คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : You change me :: 2819 [DHHC]
You change me
[2819]
งานกีฬาสีของมหาลัยชินดง เป็นที่คึกครื้นมาก ไม่มีสีไหนคิดจะยอมแพ้ สตาฟของแต่ล่ะสีต่างพากันลุกขึ้นตะโกนสั่งกองเชียร์ซะจนโทรโข่งแทบแตก แต่แน่ล่ะกองเชียร์ที่ขี้เกียจทั้งหลายต่างก็นั่งเฉื่อยๆ เฉยๆ โดยเฉพาะคนที่อยู่บนอัศจรรย์แถวหลังๆ ซึ่งพวกพี่สตาฟไม่มีทางมองเห็น หรือมองเห็นได้ยาก ก็หลับเป็นตายกันไปหมดทุกราย บางคนก็รู้สึกสนุกสนานกับกีฬาสีของปีนี้ แต่บางคนก็โคตรเบื่อ เนื่องจากอากาศที่ร้อนจัดๆ ไม่มีใครคิดจะติดแอร์ให้โลกบ้างรึไงนะ ? สีอื่นๆ ต่างก็คิดอย่างนี้กันทั้งนั้นล่ะ
...ยกเว้นสีนึง ที่ยังแหกปากร้องเพลงเชียร์อยู่...
“เอ้า ~ 3 4... พ.พาน สระอุ น.หนู ฮ.นกฮูก ง.งู พุนฮง ! พ.พาน สระอุ น.หนู ฮ.นกฮูก ง.งู พุนฮง ! สีชมพู สีชมพู สู้ๆ ! เฮ้ !”
“ว้าว !!~ สีชมพูสุดยอดมากครับ !~ งดงามจริงๆ”
เสียงกรรมการที่กรอกใส่ไมค์แสดงความตื่นเต้น เช่นเดียวกับสีชมพูที่ตอนนี้รู้สึกภูมิใจออกนอกหน้านอกตาที่ได้รับคำชมจากกรรมการมาโดยตลอด
“เอาล่ะครับ ตอนนี้ ได้เวลาส่งประธานสีมาดวลกันที่สนามด้วยครับ”
“เฮ้ !!~”
และนี่คงเป็นเวลาที่ทุกคนรอคอยมาโดยตลอด เพราะหลังจากเสร็จกิจกรรมดวลประธานสีกันเรียบร้อย ก็จะได้กลับบ้าน หรือไปเที่ยวกับเพื่อนๆ กันต่อ
“เอาล่ะครับ ประธานสีเขียว คิมโชวอน ประธานสีแดง กวังโมยอง ประธานสีฟ้า ปาร์คแทมิน ประธานสีเหลือง โอซึงโฮ และประธานสีชมพู....”
“จองแดแด้ค่ะ !!”
“เฮ !!~”
และคนสุดท้ายที่ได้รับแสดงกรี๊ดมากที่สุด ชื่อแสนกระแดะกระดัน และท่าเดินที่ถอดแบบจากเลดี้กาก้า การแต่งตัวที่เต็มยศไปด้วยสีทองพราวประกายสะท้อนกับแดด ท่าโพสที่ดูเหมือนนางแบบซุปเปอร์สตาร์ และเสียง สวย เริ่ด เชิ่ด หยิ่ง นี่ไม่ใช่ใครที่ไหน
...นอกจาก ‘จอง แดฮยอน’ กระเทยดำดึกดำดึ๋ย ประธานแห่งสีชมพู...
ส้นสูงเกือบ 7 นิ้ว ที่กระแทกลงกับพื้นสนามช่างดูเข้ากับเพลง Bad Romance เสียนี่กระไร ถึงอย่างนั้นแล้ว ท่าเดินสลับขา ของ She พร้อมสะบัดบ๊อบก็ดูดีกว่า ขอบอกเลยว่า 8 ก้าวเท่านั้นล่ะ ที่ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง
แกร๊ก !
“อ๊ะ ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!~”
โครม ! ตึง !
...เพราะ ก้าวที่ 9 She ก็ล้มหน้าแหก...
.
.
.
.
“ก๊ากกกกกกก !!~ 5555 !!”
“อีดำส้นหักว่ะ !! 555”
“จองแดแด้หน้าแหก !! 5555”
“ไอ้สัส ! กูขำ ! ก๊ากกกกก !! 555 !”
จองแดฮยอนนั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า ร้าน KFC หลังจากที่ผ่านมหกรรมหน้าแตกที่สนามมหาลัยเมื่อครู่ โดยที่ยังไม่วายมีเพื่อนอีก 4 คนมานั่งขำให้ไก่กระเด็นออกจากปากเล่นเรื่องส้นหักของเขา โดยเฉพาะยูยองแจ เพื่อนซี้เกย์เมะชาตรี 100 % ของเขา ที่เป็นหัวโจก วนกลับมาคุยเรื่องนี้ ...น้องแดแด้จะไม่ทน !!
“บังอาจมาขำซุปเปอร์สตาร์สีชมพูแห่งมหาลัยชินดงเหรอยะ !!”
“ซุปเปอร์สตาร์แห่งชินดงเหรอ ? มึงไปเอาชื่อนี่มาจากไหนวะห๊ะไอ้คุณเพื่อน ?”
“อี – ยอง – แจ !! อีเชี่ยอ้วน !”
“5555 ! ในฐานะที่เป็นเพื่อนกันนะเว้ย ไอ้เชี่ยแด้ กูจะบอกฉายาในวงการของมึงที่ดังกะฉ่อนไปมหาลัยอื่นให้เอาม๊ะ ?”
