ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13
ในห้องรวมพลของตึกโฮคาเงะนั้นได้มีการประชุมเกิดขึ้นโดยในห้องนั้นมีเหล่าจูนินและโจนินที่ได้รับหน้าที่คุมเหล่าเกะนินหน้าใหม่ในปีนี้
ปู่รุ่นที่ 3 : “ที่เรียกรวมพลคราวนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอื่น ในช่วงเวลานี้ทุกคนคงจะพอเข้าใจได้”
คาคาชิ : “ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วสินะครับ”
อาสึมะ : “ก็พอเริ่มจะเห็นคนน่าสงสัยเริ่มทยอยเข้ามาในหมู่บ้านแล้วละครับ”
คุเรไน : “แล้วจะเริ่มเมื่อไหร่หรอคะ ?”
ปู่รุ่นที่ 3 : “อีกหนึ่งอาทิตย์นับจากนี้” . . . ฟูว ~ (มะเร็ง)
คาคาชิ : “กะทันหันจริงๆนะครับเนี่ย”
ปู่รุ่นที่ 3 : “ถ้างั้นจะขอประกาศอย่างเป็นทางการ7วันต่อจากนี้ในวันแรกของเดือนกรกฎาคมจะเริ่มการสอบคัดเลือกนินจาระดับชั้นจูนิน”
พอปู่รุ่นที่ 3ได้ถามว่ามีใครอยากจะรับรองให้เกะนินหน้าใหม่ในทีมตัวเองเข้าสอบเลื่อนขั้นนั้นก็ได้มีโจนิน4คนได้ก้าวออกมาข้างหน้าและทำสัญลักษณ์อินพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“จากหน่วยที่ 7ของคาคาชิ
อุจิวะ ซาซึเกะ , อุซึมากิ นารูโตะ , ฮารุโนะ ซากุระ
ทั้งสามคนนี้จะทำการทดสอบขอทำการรับรองให้ทดสอบเลื่อนชั้นจูนิน”
“ในนามของคุเรไนจากหน่วยที่ 8
ฮิวงะ ฮินาตะ , อินุซึกะ คิบะ , อาบุราเมะ ชิโนะ
สามคนนี้ขอรับรองให้ทำการทดสอบด้วยค่ะ”
“เอรินะจากหน่วยที่ 9
อาคุสะ เรนยะ , ซาโต้ อินามิ , ฮัตซึโนะ มากิ
ขอรับรองให้ทั้งสามทำการสอบจูนิน”
“อาสึมะจากหน่วยที่ 10
ยามานากะ อิโนะ , นารา ชิกามารุ , อาคิมิจิ โจจิ
สามคนคนนี้ขอรับรองให้การทดสอบด้วยครับ”
นินจาทุกคนที่เข้าร่วมประชุมรู้สึกแปลกใจที่เด็กเกะนินหน้าใหม่ทุกคนได้รับการรับรองจากเหล่าโจนินบ้างก็คิดว่ามันเร็วเกินไป ที่คิดแบบนั้นเพราะถ้าเกะนินทำภารกิจครบ8ครั้งก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าสอบจูนินได้เลยโดยไม่ต้องให้โจนินประจำกลุ่มรับรองเพราะถือว่าเป็นนินจาที่มีประสบการณ์แล้ว
อิรูกะ : “เดี๋ยวก่อนสิครับ ท่านโฮคาเงะ”
ปู่รุ่นที่ 3 : “มีอะไรรึอิรูกะ ?”
อิรูกะ : “ขอโทษที่ต้องขัดนะครับ แต่ช่วยฟังที่ผมพูดก่อนแต่ทั้ง12คนนั้นเป็นชื่อของเหล่าเด็กๆที่ผมฝึกมาทั้งนั้นเลยซึ่งก็จริงอยู่ว่าพวกเขามีความสามารถมากแต่ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับพวกเขานะครับ”
คาคาชิ : “ฉันก็เลื่อนเป็นจูนินได้ตอนอายุน้อยกว่านารูโตะนะ”
อิรูกะ : “แต่พวกเขาไม่ได้เหมือนคุณนะ คิดจะฆ่าพวกเขาหรือยังไง !!!”
เอรินะ : “พอได้แล้ว คุณอิรูกะ ฉันเข้าใจดีว่าคุณเป็นห่วงพวกเขาแต่ สำหรับกลุ่มของฉันนั้นไม่จำเป็นต้องห่วงเลยเพราะอินามิกับมากิสามารถทำงานได้เข้าขากันดีแถมตอนฝึกฝีมือก็พัฒนาขึ้นมากส่วนตัวเรนยะนั้นเขาแซงหน้าฉันไปซะแล้ว”
!!!
ทุกคนดูจะตกใจตอนที่เอรินะพูดชื่อสุดท้ายออกมาแถมคนอย่างเธอที่หยิ่งทรนงในตัวเองกลับยอมรับว่าเด็กคนเกะนินแข็งแกร่งกว่าเธอเอง
คาคาชิรู้สึกแปลกใจแต่ก็ได้สติแล้วพูดสำทับไปอีกว่า
คาคาชิ : “ก็อย่างที่คุณได้ยินอีกอย่างพวกเขาไม่ใช่นักเรียนของคุณอีกต่อไปแล้วแต่เป็นลูกทีมของพวกผมพวกเขาพร้อมหรือไม่พร้อมพวกผมจะเป็นคนตัดสินใจเอง”
อิรูกะที่กำลังจะแย้งอีกครั้งปู่รุ่นที่ 3ก็ได้พูดขึ้นว่าเขาเข้าใจความรู้สึกของอิรูกะดีเพราะฉะนั้นก็เลยต้องมีการทดสอบเหล่าเกะนินเบื้องต้นเป็นพิเศษเพื่อดูว่าพวกเขาพร้อมสำหรับการสอบจูนินไหม
โดยหลังจากคนอื่นๆออกไปกันแล้วเหลือเพียง เอรินะกับโทโมเอะรายงานภารกิจที่พวกตนไปทำกันมาให้แก่ปู่รุ่นที่3 ฟัง
โดยเอรินะได้บอกเรื่องที่เรนยะสามารถจัดการนินจาทั้ง10คนได้ที่ลานประลองใต้ดิน
ปู่รุ่นที่ 3กับโทโมเอะที่ได้ฟังก็ตกใจมากเพราะโทโมเอะนึกว่าเอรินะเป็นคนที่ไปช่วยเรนยะออกมาแต่จากที่ฟังกลับกลายเป็นว่าเรนยะเป็นคนจัดการนินจาทั้ง10คนได้แถมยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ปู่รุ่นที่ 3 : “อืมฉันเข้าใจแล้วงั้น เอรินะหน่วยที่9ของพวกเธอไม่จำเป็นต้องทำการทดสอบเบื้องต้นแล้วละไปบอกพวกเขาเรื่องการสอบจูนินได้เลยส่วนโทโมเอะเธอคงจะลำบากมามากเธอไปพักผ่อนเสียเถอะ”
เอรินะกับโทโมเอะ : “ค่ะท่านโฮคาเงะ”
เอรินะกับโทโมเอะได้ออกจากห้องประชุมไปโดยเหลือเพียงปู่รุ่นที่3
ปูรุ่นที่ 3 : “น่าสนใจเสียจริง อาคุสะ เรนยะ”
ปู่รุ่นที่ 3 ที่ยืนคิดอะไรอยู่พักหนึ่งก็ได้กลับไปจัดการพวกเอกสารของตนต่อเพราะใกล้จะถึงเวลาการสอบจูนินจะเริ่มแล้ว
----------- -------------
2วันต่อมา อาจารย์ เอรินะได้นัดรวมตัวหน่วยที่9ของเธอและแจ้งเรื่องการสอบจูนินให้ทราบโดยทั้งสามคนได้ตอบตกลงที่จะเข้าร่วมการสอบเลื่อนชั้นครั้งนี้ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นแต่เรนยะกลับยืนคิดอยู่ว่าตนจะเอายังไงกับการสอบในครั้งนี้ดี
เอรินะ : “วันสอบพวกเธอก็พยายามเข้านะบาย”
หลังจากทีอาจารย์เอรินะแจ้งการสอบจูนินแก่พวกเรนยะเสร็จแล้วนั้นเธอก็จากไปในทันที
อินามิ : “คราวนี้ละฉันจะได้แสดงผลการฝึกของฉันบ้าง”
มากิ : “เรนยะคุง เธอคิดว่าการสอบจูนินจะเป็นการสอบแบบไหนหรอจ้ะ ?”
