คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Haunting house
และแล้วก็ถึงวันอาทิตย์ที่ชางมินสุดแสนจะรอคอย ชางมินมารับมีอินที่หน้าบ้านตรงเวลาเดะ
“รอนานมั้ย”มีอินเดินออกมาจากบ้านดูเสื้อยืดสีชมพูลายสวยและกางเกงสีขาว โดยไม่ได้สังเกตเห็นว่าชางมินยัดช่อดอกไม้เล็กๆไว้ที่ตู้ส่งจดหมาย
“ไม่นานหรอก ไปกันเถอะ”ชางมินยื่นหมวกกันน็อคและสวมมันอย่างอ่อนโยนจนมีอินเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ขอบคุณ”มีอินขึ้นซ้อนท้ายชางมิน โดยจับเอวชางมินเบาๆ
“เธอเกาะเอาไว้แน่นๆก็ได้ ถ้าตกไปไม่เดี๋ยวไม่สวยนะ”ชางมินเริ่มเร่งความเร็วขึ้น มีอินที่เริ่มกลัวก็กอดเอวชางมินแน่น และแล้วทั้งคู่ก็มาถึงสวนสนุก ตอนนี้ยังเช้าอยู่คนเลยไม่พลุกพล่านมากนัก
“ฉันต้องพาเธอกลับถึงบ้านก่อนหกโมง ไม่งั้นพ่อแม่เธอเล่นฉันตายแน่”
“เธออยากกินอะไรก่อนมั้ยชางมิน”มีอินกับชางมินรู้จักกันมานานไม่แปลกเลยที่จะรู้นิสัยกัน
“ฉันกินมาจากบ้านเรียบร้อยแล้ว ว่าแต่เธออยากเล่นอะไรก่อนมั้ย”มีอินพยักหน้ายิ้มชี้ไปทางไวกิ้ง
“ได้สิ ไปกันเถอะ”
........
“ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมวันหยุดแท้ๆต้องมาที่นี่”แชรินบ่นเมื่อมองไปรอบๆ ที่นี่มันสวนสนุกชัดๆ
“ก็เพราะว่าเป็นวันหยุดไงล่ะ เราถึงต้องมาที่นี่”จีฮวานเถียงพลางนึกในใจ เมื่อไหร่จะมาวะ
“พี่จีฮวาน พี่มองหาใครอยู่น่ะ”มินเฮที่ถูกแชรินลากมาตกระกำเป็นเพื่อน อดสงสัยไม่ได้ มาถึงจีฮวานก็เอาแต่ชะเง้อหาใคร มองซ้ายมองขวาบ้าง
“เปล่านิ ไปเล่นนู่นกันดีกว่า”แชรินมองไปตามที่จีฮวานชี้ และยิ้มอย่างพอใจ
“รถบั๊มหรอ น่าสนุกแฮะ”พอไปถึงแชรินก็ขับรถไปชนคนนู้น คนนี้ทั่ว และก็เผลอไปชนรถอีกคันอย่างแรง เจ้าของรถเงยหน้าขึ้นมามอง แต่พอทั้งสองเห็นหน้ากันแค่นั้นแหละ
“นาย”
“เธอ”
“อีกแล้วหรอเนี่ย”แชรินบ่นออกมา ยุนโฮเองก็เช่นกัน ทำไมเจ้ายูซอนเจ้าจุนซูต้องลากฉันมาที่นี่ด้วยนะ
ทางด้านจีฮวานที่ขับไปอยู่ดีๆก็โดนใครก็ไม่รู้ลากเธอออกจากรถ จีฮวานงง ก่อนจะจำแผ่นหลังได้ว่าเป็น ยูซอน
“ทำไมมาที่นี่ล่ะ”
“ก็ผมเห็นพี่จีฮวานเดินเข้ามานี่นา”จุนซูใสซื่อตอบตามความจริง เมื่อมาถึงทั้งสองก็แกล้งทำเป็นเดินเล่นอยู่นานจนยุนโฮและแจจุงอดสงสัยไม่ได้ เวลาเดียวกับที่จุนซูเหลือบไปเห็นจีฮวาน จึงลากยุนโฮเข้ามา
“งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า เราทิ้งสองคนนั้นไว้ตรงนี้ก็แล้วกัน”ยูซอนออกความเห็น
ในขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่ข้างนอก แจจุงและมินเฮ ที่ออกมาจากรถเหมือนกันก็เห็นเข้า แจจุงเสนอให้เข้าไปหาแต่มินเฮบอกให้ รอก่อน
“นี่พวกพี่คิดจะทำอะไรน่ะ”มินเฮเดินเข้ามาพร้อมแจจุงหลังจากดูเหตุการณ์ทุกอย่างกับแจจุงมานาน