แดฮยอนกอดอกเชิดหน้าอย่างหยิ่งๆ ความจริง ...โคตรอยากจะรู้เลยค่ะ...
“โอเค~ มึงไม่อยากรู้ก็ตามใจคะ น้องแดแด้ ^^”
“เห้ย ! อีเหี้ย ! กูก็รอฟังมึงพูดอยู่นี้ไงยะ !”
“โอเคๆ กูจะบอกล่ะนะ...”
ยองแจก้มลงมาข้างหูแดฮยอน ก่อนจะพูดด้วยเสียงเหมือนกั้นหัวเราะ
“ฉายามึงอ่ะ... หลุมดำแห่งมหาลัยชินดง ก๊ากกกกกกก !!~ ฮ่าๆๆๆ !! เชี่ย ! กูขำอีกละ !! 555 !!”
เพียะ ! ตุ้บ ! ตั้บ !
“โอ๊ย ! สัส - - เจ็บนะเว้ย ต่อยมาได้”
“อีหยอยแจ ! - - มึงแดรกฝิ่นมารึไงวะห๊ะ ? สัส ! ขำจังเลยนะมึง ! กูจะไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา !”
“โอ๊ะ ! บ๊ายบ่ายนะจ๊ะ เมียจ๋า~ ไปดีมาเละนะ~”
“ระวังตกส้วมตายนะครับ น้องดำแด้~”
...อีสัสพวกนี้ กูไปแล้วยังไม่เลิกแขวะอีกนะมึง...
จองแดฮยอนอดอารมณ์เสียไม่ได้ ไม่รู้ว่าการที่เขาเป็นกระเทยแล้วมันไปหนักหัวใครรึไงกัน บ่นดีจัง นั่นก็ดำ นั่นก็กระเทย โอ๊ย ! อีเหี้ย กูเพลีย !~
แดฮยอนเดินมาล้างหน้าในห้องน้ำ มองตัวเองในกระจกชัดๆ เขาก็ไม่ได้ดำซักเท่าไหร่นี่นา แล้วเขาก็ไม่ได้เป็นกระเทยแล้วน่าเกลียดซะหน่อย เขาออกจะสวย โฮะ !
แกร๊ก !
ซักพัก ห้องน้ำชายห้องหนึ่ง ก็ถูกเปิดออก พร้อมกับผู้ชายทั้งสองคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดียวกัน เสื้อผ้าของเขาทั้งสองคน ยับยู่ยี่ และไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย รอยแดงเป็นปื้นที่ร่างกายของผู้ชายร่างบาง และผมเพ้าที่ไม่เป็นทรงของทั้งสอง ก็ทำให้แดฮยอนเข้าใจได้ว่า...
...กรี๊ดดดดดดดด !!~ บัดสิบัดเถลิง แดแด้อยากโดนบ้าง !...
แดฮยอนมองหน้าของทั้งสองผ่านกระจกห้องน้ำ ผู้ชายคนหนึ่งที่ดูหล่อเหลาคมคาย และเถื่อนๆ กับผู้ชายอีกคนที่ผอมบางและหน้าสวยเกินผู้ชาย และยิ่งกว่าผู้หญิง ผมสีขาวๆ ออกชมพูนิดๆ ริมฝีปากสวยสีแซลมอน และตัวขาวๆ ที่น่ากัดหน้ากินนั่น
...สัส ! อีนี่มันสวยกว่ากูได้ยังไง ?!...
“ยงกุก”
“ว่า.. ?”
“ถ้าเซโล่รู้เราควรจะทำยังไงดี ?”
“เด็กนั่นไม่รู้หรอกวางใจได้”
ชายหน้าหล่อคมคายที่เมื่อกี๊ถูกอีกคนเรียกว่ายงกุกก็ประกบจูบกับร่างบางอีกครั้ง หน้าอ่างล้างหน้า
...นี่พวกมึงเห็นกูเป็นออกซิเจน คาร์บอนไดออกไซด์ หรือไนโตรเจนรึไงยะ ?...
“ฮิมชานฮยอง”
“อ๊ะ ! เซโล่ ตกใจหมด”
“พี่ทำอะไรอยู่ครับ ทำไมนานจัง ยงกุกฮยองด้วย”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า เสร็จแล้วล่ะ ไปเถอะ”
ชายหน้าสวยแก้สถานะการณ์เสร็จสรรพ ก่อนจะเดินควงแขนชายหนุ่มร่างสูงอีกคนออกไป โดยที่มีชายหน้าหล่อคมคายคนเดิมเดินล้วงกระเป๋าตามหลัง แดฮยอนอ้าปากค้างมองผู้ชายหน้าสวยเมื่อกี๊ไปอย่างงงๆ
...อีเชี่ย ! มันเป็นชู้กัน !...
ร่างบางที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ รู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่ง เขาหันกลับมามองแดฮยอน แล้วเอานิ้วชี้ไว้ที่ปาก เป็นสัญญาณว่า ‘ห้ามบอกนะ’ แล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปทั้งสามคน แน่ล่ะ... แดฮยอนไม่ใช่นางเอกละคร ที่เจอเรื่องแบบนี้ แล้วจะแกล้งทำเป็นคนดี
...อย่าคิดว่าจะรอดเลยอีหน้าสวย กูจะบอกแมร่งให้หมดเปลือกเลย...
