คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไร้หนทางหนี
แร๊ๆ
เสียแป้นพิมพ์ัอย่า่อเนื่อ
มันมาพร้อมับเสียลิ๊เมาส์อย่าเมามันส์เหมือนเสียอเพลร็อหนัๆที่ำลับรรเลเพลอยู่บนเวที
แ่ที่นี้ไม่มีเวที
ไม่มีผู้นับร้อ ไม่มีผู้ม
มีแ่แสสว่าอหน้าออมพิวเอร์อแบนและแสสีหลาสีเหมือนสีรุ้อแป้นพิมส์ับเมาส์เท่านั้น
“หยาใ้สิลแสอนายทำให้เ้าลูหมานี้าบอทีิ”หลหยินายหนุ่มผู้อยู่ในุนอนมาทั้เือนว่าล่าวพร้อมับหยิบเอาเลย์รสโนริสาหร่ายึ้นมาเี้ยวเล่น
เายัับ้อมอารเลื่อนไหวอมอนเอร์ในออยู่
“อืม..”หลหยาอบรับเบาๆพร้อมับสิลระับำนานออมาทำให้แสสว่าในหน้าออมพิวเอร์ึ้นแสผลว่ามอนเอร์ำลัิสถานะาบอเป็นัหวะที่ีในารระทืบมอนอหลหยิน
หลหยินยิ้มพร้อมับใ้ออ้วยเพลระบี่ที่มริบเือนสัหารบอสระับเทพส่มันไปเิใหม่ทันที
“ฮู้ววว เหนื่อยแหะ บอสัวนี้เล่นยาเหมือนันนะ
เล่นเอาพวเรา้อใ้เวลาว่าั่วโมเลย”หลหยินพิเอนไป้านหลั้วยวามเหนื่อยอ่อน
เามอูไอเทมและอเินเท่าภูเาที่หน้าอ
หลหยาส่ายหัวไม่เห็น้วยพร้อมับล่าวว่า
“ั่วโมว่าๆ็นับว่าเร็วมาแล้วนะ
เ้าัวนี้แม้แ่ผู้เล่นอันับ้นๆรวมพลัันยัใ้เวลาเือบวัน”หลหยาพูไปพร้อมเอนหลัพัผ่อนบ้า
หลหยินหัวเราะ้วยวามระอาในวามอ่อนหัอพวผู้เล่น
พรึ๊บ! ปั๊!!
เสียเปิประูพร้อมับเสียอประูเหล็ระแทับผนััึ้นทำให้ผู้เล่นสอนที่อยู่ในห้อแห่วามมืมิ้อพบเ้าับปีศาร้ายที่เป็นยิ่ว่าบอสระับเทพ
“ว๊า!ผนึเทพอันพัไปแล้ว! หยานายไปแท้์ส่วนันะบัพให้”หลหยินรีบวิ่ไปหลบในห้อน้ำปราารสุท้ายทันทีทิ้ให้แฝอนออหน้าเพียผู้เียว
“นัเวทย์ที่ไหนเาแท้์ันวะเห้ย!เปิๆ เปิเี๋ยวนี้นะเว้ยไอ้เวรหยิน!”หลหยาะโนเรียให้มันเปิประูห้อน้ำอย่าลุลี้ลุลน
เพราะเ้าปีศาระับเทพนั้นำลัเินเ้ามาแล้ว
เล่นเอาใบหน้าอหลหยาถึับีพร้อมับแล้เป็นลมล้มลับพื้นเหมือนับว่าเาำลัเอับบอสหมีให่อยู่
“ไม่้อมาแล้เป็นลมเลยลูหยา ลุึ้นมาไ้แล้ว
แล้วลูหยิน ถ้ายัไม่อยาให้ประูห้อน้ำเป็นรูละ็รีบเปิออมาีว่า
ไม่อย่านั้นทีมาน่าภาพที่เรียมพร้อมอยู่นอประูับทีมานมือสูิโอะเ้ามาถ่ายหนัที่นี้”เ้าปีศาระับเทพพูพร้อมับหัวเราะสะใ
