คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ep.4
เช้าวันต่อมา
ไทเลอร์ที่นั่งกุมขมับอยู่บนโต๊ะทำงาน เขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนนอนไม่หลับ เพราะเมื่อคืนตอนที่มาเฟียหนุ่มกำลังเข้าหาเด็กข้าวตู แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ขัดขืนเขาด้วยกลัวว่าไทเลอร์จะทำร้ายคนรักของตัวเองอย่างที่มาเฟียหนุ่มได้ขู่เอาไว้ก่อนหน้า แต่เมื่อดำเนินกิจกรรมร้อนไปสักระยะ ข้าวตูกลับมีอาการเกร็งและเริ่มหายใจติดขัด ก่อนที่ไทเลอร์จะสอดใส่แท่งความเป็นชายเข้าไปในตัวของอีกคนข้าวตูก็เกิดอาการตัวแข็งทื่อและค่อยๆ สลบเหมือดคาอ้อมกอดของไทเลอร์ไปทั้งอย่างนั้น
"นายครับ" บิลลี่เคาะประตูห้องของไทเลอร์ด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ คืนนี้พวกเขาจะต้องเดินทางกลับฮ่องกงกันแล้วแต่ทว่าตอนนี้เจ้านายของเขากลับยังไม่ปรากฏตัวออกมาจากห้องนอนของตัวเองเลยตั้งแต่เช้า
ยังไม่ทันที่บิลลี่จะเคาะรอบที่สอง ไทเลอร์ก็เปิดประตูพรวดออกมาพร้อมกับชุดนอนที่ยังไม่ได้ผูกมัดให้เรียบร้อยดี ชายหนุ่มส่งสายตาหงุดหงิดใส่ลูกน้องเพราะอารมณ์ที่ค้างเติ่งมาตลอดทั้งคืนกำลังทำให้ไทเลอร์รู้สึกหงุดหงิดจนไม่อยากจะเจอหน้าหรือพูดคุยกับใครทั้งนั้น
"มีอะไร?"
"เอ่อ ที่นายจะให้ย้ายตัวไอ้ซันไปฮ่องกง หมอบอกว่าตอนนี้ไอ้ซันมันยังอาการสาหัสอยู่ครับนาย ถ้าย้ายไปรักษาที่ฮ่องกงตอนนี้น่าจะอันตรายมาก หมอเลยแนะนำให้มันอยู่รักษาตัวต่อที่นี่ไปอีกสักระยะจนกว่าอาการจะดีขึ้นแล้วค่อยย้ายไปฮ่องกงตอนนั้นน่าจะปลอดภัยกว่าครับ"
"งั้นก็ให้คนของเราอยู่เฝ้ามันที่นี่ แล้วก็ระหว่างที่มันรักษาตัวอย่าให้ใครมาชิงตัวมันออกไปจากโรงพยาบาลได้เป็นอันขาดเข้าใจไหม!"
"เข้าใจครับนาย"
"แล้วถ้ามีอะไรให้รีบรายงานกูทันที ที่สำคัญอย่าให้อาไค กับอาเควินรู้เรื่องนี้เด็ดขาด"
"ครับนาย"
สั่งจบก็เดินหัวเสียกลับเข้าห้องมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด ไทเลอร์ยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มดับความหัวร้อนของตัวเองก่อนจะเดินหายเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกายที่เหนียวเหนอะหนะมาตลอดทั้งคืน เขายังคงหมกมุ่นอยู่กับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเองไม่หาย ท่าทางไร้เดียงสาของข้าวตูที่แสดงออกมาในตอนนั้นมันทำให้ไทเลอร์ไม่แน่ใจแล้วว่าเด็กหนุ่มที่กำลังนอนสลบเหมือดอยู่บนเตียงตอนนี้จะเป็นโฮสต์ที่เคยผ่านการร่วมรักกับคนอื่นมาก่อนจริงๆ หรือไม่
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ไทเลอร์เดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผืนหนึ่งที่พันอยู่รอบเอวของเขา ข้าวตูที่พึ่งได้สติตื่นขึ้นมา เขาค่อยๆปรับโฟกัสสายตาก่อนจะต้องตะลึงมองคนใจร้ายที่กำลังยืนเช็ดผมอยู่ที่ปลายเตียงพร้อมกับจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตานิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดใดออกมาให้เห็นเลยสักอย่าง
"คะคุณ เมื่อคืนนี้คุณ....."