แดฮยอนสแยะยิ้มในใจ ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องของเขาหรอก แต่ความคิดของเด็กมหาลัยแสนปัญญาอ่อนนั่นก็คือ ถ้าสมมุติว่าเขาบอกอีแหมบ ขาว สูง handsome ที่ดูเหมือนจะเป็นแฟนกับไอ้ผู้ชายหน้าสวยควบสองนั่นไปว่า ไอ้หน้าหล่อเถื่อนกับแฟนของอีแหมบ เป็นชู้กัน ไอ้เด็กหล่อนั่นก็จะทะเลาะกับอีหน้าสวย แล้วเลิกกัน แล้วบางทีไอ้หล่อนั่นก็อาจจะมาขอบพระคุณเขา แล้วก็ทวงบุญคุณโดยการขอเป็นแฟนไปเลย หึหึ~
...ความคิดของจองแดแด้ ช่างเริด เรอ เพอร์เฟ็ค อะไรเช่นนี้~...
.
.
.
.
แดฮยอนไม่ได้บอกยูยองแจและเพื่อนๆ อีก 3 สามคนของเขาว่าแอบตาม 3 ไอ้คนในห้องน้ำมา แต่ตอนนี้ปัญหาของเขาไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น เพราะตอนนี้เขาหลงกับไอ้ 3 คนในห้องน้ำเมื่อกี๊น่ะสิ แอบมองผู้ชายในร้านขายเสื้อแวบเดียวเอง หันมาอีกทีหายไปไหนหมดวะ ?
ฉับพลันสายตาเรียวของแดฮยอนก็ลอบมองไปที่ร้าน Se-ed ในห้างสรรพสินค้า แล้วก็ทำให้แดฮยอนแสยะยิ้ม เมื่อเห็นชายหน้าสวยคนเดิม ในร้าน Se-ed กำลังยืนอ่านหนังสืออยู่ โดยที่ไม่มีชายสองคนอยู่แถวนั้น
“แหล่มเลย”
ขาของแดฮยอนย่างก้าวเข้าไปในร้านซีเอ็ดก่อนจะฉุดข้อมือของคนตัวบางมาแถวมุมหนังสือท่องเที่ยวที่ไม่มีคนยืนอ่านและลับตาคน
“โอ๊ะ ! นายในห้องน้ำนี่เอง ขอบใจที่ไม่บอกเรื่องนั้นกับแฟนเราในห้องน้ำนะ”
“แล้วถ้าสมมุติว่าฉันเปลี่ยนใจจะบอกขึ้นมาล่ะยะ ?”
“เอ๋ ? นายเป็นกระเทยเหรอ ?”
“ขึ้นยะ ขนาดนี้ ไม่ใช่มั๊ง ? - -*”
“ก็นายออกจะหล่อนี่หน่า ถ้าเป็นชายแท้นี่ สาวกรี๊ดบึมแน่เลย ><”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องอีสวย ! - -”
“น่าๆๆ ~ อย่าบอกเลยนะ ~ T^T”
“หล่อนมัน.. ! ทำอย่างนี้ได้ยังไง คิดจะควบสองเหรอ ?!”
“ฮือ~ TT ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เรารักเซโล่แค่คนเดียว ส่วนยงกุก... หลุดมาจากไหนไม่รู้ เขาเป็นพี่ชายของเซโล่ แล้วเขาก็ชอบเรานี่หน่า”
“แล้วนั่นไม่เรียกว่าควบสองเหรอยะ ? - -*”
“ก็เปล่าควบสองคนนี่ -3- ก็บอกว่ายงกุกแค่ชอบเราเฉยๆ จะไม่มีแบบนี้เป็นครั้งที่สองแน่ๆ”
...อีนี่มัน... แอ๊บแบ๊วได้น่าตบจริงๆ - -*...
“ขอร้องล่ะนะๆๆ ~ T^T อย่าบอกเซโล่เลยนะ ! เราไม่อยากเลิกกับเซโล่น่ะ นะๆๆ~”
คนหน้าสวยเมื่อกี๊เขย่าแขนของแดฮยอนจนกระทั่งหลุมดำแห่งมหาลัยชินดงเริ่มจะรำคาญ แต่ถามว่าเขาชอบไหม ? ก็ชอบนะ เวลาที่มีคนมาอ้อนแบบนี้แต่ขอโทษค่ะ.. กูเป็นกระเทย !
“อีนี่นิ ! - - มึงเป็นใครกันเนี่ย ?! มาเกาะแขนกูแบบนี้ เดี๋ยวปั๊ดตบคว่ำเลยนิ !”
“เราชื่อ คิมฮิมชาน เป็นดาวของมหาลัยซึงยอล ^^ แล้วนายล่ะ ?”
...ห๊ะ ? อีนี่เป็นดาวมหาลัยชายล้วนชื่อดังรึนี่ ?!!...
“อะ..เอ่อ ฉันเป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งมหาลัยชินดง ! จองแดแด้ ไงยะ !”
“ว้าว ~ !! นายคือหลุมดำแห่งชินดง ที่เขาร่ำรือกันนี่เอง ! กระเทยส้นหักคนนั้น !”
...บึ้มมม !!~ แดแด้จะไม่ทน...
แดฮยอนจับคางของฮิมชาน แล้วเบียดร่างบางจนชิดชั้นวางหนังสือ ในขณะที่ร่างบางก็ได้แต่ตกใจกับการกระทำของอีกคน ที่อยู่ๆ ก็บีบคางเขาจนเกิดรอยแดง
“เมื่อกี๊หล่อนพูดว่ายังไงนะ ?! - -”
“ฮือ~ แดแด้เราขอโทษ T^T เราไม่ได้จะพูดแบบนั้นออกไปจริงๆ นะ”
“เสียใจ - - แต่หล่อนพูดไปแล้วยะ !”
