ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #106 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 25

หลังจากเป็นเพื่อนดื่มกับคุณริวจนพอใจแล้วอีกฝ่ายก็ได้ทำการสั่งลูกน้องจัดห้องพัก VIP สุดหรูให้แก่เรนยะส่วนเรื่องผงขาวนั้นเรนยะไม่ได้สนใจเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเขา

    . . . ถ้ามันเป็นแป้งมันก็คือแป้งนั่นละ

    อีกอย่างเขาเองก็เป็นนินจาไม่ใช่นักบุญแถมโลกนี้มันก็ไม่ได้มีกฎหมายห้ามใดๆเนื่องจากมันเป็นสารชนิดใหม่ที่พึ่งถูกค้นพบ

    “ให้ตายเถอะดันมีคนมือบอนสร้างสิ่งที่ไม่ควรสร้างขึ้นมาซะแล้วสิเนี่ย”

    เรนยะถอนใจล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆเพราะถึงเขาคิดมากไปก็ป่วยการในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วถึงจะจัดการจนสิ้นซากไม่ได้อย่างน้อยก็แจ้งเรื่องนี้ให้ผู้มีอำนาจอย่างโฮคาเงะทราบจะได้หาทางควบคุมมันได้ทันการ

    และพอคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหลายๆอย่างเรนยะก็หลับไปในที่สุดเนื่องจากวันนี้นอกจากจะเจอ 6 หางเขายังต้องมาเจอกับพวกลัทธิจาชินอีกเรียกได้ว่าวันนี้เป็นศึกหนักจริงๆถ้าไม่เพราะตัวเรนยะมีพลังการฟื้นฟูจักระที่เร็วกว่านินจาทั่วไปป่านนี้เขาคงสลบไปตั้งแต่เสร็จศึกกับพวกจาชินแล้ว

    “ฝันดีค่ะ Master”

    ไรโคเอ่ยอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะหันไปส่งสัญญาณให้เหล่า Servant ทุกคนออกไปต้อนรับแขกที่มาเยี่ยมเยือน Master ของพวกเธอยามวิกาลซึ่งสกาฮะเธอก็ได้ทำการใช้เวทรูนสร้างม่านบาเรียคุ้มครองเรนยะเอาไว้ก่อนที่จะตาม Servant. ที่เหลือไปรับมือกับผู้บุกรุก

    ด้วยค่าหัวที่สูงเป็นประวัติการณ์ของเรนยะจึงไม่แปลกที่จะมีนักล่าฆ่าหัวมากหน้าหลายตามาเยี่ยมเยือนถึงที่แบบนี้แถมนี่เองก็ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะในตอนที่เรนยะอยู่ภายในหมู่บ้านโคโนฮะเองก็มักจะมีมาเป็นพักๆ

    แต่ตัวเรนยะก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้มันออกจะเป็นประโยชน์แก่ตัวเขาเองเสียมากกว่าซะด้วยซ้ำเพราะนอกจากเขาจะได้ตั๋วเพิ่มแล้วเหล่า Servant เองก็ได้สนุกกับการต่อสู้อีกด้วย

    . . . ถึงมันจะเรียกว่าการต่อสู้ได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่นักก็เถอะ

    “คุณแม่เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว ~”

    “แอ๊ค !”

    เมื่อพระอาทิตย์เริ่มขึ้นขอบฟ้าเรนยะก็ต้องร้องจุกออกมาเนื่องจากหนูแจ๊คนั้นเธอได้ทำการทิ้งตัวลงที่กลางหน้าอกของเขาเพื่อทำการปลุกนั่นเอง

    “หวัดดีตอนเช้านะแจ๊ค . .” 

    แจ๊คที่เห็นว่าเรนยะตื่นแล้วเธอก็ได้ผละออกจากตัวเรนยะแล้วลงมายืนรอที่พื้นทันที

    “วันนี้มีนัดทดสอบฮานาบิตอน 10 โมงสินะ”

    เรนยะลุกไปล้างหน้าล้างตาตัวเองในห้องน้ำพร้อมจัดเสื้อผ้าตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะจูงมือหนูแจ๊คเดินออกไปจากประตู

    ซึ่งในระหว่างทางเดินนั้นเรนยะก็ได้เห็นพวกลูกน้องของคุณริวกำลังจัดการขนศพกับรอยเลือดอยู่พอดีนั่นจึงทำให้เขาได้รู้ว่าเมื่อคืนนั้นเป็นคำ่คืนที่เงียบสงบเหมือนเดิมปกติ

    . . . เพราะถ้าคืนไหนไม่มีใครมาหาเขาละก็ นั่นแหละคือผิดปกติ

    “ฝากบอกลาคุณริวด้วยนะครับ”

    เรนยะหันไปเอ่ยกับคนที่กำลังเช็ดถูรอยเลือดที่พื้นซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบรับก่อนที่จะทำตามหน้าที่ของตนต่อไป

    “ตามนิสัยของฮานาบิแล้วเวลานี้เธอคงไปรอเราที่สนามฝึกที่ 8 แล้วละนะ”

    “ค่อยทานข้าวเช้าทีหลังก็แล้วกัน”

    แต่ทว่าเมื่อเรนยะเดินออกมาจากชั้นใต้ดินก็ต้องแปลกใจเนื่องจากเขาได้พบเข้ากับบุคคลที่ไม่คาดคิด

    “บังเอิญจังนะครับ”

    “แต่น่าเสียดายที่ตัวผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องบังเอิญสักเท่าไหร่ . .”

    “แล้วมีธุระอะไรกับผมหรือครับ คุณอิทาจิ”

    (ลงแค่เท่านี้ ~)

    

    เจอกันอีกแล้วนะอิทาจิ

    ลงแค่นี้ครับไปกินหมูกระทะฉลองวันเกิดให้ตัวเองต่อละใครเกิดวันนี้เหมือนผมก็ขอให้มีความสุขครับ