หลหยายัเียบในะที่หลหยินรีบเปิออมาเพราะลัวว่านนั้นำลัะโนถ่ายหนัออ่าว
“อะไรนะ วามหล่ออผมำลัะระายออไป
โอ๊ยอยาะเป็นลมให้ไ้
นี้ถ้าไม่ิอยู่ที่ว่าสุหล่อ้อูแลผิวละ็นะไ้เหยียบพวาราหนัทุประเทศมินไปแล้ว
ฮ่า ฮ่า..อะ..ไหนหว่านั่าว ไหนหว่า่าภาพ...ิบหายแล้ว!”หลหยินำลัะลับัว แู่เหมือนมืออปีศาะแ็แร่และรวเร็วว่าวิาเสือเผ่นอเามาทำให้้อมาประัหน้าับปีศานนี้ัๆ
“นี้ือาร้อนรับพ่ออแหรอลูหยินลูหยา?”ปีศารหน้าอพวเาือพ่ออพวเาทั้สอนั้นเอ
ใ้แล้ว นี้ือบอสระับำนานที่พวเาไม่สามารถเอานะไ้เลยแม้แ่น้อย
“หยา เร็วเ้า รีบออหมายเลอัเิเทพเ้ามาปราบปีศาไ้แล้ว
ันะยื้อมันไว้เอ!”หลหยินทำเหมือนเสียสละในะที่หลหยาีลัาลุึ้นอย่ารวเร็วเหมือนอึ้น่อนะพุ่เ้าหาโทรศัพท์
เาว้ามันึ้นพร้อมับหมายเลอย่า่ำอ
วับ!
แู่เหมือนะ้าไป
เพราะเ้าปีศาที่เรียว่าพ่อรู้ัวทัน เาว้าหลหยินในมือ้ายและหลหยาในมือวา
เาไม่ยินีแน่ถ้าหาฮูหยินอเามาพร้อมับระบี่ในำนานประำระูลออร่ายรำเพลระบี่เือนทำลายเสื้อผ้าอเา่อนะปิผนึัวเอไปพร้อมับัวเาในห้อแห่วามลับ
“ว๊า!
ปล่อยผม ปล่อยผมมม!”หลหยินร้อ้วยวามเศร้า
เาไม่ิเลยว่ามือปีศาระับเทพนั้นะแ็แร่นานี้
หลหยาเอูเหมือนะเรียมัวไปเิใหม่เรียบร้อยแล้ว
“...?...ปล่อยผม?..ผมอลูหยินเอ็ปล่อยไว้นี้
หรือไม่ใ่?”ผู้เป็นพ่อที่เหมือนปีศาระับเทพในำนานพูพร้อมับหัวเราะที่วันนี้็มาถึในที่สุ
“ไม่ใ่ผมแบบน้านนนนน!
ท่านพ่อวาผมลนะไม่อย่านั้นผมะส่ไวอา้าระับำนานหลายโหลไปให้ท่านแม่เี๋ยวนี้เลย!”้วยำู่อหลหยินอาะทำให้หลเทียนหมิผู้เป็นพ่อหน้าีไ้ใน่อนหน้านี้
แ่อนนี้เ้าไม่หลลอีแล้ว
เพราะว่าะหาทาทำลายผนึอทั้สอนลไ้นั้นมันยามาเป็นปีๆแล้ว
เาไม่ยินีทิ้โอาสนี้ไปแน่นอน
“นึว่าพ่อะลัว ? แม่อลูหรือ ? ฮ่า ฮ่า!”หลเทียนหมิล่าวพร้อมับหัวเราะอย่าผยอ
“ไม่ลัวอะไรหรอ่ะ ? เทียนหมิสุที่รั~♥”เสียหัวเราะอปีศาร้ายหยุะัลพร้อมับเสียราในลำอ
ใบหน้าอหลเทียนหมิีราวับไ่้ม เาวาลูหยาและลูหยินลอย่าเบามือพร้อมับมอไปยัมืออหลหยินที่ำโทรศัพย์ไว้อย่าเหนียวแน่นราวับเอาาวรา้ามาิไว้
นั้นยิ่ัเนเ้าไปให่ว่าเทพธิานนั้นไ้ถูอัเิมาเรียบร้อยแล้ว
เธอมาพร้อมับระบี่สีาวั๊วอย่าแน่นอน!