เรนยะ : “ฉันเดาว่ารอบแรกคงจะเป็นการสอบข้อเขียนละมั้ง”
อินามิ : “ห๊ะ !! สอบข้อเขียนเนี่ยนะ สำหรับฉันกับมากิแล้วสบายมากแต่นายน่ะเรนยะฉันจำได้ว่าอยู่เกือบที่โหล่ของห้องเลยไม่ใช่หรอ ?”
เรนยะ : “ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธีของฉันเองนั้นแหละพวกเธอก็ตั้งใจสอบแล้วก็อย่ายอมแพ้กลางทางละกัน”
มากิ : “งั้นฉันจะไปเตรียมพวกสมุนไพรให้พร้อมนะ ไว้เจอกันวันสอบนะจ้ะ”
เรนยะ : “งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันกลับก่อนนะจะไปเตรียมตัวในวันสอบน่ะ”
เรนยะได้หายตัวไปทันทีหลังจากพูดเสร็จ
----------- -------------
ในวันสอบ
พวกเรนยะเดินไปอาคารที่ทำการสอบจูนินแต่ระหว่างทางเรนยะก็ได้เจอพวกเหล่านินจามุง กำลังมองดูผู้ชายใส่ชุดฝึกรัดรูปสีเขียวเข้มที่กำลังถูกคนที่เฝ้าหน้าห้องสอบซ้อมเอาเพราะต้องการที่จะเข้าห้องสอบหมายเลข 301แต่เรนยะก็มองออกว่านี่มันเป็นห้อง 201แถมคนที่เฝ้านั้นก็เป็นผู้ทำการทดสอบปลอมตัวมาเพราะคาถาลวงตาไม่สามารถใช้กับเขาได้
“เอ๋พวกทีมครูไกเองหรอเนี่ย”
ผัวะ !!!
เจ้าคิ้วหนาได้ร่วงกองลงไปกับพื้นโดยคนเฝ้าประตูก็ได้พูดขู่ต่างๆนาๆว่าเด็กอย่างพวกเขาจะสอบจูนินน่ะมันยังเร็วเกินไปบางคนอาจพิการตลอดชีวิตไม่สามารถเป็นนินจาได้อีกเลยก็มี
เท็นเท็น : “ขอร้องละค่ะ ให้พวกเราผ่านไปเถอะค่ะ”
เท็นเท็นที่พยายามที่จะเข้าห้องสอบปลอมตรงหน้าผู้คุมสอบก็กำลังจะง้างหมัดต่อยเธอซึ่งในจังหวะนั้นที่หมัดกำลังจะถึงหน้าของเธอจู่ๆหมัดนั้นก็ถูกรับเอาไว้ด้วยฝีมือของเรนยะ
หมับ !!!
!!!
ร็อคลี : (อะไรกันคนๆนี้เร็วมากขนาดเรายังมองไม่ทันเลย)
คนเฝ้าประตู : (เจ้าเด็กนี่โผล่มาจากไหนกันแถมยังรับหมัดของเราได้อีก)
อินามิ : “โห้ ~ เร็วมากเลยนะเนี่ยเรนยะ”
มากิ : “สุดยอดเลยเรนยะคุง”
เรนยะได้หันกลับมาพูดกับเท็นเท็นในขณะที่รับหมัดของผู้คุมสอบที่ปลอมตัวเป็นคนเฝ้าประตูพร้อมรอยยิ้ม
เรนยะ : “สวัสดีครับรุ่นพี่เท็นเท็นกำลังเล่นอะไรอยู่หรอครับ ?”
เท็นเท็น : “แหะ แหะ โดนเรนยะคุงจับได้ซะแล้วสิ”
คนเฝ้าประตู : “เหอะไม่เบานิเธอน่ะ”
คนเฝ้าประตูอีกคนเห็นเรนยะไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยส่งลูกเตะใส่เรนยะทันทีแต่สิ่งที่เตะนั้นกลายเป็นอากาศว่างเปล่าหาได้ใช่ตัวของเรนยะ
!!!
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังมองหาตัวเรนยะว่าอยู่ที่ไหนก็มีเสียงพูดขึ้นข้างๆหูของเท็นเท็น
เรนยะ : “สรุปรุ่นพี่กำลังทำอะไรอยู่ละเนี่ย รุ่นพี่จะเล่นเป็นเสือซ่อนเล็บหรือไงครับ”
!!!
