ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #74 : ภาค 12 นินจาองครักษ์ ตอนที่ 30

    ช่วงเวลาแห่งการเล่นซ่อนหาได้ผ่านไปจนในที่สุดเรนยะก็ถูกเจอตัวจนได้

    “เจอแล้ว !” โทบิได้เจอตัวเรนยะที่กำลังหลบหลังต้นไม้เป็นที่เรียบร้อยแล้วและดูเหมือนว่าเรนยะจะยังไม่รู้ตัวเสียด้วย

    เมื่อเห็นโอกาสโทบิจึงไม่รอช้าเขาได้ทำการใช้คามุยไปโผล่เหนือศีรษะของเรนยะเพื่อทำการลอบโจมตีทันที

    ซึ่งการลอบโจมตีของโทบินั้นราบรื่นไปได้ด้วยดี

    . . . ดีจนโทบินั้นเริ่มผิดสังเกต

    เพราะมันดูง่ายดายเกินไป !

    และก็เป็นดั่งที่โทบิคาดเพราะทันทีที่โทบิสัมผัสตัวเรนยะนั้นร่างของเรนยะก็ได้ค่อยๆกลายเป็นของเหลว

    คาถาแยกร่างน้ำนั่นเอง

    “นี่มัน !!!” ที่โทบิตกใจนั้นไม่ใช่ร่างแยกแต่เป็นสิ่งที่อยู่ภายในตัวร่างแยกของเรนยะต่างหาก

     มันคือยันต์ระเบิดนั่นเอง !

    ตูม !!! 

    แต่ช่างน่าเสียดายเพราะว่าโทบินั้นรู้ตัวก่อนจึงทำให้เขาสามารถใช้คามุยได้ทันทำให้กับดักยันต์ระเบิดของเรนยะนั้นไร้ผล

    การใช้ร่างแยกระเบิดตัวเองแบบนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็เรนยะที่มีแค่คาถาแยกเงาพันร่างเขาไม่กล้าทำแน่เพราะความเจ็บปวดในตอนที่เกิดระเบิดจะถูกส่งกลับไปที่ร่างต้นด้วย

    แต่ในตอนนี้มันกลับกันเพราะเรนยะเคยทดลองแล้วว่าคาถาแยกร่างน้ำนั้นถึงมันจะคล้ายกันกับคาถาแยกเงาพันร่างก็ตามทีแต่มันไม่มีการส่งข้อมูลและประสบการณ์ความรู้สึกไปยังร่างต้นเหมือนกับคาถาแยกเงาพันร่างดังนั้นตัวเรนยะที่เล็งเห็นถึงจุดนี้จึงได้ใช้กับดักร่างแยกระเบิด

    “ลูกเล่นแพรวพราวนักนะ !” โทบิได้หันซ้ายขวาเพื่อมองหาตัวเรนยะอีกครั้ง

    ซึ่งเรนยะก็ไม่ได้คิดแต่แรกอยู่แล้วว่ากับดักนี้จะใช้ได้ผลกับโทบิ

    บอกเลยว่าร่างแยกเมื่อครู่นี้ก็แค่น้ำจิ้ม

    ต่อจากนี้ข้าวเหนียวกับไก่ย่างกำลังจะตามมา

    ในเสี้ยววินาทีที่โทบิคลายคามุยนั้นเรนยะที่แอบซ่อนตัวอยู่ใต้ดินด้วยคาถาซ่อนตัวตุ่นก็ได้โผล่ออกมาจากใต้ฝ่าเท้าของโทบิ

    !!!

    “อึก !” โทบิที่พึ่งคลายวิชาจึงถูกเรนยะที่โผล่ออกมาจากใต้ดินแบบกะทันหันเตะเสยคางจนลอยกระเด็นออกไป

    ในจังหวะนี้เรนยะก็ได้ยกปืน Thompson Arms Contender ในมือขวาขึ้นเล็งและลั่นไกยิงทันที

    ปัง !!!

    “ฝันไปเถอะ !” ทันทีที่โทบิได้ยินเสียงปืนเขาก็ได้ใช้คามุยเพื่อให้กระสุนของเรนยะผ่านตัวของเขาไป

    พอเห็นโทบิยืนนิ่งรอรับกระสุนเรนยะก็ได้แสยะยิ้มออกมา

    !!!

    ตูม !!!

    กลางหน้าอกของโทบิได้เกิดรูโหว่ขึ้นจากกระสุนคาลาดโบล์ก

    “อะไรกันคามุยของเรา !!!” โทบิใช้มือของตนสัมผัสกับบาดแผลที่ได้มาอย่างไม่เข้าใจ

    ทั้งๆที่เขาใช้คามุยแล้วแท้ๆแต่ทำไมถึง . . 

