อยู่ในภพไหน...หัวใจก็ยังจดจำ (ตอนพิเศษจาก “ครั้งนี้...อย่าหายไปอีกเลย”)

ข้อมูลเบื้องต้น

อยู่ในภพไหน...หัวใจก็ยังจดจำ
(ตอนพิเศษจากนิยาย “ครั้งนี้...อย่าหายไปอีกเลย”)

หลายปีมาแล้ว
ก่อนหมอกเช้านี้จะบางเฉียบและไร่ชาจะเปลี่ยนมือ
ณ กระท่อมไม้กลางเนินชา
ชายหนุ่มชื่อ "อิน" และหญิงสาวนาม "ดารา"
เคยใช้หัวใจพูดกับกันในเวลาสั้น ๆ แต่ลึกซึ้งกว่าทั้งชีวิต

เขามีครอบครัว...
เธอรู้ดี
แต่เธอก็เผลอมองเขาด้วยแววตาที่เก็บซ่อนความอบอุ่นไว้ไม่มิด

“เธอคือของฉัน”
เขาบอกอย่างแน่วแน่
“แม้ไม่รู้เราผูกพันกันมากี่ชาติ...แต่ฉันจำเธอได้”

แต่ดาราคือหญิงที่อ่อนโยน
หัวใจของเธอไม่ยอมให้ความรักของตัวเอง
ทำร้ายผู้หญิงอีกคน...ที่อินสาบานจะเคียงข้าง

คืนหนึ่ง...
เธอทิ้งจดหมายไว้ใต้หมอน
และเดินลงสู่บึงน้ำเงียบข้างไร่ชา
เธอไม่ทิ้งคำลาหวานใด
นอกจากหยาดน้ำตาสุดท้ายบนผ้าคลุมไหล่

“หากรักเราถูกต้องจริง
ขอให้วันหนึ่ง
ฉันได้พบคุณอีก
ในภพที่เราไม่ทำร้ายใคร”

อินกลับมา
พบแต่ร่องรอยของการไม่หวนกลับ
เขาเดินกลับกระท่อม
เขียนจดหมายตอบเธอด้วยหัวใจอ่อนล้า

“ถ้าชาตินี้ฉันทำผิดมากนัก
ขอให้ชาติหน้า
ฉันอยู่ในสภาพที่ไม่อาจเดินจากเธอไปไหนได้
ได้แต่เฝ้ามอง...แม้ไม่มีสิทธิ์ในหัวใจเธออีก”

เสียงปืนนั้น...
ดังขึ้นเงียบ ๆ ใต้แสงจันทร์

กี่ภพชาติผ่านไป
ขวัญ—หญิงสาวอีกคน
ได้กลับมาที่ไร่ชาแห่งนี้พร้อมลูกน้อย
ในวันที่เธอเตรียมจากไปตลอดกาล
แต่ขณะรถแล่นผ่านกระท่อมหลังหนึ่ง
เธอกลับพบชายคนหนึ่ง...
นั่งอยู่ในรถเข็นเงียบ ๆ
สบตาเธออย่างลึกซึ้งราวกับรู้จักกันมานาน

หัวใจของเธอสั่นไหว
ทั้งที่ความจำเงียบงัน

“คุณอยู่ตรงนี้มาตลอดหรือคะ...”
“ทำไมไม่ไปหา…”

เขาตอบเบา ๆ
เสียงเหมือนลมหายใจย้อนมาจากชาติไหนไม่รู้

“เพราะฉันเคยสาบานไว้
ว่าหากทำร้ายเธอมากพอ
ชาติหน้า...จะไม่สามารถเดินจากเธอไปได้อีกเลย”

ขวัญยื่นมือไปแตะบ่าเขาเบา ๆ
ไม่มีคำถาม
ไม่มีคำตอบ
มีเพียงสายตาที่บอกกันว่า
หัวใจ...ยังจดจำอยู่เสมอ

และเธอกระซิบคำเดียว
ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน

“ครั้งนี้...อย่าหายไปอีกเลย”