"อะไรของมึง?"
ในความตกอกตกใจ ข้าวตูรีบโกยผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมากอดเอาไว้แนบอก เขาจ้องมองซิกแพคกำยำของคนตรงหน้าด้วยแววตาหวาดหวั่น สายตาคู่สวยพลันเลื่อนต่ำลงมาโฟกัสอวัยวะที่อยู่ภายใต้ผ้าขนหนูสีขาวสะอาดอย่างไม่รู้ตัว หัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ นี่เขา...ตกเป็นของมาเฟียใจร้ายคนนี้ไปแล้วจริงๆ หน่ะหรือ???!
"คุณ ทะทำแล้วเหรอครับ"
ตะกุกตะกักพูดจาไม่เป็นประโยค ไทเลอร์ขมวดคิ้วจ้องหน้าเจ้าลูกแมวที่กำลังนั่งกอดผ้าห่มเอาไว้แน่น ถึงจะเข้าใจในคำถามของอีกฝ่ายเป็นอย่างดีแต่ทว่าที่ไทเลอร์ยังไม่ยอมตอบคำถามของเด็กหนุ่มออกไปก็เพราะเขากำลังรู้สึกแปลกใจที่โฮสต์หนุ่มอย่างข้าวตูกลับแยกไม่ออกว่าความรู้สึกของคนที่พึ่งผ่านการร่วมเพศมามันเป็นอย่างไรก็เท่านั้นเอง
"มึงถามหยั่งกับคนไม่เคยมีอะไรกับใครอย่างนั้นแหละ"
ข้าวตูอึ้งไปชั่วขณะกับคำถามที่เขาก็รู้คำตอบดีอยู่แก่ใจ ตั้งแต่ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ในบาร์โฮสต์ ข้าวตูก็มักจะถูกแขกเข้าใจผิดอยู่เสมอว่าเขาก็เป็นโฮสต์คนหนึ่งที่สามารถให้บริการเรื่องอย่างว่ากับแขกที่มาใช้บริการได้เช่นเดียวกันกับบาร์โฮสต์คนอื่นๆ
แต่ตอนนี้การจะบอกความจริงกับไทเลอร์อาจทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขาโกหก ข้าวตูจึงเลือกที่จะปิดบังความจริงเอาไว้และทำทุกอย่างให้เหมือนกับว่าเขาแค่ไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็เท่านั้น
"เอ่อ ผมแค่ไม่แน่ใจหน่ะครับ" พูดจบก็รีบก้มหน้าหลบสายตาคาดคั้นของอีกฝ่ายลงทันที ไทเลอร์จ้องมองใบหน้าขาวใสอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมสลัดทิ้งความสงสัยของตัวเองแล้วเดินผ่านข้าวตูไปพร้อมกับผ้าเช็ดผมในมือที่ยังคงไล่เช็ดผมเปียกชื้นของตนไปมาอยู่อย่างนั้นอีกพักใหญ่ๆ
"จะนั่งรอผัวมึงฟื้นรึไง ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวไปขึ้นเครื่องไม่ทันขึ้นมามึงได้นอนกับกูที่นี่อีกคืนนึงแน่"
ได้ยินคำขู่ของไทเลอร์แบบนั้น ข้าวตูก็เด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนในทันที ไทเลอร์ถอดโซ่ที่เคยใช้ล่ามขาของเขาออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ใครกันมันจะมาสนใจเรื่องแบบนั้น เด็กหนุ่มรีบพุ่งเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็ว ข้าวตูแอบสำรวจร่างกายเบื้องล่างของตัวเองครู่หนึ่ง แต่เมื่อไม่ได้รู้สึกเจ็บหรือบอบช้ำอะไรจึงรีบใส่เสื้อคลุมออกมาจากห้องน้ำก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาชุดสับเปลี่ยนแต่ก็ไม่พบเสื้อผ้าที่เขาพอจะใช้สวมใส่สำหรับเดินทางในค่ำคืนนี้ได้เลยสักตัว