    โทบิเริ่มทรุดตัวลงกับพื้นเพราะอาการบาดเจ็บอีกทั้งเขายังกระอักเลือดออกมากองโตอีกด้วย

    . . . เลือดทะลักหน้ากากออกมาเลยทีเดียว

    “สำเร็จ !” กระสุนคาลาดโบล์กได้ผลจริงๆ

    ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่ากระสุนคาลาดโบล์กที่เรนยะยิงออกมานั้นมันได้ทำการรบกวนมิติในชั้นบรรยากาศทำให้เมื่อกระสุนนัดนี้บินไปถึงตัวของโทบิมันจึงทำให้คามุยของอีกฝ่ายถูกยกเลิก

    “จังหวะนี้แหละ !” ตาเรนยะเป็นกระกายทันทีที่เห็นโอกาส

    มิติสีทองได้ปรากฏขึ้นรอบตัวของอีกฝ่ายก่อนที่มิติเหล่านั้นจะปล่อยโซ่ออกมาตรึงตัวของโทบิเอาไว้กลางอากาศ

    โซ่สวรรค์เอนคิดู !

    “คิดว่าโซ่พวกนี้จะจับฉันได้หรือไง” โทบิเอ่ยดูถูก

    “งั้นลองหนีจากโซ่นั่นให้ดูเป็นขวัญตาหน่อยสิ” เรนยะได้เอ่ยท้าทายสวนไป

    ในตอนแรกโทบิก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเรนยะถึงได้มั่นใจนักแต่ไม่นานโทบิก็ต้องตื่นตระหนก

    . . . เพราะว่าเขาใช้คามุยไม่ได้ !!!

    เรนยะที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่สามารถใช้ความสามารถของเนตรกระจกเงาหมื่นบุบผาได้เมื่อถูกจับด้วยโซ่เอนคิดูก็แอบโล่งใจ

    อย่างที่เคยบอกไปสำหรับคนตระกูลอุจิวะที่สามารถเบิกเนตรกระจกเงาหมื่นบุบผาสำเร็จคนๆนั้นก็จะได้รับเทพหรือความสามารถ 2 อย่าง

    ดังนั้นถึงคนตระกูลอุจิวะจะไม่มีความเป็นเทพก็ตามแต่อย่างน้อยถ้าถูกพันธนาการด้วยเอนคิดูละก็ถึงจะไม่อ่อนแรงแต่ก็ไม่สามารถใช้เนตรกระจกเงาหมื่นบุบผาที่มีเทพสถิตย์อยู่ได้แน่นอน 

    “ฮึ ฮึ ฮึ !” เมื่อคิดถึงตรงนี้เรนยะก็เผลอหัวเราะออกมา

    คามุยเหรอ

    เทวีสุริยาเหรอ

    ซูซาโนะโอะเหรอ

    มาเถอะเรนยะผู้นี้ไม่กลัวแล้วเฟ้ย !!!

    “ฮึ่ม !!!” เมื่อไม่อาจใช้คามุยได้โทบิจึงต้องอาศัยแรงกายของตนดิ้นให้หลุดจากโซ่เอนคิดู

    เรนยะที่เห็นโทบิกำลังพยายามดิ้นให้หลุดจากโซ่เอนคิดูก็ส่ายหน้าเล็กน้อยถึงอีกฝ่ายจะมีเซลล์โฮคาเงะรุ่นที่ 1 ทำให้มีพละกำลังทางกายภาพสูงกว่านินจาทั่วไปก็ตาม

    . . . แต่โซ่เอนคิดูก็เป็นถึงสมบัติวีรชนไม่ใช่จะดิ้นหลุดได้ง่ายๆหรอกนะ

    เรนยะได้ค่อยๆก้าวเท้าเข้าหาโทบิแบบไม่รีบร้อนผิวปากอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับในมือเจ้าตัวที่กำลังทำการบรรจุกระสุนใส่ปืน Thompson Arms Contender แบบไม่รีบร้อน

    “โอ๊ะ !” 

    กระสุนนัดสุดท้ายพอดีซะด้วย

    ช่างบังเอิญเสียจริงๆ

    “ตายยากตายเย็นยิ่งกว่าแมลงสาบเสียอีกนะคุณน่ะแต่คราวนี้แหละได้ตายของจริงแน่” เรนยะได้จอปากกระบอกปืนไปที่กลางหน้าผากของโทบิพร้อมทั้งทำหน้าตาใส่ประมาณว่ามีอะไรจะสั่งเสียไหม

    ซึ่งแน่นอนว่าโทบิเลือกที่จะเงียบใส่เรนยะ

    “Hasta La Vista Baby” เมื่ออีกฝ่ายไม่มีอะไรจะสั่งเสียเรนยะจึงเอ่ยคำอำลาแล้วก็ขยับนิ้วลั่นไกปืนทันที

    ปัง !!!

    (ลงจ้า)

    และโทบิก็ได้พูดตอบเรนยะไปว่า i'll be back