เท็นเท็น : “ว้าย !!! ตกใจหมดเลย”
คนเฝ้าประตู : “หึ ถึงจะมีฝีมือแต่แค่นั้นเธอเอาตัวรอดในการสอบไม่ได้หรอกที่ฉันทำนี่ก็เพื่อช่วยเด็กอย่างพวกนายไม่ให้เอาชีวิตไปทิ้งในการสอบนั้นละ”
ทุกคนที่ได้ฟังคนเฝ้าประตูห้องสอบปลอมพูดก็เริ่มรู้สึกลังเลแต่ในตอนนั้นก็มีเด็กผมทรงเป็ดที่เป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาวๆเก้าเท้ามาพูดขึ้นว่า
ซาซึเกะ : “น่าสนุกดีนี่แต่ถึงยังไงฉันก็จะผ่านการทดสอบนี่ให้ได้และก็ช่วยคลายภาพลวงตาไร้รสนิยมนี่ซะทีได้ไหม”
พวกเด็กรอบๆก็ งง ว่าซาซึเกะพูดถึงภาพลวงตาอะไร
คนเฝ้าประตู : “โห ~ ดูออกด้วยหรอ นายน่ะ”
ซากุระ : “แหงอยู่แล้วก็ที่นี่น่ะมันชั้นสองนี่นา”
พวกคนเฝ้าประตูทั้งสองเมื่อเห็นว่าซาซึเกะมองภาพลวงตาออกแถมยังแฉพวกเขาอีกด้วยก็เลยเริ่มลงมือโจมตีส่วนซาซึเกะที่เห็นแบบนั้นก็เลยส่งลูกเตะสวนกลับไป
แต่ในจังหวะนั้นชายชุดเขียวที่กองอยู่ที่พื้นก็ได้ลุกขึ้นมาและทำการรับการโจมตีจากทั้งสองเอาไว้ในชั่วพริบตา
เรนยะ : (โห ~ ขนาดใส่ที่ถ่วงน้ำหนักยังเร็วขนาดนี้เลยแหะแต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราหรอก)
พวกนารูโตะดูจะอึ้งๆ
ซากุระ : (ผิดกับเมื่อกี้ลิบลับเลย)
ซาซึเกะ (รับลูกเตะเราได้ด้วยเจ้าหมอนี่แกล้งทำเป็นอ่อนแอเรอะเพื่อที่จะตบตาสินะ)
เจ้าคิ้วหน้านั้นได้เดินไปตรงหน้าของซากุระพร้อมกับแนะนำตัวด้วยหน้าแดงๆ
ร็อคลี : “ผมมีชื่อว่าร็อคลี นี่คุณซากุระใช่ไหมครับ”
ซากุระ :เอ๋ ก็ใช่ค่ะ”
ร็อคลี : “ได้โปรดคบกับผมนะครับ สัญญาว่าจะดูแลปกป้องคุณไปชั่วชีวิต”
ร็อคลีได้สารภาพรักพร้อมยกนิ้วโป้งขึ้นพร้อมอวดฟันขาวปิ้งๆอย่างเท่จนเรนยะอยากจะไปถามว่าใช้ยาสีฟันยี่ห้ออะไร
ซากุระถึงกับทำหน้าตาเอ๋อกินก่อนจะบอกไปว่าฝันไปเหอะนายมันน่าขยะแขยงจนลีถึงกับจิตตกพิงกำแพงบ่นพึมพำว่าเราน่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรอ
เนจิ : “เท็นเท็นเด็กคนนี้ใครหรอ”
เนจิได้ถามชื่อของเรนยะผ่านทางเท็นเท็น
เท็นเท็น : “อ้อ นี่เรนยะคุงน่ะเขาเป็นลูกค้าประจำของฉันเองแหละ เนจิ”
เรนยะ : “สวัสดีครับรุ่นพี่เนจิ ครูโจนินของผมก็เป็นคนตระกูลฮิวงะเหมือนกับรุ่นพี่เลยละ”
เรนยะได้ทักทายเนจิอย่างเป็นมิตร
เนจิ : “โห ~ ใครกันละ”
เรนยะ : “อาจารย์ เอรินะ น่ะครับ”
!!!
เนจิดูจะตะลึงไม่น้อยเพราะเขารู้จักเอรินะดีว่าเธอเป็นคนตระกูลสาขาเหมือนกับตนแต่เพราะความดีความชอบที่เธอทำในสงครามโลกนินจาครั้งที่3ด้วยวีรกรรมจัดการนินจาหมู่บ้านคุโมะได้ถึง 70คนในช่วงสงครามทำให้เธอเป็นหน้าเป็นตาแก่ตระกูลฮิวงะทำให้ตระกูลหลักไม่ค่อยอะไรกับเธอมากนักและเท่าที่เขาได้ยินมาตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นโจนินเธอก็ไม่เคยรับลูกศิษย์เลยสักคนเพราะบททดสอบที่ผ่านมานั้นทุกคนสอบตกหมด
เนจิ : “งั้นเรอะไม่แปลกใจเลยจริงๆสมกับเป็นศิษย์ของท่านเอรินะ แล้วนายละชื่ออะไร”
เนจิได้หันไปถามเจ้าหัวเป็ดขี้เก๊กต่อทันที
ซาซึเกะ : “ก่อนจะถามชื่อคนอื่นก็หัดแนะนำตัวเองก่อนเถอะ”
เนจิ : “ว่าไงนะ !!!”
ซาซึเกะหันมามองทางเรนยะด้วยสายตาอ่านยาก
ซาซึเกะ : “นายคือ อาคุสะ เรนยะ ?”
เรนยะ : ก็ใช่ อะไรกันคุณอันดับหนึ่งของห้องฉันก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันกับนายนั้นละแถมฉันก็เป็นเด็กซ้ำชั้นเหมือนเจ้านารูโตะด้วย
!!!
(จะบ้าเรอะเด็กซ้ำชั้นเหมือนเจ้านารูโตะเนี่ยนะ)
ซาซึเกะกำหมัดจนแน่นเพราะเจ็บใจ
เรนยะได้แนะนำเพื่อนๆในทีมของเขาให้ทุกคนได้รู้จักจนโดนเท็นเท็นแซวว่าควบสองเลยหรอ ซึ่งเรนยะก็ยิ้มแห้งๆออกมาต่างกับสองสาวในทีมของเขาแสดงความเขินอายออกมา
อินามิ : “ฉัน . . ฉันกับหมอนี่อะนะ ฝ . . ฝันไปเถอะ !!!”
อินามิที่หน้าแดงได้ชี้นิ้วมาที่เรนยะพร้อมพูดอย่างตะกุกตะกัก
มากิ : “เรากับเรนยะคุง”
นารูโตะและร็อคลีจากที่จิตตกก็ได้หันมาส่งสายตาอาฆาตให้เรนยะ
แขนต้องสาป : “ความเงียบเจ้าเป็นอะไรหรือ ?”
หนูเงียบ : “นายท่าน . . . เป็นของฉันค่ะ”
อึก !!!
เรนยะรู้สึกว่าตราเรย์จูที่มือขวาของตนกำลังจะเดือดเป็นกาต้มนำ้แถมสกิลสัญชาตญาณก็ร้องเตือนไม่หยุดเขาเลยต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อคลายบรรยากาศรักแรงหวงนี้โดยเร็วที่สุด
เรนยะ : “ผมยังไม่คิดถึงเรื่องรักๆใคร่สักเท่าไหร่หรอกครับผมชอบฝึกฝนตัวเองซะมากกว่าในตอนนี้เพื่อความฝันของผมละนะ”
หนูเงียบก็ไม่ได้ตอบเสียอย่างนั้นแถมพอถามแขนต้องสาปเขาก็ไม่อาจบอกได้เรนยะจึงลืมเรื่องนี้ไปก่อน
นารูโตะ : “ไงเรนยะนายก็ได้ลงสอบจูนินเหมือนกันหรอ ?”