"เสื้อกูอยู่ในตู้ มึงไปเลือกเอาเอง มันมีแค่นั้นจะใส่ได้หรือไม่ได้มึงก็ต้องใส่"
"ครับ" เดินคอตกไปเลือกเสื้อเชิ้ตที่แขวนเรียงรายอยู่บนราวเพียงแค่3ตัวภายในตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ข้าวตูเลือกเสื้อตัวหนึ่งที่เขาคิดว่าเล็กที่สุดออกมาจากตู้ ก่อนจะสวมใส่เข้าไปแล้วพบว่าขนาดตัวของเขากับไทเลอร์ช่างแตกต่างกันอย่างลิบลับเลยทีเดียว
"แล้วกางเกงหล่ะ" พรึมพรำอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าเมื่อปัญหาต่อมาก็คือเขาไม่สามารถที่จะสวมใส่กางเกงของไทเลอร์ได้เลยสักตัว แค่ไม่มีชุดชั้นในก็แย่เกินพอแล้ว จะให้เขาใส่กางเกงหลวมๆเหมือนเสื้อเชิ้ตที่กำลังใส่อยู่ตอนนี้อีก ข้าวตูคงได้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยก่อนจะเดินทางไปถึงสนามบินคืนนี้เป็นแน่
"ทำไมยังแต่งตัวไม่เสร็จอีก กูไม่มีมีเวลาให้มึงเลือกเสื้อผ้าทั้งวันนะ"
ใบหน้าขาวตี๋ยื่นเข้ามามองเจ้าลูกแมวตัวน้อยที่กำลังยืนละล้าละลังอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าของเขา ดวงตาคมคายเหลือบเห็นเบื้องล่างของคนตัวเล็กล่อนจ้อนก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าข้าวตูคงจะสวมใส่กางเกงของเขาไม่ได้สักตัวเลยเป็นแน่ ไทเลอร์แสยะยิ้มร้ายออกมาตอนที่เห็นข้าวตูกำลังยืนหน้าจ๋อย เขาโยนกางเกงวอร์มสีดำให้กับเด็กหนุ่มก่อนจะเร่งอีกฝ่ายให้รีบแต่งตัวเพราะตอนนี้พวกเขามีเวลาเหลือสำหรับการเดินทางไปสนามบินอีกไม่นานนัก
"อ่ะ กูเอาติดมา เอวเป็นยางยืดมึงน่าจะใส่ได้"
ข้าวตูตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เขารีบหยิบกางเกงวอร์มของไทเลอร์ขึ้นมาสวมใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนแล้วยืนรออีกคนที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางจนเกือบจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ผมขอถามได้ไหมครับว่าตอนนี้พี่ซันฟื้นรึ......"
"ยัง" ตัดบทอีกคนที่ยังพูดออกมาไม่ทันจบประโยค ข้าวตูมีสีหน้าเศร้าหมองลงทันทีที่ได้ยินคำตอบของไทเลอร์แบบนั้น เด็กหนุ่มแค่อยากจะเห็นหน้าคนพี่ก่อนจะออกเดินทาง อยากมั่นใจว่าตอนนี้ซันจะปลอดภัยอยู่ที่ไหนสักที่ แต่สุดท้ายความปรารถนาของเขาคงเป็นได้แค่ความฝันเพราะมาเฟียใจร้ายตรงหน้าคงไม่มีวันยอมปล่อยให้เขาได้พบกับซันตามที่เจ้าตัวต้องการอยู่แล้ว
"แล้วพี่ซันจะได้กลับฮ่องกง....."
