[sj yaoi] whywhywhy (?) หรือมันเป็นเรื่องบังเอิญ

ลำดับตอนที่ #4 : part 2

 @ KH Entertainment

“ ผู้จัดการคิมคะ พวกคุณคิบอมมาถึงกันแล้วค่ะ ” เลขาสาวกล่าวขึ้น

“ อือเรียกให้เข้ามาเลย ” 

“ ค่ะ ” เลขากล่าวก่อนที่จะโค้งให้ท่านประธานใหญ่ แล้วเดินออกไปจากห้องทำงานนั้น

“ สวัสดีครับท่านประธาน ” คังอิน ซีวอน และเยซองพูดขึ้นมาพร้อมกัน

“ Hi สวัสดีครับ ลุงซังบอม ” คยูฮยอนทักทายท่าประธานด้วยความสนิทสนม

“ หนีห่าวครับท่านประธาน ” ฮันเกิงเอ่ยทักทายบ้าง

“ เรียกพวกเรามามีอะไรรึเปล่าครับพ่อ ” คิบอมพูดกับท่านประธานหรือบิดาผู้ให้กำเนิดเขานั่นเอง

“ นั่งก่อนสิ เอาหล่ะเข้าเรื่องเลยนะ ” ท่าประธานพูดขึ้นก่อนจะเว้นวรรคไปทำให้ทุกๆคนจ้องมองมาที่เขาอย่าสงสัย

“ ที่เรียกพวกนายมารวมกันวันนี้เพราะฉันอยากให้พวกนายทำงานชิ้นนึงให้ ” 

“ งานอะไรครับลุง มีสาวๆรึเปล่าครับ ” คยูฮยอนเอ่นถามขึ้นมาก่อนเพื่อน

“ ฟังให้จบก่อนสิ ฉันอยากให้พวกนาย...... ”

@ ผับหรูใจกลางกรุงโซล

    ห้อง vip ห้องส่วตัวของเข้าของผับอย่างซีวอน

“ ฉันไม่เข้าใจเลยหว่ะคิบอม ทำไมพ่อนายต้องให้พวกเราไปทำอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วยวะ ” 

คยูฮยอนพูดขึ้นมากลางวง “ ให้ทำยังไม่พอให้หาคนมาเล่นคู่เองด้วย เหอะ ”

“ เอ้าแล้วมาถามฉันได้ไงวะ เรากลับมาถึเกาหลีพร้อมๆกัน รู้เรื่องพร้อมกันอีกอย่างตั้งแต่กลับมาถึงฉันก็พึ่งจะเจอหน้าพ่อวันนี้วันแรก ” คิบอมพูดขึ้นมาก่อนที่จะกระดกเหล้าเข้าปาก

“ พี่ซีวอนกับพี่คังอินไปไหนวะ ” เป็นเสียงของเยซองที่เอ่ยถามถึงพี่ชายคนสนิท

“ พี่ไอคิบอมโทรเรียกให้ไปรับหว่ะ เห็นบอกว่าวันนี้จะพาพื่อนมาด้วย ” คยูฮยอนพูดขึ้นมาไขข้อสงสัยของเพื่อน

“ เพื่อนพี่ฮีชอลหรอวะ ? จะสวยเหมือนพี่แกมั้ยวะ 555 ” เยซองพูดขึ้นมา

“ เอ้าเอ้า นินทาพี่กันใหญ่เชียวนะไอพวกนี้ ” ฮีชอลเดินเข้ามาพร้อมแสยะยิ้มให้กับน้องๆสุดที่รัก

“ อ้าวมาพอดีเลยนะครับพี่ฮีชอลสุดสวย ไม่ได้เจอกันนานยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะครับ ” 

คยูฮยอนทักทายพี่ชายหน้าสวยพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้

“ ใคร ? ” คิบอมถามขึ้น

“ หืม ? ก็พี่ฮีชอลไงถามมาได้ ” เยซองตอบคำถามของเพื่อน

“ ไม่ใช่ ข้างหลัง ” คิบอมพูดพร้อมชี้ไปที่บรรดาหนุ่มหน้าสวยที่ยืนทะเลาะกันอยู่หน้าประตูห้อง

เมื่อคิบอมพูดจบทุกๆร่างในห้องก็หันไปมองตามที่เพื่อนชี้ไป

“ เอ้าไอ้พวกนนี้ทำไมไม่ยอมเข้ามากันวะ ” เป็นฮีชอลที่สบถออกมาอย่างหัวเสีย แล้วจึงเดินออกไปเปิดประตู