เรนยะ : “ใช่ นารูโตะก็ด้วยสินะ นี่ก็ใกล้จะได้เวลาแล้วเราเดินไปด้วยกันดีไหม”
นารูโตะ : “อืม ซากุระจัง ซาซึเกะ ไปกันเถอะ”
ซากุระ : “พวกเราไปกันเถอะจ้ะซาซึเกะคุง”
ลีที่เห็นหญิงสาวที่ตนชื่นชอบเผยรอยยิ้มออกมายามคุยกับซาซึเกะก็ได้ตัดสินใจบางอย่างได้โดยบอกกับเท็นเท็นและเนจิ ว่าเดี๋ยวตนจะตามไปเพราะมีเรื่องที่ต้องไปทำก่อน
พวกเรนยะและนารูโตะได้เดินขึ้นมาชั้น3และกำลังจะเดินไปทางห้องสอบนั้นจู่ๆก็มีเสียงคนเรียกให้หยุดก่อน
ร็อคลี : “คนแววตาคมๆนั้นน่ะช่วยรอก่อน”
ทุกคนได้หันมาก็พบว่าเป็นเจ้าคิ้วหน้าร็อคลีนั้นเองซึ่งพอได้เห็นลี ซากุระก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาทันทีซึ่งอินามิกับมากิดูจะรู้สึกสงสารซากุระอยู่เหมือนกัน
ซาซึเกะ : “มีธุระอะไรกับฉันอีกละ”
ร็อคลี : “ช่วยมาสู้กับผมหน่อยสิ ที่นี่ตอนนี้เลย”
ร็อคลีได้กระโดดลงมาจากชั้นบนลงมายืนเผชิญหน้ากับซาซึเกะ
ร็อคลี : “ชื่อของผมคือร็อคลี . . . ควรจะบอกชื่อตัวเองก่อนที่จะให้อีกฝ่ายบอกชื่อสินะถูกไหม อุจิวะ ซาซึเกะคุง”
ซาซึเกะ : “หึ . . รู้จักฉันด้วยหรอนี่”
ร็อคลี : “ผมอยากจะลองวัดฝีมือกับคุณ อีกอย่างหนึ่ง”
ร็อคลีได้หันมามองซากุระด้วยหน้าตลกๆจนเรนยะเกือบจะหลุดขำและยังบอกว่ารักนะจุบๆอีกจนซากุระถึงกับร้องกรี๊ดว่าไม่เอาแถมยังส่งจูบมาให้ซากุระอีก
ซากุระได้หลบหลีกหัวใจดวงน้อยๆในจินตนาการที่กำลังล่องลอยมาหาเธออย่างช้าๆแต่เรนยะนั้นมองไม่เห็นเลยว่าซากุระกำลังหลบอะไร
ร็อคลี : “สมกับเป็นคุณซากุระถ้างั้นต้องเจอแบบนี้” รัวๆๆๆ
ก็อินามิที่อยู่ข้างเรนยะน่ะสิเธอได้ชักดาบออกมาฟันอะไรบางที่บินมาหาเธอส่วนมากิได้หลบอยู่ข้างหลังของเรนยะด้วยตัวสั่นๆด้วยความสงสัยเรนยะเลยถามไปว่า
เรนยะ : “พวกเธอทำอะไรกันละเนี่ย ?”
อินามิ : “พวกผู้ชายอย่างนายน่ะมองไม่เห็นมันหรอก”
พูดเสร็จเธอก็ได้ฟันหัวใจต่อไปอย่างกับ Ninja Fruit
เรนยะ : (อ้อแปลว่าไอ้หัวใจลอยได้ดวงเล็กๆนี่มีแต่พวกผู้หญิงที่มองเห็นสินะ มิน่าละหนูเงียบถึงกับไปแอบหลังเสาไม่ยอมออกมาเลย)
แขนต้องสาป : “เจ้าไปทำอะไรหลังเสาน่ะความเงียบ”
หนูเงียบ : . . . “ขยะแขยงค่ะ Master ขอฆ่าเจ้านั้นได้ไหมคะ”
ปู่รุ่นที่ 3 : “ที่เรียกรวมพลคราวนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอื่น ในช่วงเวลานี้ทุกคนคงจะพอเข้าใจได้”
คาคาชิ : “ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วสินะครับ”
อาสึมะ : “ก็พอเริ่มจะเห็นคนน่าสงสัยเริ่มทยอยเข้ามาในหมู่บ้านแล้วละครับ”
คุเรไน : “แล้วจะเริ่มเมื่อไหร่หรอคะ ?”
ปู่รุ่นที่ 3 : “อีกหนึ่งอาทิตย์นับจากนี้” . . . ฟูว ~ (มะเร็ง)
คาคาชิ : “กะทันหันจริงๆนะครับเนี่ย”
ปู่รุ่นที่ 3 : “ถ้างั้นจะขอประกาศอย่างเป็นทางการ7วันต่อจากนี้ในวันแรกของเดือนกรกฎาคมจะเริ่มการสอบคัดเลือกนินจาระดับชั้นจูนิน”
พอปู่รุ่นที่ 3ได้ถามว่ามีใครอยากจะรับรองให้เกะนินหน้าใหม่ในทีมตัวเองเข้าสอบเลื่อนขั้นนั้นก็ได้มีโจนิน4คนได้ก้าวออกมาข้างหน้าและทำสัญลักษณ์อินพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“จากหน่วยที่ 7ของคาคาชิ
อุจิวะ ซาซึเกะ , อุซึมากิ นารูโตะ , ฮารุโนะ ซากุระ
ทั้งสามคนนี้จะทำการทดสอบขอทำการรับรองให้ทดสอบเลื่อนชั้นจูนิน”
“ในนามของคุเรไนจากหน่วยที่ 8
ฮิวงะ ฮินาตะ , อินุซึกะ คิบะ , อาบุราเมะ ชิโนะ
สามคนนี้ขอรับรองให้ทำการทดสอบด้วยค่ะ”
“เอรินะจากหน่วยที่ 9
อาคุสะ เรนยะ , ซาโต้ อินามิ , ฮัตซึโนะ มากิ
ขอรับรองให้ทั้งสามทำการสอบจูนิน”
“อาสึมะจากหน่วยที่ 10
ยามานากะ อิโนะ , นารา ชิกามารุ , อาคิมิจิ โจจิ
สามคนคนนี้ขอรับรองให้การทดสอบด้วยครับ”
นินจาทุกคนที่เข้าร่วมประชุมรู้สึกแปลกใจที่เด็กเกะนินหน้าใหม่ทุกคนได้รับการรับรองจากเหล่าโจนินบ้างก็คิดว่ามันเร็วเกินไป ที่คิดแบบนั้นเพราะถ้าเกะนินทำภารกิจครบ8ครั้งก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าสอบจูนินได้เลยโดยไม่ต้องให้โจนินประจำกลุ่มรับรองเพราะถือว่าเป็นนินจาที่มีประสบการณ์แล้ว
อิรูกะ : “เดี๋ยวก่อนสิครับ ท่านโฮคาเงะ”
ปู่รุ่นที่ 3 : “มีอะไรรึอิรูกะ ?”