"มึงหยุดถามเรื่องไอ้ซันมันสักทีได้ไหมกูรำคาญ" ขึ้นเสียงดุก่อนจะเตะกระเป๋าเดินทางยี่ห้อหรูให้กลิ้งมาทางนักโทษตัวเล็กเพื่อสั่งให้อีกฝ่ายเป็นคนลากกระเป๋าแทนเขาที่ตอนนี้รู้สึกหงุดหงิดใจจนไม่มีอารมณ์จะทำอะไรสักอย่าง
"ลากดีๆ อย่าให้ข้าวของกูเสียหายเด็ดขาด"
"ครับ"
"อ้อ แล้วก็เสื้อผ้าของมึงกูสั่งให้แม่บ้านที่ฮ่องกงเตรียมเอาไว้ให้แล้ว หวังว่ามึงคงจะชอบนะเพราะชุดที่กูเตรียมไว้มันเหมาะกับบาร์โฮสต์อย่างมึงฉิบหายเลยหว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
ยกยิ้มสมเพชให้กับท่าทางที่ดูเจี๋ยมเจี้ยมของอีกคน ข้าวตูก้มหน้างุด เขาไม่รู้ว่าไทเลอร์หมายถึงอะไร แต่ถึงต่อให้รู้เขาก็คงไม่ได้มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับชะตากรรมที่อีกฝ่ายยัดเยียดให้ด้วยความจำยอมอยู่ดี
วันต่อมา
หลังจากเดินทางข้ามทวีปมาถึงดินแดนบ้านเกิดเมืองนอน ไทเลอร์ก็รีบเดินทางกลับมาที่คอนโดของเขาซึ่งมาเฟียหนุ่มซื้อชั้นเพนเฮ้าเอาไว้สำหรับพักอาศัยส่วนตัวและเดิมทีเขาตั้งใจว่าจะใช้เพนเฮ้าส์ห้องนี้เป็นเรือนหอของเขากับนับดาวหลังจากที่ทั้งคู่ได้เข้าพิธีวิวาห์กันเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้เพนเฮ้าส์ของไทเลอร์ห้องนี้คงต้องแปรสภาพเป็นเรือนจำชั่วคราวไปพลางๆก่อน เพราะการจองจำข้าวตูที่คฤหาสน์ของเขามันคงจะเสี่ยงเกินไปและไทเลอร์เองก็ยังไม่อยากให้ครอบครัวของเขารับรู้ในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้สักเท่าไหร่นัก
"ชุดมึงอยู่บนเตียง ใส่ซะ"
กลับมายังไม่ทันจะได้พักหายใจหายคอ ไทเลอร์ก็โยนชุดเมดสีชมพูกับถุงเสื้อผ้าวาบหวิวมาให้ข้าวตูก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้เอนตัวใหญ่แล้วส่งสายตากดดันให้เด็กหนุ่มล้วงหยิบเสื้อผ้าเหล่านั้นขึ้นมาสวมใส่อย่างเลี่ยงไม่ได้ทันที
"ใส่สิ จะรอห่าอะไร"
"คะคือ ผมไม่ใส่ได้ไหมครับ ผมขอชุดเก่าของผมคืนก็ได้ แต่ผม....."
"ไม่มีแต่! จะใส่เสื้อผ้าพวกนี้ดีๆ หรือต้องให้กูสั่งถอดเครื่องช่วยหายใจไอ้ซันก่อนห้ะ!"