“...”
“อะ..เอ่อ..อา..ว่าอย่าไรรับนาเียนน้อยอผม^_0;”หลเทียนหมิหันหน้าไปพบับหิสาวในุยูาะในำลวลายหสาสีทอแสถึอำนาที่มาล้นอเธอ
ใบหน้าสวยอเธอำลัยิ้มแ่ลับแฝไว้้วยวามเย็นเียบุุมนร
ในำนานผู้เ่าท่านหนึ่ไ้เยบอล่าวไว้ว่า
“เหนือฟ้ายัมีพ่ออเหนือฟ้าและเหนือพ่ออเหนือฟ้า
ือ เมียอเา”
าประสบาร์นั้นแน่นอนว่าเาไม่มีทาลืม
เมื่อเาเป็นนเ้าู้ประูิินแบบนี้แล้วยิ่เ้าใในำล่าวานอผู้เ่าอย่าลึึ้
ำล่าวนั้นบ่บอว่าเาไม่มีทาเอานะเธอไ้เลย
“นาเียนน้อยอผม..ไม่ทราบว่าพึ่มาถึหรือ..มานานแล้วละรับ?”หลเทียนหมิสุภาพทันที
เาล่าวพร้อมับุเ่าโ้โ้อเารพในแบบาวีนเาทำันในเวลา้อนรับสามีลับบ้าน นาเียนน้อยหรือหลเิ้เหม่ย
มาราอหลหยาและหลหยินฝาแฝู่ป่วนที่ำลัลั้นำอยู่รมุมหนึ่อห้อมื
“มาถึไม่นานนี้เอ่ะเทียนหมิ เมื่อรู่
ไม่รู้ว่าหูแว่วไปเอหรือเปล่าทีุ่บอว่าไม่ลัวอิัน...หืมมม?”หลเิ้เหม่ยพูพร้อมับเินนวเอวเ้ามาหาหลเทียนหมิผู้ำลัเหื่อโุ่มบนพื้น
เสน่ห์อหลเิ้เหม่นมาราอู่แฝนั้นถือว่ามามายยิ่
เมื่อรั้ที่หลเทียนหมิไปออานพบับเธอเ้า เา็เิวามหลุมรัทันที
เาพยายามทุวิถีทาเพื่อเอานะใอเธอ ที่้อทำแบบนี้ไม่ลามปามไปนถึึ้นุมา็เพราะ
อำนาอระูลอหลเิ้เหม่ยนั้นไ้รอบลุมไปทั่วโลไม่่าอะไรับระูลอเา
ันั้นาระทำอะไร็วระไว้หน้าันบ้า
“ารวะท่านแม่!
ท่านยัสวยเหมือนเิมเลยนะรับ^^”หลหยินพูพร้อมับมอไปยัใบระบี่ที่้อยใบหน้าอท่านพ่ออเาึ้น
หลหยา้าวเ้ามาพร้อมับทำารารวะท่านแม่เหมือนับหลหยินบ้า
“ลูหยินลูหยา...ลูแม่ทั้สอนี้ั่ส่าามเสียริ
ีมาเหลือเินที่ยีนอแม่ึ่ไหลอยู่ในัวลูรัทั้สอเ่นว่ายีนอพ่ออเ้า
ิ ิ”หลเิ้เหม่ยมาราอฝาแฝยยิ้มหวานเหล่สายามอูสำรวลูรัอเธอ
วาู่ามมีเสน่ห์มาล้นอเธอทำเอาใอทัู้่เ้น
‘สาบานไ้เลยว่า้อหานาในฝันแบบท่านแม่ให้ไ้!’
