Hunter Team

บทที่1 ชายหนุ่มผมทอง

เมื่อใดก็ตามที่คนเราเดินมาถึงทางแยกของชีวิต เราจะต้องตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่งและทิ้งอีกสิ่งหนึ่งไป ทำสิ่งที่ตัวปรารถนาหรือเลือกหน้าที่และความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่

ชายหนุ่มมองดูชายแก่ที่ปรากฏตัวออกมาอย่างปริศนา ใบหน้าของชายแก่เหี่ยวย่นไปตามกาลเวลาแต่กลับส่องประกายแห่งความสุขอยู่ตลอดเวลา เสื้อผ้าของชายแก่ผู้นั้นเป็นเสื้อคลุมสีเทาหม่นที่มีเศษฝุ่นเกรอะกรังไปทั่วเหมือนกับไม่ได้ซักมาเป็นแรมปี มือเล็กๆทั้งสองข้างที่ค้ำไม่เท้าไว้ดูเหมือนจะไม่มีแรงหยิบจับอะไรได้แต่กลับกุมยอดไม่เท้าได้อย่างมั่นคง

“ เจ้าหนุ่ม” ชายแก่ปริศนากล่าวด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ เจ้าจะกลับไปจริงนะรึ? ”

ชายหนุ่มหันหลังกลับไปมองเส้นทางที่ตัวเองเดินผ่านมา นัยน์ตาสีน้ำตาลมองเห็นยอดคอยปราสาทสีขาวสูงตระหง่านอยู่เบื้องหลัง พร้อมกับคิดถึงเรื่องราวห้าวันที่ผ่านมา เป็นความทรงจำที่เขาไม่เคยพบเจอในตลอดชีวิตที่ผ่านมา และขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มสับสน

สายลมอันอบอุ่นลอยพัดผ่าน เส้นผมสีทองที่ยาวประบ่าพัดปลิวพลิ้วไหวไปตามแรงลม ชายชราที่ปรากฏกายอย่างประหลาด ครั้นยามจากก็หายไปอย่างปริศนาเช่นเดียวกัน ทิ้งไว้เหลือเพียงแต่ชายหนุ่มพร้อมกับความลำบากใจ

5วันก่อน

ท่ามกลางสายฝนที่สาดกระหน่ำบนทุ่งกว้างไร้ที่กำบัง ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลากลางวันแต่ฟ้าที่มืดครึ้มกับสายฝนที่ตกอย่างหนักทำให้เส้นทางข้างหน้าถูกบดบังยากที่มองเห็นได้ชัด กลางเสียงฝนกับเสียงฟ้าร้องที่เกรี้ยวกราดได้ปรากฏเสียงม้าวิ่งอยู่บนท้องทุ่งหลายสิบเสียง เป็นใครกันที่กลับควบม้าในเวลาที่อันตรายเช่นนี้?

บนหลังม้าที่มีสีน้ำตาลทั้งตัวคืออัศวินในชุดเกราะสีเงิน สะพายโล่กลมขนาดใหญ่ซ้อนทับหอกยาวไว้ด้านหลัง ข้างหลังเป็นกองทหารม้าชุดเกราะดำประมาณ7-8นายไล่ตามมาติดๆ เหตุการณ์ดูเหมือนเป็นการไล่ล่ากันมากกว่าเมื่อทหารม้าที่อยู่ด้านหลังระดมยิงลูกธนูเข้าใส่ทหารข้าศึกที่อยู่เบื้องหน้าหน้า ลูกธนูหลายดอกพุ่งผ่านทหารม้าเกราะเงินอย่างฉิวเฉียด ถ้าไม่ใช่เพราะฝนที่ตกหนักจนทำให้ยากต่อการมองเห็นทหารม้าผู้ผู้นี้คงไม่โชคดีอย่างนี้แน่

การไล่ล่าดำเนินไปเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างฟาดแส้ใส่ม้าของตนเพื่อให้พวกมันวิ่งไวกว่าเดิม ผ่านที่ราบของทุ่งหญ้าก็เริ่มเข้าสู่เขตป่าสนที่ต้นสนขนาดใหญ่โผล่ขึ้นอย่างสลับซับซ้อน การไล่ล่าเริ่มจะลำบากขึ้น เสียงกีบม้ากระทบกับพื้นดินถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ เหตุไฉนกันพวกเขาต้องการที่จะฆ่าทหารม้าเพียงแค่คนเดียว

ถึงฝนที่ตกลงมาทำให้เป็นอุปสรรคต่อการยิงธนู ถึงต้นสนที่ขึ้นสลับกันจะยากต่อการไล่ตาม แต่โชคก็ไม่ได้เข้าข้างทหารหนุ่มเการะสีเงินผู้นั้นเสมอ เมื่อม้าของเขาวิ่งเร็วจนสะดุดกับท่อนไม้ที่ล้มขวางและล้มตัวไปข้างหน้าอย่าแรง ทหารภายใต้ชุดเกราะเงินล้มกลิ้งไปหลายตลบจนไปชนกับต้นไม้เข้าอย่างแรง โล่และหอกกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง

เขาพยายามทรงตัวและเดินกระเพกไปยังที่ม้าของเขาและใช้มือลูบบนหัวของมันอย่างอ่อนโยนเพื่อไม่ให้มันตระหนกต่อความตาย ขาของมันหักไม่สามารถวิ่งต่อได้อีก ม้าสีน้ำตาลตัวนั้นพยายามร้องคล้ายกับว่าจะสื่อสารอะไรบางอย่างต่อเจ้านายของมัน