“นายอย่าตบเรานะ T^T เรากลัว”
“กลัวงั้นเหรอ ? - - ฉันจะตบหล่อนให้คว่ำเลยคอยดู”
“.....”
“นี่ ! ฉันจะทำจริงๆ แล้วนะ !”
“.....”
“ได้ยินไหมยะ ?”
“นี่แดแด้...”
“อะไรยะ ?”
“นายรู้ไหม๊...”
“.....”
“ว่านาย ...หล่อมาก”
แดฮยอนขมวดคิ้วให้กับคำพูดของอีกคน นี่เขาเป็นกระเทยนะ ! กระเทยน่ะ ชอบผู้ชายนะ ! ไม่ได้ชอบเคะ ! อีหน้าสวยฮิมชานชมเขาแบบนี้ได้ยังไง ?
...แดฮยอนตกใจมาก...
นันย์ตาสวยของร่างบางที่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งคืบสะท้อนใบหน้าของเขา จมูกโด่งเป็นสันทำให้เขาลองยื่นจมูกของตัวเองไปแตะจมูกโด่งๆ นั่น และริมฝีปากสวยของอีกคน ที่น่าลิ้มลองน่าสัมผัส ทำให้แดฮยอนลอบกลืนน้ำลายลงคอ
จุ๊บ...
ทันทีที่ริมฝีปากหนาแตะกับริมฝีปากบางแดฮยอนก็สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของอีกคนทันที เขาไม่เคยจูบมาก่อน แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ถึงได้ดูชำนาญผิดปกติ ฮิมชานได้แต่ลืมตาอึ้งๆ จ้องอีกคนที่ค่อยๆ เปิดตามองเขา แล้วกลืนความหวานลงคอไป จนเขาเองก็เริ่มเคลิ้ม เผลอตอบรับจูบของอีกคน มือบางคล้องคอของแดฮยอนแล้วกดลงมาให้แนบตัวกับเขา จนกระทั่งแดฮยอนค่อยๆ ถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง แล้วเช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาจากมุมปาก
...เขาเป็นกระเทย...
...แล้วไปจูบกับอีเชี่ยนี่ได้ยังไงก๊านนนนนนนนนน !!!...
ตึก ตัก ตึก ตัก...
แดฮยอนเอามือทาบหัวใจตัวเองที่เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย ถึงแม้จะเจอผู้ชายหล่อๆ แค่ไหน หัวใจของเขาก็ไม่เคยเต้นผิดจังหวะ แต่ทำไม อีหน้าสวยฮิมชานคนนี้...
แดฮยอนจ้องใบหน้าสวยของอีกฝ่ายที่จ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน ฮิมชานมองเขาอย่างงงๆ ตอนนี้ทั้งสองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ อาจจะเพราะจูบแลกลิ้นเมื่อกี๊ ที่ดึงสติให้ล่องลอยหายไปหมด
“ฮิมชานฮยอง อยู่นี่รึเปล่าครับ ?”
“ซะ..เซโล่ เซโล่เหรอ ?”
“อยู่นี่นี่เอง ผมหาพี่ตั้งนาน”
ในขณะนั้น ชายร่างสูงที่ร่างบางเรียกว่าเซโล่ ก็เดินเข้ามากุมมืออีกคน แล้วมองหลุมดำตรงหน้า
“ใครน่ะ ? ฮิมชานฮยอง”
“อ๋อ..! น่ะ..เนี่ยเหรอ ? จองแดแด้น่ะ เป็นเพื่อนที่ชินดง เขาเป็น เอ่อ.. กระเทย”
แดฮยอนกระพริบตาปิบๆ เรียกสติของตัวเองคืน ก่อนจะมองไปที่เซโล่ที่เพิ่งเดินเข้ามา แล้วยิ้มให้แบบปกติ ไม่แสดงท่าทางแต๋วๆ อย่างที่เคยทำเลยซักนิด
“อ๋อ ! นายคือหลุมดำแห่งชินดงนี่เอง ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อ ชเวจุนฮง”
...แง๊กก ! หลุมดำ ไอ้เปรตนี่เรียกเขาว่าหลุมดำงั้นเหรอ...
“นี่เซโล่ ! อย่าไปเรียกเขาว่าหลุมดำสิ ! เขาชื่อจองแดแด้นะ”
“อ่าฮิมชาน...”
แดฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงชายชาตรี ไม่เหมือนกระเทยอย่างเคย
“ที่จริงแล้ว ฉันชื่อ จองแดฮยอน เรียกฉันว่า แดฮยอนจะดีกว่านะ”
ฮิมชานเกือบหลุดขำทันทีที่อีกคนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงหล่อๆ นี่แดฮยอนคงจะกำลังเก๊กสุดขีดอยู่สินะ
“โอเคแดฮยอน นี่เซโล่..”
“ครับ ?”
“เดี๋ยวออกไปก่อนได้ไหม ฉันมีอะไรจะคุยกับแดฮยอนซักหน่อยน่ะ”
“ทำไมต้องคุยกันสองต่อสอง ?”
“นี่ - - ก็บอกแล้วว่าแดดะ..! เห้ย ! แดฮยอนเป็นกระเทย”
“กระเทยงั้นเหรอ ? เออๆ... ก็ได้”
เซโล่พูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปรอหน้าร้าน ปล่อยให้ฮิมชานอยู่กับแดฮยอน 2 คน ร่างบางเมื่อเห็นว่าร่างสูงไปแล้ว ก็หยิบกระดาษขึ้นมา จดยิกๆ ไว้ในนั้น แล้วส่งมันมาให้กับร่างดำ แดฮยอนอ่านข้อความในนั้น ซึ่งเขียนเบอร์โทรศัพท์และชื่อร้านขนมเค้กไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านเขา ก่อนจะมองหน้าฮิมชานอย่างงงๆ แล้วขมวดคิ้วถาม
“อะไรอ่ะ ?”
