ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #114 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 30

การเดินเท้ากลับหมู่บ้านโคโนฮะของเด็กชายเรนยะยังคงดำเนินต่อไป

    ป่าไม้เขียวชะอุ่ม

    สายลมเย็นสบาย

    พร้อมกับความเงียบสงบที่ไม่มีวันรู้สึกได้จากโลกก่อน

    แต่ช่างน่าเสียดายที่เรนยะนั้นไม่มีอารมณ์ดื่มด่ำบรรยากาศที่แสนหายากนี้เลยเพราะตอนนี้เขากำลังวางแผนตอบโต้พวกองค์กรแสงอุษาอยู่

    เดิมทีการที่ต้องมาโดนตามเล่นงานฝ่ายเดียวอยู่แบบนี้มันก็ไม่ใช่นิสัยของเจ้าตัวอยู่แล้วละนะ

    ส่วนที่ว่าทำไมเป้าหมายในการเฝ้าจับตาดูของพวกฮัซซันถึงเป็นเจ้าเซ็ตสึดำนั่นก็เป็นเพราะว่าเรนยะต้องการยืนยัน

    ยืนยันว่าชายที่ชื่อ อุจิวะ โอบิโตะ นั้นตายด้วยน้ำมือเขาจริงๆ

    ถึงตามหลักแล้วเวลาเรนยะฆ่าสิ่งมีชีวิตทางระบบจะมอบรางวัลเป็นตั๋วสุ่มให้ตามสัดส่วนของความแข็งแกร่งของศัตรูซึ่งเห็นได้ชัดว่าในตอนที่เรนยะสังหารโอบิโตะนั้นเขาได้รับตั๋วสุ่มที่เป็นรางวัลมาจากระบบจริงๆ

    . . . สรุปก็คือถ้าทางระบบแจกรางวัลให้ยังไงอีกฝ่ายก็ต้องตายแน่นอน 100% ดังนั้นเรนยะจึงได้ใช้สิ่งนี้เป็นตัวบ่งบอกความตายของศัตรูมาโดยตลอดเรื่อยมาจนเคยชิน

    ทว่าครั้งนี้ถือว่าโอบิโตะทำผิดพลาดอย่างร้ายแรงเพราะการที่อีกฝ่ายแอบฝังเซ็ตสึขาวเอาไว้ในตัวเรนยะแล้วถูกเจ้าตัวพบเข้าสุดท้ายก็เลยส่งผลให้เรนยะเริ่มเคลือบแคลงสงสัยในการตายของโอบิโตะอีกครั้ง

    ดังนั้นเรนยะจึงได้ทำการส่งพวกฮัซซันไปสืบข่าวยืนยันให้แน่ใจเพื่อที่เขาจะได้กำหนดแผนการอีกทีหนึ่งแถมงานนี้มีแต่ได้ไม่มีเสียถึงต่อให้โอบิโตะตายไปแล้วจริงเรนยะก็ไม่เสียเที่ยวเพราะเขาสามารถใช้โอกาสนี้ในการเข้าถึงเทวรูปนอกวิถีที่เป็นร่างหลักของ10 หางได้

    “สุดท้ายก็ทุกสิ่งทุกอย่างก็มีข้อบกพร่องเสมอสินะต่อให้เป็นสิ่งที่จอกศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลก็ตาม . .”

    เรนยะส่ายหัวให้กับความสะเพร่าของตัวเองที่เชื่อระบบมากเกินไป

    แง่ว !!!

    “หือ ?”

    เรนยะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิดได้สติทันทีเมื่อตัวเขาได้ยินเสียงคำรามที่คล้ายเสียงลูกแมวจากพุ่ทไม้ข้างทาง

    “ว้าว ! นี่มันๆ !”

    และพอเรนยะแหวกกอหญ้าดูเขาก็พบกับเจ้าของเสียงคำรามอันแสนน่ารักเมื่อสักครู่

    

    แง่ว !!!

    “ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอลูกเสือดำในที่แบบนี้นะเนี่ย”

    แฮ่ !!!

    ดูเหมือนเพราะไปอุ้มมันแบบกระทันหันเจ้าตัวเล็กก็เลยส่งเสียงขู่ใส่เรนยะไม่หยุดตามประสาสัตว์ตระกูลแมว

    “โอ๋ๆไม่ต้องกลัวนะเจ้าตัวเล็ก”

    ด้วยที่เรนยะทำการดูดซับพลังงานธรรมชาติทุกๆวันรวมถึงสกิลความเป็นเทพที่ตัวเขามีก็เลยทำให้กลิ่นอายของเจ้าตัวนั้นใกล้ชิดกับธรรมชาติเป็นพิเศษทำให้ปลอบไม่นานเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนก็เริ่มใจเย็นลง

    “แกตัวคนเดียวเหรอ ?”

