ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #90 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 11

    ที่ลานฝึกซ้อมไม่ไกลจากบ้านเรนยะ

    หลังจากที่นั่งทานขนมกันเสร็จแล้วแน่นอนว่าจะต้องมีการออกกำลังกายหลังมื้อเที่ยงเบาๆ

    “เข้ามาได้เลย” เรนยะได้ตั้งท่าเตรียมพร้อมรับมือ

    “งั้นไม่เกรงใจละ !” เมื่อได้รับคำอนุญาตฮานาบิจึงได้เริ่มโจมตีก่อนทันทีด้วยการซัดฝ่ามือเข้ากลางลำตัวเรนยะ

    ปัง !

    หมับ !!!

    เรนยะได้ทำการปัดฝ่ามือออกพร้อมกับทำการจับข้อมือของฮานาบิแล้วทำท่าจะดึงร่างของเด็กสาวให้เสียหลัก

     ฮานาบิที่ถูกทางตระกูลฮิวงะฝึกมาย่อมไม่ตื่นตระหนกกับเรื่องนี้เธอได้ทำการทิ้งน้ำหนักตัวไปทางด้านหลังเพื่อต้านแรงดึงจากคู่ต่อสู้

    เรนยะที่เห็นเด็กสาวทิ้งตัวไปด้านหลังเขาก็เผยยิ้มอ่อนออกมาก่อนที่จะทำการหมุนข้อมือของฮานาบิเบาๆจนร่างของเด็กสาวหมุนลอยกลางอากาศอย่างน่าอัศจรรย์ 

    !!!

    ฮานาบิที่กำลังจะตกลงพื้นเธอก็ได้ทำการใช้มืออีกข้างเป็นฐานก่อนที่จะออกแรงพลิกตัวขึ้นยืนตั้งท่ามวยอ่อนเตรียมพร้อมสู้อีกครั้ง

    “เมื่อกี้นี้ . . มันอะไรกัน ?” ฮานาบิมองข้อมือของตัวเองด้วยความงุนงงเล็กน้อย

    เพราะทั้งๆที่เธอก็รู้สึกว่าเรนยะไม่ได้ออกแรงเลยแท้ๆแต่ทำไมร่างกายของเธอจึงเสียหลักหมุนลอยกลางอากาศแบบนั้นกัน

    “เข้ามาเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละฮานาบิจัง” เรนยะว่าพลางเขยิบเท้าเข้าใกล้เด็กสาวอย่างช้าๆ

    เมื่อได้รับคำท้าจากเรนยะก็มีหรือที่ฮานาบิเธอจะกลัว

    “เนตรสีขาว !!!” เธอเปิดใช้งานเนตรสีขาวของตนเพื่อพยายามดูความลับของวิชาที่เรนยะใช้เมื่อครู่

    ฮานาบิพุ่งเข้าใส่เรนยะจากด้านหน้าก่อนที่เธอจะก้าวขาเปลี่ยนทิศทางอ้อมไปด้านหลังเรนยะแบบฉับพลัน

    “เสร็จหนูละพี่ชาย !” 

    . . . ทว่าน่าเสียดายที่เธอนั้นยังคงไร้เดียงสาเกินไป

    ปัง !!!

    “เอ๋ ?” ฮานาบิที่ซัดฝ่ามือเข้ากลางหลังเรนยะร้องออกมาอย่างแปลกใจเพราะผลที่ออกมาหลังจากซัดฝ่ามือนั้นกลับเป็นตัวเธอเองที่เป็นฝ่ายกระเด็นออกมา

    ฮานาบิที่ลอยกระเด็นได้ม้วนตัวกลางอากาศลงพื้นก่อนที่เธอจะหันไปมองเรนยะที่อยู่ในท่ายื่นฝ่ามือออกมาด้านหน้าด้วยความฉงน

    “ฮะ ฮะ กระเด็นไกลแบบนี้แสดงว่าฝ่ามือเมื่อครู่นี่รุนแรงเอาเรื่อง”

    “ยังเด็กอยู่แท้ๆ น่ากลัว ~ น่ากลัว ~”

    คำพูดของเรนยะทำให้ฮานาบิเริ่มเอะใจบางอย่างจนกระทั่งเธอขบคิดถึงการโจมตีครั้งแรกสุด

    !!!

    “นี่หรือว่า . .”

    ฮานาบิมองพี่ชายตรงหน้าอย่างทึ่งๆเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนทำแบบนี้ได้จริงๆ

    อ่อนต้านแข็ง !!!

    “เอาจริงๆพี่ชายแทบจะไม่ได้ออกแรงเลยนะ”

    “เพราะที่กระเด็นทั้งสองรอบนั่นก็แรงของฮานาบิจังทั้งนั้นนั่นแหละ ~” 

    ด้วยการมองเห็นอนาคตในระหว่างต่อสู้อีกทั้งยังอาศัยตาแห่งดวงจิตที่มองการเคลื่อนไหวของร่างกายจึงทำให้เขาสามารถใช้วิธีอ่อนต้านแข็งอาศัยแรงจากคู่ต่อสู้กลับไปโจมตีอีกฝ่ายได้อย่างเชี่ยวชาญ

    “สอนหนูหน่อยสิ !!!”