อิรูกะ : “ขอโทษที่ต้องขัดนะครับ แต่ช่วยฟังที่ผมพูดก่อนแต่ทั้ง12คนนั้นเป็นชื่อของเหล่าเด็กๆที่ผมฝึกมาทั้งนั้นเลยซึ่งก็จริงอยู่ว่าพวกเขามีความสามารถมากแต่ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับพวกเขานะครับ”
คาคาชิ : “ฉันก็เลื่อนเป็นจูนินได้ตอนอายุน้อยกว่านารูโตะนะ”
อิรูกะ : “แต่พวกเขาไม่ได้เหมือนคุณนะ คิดจะฆ่าพวกเขาหรือยังไง !!!”
เอรินะ : “พอได้แล้ว คุณอิรูกะ ฉันเข้าใจดีว่าคุณเป็นห่วงพวกเขาแต่ สำหรับกลุ่มของฉันนั้นไม่จำเป็นต้องห่วงเลยเพราะอินามิกับมากิสามารถทำงานได้เข้าขากันดีแถมตอนฝึกฝีมือก็พัฒนาขึ้นมากส่วนตัวเรนยะนั้นเขาแซงหน้าฉันไปซะแล้ว”
!!!
ทุกคนดูจะตกใจตอนที่เอรินะพูดชื่อสุดท้ายออกมาแถมคนอย่างเธอที่หยิ่งทรนงในตัวเองกลับยอมรับว่าเด็กคนเกะนินแข็งแกร่งกว่าเธอเอง
คาคาชิรู้สึกแปลกใจแต่ก็ได้สติแล้วพูดสำทับไปอีกว่า
คาคาชิ : “ก็อย่างที่คุณได้ยินอีกอย่างพวกเขาไม่ใช่นักเรียนของคุณอีกต่อไปแล้วแต่เป็นลูกทีมของพวกผมพวกเขาพร้อมหรือไม่พร้อมพวกผมจะเป็นคนตัดสินใจเอง”
อิรูกะที่กำลังจะแย้งอีกครั้งปู่รุ่นที่ 3ก็ได้พูดขึ้นว่าเขาเข้าใจความรู้สึกของอิรูกะดีเพราะฉะนั้นก็เลยต้องมีการทดสอบเหล่าเกะนินเบื้องต้นเป็นพิเศษเพื่อดูว่าพวกเขาพร้อมสำหรับการสอบจูนินไหม
โดยหลังจากคนอื่นๆออกไปกันแล้วเหลือเพียง เอรินะกับโทโมเอะรายงานภารกิจที่พวกตนไปทำกันมาให้แก่ปู่รุ่นที่3 ฟัง
โดยเอรินะได้บอกเรื่องที่เรนยะสามารถจัดการนินจาทั้ง10คนได้ที่ลานประลองใต้ดิน
ปู่รุ่นที่ 3กับโทโมเอะที่ได้ฟังก็ตกใจมากเพราะโทโมเอะนึกว่าเอรินะเป็นคนที่ไปช่วยเรนยะออกมาแต่จากที่ฟังกลับกลายเป็นว่าเรนยะเป็นคนจัดการนินจาทั้ง10คนได้แถมยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ปู่รุ่นที่ 3 : “อืมฉันเข้าใจแล้วงั้น เอรินะหน่วยที่9ของพวกเธอไม่จำเป็นต้องทำการทดสอบเบื้องต้นแล้วละไปบอกพวกเขาเรื่องการสอบจูนินได้เลยส่วนโทโมเอะเธอคงจะลำบากมามากเธอไปพักผ่อนเสียเถอะ”
เอรินะกับโทโมเอะ : “ค่ะท่านโฮคาเงะ”
เอรินะกับโทโมเอะได้ออกจากห้องประชุมไปโดยเหลือเพียงปู่รุ่นที่3
ปูรุ่นที่ 3 : “น่าสนใจเสียจริง อาคุสะ เรนยะ”
ปู่รุ่นที่ 3 ที่ยืนคิดอะไรอยู่พักหนึ่งก็ได้กลับไปจัดการพวกเอกสารของตนต่อเพราะใกล้จะถึงเวลาการสอบจูนินจะเริ่มแล้ว
----------- -------------
2วันต่อมา อาจารย์ เอรินะได้นัดรวมตัวหน่วยที่9ของเธอและแจ้งเรื่องการสอบจูนินให้ทราบโดยทั้งสามคนได้ตอบตกลงที่จะเข้าร่วมการสอบเลื่อนชั้นครั้งนี้ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นแต่เรนยะกลับยืนคิดอยู่ว่าตนจะเอายังไงกับการสอบในครั้งนี้ดี
เอรินะ : “วันสอบพวกเธอก็พยายามเข้านะบาย”
หลังจากทีอาจารย์เอรินะแจ้งการสอบจูนินแก่พวกเรนยะเสร็จแล้วนั้นเธอก็จากไปในทันที
อินามิ : “คราวนี้ละฉันจะได้แสดงผลการฝึกของฉันบ้าง”
มากิ : “เรนยะคุง เธอคิดว่าการสอบจูนินจะเป็นการสอบแบบไหนหรอจ้ะ ?”
เรนยะ : “ฉันเดาว่ารอบแรกคงจะเป็นการสอบข้อเขียนละมั้ง”
อินามิ : “ห๊ะ !! สอบข้อเขียนเนี่ยนะ สำหรับฉันกับมากิแล้วสบายมากแต่นายน่ะเรนยะฉันจำได้ว่าอยู่เกือบที่โหล่ของห้องเลยไม่ใช่หรอ ?”
เรนยะ : “ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธีของฉันเองนั้นแหละพวกเธอก็ตั้งใจสอบแล้วก็อย่ายอมแพ้กลางทางละกัน”
มากิ : “งั้นฉันจะไปเตรียมพวกสมุนไพรให้พร้อมนะ ไว้เจอกันวันสอบนะจ้ะ”
เรนยะ : “งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันกลับก่อนนะจะไปเตรียมตัวในวันสอบน่ะ”
เรนยะได้หายตัวไปทันทีหลังจากพูดเสร็จ
----------- -------------
ในวันสอบ
พวกเรนยะเดินไปอาคารที่ทำการสอบจูนินแต่ระหว่างทางเรนยะก็ได้เจอพวกเหล่านินจามุง กำลังมองดูผู้ชายใส่ชุดฝึกรัดรูปสีเขียวเข้มที่กำลังถูกคนที่เฝ้าหน้าห้องสอบซ้อมเอาเพราะต้องการที่จะเข้าห้องสอบหมายเลข 301แต่เรนยะก็มองออกว่านี่มันเป็นห้อง 201แถมคนที่เฝ้านั้นก็เป็นผู้ทำการทดสอบปลอมตัวมาเพราะคาถาลวงตาไม่สามารถใช้กับเขาได้
“เอ๋พวกทีมครูไกเองหรอเนี่ย”
ผัวะ !!!
