ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #94 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 14

    หลังจากที่ถูกยัดเยียดลูกศิษย์ให้ทำให้วันนี้เรนยะต้องรีบเร่งทำเวลาจับตัวอูทาคาตะที่เป็นร่างสถิตย์ของ 6 หางโดยไวเพราะข้อมูลที่อยู่ปัจจุบันของอูทาคาตะที่พวกฮัซซันนำมาให้นั้นถ้าเรนยะชักช้าอีกฝ่ายอาจจะหายเข้ากลีบเมฆไปเสียก่อน

    อีกทั้งวันพรุ่งนี้เขายังมีนัดทดสอบฮานาบิจังอีกจึงเป็นเหตุให้เรนยะเดินทางมาที่แคว้นทากิโนะคุนิอันเป็นสถานที่ล่าสุดที่ถูกระบุเอาไว้ในข้อมูลว่าพบเห็นตัวอูทาคาตะ

    “เอ๊ะ !” 

    “ลืมขายม้วนข้อมูลจากตลาดมืดให้ปู่รุ่น 3 เลยแฮะ . .”

    เรนยะที่นั่งยานเหาะวิมารอุทานออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนลืมขายม้วนข้อมูลจากตลาดมืดแลกสตางค์

    . . . เอาไว้ค่อยไปขายขากลับก็แล้วกัน

    และแล้วยานเหาะสีทองปีกมรกตก็ได้มาลอยอยู่บนเหนือน่านฟ้าหมู่บ้านชนบทเล็แห่งหนึ่งของแคว้นทากิ

    “ลองลงไปถามคนในหมู่บ้านด้านล่างดูก่อนก็แล้วกัน”

    จะให้บินหาไปทั่วทั้งแคว้นก็ใช่เรื่องดังนั้นเรนยะจึงได้ทำการเก็บยานเหาะสีทองเข้าคลังสมบัติไปก่อนที่จะค่อยๆบินลงพื้นด้วยตัวเองเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตคนในหมู่บ้านด้านล่าง

    เรนยะที่ลงถึงพื้นดินแล้วก็ได้มุ่งหน้าเดินไปยังทิศทางหมู่บ้านขนาดเล็กเบื้องหน้า

    “หืม ?” ทว่าพอเข้าหมู่บ้านมาแล้วเรนยะก็ต้องแปลกใจเนื่องจากภายในหมู่บ้านมันเงียบผิดปกติ

    ดังนั้นเขาจึงได้ลองใช้ตาเหยี่ยวมองสำรวจภายในหมู่บ้านรวมถึงบริเวณโดยรอบดูแต่ผลก็ปรากฏออกมาว่าไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

    “คนในหมู่บ้านหายไปไหนกันหมดละเนี่ย” 

    เรนยะถึงกับเกาหัวมึนงงมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จู่ๆคนในหมู่บ้านจะหายไปเฉยๆแบบนี้

    และด้วยความสงสัยนี้เองจึงทำให้เรนยะเข้าไปสำรวจร่องรอยภายในบ้านหลังต่างๆเผื่อว่าจะเจอสาเหตุ

    แต่พอเข้ามาภายในบ้านหลังหนึ่งแบบสุ่มเรนยะก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมเพราะข้าวของภายในบ้านนั้นกระจัดกระจายแถมของที่จำเป็นต่างๆก็ถูกขนย้ายออกไป

    แสดงให้เห็นถึงความรีบร้อนของเจ้าของบ้านหลังนี้เป็นอย่าง

    . . . ราวกับรีบร้อนหนีอะไรบางอย่าง

    ซึ่งบ้านทุกหลังภายในหมู่บ้านนี้เองก็มีสภาพไม่ต่างกันกับบ้านหลังแรกที่เรนยะเข้าไปสำรวจ

    “มันต้องมีบางอย่างสิ . .” 

    คราวนี้เรนยะได้ใช้ตาแห่งดวงจิตมองดูเขาก็ได้พบว่าภายในหมู่บ้านแห่งนี้มีออร่ารวมถึงกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกันกับของชูคาคุ

    “แสดงว่าอูทาคาตะเคยอยู่ที่นี่มาก่อนสินะ”

    แถมจากที่เรนยะเห็นออร่าของสัตว์จากที่นี่เดาไม่ยากเลยว่า 6 หางคงจะปรากฎตัวขึ้นจนสร้างความหวาดกลัวแก่ชาวบ้านทุกคนจนพากันอพยพไปอย่างที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้

    “6 หางหลุดออกมางั้นหรือ . .” 

    “ไม่สิ . . ไม่น่าเป็นไปได้” 

    เพราะตัวอูทาคาตะเองก็นับว่าเป็นร่างสถิตย์ที่สามารถใช้พลังของสัตว์หางได้ไม่ต่างจากมิซึคาเงะรุ่นที่ 4 ดังนั้นความเป็นไปได้ที่ 6 หางจะหลุดออกมาอาละวาดนั้นจึงต่ำมาก

    . . . อูทาคาตะคงสู้กับใครสักคนจนเสียเปรียบแล้วถูกกดดันจนต้องใช้พลังของสัตว์หางมากกว่า

    “เอาเถอะค่อยถามกับเจ้าตัวเลยก็แล้วกัน”

    ถึงจะยังมีข้อสงสัยอยู่บ้างแต่เรนยะก็เลือกที่จะวางมันไว้ก่อนเพราะสุดท้ายแล้วถ้าเขาเจอตัวอูทาคาตะเมื่อไหร่ก็คงได้รู้ความจริงเองนั่นแหละ

    เรนยะได้ทำการอาศัยตาแห่งดวงจิตวิ่งตามรอยออร่าของ 6 หางไปเรื่อยๆจนเริ่มออกนอกตัวหมู่บ้านมาประมาณ 20 กิโลเรนยะก็พบเข้ากับถ้ำน้ำตกแห่งหนึ่งเข้า

    “ที่นี่หรือ” 

    เรนยะได้เลิกใช้ตาแห่งดวงจิตก่อนที่จะใช้การลบตัวตนเข้าไปสำรวจภายในถ้ำ

    “เป็นถ้ำที่กว้างและก็ดูลึกเอาเรื่องเลยแฮะ”

    “นี่มัน !”