    พอรู้ว่าเรนยะใช้สุดยอดวิชาอ่อนต้านแข็งได้เท่านั้นแหละฮานาบิเธอก็ทิ้งการประลองพร้อมกับวิ่งแจ้นเข้ามาหาทันที

    แต่ในจังหวะที่เรนยะกำลังจะอ้าปากพูดนั้นก็ได้มีเสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้น

    “ฮานาบิ !!!” 

    เสียงเรียกนี้ทำให้สาวน้อยฮานาบิถึงกับตัวสะดุ้งเฮือกเพราะว่าผู้ที่เรียกเธอนั้นก็คือ ฮิวงะ ฮิอาชิ พ่อของเธอที่เป็นผู้นำของตระกูลฮิวงะคนปัจจุบัน

    เหตุที่ฮิอาชิเอ่ยห้ามลูกสาวของตนก็เป็นเพราะเขานั้นรู้ดีว่าวิชาหายากแบบนี้แน่นอนว่าย่อมไม่อาจสอนกันให้ง่ายๆ

    เช่นเดียวกันกับวิชากับคาถาลับประจำตระกูลฮิวงะที่เป็นรากฐานของครอบครัวต่อให้เป็นคาเงะของหมู่บ้านเองก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายอย่างเด็ดขาด 

    ดังนั้นการกระทำของฮานาบิจึงนับว่าเป็นการเสียมารยาทกับเรนยะอย่างมากจึงไม่แปลกที่เธอจะโดนพ่อของเธอดุเอาแบบนี้

    “ต้องขอโทษแทนลูกสาวคนนี้จริงๆ” 

    ฮิอาชิได้เดินเข้ามาขอโทษโดยที่มือของเขานั้นก็กดหัวของฮานาบิให้ก้มขออภัยอีกที

    “ขอโทษนะพี่ชาย . .” ฮานาบิก้มหัวขอโทษด้วยสีหน้าจ๋อยๆ

    “ฮะ ฮะ ไม่ต้องขอโทษกันก็ได้ครับเรื่องแค่นี้เอง”

    “ผมไม่ถือเรื่องวิชาหรอกครับถ้าฮานาบิจังอยากจะเรียนผมยินดีสอนให้ทุกเมื่อครับ” 

    เรนยะยิ้มเจื่อนๆผู้นำตระกูลฮิวงะที่เป็นตระกูลใหญ่ของหมู่บ้านโคโนฮะมาก้มหัวขอโทษกันแบบนี้มันรู้สึกอึดอัดจริงๆ

    ด้วยชื่อเสียงของเรนยะที่เป็นนินจาสายเลือดคัดสรรจึงไม่แปลกที่ผู้นำตระกูลฮิวงะจะเกรงใจกันแบบนี้

    ฮิอาชิที่เห็นว่าเรนยะไม่ได้ปฏิเสธที่จะสอนวิชาอ่อนต้านแข็งแก่ฮานาบิก็ได้พยักหน้าให้แก่เรนยะนิ่งๆ

    แต่ถึงฮิอาชิจะทำหน้านิ่งแค่ไหนก็ตามแต่ทว่าไม่อาจปกปิดสายตาที่กำลังดีใจแบบออกนอกหน้าได้เลยซักนิด

    . . . ดีใจอะไรขนาดนั้นกันนะ ?

    ด้วยการที่เรนยะเคยทำงานกับไดเมียวคลุกคลีกับพวกชนชั้นสูงมาก็เยอะจึงทำให้เขานั้นดูออกว่าฮิอาชินั้นกำลังดีใจก็จริงแต่ไม่ใช่การดีใจเพราะเรนยะตกลงที่จะสอนฮานาบิ

    แต่เป็นอาการดีใจที่แผนการที่วางเอาไว้ของตัวเองนั้นสำเร็จลุล่วงต่างหาก !!!

    “คือว่า . . .” 

    “ต้องขอโทษด้วยแต่พวกเราพ่อลูกคงต้องขอตัวก่อน”

    ยังไม่ทันที่เรนยะจะพูดถามฮิอาชิก็ได้ทำการพูดตัดบทขึ้นก่อนที่เขาจะหายตัวไปพร้อมกับฮานาบิ

    “อะไรละนั้น ?” 

    สุดท้ายเรนยะก็ได้แต่สงสัยเท่านั้นเอาตามตรงตัวเขาเองก็ตามความคิดของพวกผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะทันเหมือนกัน

    เมื่อคู่ออกกำลังหลังมื้อเที่ยงจากไปแล้วเรนยะก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ที่สนามฝึกอีกต่อไปเขาได้ใช้ข่ายเทพอัสนีไปโผล่ในบ้านตัวเองเพื่อรอข่าวของพวกฮัซซันกันต่อไป

    (ลงจ้า)

    

    ลุ้นแทบตาย . . . สุดท้ายตาลุงแซลมอนก็ออกมาซะงั้น

    ช่วงนี้เกรดผมไม่ค่อยดีต่อจากนี้การลงนิยายของผมคงไม่แน่ไม่นอนแล้วละครับ