ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #99 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 19

    เมื่อคาดเดาได้แล้วว่าอีกฝ่ายจะมุ่งหน้าไปที่ไหนเรนยะจึงได้ทำการพับแผนที่เก็บเข้าคลังสมบัติไป

    “เอาอีกแล้วนะ Master” เอมิยะพูดตักเตือน

    “ก็ผมรีบนี่ครับ”

    เอาตรงๆทุกวันนี้เรนยะเขามีอะไรก็เอะอะโยนเข้าคลังสมบัติหมดนั่นแหละขนาดขยะยังโยนเข้าไปเลย

    ถึงจะโดนไรโคกับเอมิยะบ่นในเรื่องนี้หลายๆครั้งก็เถอะแต่นิสัยนี้มันก็แก้ไม่หายจริงๆ

    . . . ก็คนมัน ขี้เกียจ อะนะ

    หลังเก็บกวาดของต่างๆจากพวกหน่วยล่าสังหารเสร็จเรียบร้อยแล้วเรนยะก็เดินออกมาจากถ้ำก่อนที่จะเขาเรียกยานเหาะวิมารออกมานั่งแล้วมุ่งหน้าไปยังเมืองยาบุกิโจทันที

    “Master” 

    ในระหว่างที่เรนยะกำลังนั่งบังคับยานอยู่นั้นจู่ๆสกาฮะเธอก็ได้ปรากฎตัวออกมานั่งข้างๆตรงที่เท้าแขนของเขา

    “มีอะไรครับอาจารย์ ?” เรนยะถามอย่างสงสัย

    “ตอบข้ามาตามตรง Master”

    “ท่านคิดที่จะไปช่วยผู้คนเหล่านั้นใช่ไหม ?”

    สกาฮะถามด้วยสีหน้าจริงจังทำเอาเรนยะประหลาดใจไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว

    “ก็” 

    “เอาตรงๆผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

    ในตอนแรกเรนยะก็ลังเลแต่ทว่าสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะบอกสกาฮะไปตามตรง

    “อย่างนั้นหรือ . . .” 

    สกาฮะที่ได้ฟังดังนั้นเธอก็ได้หลับตาลงด้วยความเหนื่อยใจครู่หนึ่งก่อนที่ลืมตาแล้วบอกเตือนกับ Master ไปว่า

    “ Master การที่ตัวท่านมีความปรารถนานั้นก็เรื่องธรรมดา”

    “แต่ว่า . .”

    “ถ้าถลำลึกในความปรารถนามากจนเกินไปสุดท้ายก็จะเป็นท่านที่ต้องเจ็บปวด”

    “ดังนั้นโปรดระวังเอาไว้ด้วย”

    เมื่อกล่าวเตือนเสร็จสกาฮะเธอก็ได้คืนกลับเป็นร่างวิญญาณตามเดิมทิ้งให้เรนยะผู้เป็น Master ได้ขบคิดถึงสิ่งที่เธอพูดตามลำพัง

    “ถูกความปรารถนาของตัวเองย้อนมาเล่นงานเอางั้นหรือ . . .” 

    เรนยะคิดถึงคำเตือนของสกาฮะอย่างเหม่อลอยจนตัวเขาเล่นเอาเกือบขับยานเหาะเลยเมืองยาบุกิโจที่เป็นสถานที่เป้าหมายเลยทีเดียวนี่ถ้าหนูเงียบกับเอมิยะไม่ได้บอกเตือนป่านนี้เขาคงได้ขับยานเหาะวนทัวร์รอบโลกไปแล้ว

    เรนยะสบัดหัวจัดระเบียบความคิดของตัวเองก่อนที่จะนำยานวิมารลงจอดใกล้ๆแล้วลงเดินเท้าเข้าไปยังตัวเมืองยาบุกิโจเบื้องหน้า

    “ข้าคิดว่ากว่าที่พวกนั้นจะเดินเท้ามาถึงที่นี่ก็คงอีก 2 ชั่วโมงน่ะ Master” 

    เอมิยะที่เห็นเรนยะมองซ้ายมองขวาก็เลยพูดบอกไป

    “งั้นระหว่างรอเจ้าพวกลัทธิจาชินผมขอไปแช่ออนเซ็นก่อนละกัน” 

    เมื่อรู้ว่าพวกนั้นยังมาไม่ถึงเรนยะจึงบิดขี้เกียจก่อนที่จะชวนพวก Servant ไปแช่น้ำพุร้อนเพื่อผ่อนคลายหลังจากที่ไปลุยกับ 6 หางมา

    . . . แน่นอนว่าแยกบ่อชายหญิงนะ

    ในระหว่างที่เรนยะกำลังเดินไปยังโรงแรมที่มีบ่อออนเซ็นพร้อมมองดูเหล่าผู้คนที่กำลังเตรียมงานเทศกาลอยู่ตามท้องถนนนี้ท้องฟ้าก็ได้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มแล้ว

    “บ่ายกว่าๆแล้วหรือเนี่ย” เรนยะบ่นออกมาเบาๆกับตัวเองที่วันหยุดมันช่างหมดไวเสียเหลือเกิน

    ไม่สิเขายังไม่ได้หยุดด้วยซ้ำ !!!

    “นั่นมัน”

    แต่เมื่อเรนยะเดินมาจนถึงโรงแรมสายตาเจ้ากำของเขาก็ดันไปสังเกตเห็นใครบางคนที่กำลังทำลับๆล่อๆแถวแผ่นไม้ที่ใช้กั้นบ่อออนเซ็นของฝั่งผู้หญิงเข้า

    และพอเรนยะเดินไปดูใกล้ๆเขาก็พบเข้ากับคนที่ถูกเรียกขานว่าเป็น บิดาแห่งวรรณกรรมในโลกของนารูโตะ

    ใช่แล้ว . . .

    เขาคนนี้ก็คือจิไรยะหนึ่งใน 3 นินจาในตำนานผู้เขียนนิยายชื่อดังอย่าง อะจึ้ยสวรรค์รำไร ที่ออกมา 2 ภาคแล้วนั่นเอง

    “อู้ย ~ แจ่ม มาก ~ ฮิ ฮิ” จิไรยะได้เพ้อออกมาในขยะที่กำลังแนบดวงตาเข้ากับรูบนแผ่นไม้กั้นที่ไม่ว่าจะดูยังไงก็ถูกเจาะจากน้ำมือคนแน่ๆ

    . . . ใช้วิชานินจาเป็นประโยชน์เสียจริงนะตาลุงนี่

    “เหะ เหะ เหะ . .” เรนยะที่เห็นฉากถ้ำมองในตำนานของจิไรยะก็ถึงกับหัวเราะแห้งๆออกมาเลยทีเดียว

    เพราะถ้าเขาเดาไม่ผิดอีกไม่นาน

    ตาลุงหัวงูนี่คงออกนิยายภาค 3 แล้วละนะ . . .

    (ลงครับ)

    

    นิยายในตำนาน !!!

    ช่วงนี้ไม่ว่างครับลงได้แค่นี้แหละ