ข้าวตูที่ยืนลังเลกับชุดเมดในมือ พอได้ยินไทเลอร์ขู่ว่าจะทำร้ายซัน เด็กหนุ่มจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดเป็นชุดเมดอย่างที่อีกคนต้องการ
แต่พอร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ ไทเลอร์ที่กำลังนั่งรออยู่ก็ถึงกับตะลึงมองเรือนร่างเพียวบางของคนตรงหน้า ข้าวตูเป็นคนตัวเล็กแต่กลับมีสะโพกที่อวบอั๋นและหน้าอกที่นูนแน่น เรียวขาสวยค่อยๆก้าวมาหยุดยืนตรงหน้าของศัตรูตัวร้ายก่อนจะถูกอีกฝ่ายดึงแขนลงมานั่งตักแล้วออกคำสั่งให้ข้าวตูเริ่มทำบทลงโทษของตัวเองทันที
"ทำซะ ทำแบบที่ไอ้ซันมันเคยทำกับเมียของฉัน!!"
ข้าวตูสัมผัสได้ถึงอวัยวะเบื้องล่างของไทเลอร์ที่แข็งขืนขึ้นมาเป็นลำยาว ถึงเขาจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อนเลยสักครั้ง แต่ด้วยสัญชาติของความเป็นชายบวกกับชีวิตในบาร์โฮสของเขา จึงทำให้ข้าวตูพอจะรู้ว่าตัวเองควรจะจัดการอย่างไรกับลำเอ็นแท่งร้อนของไทเลอร์ที่กำลังแข็งขืนขึ้นมาในตอนนี้
"ให้ผมใช้ปาก...."
"ไม่! ใช้รูร่านๆของมึงทำ"
"แล้วถุงยางหล่ะครับ"
"กูไม่มี"
"คุณไทเลอร์ ผมมาเป็นนักโทษให้คุณก็จริง แต่ถ้าเราพลาดแล้วผมท้องขึ้นมา...."
"กูไม่ปล่อยให้มึงท้องหรอกหน่ะ ยาคุมอยู่บนหัวเตียง นับดาวเตรียมติดห้องเอาไว้อยู่ตลอดมึงไม่ต้องห่วง"
พูดจบก็ส่งสายตาให้ข้าวตูถอดกางเกงของเขาออกจากตัว แท่งร้อนของไทเลอร์ผุดโผล่ออกมาจากชั้นในราคาแพง ข้าวตูไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงไปมองให้เต็มตา เขาพยายามกดเก็บความกลัวเอาไว้ในใจก่อนจะยกสะโพกเพื่อเตรียมตัวสอดใส่ลำดุ้นใหญ่ยาวเข้าสู่ช่องทางที่ยังไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนเลยสักครั้ง
"มึงไม่เตรียมความพร้อมก่อนรึไง?" สุดท้ายไทเลอร์ก็ต้องเอ่ยถามออกมาจนได้ เขาสังเกตเห็นความเงอะงะของเด็กหนุ่มที่สมควรจะชำนิชำนาญกับกิจกรรมอย่างว่าแบบนี้มากที่สุด แต่นอกจากข้าวตูจะไม่เป็นงานแล้ว เด็กหนุ่มยังไม่เตรียมความพร้อมกับช่องทางด้านหลังของตัวเองที่ตอนนี้ยังไม่มีน้ำหล่อลื่นใดใดที่จะช่วยบรรเทาอาการฝืดเคืองของตัวเองได้เลยสักอย่าง
"ตะเตรียมอะไรเหรอครับ?"
"อะไรของมึงเนี่ย ตอนมึงเอากับคนอื่นมึงทำยังไงหล่ะ"
"ผะผมไม่เคย......." ข้าวตูไม่กล้าพูดจนจบ เขากลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจจึงเลือกที่จะเงียบและปล่อยให้ไทเลอร์หงุดหงิดใส่เขาแทนที่จะบอกความลับว่าเขายังบริสุทธิ์อยู่ให้อีกคนได้รู้
"มานี่ ชักช้าฉิบหาย" ดึงร่างบางเข้าหาหน้าอกแกร่งจนร่างกายของคนทั้งคู่แนบชิดสนิทกัน ไทเลอร์สอดเรียวนิ้วยาวเข้าทางรูจีบสีอ่อนก่อนจะชักรูดเรียวนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะแล้วค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วเพื่อขยายช่องทางคับแคบให้กว้างเพียงพอสำหรับการรองรับลำเอ็นของเขาในขั้นตอนต่อไป
"โอ้ย ผมเจ็บครับ อึก!"
