ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #123 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 37

    ณ สนามฝึกที่ 8 ของหมู่บ้านโคโนฮะ

    อย่างที่เรนยะคาดการณ์ด้วยนิสัยของหนูน้อยฮานาบิจึงทำให้ตอนนี้เธอมารอก่อนเวลาที่ได้นัดหมายเอาไว้แล้ว

    เวลาค่อยๆนับถอยหลังลงเรื่อยๆจนกระทั่งถึงเวลา 10 โมงตามที่นัดเอาไว้

    ปุ้ง !!!

    เมื่อถึงเวลาตรงหน้าของฮานาบิก็เกิดกลุ่มควันสีขาวขึ้นซึ่งคนที่ออกมาจากควันก็ไม่ใช่ใครนอกเสียจากตัวเรนยะที่เปิดตัวตามแบบฉบับนินจา

    “พี่ชาย !”

    เมื่อเห็นว่าเรนยะมาแล้วฮานาบิจังก็ได้วิ่งมาหาด้วยสายตาคาดหวัง

    “ดูเหมือนจะกลับมาทันพอดีนะเนี่ย”

    “งั้นมาเริ่มทดสอบกันเลย”

    “อันดับแรกพี่ชายคงต้องขอดูพื้นฐานของฮานาบิจังกันก่อนละนะ”

    เอ่ยเสร็จเรนยะก็หันหลังให้กับฮานาบิทันทีส่วนเด็กสาวที่เห็นแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าพี่ชายต้องการจะทดสอบความสามารถในการลอบเร้นของเธอ

    “สมแล้วที่เป็นลูกหลานตระกูลใหญ่อย่างฮิวงะมีพื้นฐานดีผิดกับคนวัยเดียวกันลิบลับเลยแฮะ”

    เรนยะหันกลับมาอีกทีตัวของฮานาบิก็หายไปแล้วขนาดตัวเขาที่จบการศึกษาใหม่ๆยังทำไม่ได้ดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำ

    ไม่มีเสียง

    ไม่มีรอยเท้า

    ไม่มีกลิ่นอายใดให้ตรวจจับ

    “เห็นแล้วอนาถตัวเองชะมัด”

    การซ่อนตัวของฮานาบิถือว่าผ่านเกณฑ์ระดับเกะนินแน่นอนทว่าน่าเสียดายที่นี่มันไม่ใช่การทดสอบของโรงเรียนนินจา

    แต่เป็นการทดสอบของเรนยะต่างหาก !!!

    “ได้เวลาให้ความรู้กับรุ่นน้องแล้ว ~”

    ตรงพุ่มไม้ไม่ไกลตอนนี้ร่างของหนูน้อยฮานาบิได้แอบซุ่มดูการเคลื่อนไหวของเรนยะอย่างระมัดระวัง

    “อ๊ะ !”

    ทว่าเพียงแค่เธอกระพริบตาร่างของเรนยะก็หายไปจากสายตาของเธอเสียแล้ว

    “ดูอะไรอยู่เหรอฮานาบิจัง ?”

    !!!

    เสียงที่ดังจากข้างหลังทำให้ฮานาบิกระโดดออกจากที่ซ่อนเพื่อตั้งหลัก

    “พี่ชายหาหนูเจอได้ยังไง ?”

    ฮานาบิถามอย่างฉงนเพราะเธอมั่นใจว่าตัวเองซ่อนลมหายใจของตัวเองเอาไว้อย่างดี

    “แน่นอนว่าการซ่อนตัวของเธอนั้นดีมาก”

    “แต่เวลาซุ่มดูเป้าหมายเธอไม่ควรจ้องมองอีกฝ่ายมากจนเกินไปนะเพราะบางคนเองก็มีสัญชาตญาณที่เฉียบคมอย่างตัวพี่ชายเองเมื่อครู่ก็รู้สึกได้เลยว่ากำลังถูกจับตาดูอยู่”

    สิ่งที่ฮานาบิพลาดก็คือตัวเธอจดจ่อกับศัตรูมากจนเกินไปนั่นเองขนาดที่เรนยะไม่ต้องพึ่งสกิลเนตรจิตกับตาเหยี่ยวตัวเขาก็สามารถหาสถานที่ซ่อนของฮานาบิจังได้อย่างไม่ยากเย็น

    “ไม่ต้องท้อใจไปหรอกความสามารถโดยรวมของเธอถ้าเทียบกับคนวัยเดียวกันแล้วถือว่าดีกว่ามากเลยละนะ”

    พอเห็นว่าหนูน้อยฮานาบิก้มหน้าลงเรนยะก็เลยพูดปลอบเพราะนึกว่าเธอเกิดท้อใจขึ้นมา

    “เออ . . “

    แต่ฮานาบิกลับดูเงียบผิดปกติจนเกินไปเรนยะก็เลยเข้าไปโบกมือตรงหน้าเด็กหญิงเบาๆ

    “ฮานาบิจัง ?”

    แต่ปฏิกิริยาของฮานาบินั้นกลับเกินความคาดหมายของเรนยะนั่นก็เพราะว่า

    ตูม !!!

    โดยไม่ทันได้ตั้งตัวเรนยะก็ได้ถูกฝ่ามืออันหนักหน่วงผิดธรรมดาของเด็กหญิงตรงหน้าซัดจนร่างกระเด็นชนต้นไม้ในสนามฝึกหักไปหลายต้นเลย

    “แค่กๆ !”

    โดนซัดกระเด็นเรนยะไม่ได้สะเทือนอะไรหรอกก็แค่ฝุ่นมันเข้าปากนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง

    พอตั้งสติได้เรนยะก็มองฮานาบิอย่างฉงนเพราะฝ่ามือเมื่อครู่มันรุนแรงชนิดที่ว่ากะจะฆ่าให้ตายกันเลยทีเดียวแถมในความคิดของเขาด้วยวัยของฮานาบิในตอนนี้เธอไม่น่าจะมีพละกำลังขนาดนี้ได้เลยด้วยซ้ำไป

    เกิดอะไรขึ้นกันแน่ . .

    เรนยะที่เห็นว่าฮานาบิมีแววตาราวกับสติไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเขาก็เลยเปิดใช้เนตรจิตของตัวเองสำรวจเธอดูก่อนที่จะพบว่ามีร่างเงาของใครบางคนกำลังควบคุมร่างของฮานาบิอยู่

    !!!

    เห็นได้ชัดเลยว่าตอนนี้ฮานาบิเธอกำลังถูกวิญญาณตนหนึ่งสิงอยู่แถมวิญญาณตนนี้เรนยะยังรู้จักดีเสียด้วย

    “มาเข้าสิงเด็กผู้หญิงเชื้อสายของตัวเองแบบนี้มันเข้าข่ายโรคจิตแล้วมั้ง”

    “ไม่คิดงั้นเหรอ ?”

    เรนยะเริ่มสงบลงก่อนที่จะเอ่ยอย่างใจเย็น

    “น้องชายของเซียน 6 วิถี โอซึซึกิ ฮามูระ“

    (ลงแค่นี้ขอไปสั่งสอน BB ต่อก่อน อิอิ)

    

    ม มันรู้สึกหวั่นไหวเหลือเกินกับคุณแม่ท่านใหม่คนนี้ !!!