“นี่ไม่ต้องเก๊กเสียงหล่อหรอกน่า เราจั๊กจี๊นะ - -^”
“เฮ้อ ~ - - นี่คืออะไรยะ ?”
“ตอบแทนเรื่องที่นายจะไม่บอกเรื่องเรากับยงกุกในห้องน้ำนั่นไง เราจะให้นายทานชีสเค้กฟรีที่ร้านเราเลยนะ”
...ชีสเค้ก !! โอ้ว สวรรค์เมตตา นั่นมันของโปรดของเขาเลยนะ...
“เอาเถอะ ถ้าหล่อนจะเลี้ยง ฉันก็ไม่ปฏิเสธ”
แดฮยอนเก็บกระดาษนั่นลงในกระเป๋ากางเกง แล้วสเดาะลูกตาไปทางอื่น ไม่กล้ามองคนตรงหน้า เพราะดูเหมือนว่าเขาจะคิดถึงจูบเมื่อครู่อีกแล้ว
“นายต้องมานะ จะมาจริงๆ ใช่ไหม ?”
“เออ ยะ !”
“น่ารักที่สุด ! ><”
จุ๊บ !
“ย๊ะ..ยี๊ ! เมื่อกี๊หล่อนทำอะไรกับแก้มฉัน ?!”
“ก็หอมแก้มไง -3- นายเป็นเพื่อนเรา หอมแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอกใช่ไหม ?”
“ฉันจะอ้วกแตกตายอยู่แล้วย่ะ ! - -”
“ล่ะ..แล้วๆๆๆ แล้วทีจะ..จูบเมื่อกี๊ล่ะ ? @@ นายคิดยังไง ?”
แดฮยอนหันมามองอีกคนตาขวาง เมื่อเห็นอีกคนหน้าขึ้นสี เขาก็รู้สึกว่าหน้าของเขาจะขึ้นสีตามไปด้วย ให้ตายสิ ! เสียชาติเกิดกระเทยหมด
แดฮยอนเกาแก้มข้างหนึ่งอย่างเขินๆ เขาไม่ได้มองคนตรงหน้า แต่ก็ตอบออกมาด้วยเสียงแมนๆ อีกครั้ง
“ก็...อร่อยดี”
“.////.”
“นี่ ! จะหน้าแดงทำไมยะ ?! -///-”
“ล่ะ..แล้วทีหน้านายแดง เรายังไม่บ่นเลย ! @@”
“เป็นไปไม่ได้ ! อย่ามาโก...!”
แดฮยอนหยิบกระจกในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา ก่อนจะปรากฎหน้าดำๆ ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแดงแจ๊จนน่าตกใจ
“เปล่าโกหกซะหน่อย แดงกว่าเราตั้งเยอะ ! - -”
“เชอะ ! ฉันไปล่ะ ! อย่าได้จองล้างจองผลางกันอีกเลยนะ”
“ดะ...เดี๋ยวสิ ! นายจะมาจริงๆ ใช่ไหม ?”
“ถามให้ได้อะไรยะ ?! บอกว่ามาก็มาสิ !”
“..มานะ ต้องมานะ”
แดฮยอนขมวดคิ้วอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายส่งเสียงออดอ้อนเขาเหมือนลูกแมว
...น่ารัก...
บางที กระเทยอย่างเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า อีหน้าสวยนี่น่ารัก...
ให้ตายเถอะ ! ปรอทความเป็นกระเทยของเขา ยังเต็มร้อยอยู่ไหมเนี่ย ?!
.
.
.
.
แดฮยอนหยุดยืนอยู่หน้าร้าน LoHim’s Bakery ตามที่แผนที่ที่ฮิมชานให้มา ร้านสีชมพูอ่อนๆ ภายนอกดูน่ารักน่าเข้า ใช่... แดฮยอนก็คิดเช่นนั้น เพราะตอนนี้เขาอยากกินชีสเค้กเต็มทนแล้ว
แกร๊ก~
“อัน นยอง~ ^^ วันนี้ก็หล่อเหมือนเดิมนะ”
และทันทีที่เขาเตรียมจะเปิดประตู กลับกลายเป็นคนข้างในเปิดประตูออกมาเสียก่อน ฮิมชานยืนยิ้มอยู่หลังประตูแล้วโบกมือให้เขา แต่ก่อนที่เขาจะโต้ตอบอะไร ร่างบางก็ชวนเข้าไปข้างในเสียก่อน
“นี่ไงแดฮยอน ชีสเค้กที่ว่า น่ากินป๊ะ ? เราทำเองเลยนะ ^^”
“ว้าว...”
แดฮยอนเผลอส่งเสียงแล้วยิ้มออกมาเมื่อมองชีสเค้กตรงหน้า มันช่างน่ากินอะไรเช่นนี้ !
“อร่อยป๊ะ ?”
ทันทีที่ชีสเค้กคำแรกเข้าปาก ร่างบางข้างๆ ก็ถามขึ้นมาทันที
“ก็อร่อยดี - - นี่หล่อนเปิดร้านมากี่ปีแล้วเนี่ย ?”
“ยังไม่ถึงปีเลย =[]=”
ฮิมชานว่าพลางปาดมุมเค้กที่ปากของอีกคน แล้วเอาเข้าปากตัวเอง ก่อนที่ร่างบางจะยิ้มและหัวเราะให้เขา
ตึก ตัก.. ตึก ตัก..