“ นี่พวกนายกลัวอะไรหน่ะ เข้ามาสิ ” ฮีชอลเปิดประตูออกให้คนที่ดันกันอยู่ด้านนอก เซล้มเข้ามาภายในห้อง

“ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ” ทั้งสามคนร้องประสานเสียงกันออกมา

“ พี่ฮีชอลอ่า จะเปิดก็บอกผมก่อนสิฮะ ” ทงเฮพูดพลางลุกขึ้นมาดึงอีกสองคนที่เหลือ

“ โอ๊ะ เบ่บี๋ของผมใช่รึเปล่าครับ ” 

คยูฮยอนทำให้ทั้งฮีชอล ทงเฮ ฮยอกแจ หันหน้ามองกันไปมาเว้นแต่

“ เฮ้ยยยยย นายโรคจิตเมื่อเช้านี่ ” ซองมินร้องออกมาอย่างตกใจ

“ จุ๊ๆ ไม่เอาสิครับเบ่บี๋พูดงี้ไม่ได้นะ ” คยูฮยอนพูดแล้วส่งยิ้มหวานไปให้ซองมิน

“ เอ้านี่นายสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้วหรอ ” ฮีชอลพูดขึ้นมาอย่างสงสัย

“ รู้จักกันเมื่อเช้านี่แหละครับพี่คนสวย ” คยูฮยอนตอบอย่างหน้าชื่นตาบานผิดกับอีกคนที่ตอนนี้ยืนกอดอกทำหน้าไม่สบอารมณ์เหมือนโลกจะแตกขึ้นมาให้ได้

“ เอองั้นคงง่ายขึ้นเนอะ พวกนี้แหละที่จะมาทำงานร่วมกับพวกนาย ”

“ ฮะ !!! ” ทั้งสามคนร้องขึ้นมาอย่างตกใจ

“ ไหนพี่บอกว่าพาพวกผมมาเที่ยวเฉยๆไง ” ฮยอกแจเอ่ยถามพี่ชาย

“ เออหน่าคือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ”

เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว

RRRRRRrrrrrrrr

“ ฮัลโหลคิบอมน้องรักโทรมาหาพี่มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ ”

“ ฮัลโหลครับซิน ผมซีวอนเองนะครับ ” 

“ อ้าววอนเองหรอ โทรมาหาเค้ามีอะไรรึเปล่า ”

“ ที่รักนี่รู้ใจผมจริงๆนะ คืองี้ครับซินพอจะเมื่อเพื่อนหน้าสวยๆบ้างมั้ยครับซิน ”

“ หน้าสวยหรอวอน ? วอนจะเอาผู้หญิงหรือผู้ชายหล่ะ ” 

“ เอาเคะแบบซินแหละครับ เอามาซักสี่คนก็พอนะครับ ”

“ โอเควอนเดี๋ยวซินหาให้นะ ”

“ ถ้างั้นอีกสองชั่วโมงเจอกันผมไปรับนะครับซิน รักซินนะครับ ”

“ รักวอนเหมือนกัน ”

“ โอ๊ยแล้วจะไปหามาจากไหนวะเนี่ย คนสวยคิดไม่ออก ” ฮีชอลบ่นกับตัวเองไปได้ไม่นานก็หยิบโทรศัพท์เครื่องราคาแพงขึ้นมาไล่หาชื่อของเพื่อนรัก ‘ หวังว่าแกคงช่วยได้นะทึกกี้ ’

RRRRRRRRrrrrrrrr

“ ว่าไงฮีชอล มีอะ.... ” ปลายสายพูดขึ้นมาก่อน

“ ทึกกี้ฉันยืมตัวน้องชายแกหน่อยได้ป่ะ ” ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบฮีชอลก็แทรกพูดขึ้นมา

“ ฮยอกแจหน่ะหรอ ? แกจะเอามันไปทำอะไรหล่ะ ” อีทึกพูดพลางมองไปที่กลุ่มเด็กๆที่นั่งเล่นกันอบู่ด้านนอก

“ มีงานให้ช่วยนิดหน่อยหน่ะ บอกให้ฮยอกพาเพื่อนมาด้วยนะ ฉันให้เวลาน้องแกเล่นกันอีกชั่วโมงครึ่งฉันจะไปถึง ” 

