บ้า
“เอ้า นี้อาหารอพวเ้า! เ้ามาินเอละ ้าไม่อยาใ้มือประอพวเ้า”เทพธิาำแลล่าวพร้อมับเสอาหารรหน้าอทั้สอน
มันห่าออไป 10 เมรไ้ ้วยระยะทาแ่นี้สมวรใล้ แ่ับอนนี้ลับไลราวับเป็นเส้นทาที่ไม่สามารถไปถึไ้
น้ำหนัอมันมาริๆ พวเาทั้สอนเป็นผู้เล่นใหม่
ยัไม่มี่าสเัสอะไรมานั พวเา้อไ้เล่นเมส์ไปไ้ระยะหนึ่ถึะสามารถเอานะวามหนันี้ไ้
แ่อนนี้ลับเิวามผิพลาเปลี่ยนให้พวเามาพบับมัน่อนเวลาที่สมวร
ลิ่นหอมอเนื้อสันในที่ปรุสุพร้อมับเรื่อเทศนานานิที่ทำให้วามอยาอาหารอนเราเพิ่มึ้น
ลิ่นอมันทำให้น้ำลายอหลหยินและหลหยาน้ำลายส่อ
‘เธอื่นอารลั่นแล้ริๆให้ายสิ!’หลหยาิ ‘แบบนี้เรา็ินอาหารไม่ไ้สิ
โถ่เอยย เนื้อ๋า~’หลหยิน
“รอ”หลหยินัฟันแน่น
มืออเาพยายามเอื้อมไป้านหน้า หลหยินและหลหยาพยายามอยู่สิบนาที ในที่สุวามพยายามนั้น็เิผลสำเร็
เพราะ้อวามไ้ปราออมาแล้ว
‘ผู้เล่นหลหยิน ไ้ปิบัิามเื่อนไ พลัายเพิ่มึ้น่ะ’
‘ผู้เล่นหลหยา ไ้ปิบัิามเื่อนไ พลัายเพิ่มึ้น่ะ’
“เวรเอย..ย้า!”หลหยินำรามลั่น เาเหมือนะลุึ้นไ้แ่นั้นเป็นเพียแ่ฝันเท่านั้น
มันมีเพียแ่แนเท่านั้นที่เลื่อนไป้านหน้าไ้เพียแ่ห้าหเนิเมรเท่านั้น่อนใบหน้าอหลหยินะลอย่าไร้เรี่ยวแร
ปิน้ำหนั 50 ม. มันไม่วระนานี้..มัน้อมีอะไรผิแปลแน่นอน
หลหยาเริ่มเอะใอะไรบาอย่า
‘เราไม่วรเื่อำอเธอมาเินไป..’หลหยาิ่อนะัฟันแน่นแล้วเริ่มออแรพยายามอีรั้้วยวามทรห
‘ผู้เล่นหลหยา ไ้ปิบัิามเื่อนไ พลัายเพิ่มึ้น่ะ’
‘ผู้เล่นหลหยิน ไ้ปิบัิามเื่อนไ พลัายเพิ่มึ้น่ะ’
.
.
ความคิดเห็น