Father die เหอะครับ ! จองแดฮยอนใจเต้นอีกแล้ว
“ละ..แล้วเซโล่ล่ะ ?”
คนเป็นแขกเอ่ยถามเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย
“ทำไม ? คิดถึงอ่ะดิ 555”
“อย่ามาตลก ! - -”
“55... เลิกไปแล้วล่ะ”
คำตอบของร่างบางทำเอาร่างดำหันขวับมามอง หน้าตาที่ไม่เจือความเศร้าของฮิมชานเลย ทำให้แดฮยอนถามออกมาอีกครั้ง
“เห้ย.. พูดจริงปะเนี่ย ?”
“จริงดิ เพิ่งเลิกเมื่อวานเอง”
“แล้วใครเป็นคนบอกเลิก ?”
“เราไง !”
เป๊าะ !
“โอ๊ย ! >< จะดีดหน้าผากทำไมเนี่ย ?”
“ก็แล้วหล่อนไปบอกเลิกเค้าทำไมล่ะยะ ?! - -*”
“ก็แค่คิดว่า.. เซโล่ยังไม่ใช่เท่านั้นเอง”
“นี่หล่อน ! หล่อขนาดนั้นยังกล้าบอกเลิกได้เนอะ”
“ก็เราไม่ได้ดูคนที่หน้าตานี่ บางทีนะ เราอาจจะชอบอะไรอย่างอื่นก็ได้”
“อะไรอย่างอื่นของหล่อนน่ะ คืออะไร ?”
“ก็อย่างเช่น...”
“.....”
“...กระเทยไง”
แดฮยอนอ้าปากค้างมองหน้าอีกคนอึ้งๆ แล้วก็เป็นฮิมชานที่ทำลายบรรยากาศ
“..555 ! ล้อเล่นน่า บ้าป๊ะ ! เราจะไปชอบกระเทยได้ยังไง ก็เราชอบผู้ชาย 555”
แดฮยอนใจหายวาบ... ความจริงเขาควรจะดีใจสินะ ทำไมถึงรู้สึกข้องใจตะงิดๆ กันนะ
“อะ..อิ่มแล้ว”
“อ้าว ! เพิ่งกินไปได้นิดเดียวเองนะ ไม่ชอบชีสเค้กเหรอ ? O_O”
“เปล่าหรอก ชอบสิ”
“งั้นไปนั่งเล่นห้องเราก่อนไหม ? เพิ่งมาเอง อย่าเพิ่งรีบกลับเลย”
แดฮยอนไม่กล้าปฏิเสธคนตรงหน้า บวกกับอาการที่แน่นอยู่ในอก เขาจึงทำได้แค่เพียงปล่อยให้คนตรงหน้าลากขึ้นไปข้างบนเท่านั้น และทันทีที่ขึ้นมาถึงห้องนอน
...บ๊ะ ! สีชมพู อีนี่มันชอบสีชมพูรึยังไง ?...
“นี่ = = นายคงคิดว่าเราชอบสีชมพูอยู่สินะ”
“อ้าว ! - - แล้วไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเหรอ ?”
“ไม่ใช่หรอก ความจริงแล้วเป็นเพราะเซโล่ต่างหาก”
“เซโล่ ? - - อย่าบอกนะว่าไอ้หล่อนั่นแอบเป็นตุ๊ดสีชมพูเนี่ย ?”
“บ้าสิ !! >< ไม่ใช่แล้ว เพราะเซโล่มีอีกชื่อนึงว่า จุนฮง แล้วก็ได้รับฉายาว่า พุนฮง (สีชมพู) หรอก เราก็เลยทาห้องเป็นสีชมพู และเพราะเซโล่บอกด้วยว่าเราเหมาะกับสีชมพู เราก็เลยทาสีชมพูตามที่เซโล่แนะนำ”
“เซโล่ เซโล่ เซโล่ เซโล่ - - หล่อนจะย้ำถึงมันทำไมหนักหนา น่ารำคาญ !”
“ขอโทษ ! >< ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยล่ะ ?”
...เออว่ะ..ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยวะ ?...
“เหอะ ! ก็แค่รำคาญ - - หล่อนน่ะพูดมากเกินไปแล้ว”
“ขอโทษ TT จะเงียบให้ก็ได้”
“จะขอโทษทำไมนักหนายะ ?! - -”
“ขะ..ขอโทษ TT จะไม่ขอโทษอีกแล้ว”
“ย๊ะ ! เมื่อกี๊หล่อนก็พูด”
“งือ~ ขอโทษ TT”
“= = โอ๊ย~ ช่างหล่อนเถอะ ฮ้าว~ ฉันชักง่วงแล้วนะเนี่ย ห้องหล่อนนี่นอนได้ใช่ไหม ?”
“ห้องนอนก็ต้องนอนได้สิ.. เอ๊ะ ! นั่นมันเตียงเรานะ”
“ฉันจะนอน - - มีปัญหาเหรอ ?”