เจ้าคิ้วหนาได้ร่วงกองลงไปกับพื้นโดยคนเฝ้าประตูก็ได้พูดขู่ต่างๆนาๆว่าเด็กอย่างพวกเขาจะสอบจูนินน่ะมันยังเร็วเกินไปบางคนอาจพิการตลอดชีวิตไม่สามารถเป็นนินจาได้อีกเลยก็มี
เท็นเท็น : “ขอร้องละค่ะ ให้พวกเราผ่านไปเถอะค่ะ”
เท็นเท็นที่พยายามที่จะเข้าห้องสอบปลอมตรงหน้าผู้คุมสอบก็กำลังจะง้างหมัดต่อยเธอซึ่งในจังหวะนั้นที่หมัดกำลังจะถึงหน้าของเธอจู่ๆหมัดนั้นก็ถูกรับเอาไว้ด้วยฝีมือของเรนยะ
หมับ !!!
!!!
ร็อคลี : (อะไรกันคนๆนี้เร็วมากขนาดเรายังมองไม่ทันเลย)
คนเฝ้าประตู : (เจ้าเด็กนี่โผล่มาจากไหนกันแถมยังรับหมัดของเราได้อีก)
อินามิ : “โห้ ~ เร็วมากเลยนะเนี่ยเรนยะ”
มากิ : “สุดยอดเลยเรนยะคุง”
เรนยะได้หันกลับมาพูดกับเท็นเท็นในขณะที่รับหมัดของผู้คุมสอบที่ปลอมตัวเป็นคนเฝ้าประตูพร้อมรอยยิ้ม
เรนยะ : “สวัสดีครับรุ่นพี่เท็นเท็นกำลังเล่นอะไรอยู่หรอครับ ?”
เท็นเท็น : “แหะ แหะ โดนเรนยะคุงจับได้ซะแล้วสิ”
คนเฝ้าประตู : “เหอะไม่เบานิเธอน่ะ”
คนเฝ้าประตูอีกคนเห็นเรนยะไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยส่งลูกเตะใส่เรนยะทันทีแต่สิ่งที่เตะนั้นกลายเป็นอากาศว่างเปล่าหาได้ใช่ตัวของเรนยะ
!!!
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังมองหาตัวเรนยะว่าอยู่ที่ไหนก็มีเสียงพูดขึ้นข้างๆหูของเท็นเท็น
เรนยะ : “สรุปรุ่นพี่กำลังทำอะไรอยู่ละเนี่ย รุ่นพี่จะเล่นเป็นเสือซ่อนเล็บหรือไงครับ”
!!!
เท็นเท็น : “ว้าย !!! ตกใจหมดเลย”
คนเฝ้าประตู : “หึ ถึงจะมีฝีมือแต่แค่นั้นเธอเอาตัวรอดในการสอบไม่ได้หรอกที่ฉันทำนี่ก็เพื่อช่วยเด็กอย่างพวกนายไม่ให้เอาชีวิตไปทิ้งในการสอบนั้นละ”
ทุกคนที่ได้ฟังคนเฝ้าประตูห้องสอบปลอมพูดก็เริ่มรู้สึกลังเลแต่ในตอนนั้นก็มีเด็กผมทรงเป็ดที่เป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาวๆเก้าเท้ามาพูดขึ้นว่า
ซาซึเกะ : “น่าสนุกดีนี่แต่ถึงยังไงฉันก็จะผ่านการทดสอบนี่ให้ได้และก็ช่วยคลายภาพลวงตาไร้รสนิยมนี่ซะทีได้ไหม”
พวกเด็กรอบๆก็ งง ว่าซาซึเกะพูดถึงภาพลวงตาอะไร
คนเฝ้าประตู : “โห ~ ดูออกด้วยหรอ นายน่ะ”
ซากุระ : “แหงอยู่แล้วก็ที่นี่น่ะมันชั้นสองนี่นา”
พวกคนเฝ้าประตูทั้งสองเมื่อเห็นว่าซาซึเกะมองภาพลวงตาออกแถมยังแฉพวกเขาอีกด้วยก็เลยเริ่มลงมือโจมตีส่วนซาซึเกะที่เห็นแบบนั้นก็เลยส่งลูกเตะสวนกลับไป
แต่ในจังหวะนั้นชายชุดเขียวที่กองอยู่ที่พื้นก็ได้ลุกขึ้นมาและทำการรับการโจมตีจากทั้งสองเอาไว้ในชั่วพริบตา
เรนยะ : (โห ~ ขนาดใส่ที่ถ่วงน้ำหนักยังเร็วขนาดนี้เลยแหะแต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราหรอก)
พวกนารูโตะดูจะอึ้งๆ
ซากุระ : (ผิดกับเมื่อกี้ลิบลับเลย)
ซาซึเกะ (รับลูกเตะเราได้ด้วยเจ้าหมอนี่แกล้งทำเป็นอ่อนแอเรอะเพื่อที่จะตบตาสินะ)
เจ้าคิ้วหน้านั้นได้เดินไปตรงหน้าของซากุระพร้อมกับแนะนำตัวด้วยหน้าแดงๆ
ร็อคลี : “ผมมีชื่อว่าร็อคลี นี่คุณซากุระใช่ไหมครับ”
ซากุระ :เอ๋ ก็ใช่ค่ะ”
ร็อคลี : “ได้โปรดคบกับผมนะครับ สัญญาว่าจะดูแลปกป้องคุณไปชั่วชีวิต”
ร็อคลีได้สารภาพรักพร้อมยกนิ้วโป้งขึ้นพร้อมอวดฟันขาวปิ้งๆอย่างเท่จนเรนยะอยากจะไปถามว่าใช้ยาสีฟันยี่ห้ออะไร
ซากุระถึงกับทำหน้าตาเอ๋อกินก่อนจะบอกไปว่าฝันไปเหอะนายมันน่าขยะแขยงจนลีถึงกับจิตตกพิงกำแพงบ่นพึมพำว่าเราน่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรอ
เนจิ : “เท็นเท็นเด็กคนนี้ใครหรอ”
เนจิได้ถามชื่อของเรนยะผ่านทางเท็นเท็น
เท็นเท็น : “อ้อ นี่เรนยะคุงน่ะเขาเป็นลูกค้าประจำของฉันเองแหละ เนจิ”
เรนยะ : “สวัสดีครับรุ่นพี่เนจิ ครูโจนินของผมก็เป็นคนตระกูลฮิวงะเหมือนกับรุ่นพี่เลยละ”
เรนยะได้ทักทายเนจิอย่างเป็นมิตร
เนจิ : “โห ~ ใครกันละ”
เรนยะ : “อาจารย์ เอรินะ น่ะครับ”
!!!