"เจ็บก็ต้องทน ในเมื่อมึงอยากอาสารับโทษตายแทนผัวของมึงเองนี่ เจ็บแค่นี้มันยังน้อยเกินไปด้วยซ้ำ"
เมื่อชักรูดนิ้วเข้าออกมาสักระยะ ไทเลอร์ก็ราดเจหล่อลื่นใส่ฝ่ามือของตัวเองก่อนจะปาดมันทั่วบริเวณปากทางคับแคบพร้อมกับจับส่วนหัวหยักสอดใส่รูจีบสีสวยตามไปในทันที
"โอ้ยยยยย" ข้าวตูร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด เมื่อแท่งเอ็นขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาปะทะเนื้อเยื่อบางๆที่กั้นขวางทางอยู่ภายในช่องทางคับแคบของเขา ความเจ็บปวดที่ก่อตัวขึ้นทำให้ข้าวตูควบคุมตัวเองไม่ได้ ร่างกายบอบบางเกร็งสั่นไปทุกสัดส่วน รูจีบที่เบิกกว้างในตอนแรกก็หดเกร็งและตอดรัดลำดุ้นเนื้อขนาดยักษ์จนไทเลอร์ที่กำลังสอบสะโพกเข้าออกต้องหยุดกิจกรรมร้อนชั่วคราวก่อนจะกัดปากร้องซี้ดเมื่ออวัยวะสืบพันธ์ของเขาถูกรูสวาทของข้าวตูบีบแน่นจนขยับไม่ได้
"อย่าเกร็งสิ มึงคิดจะฆ่ากูรึไงห้ะไอ้เด็กบ้า"
มือหนาเอื้อมจิกเส้นผมนุ่มให้เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ไทเลอร์บดจูบใส่คนตัวเล็กก่อนจะตวัดเกลียวลิ้นร้อนเพื่อไล่ชิมความหวานไปทั่วทั้งโพลงปากของอีกฝ่าย
"กูบอกว่าอย่าเกร็ง ทำไมรูของมึงถึงตอดค_ยกูขนาดนี้วะ!" ยิ่งพยายามจะสอดใส่ให้ลึกเข้าไป ข้าวตูก็ยิ่งขมิบเกร็งจนช่องทางคับแคบเหมือนจะตีบตันและไม่สามารถให้ตัวตนของไทเลอร์สอดใส่เข้าไปได้มากกว่านี้อีก
"ผะผมเจ็บครับ" ข้าวตูร้องไห้งอแงออกมาอย่างน่าสงสาร เขาโผกอดไทเลอร์ที่ค่อยๆปล่อยมือออกจากศีรษะของตัวเองแล้วซุกหน้ารับไออุ่นจากฝ่ายตรงข้ามซึ่งไทเลอร์เองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะมอบความอบอุ่นนี้ให้กับข้าวตูสักเท่าไหร่นัก
เมื่อเห็นว่าความรุนแรงน่าจะทำให้เขาเข้าไปในตัวของข้าวตูไม่ได้ ไทเลอร์จึงล่อหลอกเด็กหนุ่มด้วยการเล้าโลมแทนการใช้ความรุนแรงเพื่อหลอกให้ร่างกายของเหยื่อรู้สึกผ่อนคลาย ไทเลอร์ไล่จูบเนินอกสีขาวที่โผล่ออกมาจากชุดเมดสุดวาบหวิว ชายหนุ่มออกแรงดูดดึงก้อนเนื้อนุ่มนิ่มจนขึ้นสีก่อนจะได้ยินข้าวตูครางกระเส่าออกมาอยู่ข้างหู
"อ่ะ อื้อ"