    น่าประหลาดที่พอเรนยะเข้ามาในถ้ำแล้วเขาก็ได้เจอเข้ากับฟองอากาศลอยอยู่เต็มไปหมด

    

    แถมไม่ใช่แค่นั้นภายในถ้ำแห่งนี้ยังมีศพของนินจาหมู่บ้านคิริงาคุเระอีกด้วย

    “3 คนนี้ . .”

    เรนยะได้ลองตรวจสอบร่างของศพแบบคร่าวๆดูก็พบว่า 3 คนนี้พึ่งเสียชีวิตได้ไม่นานเพราะร่างของทั้ง 3 นี้ยังพอมีความอบอุ่นเหลืออยู่บ้าง

    “ดูจากหน้ากากแล้วเจ้าพวกนี้คงเป็นหน่วยล่าสังหารของคิริงาคุเระสินะ”

    ต่อมาเรนยะได้มองดูฟองอากาศที่ลอยเฉื่อยรอบตัวด้วยสายตาพินิจครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบชูริเคนปาใส่ฟองอากาศดูเพื่อทดสอบบางอย่าง

    ตูม !!!

    ทันทีที่ชูริเคนของเรนยะสัมผัสเข้ากับฟองอากาศที่ดูไม่มีพิษมีภัยมันก็ได้เกิดระเบิดขึ้นมา

    “นี่คงเป็นพลังของ 6 หาง”

    “แถมรอยเลือดที่ติดตรงพนังถ้ำนี่อีก . .”

    อูทาคาตะคงกำลังถูกพวกคิริไล่ล่าอยู่แน่นอน !

    แต่ก็นะทางหมู่บ้านคิริงาคุเระที่พึ่งเสีย 3 หางไปจึงไม่แปลกที่จะส่งหน่วยไล่ล่ามาจับ 6 หางแบบนี้

    ถึงจะแต่งตั้งมิซึคาเงะรุ่นที่ 5 แล้วก็ตามแต่ก็ยังคงมีกลุ่มคนที่กังขาอยู่ดังนั้นเพื่อรักษาเสถียรภาพภายในจึงต้องมีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันให้คนพอรับได้หน่อย

    . . . จับ 6 หางกลับหมู่บ้านก็เป็น 1 ในทางเลือกสร้างผลงานละนะ

    ตูม !!!

    แต่ในระหว่างที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นจู่ๆตัวถ้ำก็ได้เกิดการสั่นสะเทือนจนเกือบจะถล่มลงมาแสดงให้เห็นว่าส่วนลึกสุดภายในถ้ำมีการต่อสู้เกิดขึ้น

    “ด้านในหรือ . .” เรนยะมุ่งหน้าเข้าไปส่วนในของถ้ำทันทีที่ได้ยินเสียง

    และยิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่เรนยะก็ยิ่งได้ยินเสียงการต่อสู้ชัดเจนเท่านั้น

    จนกระทั่ง . .

    “บิงโก !”

    ในที่สุดเรนยะก็ได้เจอสิ่งที่เขาตามหา

    

    หกหาง ไซเค็น ตัวทากยักษ์

    โดยตอนนี้ 6 หางกำลังใช้คาถาน้ำโจมตีหน่วยล่าสังหารของคิริงาคุเระอยู่พอดีเลย

    “แปลกจังนะ”

    “ตามนิสัยดื้อรั้นของอูทาคาตะไม่น่าจะตัดสินใจใช้พลังของสัตว์หางนี่นา” 

    เรนยะที่มองดูสถานการณ์เอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆเพราะตัวอูทาคาตะนั้นมีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับสัตว์หางภายในตัวจึงทำให้เจ้าตัวไม่ยอมใช้พลังนั่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

    “ไปให้พ้นเจ้าพวกมนุษย์ !!!”

    เสียงของ 6 หางที่พูดออกมานั้นทำให้เรนยะต้องแปลกใจเพราะร่างสัตว์หางที่กำลังอาละวาดอยู่ตอนนี้ดันเป็น 6 หางจริงๆไม่ใช่ตัวอูทาคาตะอย่างที่เขาคิด

    “เห ~”

    ถึงจะผิดคาดไปบ้างแต่มันก็ไม่ได้ส่งผลร้ายอะไรกับการบันทึกพันธุกรรม 6 หางเลยซักนิดออกจะส่งผลดีเสียด้วยซ้ำไป

    “นี่คุณเอมิยะ . .”

    “อะไรหรือ Master ?” เอมิยะปรากฎร่างออกมาทันทีที่ถูกเรียก

    เรนยะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาก่อนที่พูดขึ้นว่า

    “ตัวทากเนี่ยไม่ถูกกับเกลือสินะ หึ หึ หึ”

    (ลงจ้า)

    

    เครียด !!!