เนจิดูจะตะลึงไม่น้อยเพราะเขารู้จักเอรินะดีว่าเธอเป็นคนตระกูลสาขาเหมือนกับตนแต่เพราะความดีความชอบที่เธอทำในสงครามโลกนินจาครั้งที่3ด้วยวีรกรรมจัดการนินจาหมู่บ้านคุโมะได้ถึง 70คนในช่วงสงครามทำให้เธอเป็นหน้าเป็นตาแก่ตระกูลฮิวงะทำให้ตระกูลหลักไม่ค่อยอะไรกับเธอมากนักและเท่าที่เขาได้ยินมาตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นโจนินเธอก็ไม่เคยรับลูกศิษย์เลยสักคนเพราะบททดสอบที่ผ่านมานั้นทุกคนสอบตกหมด
เนจิ : “งั้นเรอะไม่แปลกใจเลยจริงๆสมกับเป็นศิษย์ของท่านเอรินะ แล้วนายละชื่ออะไร”
เนจิได้หันไปถามเจ้าหัวเป็ดขี้เก๊กต่อทันที
ซาซึเกะ : “ก่อนจะถามชื่อคนอื่นก็หัดแนะนำตัวเองก่อนเถอะ”
เนจิ : “ว่าไงนะ !!!”
ซาซึเกะหันมามองทางเรนยะด้วยสายตาอ่านยาก
ซาซึเกะ : “นายคือ อาคุสะ เรนยะ ?”
เรนยะ : ก็ใช่ อะไรกันคุณอันดับหนึ่งของห้องฉันก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันกับนายนั้นละแถมฉันก็เป็นเด็กซ้ำชั้นเหมือนเจ้านารูโตะด้วย
!!!
(จะบ้าเรอะเด็กซ้ำชั้นเหมือนเจ้านารูโตะเนี่ยนะ)
ซาซึเกะกำหมัดจนแน่นเพราะเจ็บใจ
เรนยะได้แนะนำเพื่อนๆในทีมของเขาให้ทุกคนได้รู้จักจนโดนเท็นเท็นแซวว่าควบสองเลยหรอ ซึ่งเรนยะก็ยิ้มแห้งๆออกมาต่างกับสองสาวในทีมของเขาแสดงความเขินอายออกมา
อินามิ : “ฉัน . . ฉันกับหมอนี่อะนะ ฝ . . ฝันไปเถอะ !!!”
อินามิที่หน้าแดงได้ชี้นิ้วมาที่เรนยะพร้อมพูดอย่างตะกุกตะกัก
มากิ : “เรากับเรนยะคุง”
ส่วนมากิก็หน้าแดงเอานิ้วชี้ทั้งสองมาแตะวนแก้เขิน
นารูโตะและร็อคลีจากที่จิตตกก็ได้หันมาส่งสายตาอาฆาตให้เรนยะ
แขนต้องสาป : “ความเงียบเจ้าเป็นอะไรหรือ ?”
หนูเงียบ : “นายท่าน . . . เป็นของฉันค่ะ”
อึก !!!
เรนยะรู้สึกว่าตราเรย์จูที่มือขวาของตนกำลังจะเดือดเป็นกาต้มนำ้แถมสกิลสัญชาตญาณก็ร้องเตือนไม่หยุดเขาเลยต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อคลายบรรยากาศรักแรงหวงนี้โดยเร็วที่สุด
เรนยะ : “ผมยังไม่คิดถึงเรื่องรักๆใคร่สักเท่าไหร่หรอกครับผมชอบฝึกฝนตัวเองซะมากกว่าในตอนนี้เพื่อความฝันของผมละนะ”
หลังจากพูดเสร็จตราเรย์จูที่มือขวาก็ได้หายร้อนในบันดลเรนยะจึงได้ถามหนูเงียบไปว่าเป็นอะไรไป
หนูเงียบก็ไม่ได้ตอบเสียอย่างนั้นแถมพอถามแขนต้องสาปเขาก็ไม่อาจบอกได้เรนยะจึงลืมเรื่องนี้ไปก่อน
นารูโตะ : “ไงเรนยะนายก็ได้ลงสอบจูนินเหมือนกันหรอ ?”
เรนยะ : “ใช่ นารูโตะก็ด้วยสินะ นี่ก็ใกล้จะได้เวลาแล้วเราเดินไปด้วยกันดีไหม”
นารูโตะ : “อืม ซากุระจัง ซาซึเกะ ไปกันเถอะ”
ซากุระ : “พวกเราไปกันเถอะจ้ะซาซึเกะคุง”
ลีที่เห็นหญิงสาวที่ตนชื่นชอบเผยรอยยิ้มออกมายามคุยกับซาซึเกะก็ได้ตัดสินใจบางอย่างได้โดยบอกกับเท็นเท็นและเนจิ ว่าเดี๋ยวตนจะตามไปเพราะมีเรื่องที่ต้องไปทำก่อน
พวกเรนยะและนารูโตะได้เดินขึ้นมาชั้น3และกำลังจะเดินไปทางห้องสอบนั้นจู่ๆก็มีเสียงคนเรียกให้หยุดก่อน
ร็อคลี : “คนแววตาคมๆนั้นน่ะช่วยรอก่อน”
ทุกคนได้หันมาก็พบว่าเป็นเจ้าคิ้วหน้าร็อคลีนั้นเองซึ่งพอได้เห็นลี ซากุระก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาทันทีซึ่งอินามิกับมากิดูจะรู้สึกสงสารซากุระอยู่เหมือนกัน
ซาซึเกะ : “มีธุระอะไรกับฉันอีกละ”
ร็อคลี : “ช่วยมาสู้กับผมหน่อยสิ ที่นี่ตอนนี้เลย”
ร็อคลีได้กระโดดลงมาจากชั้นบนลงมายืนเผชิญหน้ากับซาซึเกะ
ร็อคลี : “ชื่อของผมคือร็อคลี . . . ควรจะบอกชื่อตัวเองก่อนที่จะให้อีกฝ่ายบอกชื่อสินะถูกไหม อุจิวะ ซาซึเกะคุง”
ซาซึเกะ : “หึ . . รู้จักฉันด้วยหรอนี่”
ร็อคลี : “ผมอยากจะลองวัดฝีมือกับคุณ อีกอย่างหนึ่ง”
ร็อคลีได้หันมามองซากุระด้วยหน้าตลกๆจนเรนยะเกือบจะหลุดขำและยังบอกว่ารักนะจุบๆอีกจนซากุระถึงกับร้องกรี๊ดว่าไม่เอาแถมยังส่งจูบมาให้ซากุระอีก
ซากุระได้หลบหลีกหัวใจดวงน้อยๆในจินตนาการที่กำลังล่องลอยมาหาเธออย่างช้าๆแต่เรนยะนั้นมองไม่เห็นเลยว่าซากุระกำลังหลบอะไร
ร็อคลี : “สมกับเป็นคุณซากุระถ้างั้นต้องเจอแบบนี้” รัวๆๆๆ
เจ้าคิ้วหนาได้ส่งจุบออกมารัวๆโดยมีซากุระคอยหลบอย่างเอาเป็นเอาตายรู้สึกจะมีส่วนหนึ่งกระจายมาทางนี้ด้วยแหะถ้าถามว่ารู้ได้ยังไงนั้น . . .