“ โอเคเลย บาย ” อีทึกตอบพร้อมบอกลาเพื่อน  

“ นี่ทุกคนเข้ามาในร้านได้แล้วเดี๋ยวพี่ฮีชอลจะพาไปเที่ยว ” อีทึกตะโกนบอกน้องๆ

กลับมาปัจจุบัน

-3- >> ทงเฮ

-0- >> ฮยอกแจ

= = >> ซองมิน

“ นี่พวกนายจะทำหน้าแบบนั้นทำไมเนี่ย ” 

“ 5555 แล้วให้ใครคู่ใครอ่ะพี่ ” เยซองถามขึ้นมาก่อน

“ เอ่อนั่นสินายสองคนรู้จักกันแล้วก็คู่กันไปซะนะ ” ฮีชอลพูดก่อนที่จะชี้ไปที่คยูฮยอนและซองมิน

“ เยี่ยมมากครับพี่ / ไม่เอานะพี่ฮีชอล ” ทั้งสองเสียงพูดขึ้นมาพร้อมกัน

“ เออน่าซองมินอย่าเรื่องมาเลย ” 

“ โหพี่ฮีชอลอ่ะ TT ” 

“ ฮยอกแจคู่กับฮันคยองนะ ”

“ ส่วนคิบอม... ” 

“ ไม่เอายัยหมวยนั่น ” ฮีชอลพูดไม่ทันจบก็มีเสียงของคิบอมแทรกขึ้นมาก่อน

“ ฮะ ? ยัยหมวยไหน อ๋อทงเฮใช่มั้ย ? เออไม่ได้หรอกเพราะยังไงก็เหลือมันคนเดียวแล้วหนิ ”

“ ทำไมผมต้องได้ของเหลือ ” คิบอมว่าอย่างไม่สบอารมณ์ “ ผมไม่อยากได้ของเหลือ ”

คิบอมพูดขึ้นมาอีก ทำเอาทงเฮที่ยืนฟังอยู่ตอนนี้น้ำตาคลอเบ้าไปเรียบร้อยแล้ว

“ ฮึกก พูดดีๆก็ได้หนิ ไม่เห็นต้องว่า ฮึก เป็นของเหลือเลย ” คนตัวเล็กพูดจบก็วิ่งหนีออกจากห้องไปทันที

“ คิบอมทำไมนายต้องไปว่าน้องเค้าเป็นของเหลือด้วยฮะ !!! ” ฮีชอลพูดกับน้องชายอย่างโมโห

“ ผมพูดจริง ” คิบอมกล่าวขึ้ยมาอย่างไม่อะไร

“ ไปตามน้องเค้ากลับมาเลยนะคิบอมไม่งั้นก็นอนนอกบ้าน ” ฮีชอลว่าอย่างคาดโทษน้องชายตัวแสบ

“ ชิ ” คิบอมสบถก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

“ ไปไหนของเค้าวะเนี่ย ” ร่างสูงที่กำลังเดินตามหาคนที่วิ่งร้องไห้ออกมาเพราะตัวเองโดยที่ไม่ได้เต็มใจสักเท่าไหร่พูดขึ้นมาอย่างหัวเสียเพราะหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

“ เฮ้อนายไปไหนของนายเนี่ยฉันเดินหาจนทั่วแล้วนะ ” ถึงแม้ร่างสูงบ่นออกมาแต่ก็ยังเดินหาต่อ 

ตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึก (เสียงฝีเท้าคนวิ่ง - -)

“ เกิดอะไรขึ้น ” คิบอมหันไปถามหนึ่งในจำนวนคนที่วิ่งอยู่

“ ข้างนอกเค้ามีเรื่องกันหน่ะ เห็นเค้าบอกว่าเป็นผู้ชายหน้าสวยๆเดินไปชนของสำคัญไออูบินเอาหน่ะสิ ไม่รู้ป่านนี้เป็นยังไงบ้าง ” ว่าจบนายคนนั้นก็วิ่งออกไปด้านนอกร้านโดยมีคิบอมตามไปติดๆ




หนูจะพูดดดดด TT
แปลกๆนะตอนนี้ว่ามั้ย :( แปลกมากเลยด้วยนะเดียว่า
ตันตันยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ ขอโทษที่ลงช้านะคะ
ขอโทษจริงๆ แล้วก็ ขอบคุณที่อ่านถึงจะเม้นหรือไม่เม้น ก็ขอบคุณนะคะ

; คิ.เดียเฮ :))