    เห็นเจ้าตัวเล็กมองตาแป๋วแบบนี้แล้วเรนยะก็อดรู้สึกสงสารมันไม่ได้จริงๆ

    “น่าสงสารจังนะเจ้าตัวเล็กพ่อและแม่ของแกคงจะถูกคนใจร้ายฆ่าตายสินะแถมคนๆนั้นยังชื่อ เปรมชั . .”

    โป้ก !!!

    “โอ๊ะเจ็บ . .”

    ยังไม่ทันที่เรนยะจะพูดเสร็จเขาก็ถูกเอมิยะโผล่ออกมาหยุดด้วยการฟาดเบาๆที่กลางศีรษะด้วยสันมือ

    “อย่าสร้าง Story ให้ลูกเสือตัวนี้เองเออเองแบบนั้นสิ Master”

    . . . กำลังได้อารมณ์เลยแท้ๆดันมาหยุดกันซะได้นะคุณเอมิยะเนี่ย

    “ฮะแฮ่ม !”

    “แล้วท่านจะเอายังไงกับมันละ Master ?”

    เอมิยะรีบชวนเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะเดี๋ยวนิยายจะบินเอา

    “อืม ~”

    เรนยะหลับตานึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจได้ในที่สุด

    “ตัดสินใจแล้วจากนี้ฉันจะดูแลนายเองนะเจ้าตัวเล็ก”

    แม่ว !

    ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะเข้าใจสิ่งที่เรนยะพูดมันก็เลยขานรับอย่างดีใจ

    “ต่อไปก็ตั้งชื่อสินะ”

    “อืม . . “

    เรนยะระดมสมองเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยชื่อที่คิดออกมาทีละชื่อ

    “ปลาหยุด ?”

    แง่ง !!!

    “บินบรรลือโลก ?”

    แง่ง !!!

    “รำ่รวย ?”

    แง่ง !!!

    “โรติโน่โยกยันหว่าง ?”

    แง่ง !!!

    “งั้น นีโออาร์มสตรองไซโคลนเจ็ทอาร์มสตรอง ละ ?”

    แง่ง !!! 

    ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะไม่ถูกใจสักชื่อเลยแถมยังทำท่าจะข่วนกัดเรนยะอีกด้วย

    . . . สงสัยน้องจะไม่ถูกใจ

    ส่วนเอมิยะเองก็มอง Master ของตนด้วยสีหน้าปลาตายกับแต่ละชื่อที่ได้ยิน

    “Master ถ้าท่านคิดจะเลี้ยงมันจริงๆท่านก็ต้องรับผิดชอบดูแลมันให้ดีๆ”

    ?

    “สำหรับท่านแล้วลูกเสือตัวนี้อาจจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งในชีวิต . .”

    “แต่ในสายตาของลูกเสือตัวนี้แล้วท่านคือโลกทั้งใบของมันโปรดจำเรื่องนี้เอาไว้ด้วย”

    บางทีพอเห็นเรนยะทำเล่นๆเอมิยะก็เลยกังวลว่าเรนยะจะเลี้ยงลูกเสือดำตัวนี้แบบทิ้งขว้างก็เลยพูดดักเอาไว้ก่อน

    “ผมเข้าใจแล้วครับคุณเอมิยะ . .”

    เรนยะสัญญาอย่างหนักแน่นพลางยกลูกเสือดำชูขึ้นฟ้ามาสบตากัน

    “ทีชาล่า”

    หม่าว ~

    . . . แปลว่าน้องชอบ

    “จากนี้นายจะมีชื่อว่า ทีชาล่า คู่หูที่จะร่วมสู้กับฉันในอนาคต . .”

    “ตั้งแต่นี้ไปฉันจะเป็นครอบครัวของนายเองฝากตัวด้วยนะทีชาล่า”

    และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการกำเนิดสัตว์เซียนและสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งที่ 4 นอกเหนือจาก ภูเขาเมียวโบคุ ป่าชิโคสึ และถ้ำริวจิ ในอนาคตภายโลกนินจาแห่งนี้ (Wakanda Forever !!!)

    เอมิยะที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนจนกระทั่ง

    “ทำอะไรน่ะ Master ?”

    พอเห็นเรนยะพลิกตัวแหกขาลูกเสือดำดูอย่างพินิจเอมิยะก็เลยสงสัยจนต้องถามออกมา

    “Ok มีบักหำน้อยทีชาล่าเป็นตัวผู้แน่นอน”

    จะไหวไหมเนี่ย Master . . .

    (ลง)

    

    รุ่นพี่ !!! ผมน่ะ ผมน่ะ กับรุ่นพี่แล้ว . . . ผมไม่มีของอัพครับ !!!

    . . . Lv.1 ไปก่อนนะรุ่นพี่