ก็อินามิที่อยู่ข้างเรนยะน่ะสิเธอได้ชักดาบออกมาฟันอะไรบางที่บินมาหาเธอส่วนมากิได้หลบอยู่ข้างหลังของเรนยะด้วยตัวสั่นๆด้วยความสงสัยเรนยะเลยถามไปว่า
เรนยะ : “พวกเธอทำอะไรกันละเนี่ย ?”
อินามิ : “พวกผู้ชายอย่างนายน่ะมองไม่เห็นมันหรอก”
พูดเสร็จเธอก็ได้ฟันหัวใจต่อไปอย่างกับ Ninja Fruit
เรนยะ : (อ้อแปลว่าไอ้หัวใจลอยได้ดวงเล็กๆนี่มีแต่พวกผู้หญิงที่มองเห็นสินะ มิน่าละหนูเงียบถึงกับไปแอบหลังเสาไม่ยอมออกมาเลย)
แขนต้องสาป : “เจ้าไปทำอะไรหลังเสาน่ะความเงียบ”
หนูเงียบ : . . . “ขยะแขยงค่ะ Master ขอฆ่าเจ้านั้นได้ไหมคะ”
เรนยะ : “อย่าเชียวนะ” . . .
หลังมหกรรมหลบหลีบจบลงแล้วพวกสาวๆดูจะเหนื่อยเอาเรื่องและได้พูดพร้อมกันว่า
“นี่ !!! นายน่ะอย่าส่งไอ้ของอันตรายแบบนั้นมาทางนี้สิยะ”
ร็อคลี : “ของอันตรายเลยหรอ . . ไม่เห็นต้องรังเกียจขนาดนั้นเลยนี่นา”
ซาซึเกะ : “เหอะ น่าสนุกดีนี่จะสู้ด้วยก็ได้”
อินามิ : “เรนยะนายคิดว่าใครจะชนะ?”
เรนยะ : “ฉันว่าถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นรุ่นพี่พวกเรารุ่นหนึ่งประสบการณ์มันต่างกันและ-
นารูโตะ : “หนอย ~ อะไรๆก็เจ้าซาซึเกะ ย้ากกก !!!”
เรนยะที่ยังพูดไม่จบจู่ๆเจ้านารูโตะก็พุ่งเข้าใส่ร็อคลีในทันที
นารูโตะที่ออกหมัดต่อยก็ถูกร็อคลีเบี่ยงวิถีหมัดจนนารูโตะเสียหลักอย่างง่ายดายนารูโตะเลยใช้มือค้ำกับพื้นแล้วหมุนตัวเตะร็อคลีแทนแต่ก็ถูกหลบได้และถูกสวนกลับมาด้วยท่าสลาตันโคโนฮะเตะตัดมือที่นารูโตะใช้ค้ำพื้นจนเสียหลักและหมุนเป็นลูกข่างจนนารูโตะ ไปชนกำแพงหมดสภาพ
!!!
(กะแล้วเชียวว่าต้องไม่ธรรมดา) นี่คือความคิดของทุกคน
ร็อคลี : “ว่ายังไงครับ”
ซากุระ : “พอเถอะซาซึเกะคุงเวลาที่ต้องไปยืนยันตัวเข้าสอบเหลือน้อยกว่า30นาทีแล้วนะ”
ซาซึเกะ : “อย่าห่วงไปเลยแค่5นาทีก็พอแล้ว”
ซาซึเกะพุ่งเข้าไปตรงๆและสู้กับลีด้วยกระบวนท่าซึ่งก็อย่างที่เรนยะคิดความเร็วของเจ้าหัวเป็ดน่ะตามการเคลื่อนไหวนั้นไม่ทันหรอกถึงแม้จะใช้เนตรวงแหวนแล้วก็ตามทีแต่ก็ได้แค่มองละนะ
สุดท้ายตอนที่กำลังถึงฉากไคลแม็กซ์ก็มีเต่าตัวหนึ่งมาห้ามเอาไว้ตามเนื้อเรื่อง
เมื่อไกเทศนาเสร็จก็พาลีไปแล้วเรนยะเลยได้บอกกับเจ้าหัวเป็ดไปว่า
เรนยะ : “สิ่งที่นายยังขาดคือความเร็วถึงนายจะมีเนตรวงแหวนที่สามารถอ่านการเคลื่อนไหวคู่ต่อสู้ได้แต่ร่างกายของนายตามไม่ทันมันก็ไร้ค่า”
ซาซึเกะ : “หน๊อย ~” ซาซึเกะได้แต่เจ็บใจในความอ่อนหัดของตัวเองเท่านั้น
เรนยะ : “งั้นไม่มีอะไรแล้วเราก็ไปกันเถอะใกล้จะได้เวลาแล้วด้วย”
ทุกคนได้เดินไปที่ห้องสอบ 301 ก็ได้พบกับคาคาชิยืนรอพวกนารูโตที่หน้าห้องสอบโดยคาคาชิก็ได้ชื่นชมซากุระที่ตัดสินใจเข้าสอบด้วยตัวเองไม่ใช่การฝืนใจเข้าสอบและบอกว่าพวกเขาคือลูกทีมที่เขาภูมิใจ
นารูโตะ : “โอ้ !!!”
คาคาชิ : “ส่วนนาย . . . คือเด็กที่เอรินะบอกสินะ (เด็กคนนี้มีบรรยากาศแปลกๆที่เราไม่รู้จัก . . . มันคืออะไรกันแน่) ก็ขอให้พวกเธอโชคดีนะ”
หลังคาคาชิจากไป พวกเรนยะและนารูโตะก็เปิดประตูเพื่อเริ่มการสอบจูนินที่ไม่มีใครรู้เลยนอกจากเรนยะว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นในการสอบจูนินครั้งนี้
True Wallet 0830743639
ค่าอาหารไรท์ ขอขอบคุณผู้สนับสนุนและผู้ติดตามด้วยครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น