“ม่ะ..ไม่มี = =”
“ก็ดี - -”
แดฮยอนนอนมองร่างบางที่มองเขาอย่างเก้ๆ กังๆ เหมือนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อ เขาเลยกรอกตาขึ้นก่อนจะฉุดร่างบางให้ลงมานอนด้วย ร่างบางที่เซตามแรงฉุดก็ซุกลงตรงอกร่างดำพอดี ทีแรกแดฮยอนคิดจะผลักออก แต่อยู่ดีดี ...เขากลับยิ้ม
“อะ..อะไรของนาย ? ลากเราลงมาด้วยทำไม”
“ก็ฉันเห็นหล่อนไม่มีอะไรทำ ฉันก็เลยลากลงมานอนด้วยกันไงยะ = =”
ฮิมชานไม่ได้ตอบอะไร ต่างคนต่างไม่รู้จะพูดอะไร แล้วก็เป็นฮิมชานที่พูดขึ้น
“นี่แดฮยอน นึกยังไงถึงใส่เสื้อลายขาวดำ ผูกหูกระต่าย และกางเกงขายาวสีดำมาร้านเราเนี่ย ?”
“มันแปลกตรงไหนล่ะยะ ?”
“ก็นายเป็นกระเทย แต่งซะหล่อเหมือนผู้ชายเลยนะ”
“งั้นเหรอ ? 555.. บางทีนะ ฮิมชาน...”
“หืม ?”
“บางทีฉันก็อยากจะ...”
แดฮยอนพลิกตัวขึ้นมามองหน้าอีกคนที่นอนหงายอยู่ จะว่าไปแล้ว สภาพแบบนี้เหมือนกับ...
...เขากำลังคร่อมอีกฝ่ายอยู่งั้นเหรอ ?...
แดฮยอนค่อยๆ ก้มตัวลงจนกระทั่งปลายจมูกของเขาแตะกับปลายจมูกของอีกคน แล้วพูดถ้อยคำ ที่ยังพูดออกมาไม่หมด
“...เป็นผู้ชาย”
ร่างหนาก้มลงจูบร่างบางอย่างอ้อยอิ่ง กระลิ่มกระเหลี่ยเพื่อให้อีกฝ่ายยอมเล่นด้วย ทีแรกฮิมชานก็ทำอะไรไม่ถูก แต่จู่ๆ เขาก็ยอมรับกับสัมผัสนั่น แดฮยอนค่อยๆ ถอนจูบออก แต่แน่ล่ะ เขาไม่ได้หยุดลงที่จูบแต่เริ่มชอนไชแถวซอกคอขาว ค่อยๆ กัด ค่อยๆ เม้ม จนฮิมชานรู้สึกเสียววาบ เขาเคยโดนแบบนี้มาแล้วจากยงกุก แต่มันช่างต่างจากแดฮยอนลิบลับ เพราะยงกุกนั้น จู่โจมแรงๆ ไม่กี่ที แต่สำหรับแดฮยอนแล้ว ร่างหนานี่ตั้งใจยั่วอารมณ์เขาเล่นๆ มากกว่า
ฉับพลันมือของแดฮยอนก็เกี่ยวชายกางเกงของคนตัวบาง ค่อยกระเถิบลง ทีละนิด แต่ยังไม่ทันได้ถึงไหน ร่างหนาก็หยุดไว้แค่นั้น
...เดี๋ยวนะ กูเป็นกระเทย...
...แล้วเมื่อกี๊กูคิดอะไรอยู่ ?...
...เมื่อกี๊กูคิดว่าอยากจะมี sex กับอีเชี่ยนี้อย่างงั้นเหรอ ?!!!!...
“ฮ่ะ...ฮิมชาน”
“หะ..ห๊ะ ?”
“เมื่อกี๊น่ะ..”
“.....”
“ลืมมันไปนะ เราไม่ได้มีอะไรกัน”
แดฮยอนผละออกจากร่างบางแล้วนั่งอยู่ตรงปลายเตียง ติดกระดุมของเขาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาคิดอะไรอยู่กันนะ ?
แดฮยอนวางศอกกับเข่าแล้วนั่งกุมมือตัวเอง เขาเป็นกระเทยใช่ไหม ? แต่ทำไม... แว้บเมื่อกี๊ที่เขาคิดตอนจูบกับฮิมชานถึง...
...อยากกิน...
...อยากได้...
...อร่อยเป็นบ้า...
ฮิมชานมองร่างหนาที่นั่งมาดแมนอยู่ปลายเตียง ใช่...แดฮยอนหล่อมาก เพียงแค่นั่งในท่านี้ดูยังไงก็เหมือนผู้ชาย ไม่เหมือนกระเทยเลยซักนิด ท่าทางก็เหมือนผู้ชาย ติดที่เสียงที่เหมือนเจ้าตัวจะพยายามกระแดะกระดันให้ดูเหมือนกระเทยนั่นแหละ แดฮยอนคงกำลังเปลี่ยน... แต่ทำไมอยู่ๆ ถึงได้เปลี่ยน ฮิมชานไม่อยากคิดหรอกนะว่าเป็นเพราะตัวเขาที่ทำให้แดฮยอนเปลี่ยน แต่ทำไม.. แดฮยอนถึงได้แสดงท่าทีแบบนั้นกับเขา ไหนจะจูบ ไซร้คอ อะไรต่อมิอะไรที่ร่างหนาเกือบจะทำเมื่อกี๊อีกละ มันคืออะไร ?
“แดฮยอน”
“อะไร ?”
...มันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนเดิมจริงๆ ด้วย เสียงของแดฮยอนเมื่อกี๊ ไม่ได้กระแดะ แต่เป็นเสียงจริงๆ ของเขา...
“นายรู้สึกยังไงบ้าง ?”
“นายหมายถึงอะไรงั้นเหรอ ? ฮิมชาน”
...แดฮยอนเรียกชื่อเขา และใช้สรรพนามเรียกเขาว่า ‘นาย’ ไม่ใช่ ‘หล่อน’...
“ท่าทางเมื่อกี๊ของนายน่ะ ?”