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังหลงกล มือหนาก็ดึงแก่นกายสีอ่อนของคนตัวเล็กออกจากชุดที่เอื้อต่อการสอดใส่ เขาชักแท่งเนื้อน่ารักของข้าวตูไปมาครู่หนึ่งก่อนจะรู้สึกได้ว่ารูจีบของอีกคนเริ่มขยายจึงตัดสินใจยกตัวของเจ้าลูกแมวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับเอวของข้าวตูกดลงมาเสียบคาแท่งเนื้อที่กำลังแทงสวนเข้าใส่รูจีบของเด็กหนุ่มพร้อมกันอย่างพอดิบพอดี
"อ่าาาาส์ ข้าวตูเหมือนคนที่ถูกของมีคมบาดผิวกาย ความเจ็บปวดแล่นจี้ดขึ้นสมองก่อนจะระบมรวดร้าวไปทั่วทั้งตัวหลังจากถูกคู่กรณีฉีกเยื่อพรหมจรรย์จนขาดสะบั้นไม่เหลือชิ้นดี
เลือดสีแดงสดไหลย้อนลำเอ็นขนาดใหญ่ของไทเลอร์ออกมาจนกลิ่นคาวของมันคละคลุ้งไปทั่วห้อง มาเฟียหนุ่มก้มหน้ามองอวัยวะเบื้องล่างของตัวเองก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งที่ไม่สมควรเห็นกำลังไหลออกมาจากช่องทางคับแคบของข้าวตูในตอนนี้
แต่เมื่อทุกอย่างมันดำเนินมาจนใกล้จะถึงฝั่งฝัน ไทเลอร์จึงเลือกที่จะดำเนินกิจกรรมร้อนต่อไปแบบไม่คิดที่จะทะนุถนอมหรืออ่อนโยนกับข้าวตูเหมือนที่เขาเคยทะนุถนอมแฟนสาวเลยแม้แต่น้อย
เมื่อทุกอย่างจบลง ไทเลอร์ก็นอนแผ่อยู่บนเก้าอี้เอนตัวโปรดโดยมีข้าวตูที่สลบไปตอนที่เขาฉีดพ่นน้ำเชื้อใส่ช่องทางคับแคบจนน้ำพันธุ์เหนียวขุ่นไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนต้นขาของพวกเขาทั้งคู่อยู่ไม่น้อย
มาเฟียหนุ่มที่นั่งพักอยู่ครู่หนึ่ง เขาตัดสินใจอุ้มข้าวตูในท่าลิงอุ้มแตงก่อนจะพาเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วค่อยๆถอดถอนตัวตนออกจากช่องทางรักที่เริ่มจะบวมช้ำจากการถูกล่วงล้ำไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน
ไทเลอร์ค่อยๆวางเจ้าลูกแมวตัวน้อยลงบนขอบอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ มือหนาบรรจงถอดชุดเมดออกจากตัวของคนน้อง เขาดึงตัวข้าวตูเข้ามาซบไหล่กว้างของตัวเองก่อนจะชำระล้างช่วงล่างที่เปรอะเปื้อนน้ำสืบพันธ์ุของเขาออกให้จนสะอาดหมดจด
ข้าวตูที่สลบไปด้วยความเจ็บปวด เขาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อไทเลอร์ล้วงเข้าไปกวาดล้างด้านในรูจีบของตัวเอง เด็กหนุ่มเผลอร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะละเมอดิ้นดุ๊กดิ๊กจนถูกอีกฝ่ายจับอุ้มขึ้นพาดบ่าแล้วพามาโยนทิ้งลงบนเตียงนอนด้วยความรำคาญ
"หึ ถ้าไอ้ซันรู้ว่าเด็กที่มันเฝ้าทะนุถนอมโดยกูเอาแล้ว สงสัยคงได้อกแตกตายก่อนที่กูจะฆ่ามึงอีกด้วยซ้ำ"
ความคิดเห็น