นั้นือวามิแร
แ่พอมาเห็นท่านพ่อที่เป็นบอสระับเทพุเ่ารหน้า พวเาลับ้อิให่
‘ไม่เอาเสียะีว่า’
“นาเียนน้อย..ผมิว่าไ้เวลาแล้วที่ลูอเราะ้อออานบ้าเหมือนพี่ๆอเา”หลเทียนหมิรั้นีู้เหมือนะพยายาม่อรออีรั้
เาไม่ลัวว่าเ้าแมมมอสะาย
แ่ลัวว่าวามพยายามทั้หมว่าปีะหายไปราวับสายน้ำพัพา
หลเิ้เหม่ยเหล่สายา้อนมอาอหลเทียนหมิ
เธอหัวเราะิัพร้อมับประบูบอย่าูื่มับายอรัอเธอเล่นเอาใบหน้าอฝาแฝเหว๋อไปทันที
แ่พวเาปรับัวไ้แล้วเลยหายอาารเหว๋อไปอย่าวรวเร็วในพริบา
“อื้มมม...อ่า..แล้วลูอเรา้อพบับแแรๆแน่เลย..เทียนหมิ..ันไม่ยินีนะ่ะุ..๊วฟ...๊วฟ..”หลเิ้เหม่ยล่าวเสียระเส่าพร้อมับบัูบไปทั่วใบหน้าและ้นออหลเทียนหมิายที่อายุว่าสี่สิบแล้วแ่ใบหน้าราวับหนุ่มหล่อในวัยสิบหสิบเ็
นับว่าหลเทียนหมิหล่อเหลามา
เาเป็นถึลูายนโอระูลหลที่รออำนาสูสุเหมือนับระูลอวี้อหลเิ้เหม่ย
พวเาทัู้่เหมาะสมับราวับิ่ทอใบหย แ่ที่ว่าเมื่อผู้หิไ้ลอวามรัแล้วรั้หนึ่
็ะำวามรันี้ไปนายนี้สิ...
“อา..อู้..เอ่อ..นาเียนน้อยอผม..ลูเราไม่้อออานเร็วแบบนั้นแน่นอน..ผมำลัะพนันับพวเาเรื่อเมส์..”หลเทียนหมิล่าวพร้อมับอารม์ที่เริ่มิ
เาลุึ้นโอบเอวอหลเิ้เหม่ยไว้พร้อมับสุลิ่นายอเธอฟอให่
“ิๆ...แล้วพนันแบบไหนละ่ะลอพูมาสิ?”หลเิ้เหม่ยล่าวพร้อมับโอบเอวอเาอบบ้า
ใบหน้าอทัู้่แนบิเสน่หา พวเาพร้อมแล้วที่ะพลอรััน
โยที่อีมุมหนึ่ใบหน้าอหลหยาและหลหยินเริ่มระอัระอ้วนบ้าแล้ว
เพราะพวเายัไม่แน่ใว่ารับำพนันอนไหน
โยไม่สนใและเปิโอาสให้ลูายทั้สอที่แสบว่าพริี้หนูเอยอะไร
หลเทียนหมิระิบเบาๆที่หูอหลเิ้เหม่ย ไม่ี่วินาทีเธอ็มีวาเป็นประายพร้อบับเหล่สายามามอลูอเธอและเริ่มหัวเราะิั
“แย่แล้ว..เ้าปีศานนี้มันเิมทรูมาหลัอินฟินิี้..ูท่าเราะพราท่าแล้วหยา...”หลหยินพูพร้อมับ้าว้าๆไปยัห้อน้ำปราารสุแร่ที่ประูทำ้วยเหล็ล้าว่าสิบั้น
หลหยาเินามมาิๆอย่าเป็นระเบียบ
ฟุ๊บ!ั๊วะ!
ใบระบี่สีาวนวลใสว่าระพุ่ปัเ้ามาลาระหว่าาอทั้สออย่าพอี
มันแทบะทำลายเ้าแมมมอสัวให่อพวเาไ้ในพริบา
“รี๊!”หลหยา/หลหยิน
ความคิดเห็น