“ไม่รู้สินะ ฉันรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม”
“งั้นเหรอ...”
“.....”
“แล้วจูบเมื่อกี๊ล่ะ ? นายรู้สึกอะไรไหม ?”
“เลิกถามได้แล้วฮิมชาน”
“.....”
“ทำไมนายถึงได้ทำกับฉัน”
“.....”
“นายรู้อะไรไหม ? นายทำให้หัวใจฉันเต้นแปลกๆ ทั้งที่มันไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน”
“.....”
“นายทำให้ฉันหลงใหลกับจูบของนาย และรู้สึกว่าฉันต้องการมันอีก ต้องการมากกว่าจูบ”
“.....”
“นายทำให้ฉันรู้สึกชอบนายแบบแปลกๆ นี่เรียกว่ารักรึเปล่า ? ฉันไม่แน่ใจ”
“.....”
“ฉันเป็นกระเทย.. ฮิมชาน.. ฉันเป็นกระเทย แต่นายรู้อะไรไหม ?”
“.....”
“นายเปลี่ยนฉันแล้วล่ะ”
“.....”
“ตอนนี้ฉันเป็นผู้ชาย”
“.....”
“และฉันก็ชอบนาย ฉันรักนายฮิมชาน... ฉันรักนาย”
ร่างบางยิ้มออกมา เขาพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกว่าเขาช่างมีความสุข เมื่อกี๊คนๆ นี้บอกรักเขาใช่ไหม ? จองแดฮยอนบอกรักเขางั้นเหรอ ? ตายแล้ว ! ฮิมชานกำลังจะตาย...~
“แล้วนายล่ะ ? ฮิมชาน”
ทันทีที่หน้าหล่อหันมามองเขา ฮิมชานก็หยุดการกระทำบ้าๆ ทั้งหมดเมื่อกี๊ลงทันที เขามองหน้าหล่อๆ ของจองแดฮยอนที่ดูสมชายชาตรี แล้วก็หน้าแดงอีกครั้ง
“ร่ะ..เรา ? ทำไมเหรอ ?”
“นายรู้สึกยังไงกับฉันฮิมชาน ? นายชอบฉันรึเปล่า ?”
“ชอบเหรอ ? ก็ต้องชอบสิ ก็นายเป็นเพื่อนของเรา”
“ไม่ใช่ฮิมชาน.. ฉันหมายถึงสถานะอื่น ที่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่กระเทย ไม่ใช่หลุมดำแห่งชินดง”
“.....”
“นายรักฉัน บ้างรึเปล่า ?”
“.....”
“.....”
“บ่ะ..บ้าน่า ! อย่ามองเราอย่างนั้นสิ หันไปมองทางอื่นบ้างได้ไหม ?!”
“.....”
“จองแดฮยอน !!”
“.....”
“เราก็เขินเป็นนะ !”
“.....”
“เออๆ ! รักก็ได้วะ ! ฉันรักนาย พอใจยั๊ง ?! หันไปมองทางอื่นได้แล้ว”
แดฮยอนยิ้ม เขาไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ในการเค้นคำตอบจากร่างบาง ร่างหนากอดคนบนเตียงที่เอาแต่ปิดหน้าปิดตาอย่างเขินๆ จนเขาอดหัวเราะไม่ได้
“นี่ เปิดหน้าได้แล้วน่า”
“ม่ะ...มันเขินนะ จะจ้องอะไรนักหนา ! ><”
“ไม่ใช่ปลากัดนะที่จะได้จ้องตาแล้วท้องได้น่ะ - -”
“อีตาบ้า ! = = เรายังไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะ !”
“แต่ตอนนี้น่ะ ...ไม่แน่”
“อะ..อะไร ?”
“คนสองคนอยู่บนเตียงเดียวกัน เขาจะทำอะไรกันล่ะจ๊ะ ? ^^ Baby”
“=///= นอนมั๊ง ?”
“ถ้าตอบผิด จับทำเมียเลยนะ ^^”
“ย๊ะ ! =[]= ไม่นะ”
“หมดเวลาแล้ว”
แดฮยอนพลิกอีกคนลงกับเตียงร่างหนาคร่อมร่างบางเอาไว้ แล้วสแยะยิ้มจ้องอีกฝ่ายอย่างหื่นกระหาย ในขณะที่อีกคนเอามือปิดหน้าตัวเองอีกครั้ง ร่างหนาจึงก้มลงไปที่ข้างหูของร่างบางแล้วพูดขึ้น
“You changed me. I make myself enough. Thanks anyway.”
“=[]=”
“^___^”
“อ่ะ...ไอ้บ้า นายเปลี่ยนตัวนายเองต่างหาก ! = = เราไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ !”
“งั้นเหรอ ? ช่างเหอะ พูดสิว่านายรักฉัน”
“ทำไมล่ะ ?”
“ก็เพราะฉันรักนายไงล่ะ”
“.....”
“.....”
“เรารักนายนะจองแดฮยอน”
“รู้แล้วครับ ที่รัก ผมรู้หมดแล้ว...”
แดฮยอนยิ้มให้ร่างบางใต้ร่างก่อนที่จะดื่มด่ำกับความหวานตรงหน้าเขา ความรักงั้นเหรอ ?... เขารู้แล้วล่ะว่ามันเป็นยังไง ตราบใดที่มีคนๆ นี้อยู่ เขาเข้าใจมันหมดทุกอย่างแล้ว
...ขอบใจนะ ผมรู้แล้วล่ะ... รักคุณจังเลย ชีสเค้กของผม...
kuma
ความคิดเห็น