“มินเฮ”เห็นได้ชัดว่าจุนซูดีใจเกินหน้าเกินตา พอเห็นมินเฮ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”แจจุงถามด้วยสีหน้าจริงจัง ทั้งสามมองหน้ากันก่อนจะไปนั่งในร้านไอศรีมและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เมื่อยูซอนจะทำให้แชรินและยุนโฮเป็นเพื่อนที่สนิทกัน
“อะไรนะ!”ทั้งแจจุงและมินเฮที่พึ่งรับรู้ก็ต่างนึกไม่ถึง ตกใจจนเผลอยืนขึ้น
“เฮ้ยเงียบๆกันหน่อย”ยูซอนดึงทั้งสองให้นั่งลงตามเดิม
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะพี่”มินเฮออกความเห็น
“สองคนนั้นเนี่ยนะจะเป็นเพื่อนกัน ไม่มีวัน”ทีนี้ก็ตาแจจุงจุงบ้าง จังหวะเดียวกับจุนซูที่เงยหน้ามาดูดน้ำส้มและดันเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง
“โอ๊ะ นั่น”จุนซูชี้ไปทางหน้าบ้านผีสิง
“ทำไมนายอยากเล่นมากเลยหรอ”
“เปล่าซะหน่อย พี่แจจุงลองดูดีๆสิว่านั่นใคร”พูดจบทุกคนก็ต่างเพ่งมองบุคคลนิรนามที่จุนซูชี้ไม่ช้า เขาคนนั้นก็หันหน้ามา
“ชางมิน!”ทุกคนประสานเสียงพร้อมกันพลางไม่เชื่อสายตา
“แล้วชางมินมากับใคร”ยูซอนเองก็ดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงที่มากับชางมิน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ผิดกับมินเฮที่มองแวบแรกก็จำได้
“มีอิน”
“เอ๊ะ นั่นมีอินหรอ เธอแน่ใจใช่มั้ยว่าเป็นมีอิน”แจจุงถามขึ้นก่อนจะนึกอะไรสนุกๆได้
“มีเรื่องสนุกอีกแล้ว”ยูซอนรู้ทันแจจุง
........
“งานนี้ฉันขอผ่านนะ”พอมาถึงหน้าบ้านผีสิง ยูซอนก็รีบปฏิเสธ ก็ตอนมาเที่ยวกับพวกเพื่อนสมัย ม.ต้น เจ้าพวกนั้นก็ดันหลอกพาเค้าไปขังในนั้น จนกลัวผีขึ้นสมอง
“ฉันด้วย”จีฮวานเองก็เคยได้ยินเรื่องที่ยูซอนกลัวผีขึ้นสมอง ก็เลยกะจะอยู่เป็นเพื่อน
“เธอกลัวรึไง”
“เปล่า”
“แล้วทำไมไม่กล้าเข้าไปล่ะ”
“นี่นายจะชวนฉันทะเลาะไม่เว้นวันหยุดราชการเลยรึไง”จีฮวานเริ่มฉุนแจจุงที่มาชวนหาเรื่องหน้าบ้านผีสิง
“แล้วกล้าเข้าไปป่ะล่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
“ยูซอน นายรออยู่ตรงนี้นะ”จุนซูเองก็ไม่อยากทิ้งยูซอนไว้ข้างนอก แต่จะปล่อยมินเฮเข้าไปคนเดียวก็ไม่ได้ พอเข้ามาถึงทุกคนก็พยายามตามชางมินกับมีอินเบาๆโดยไม่ให้รู้ตัว บรรยากาศข้างในทั้งมืดและเย็นจนขนลุก
“ว่าแต่ติดแอร์กี่ตัวล่ะเนี่ย ทำไมมันหนาวจัง”อยู่ดีๆจีฮวานก็บ่นขึ้นมา แต่ทุกคนหายไปแล้วเหลือแต่จีฮวานคนเดียว เฮ้ยเวรแล้ว หายไปไหนกันหมดเนี่ย
“จีฮวาน”จีฮวานสะดุ้งก่อนที่แจจุงจะรีบลากเธอไปหลบหลังหลุมศพปลอม
“อะไรล่ะ”แจจุงเอามือปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะ ก็เมื่อกี้พอเรียก จีฮวานดูตกใจสุดๆไปเลย แจจุงสะกิดให้จีฮวานมองไปหน้าประตู แชรินกับยุนโฮ หลังจากหมดรอบรถบั๊ม ทั้งสองก็พึ่งรู้ตัวว่าเพื่อนๆหายไปไหนกันหมด จึงช่วยกันตามหา จนพบยูซอนที่นั่งรออยู่หน้าบ้านผีสิง ยูซอนมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย พร้อมทั้งบอกให้ทั้งสองช่วยเข้ามาเรียกแจจุง จีฮวาน จุนซูและมินเฮ แต่เข้ามาแล้วก็ไม่เห็นเจอ
“ไหนบอกว่าพึ่งเข้ามาแต่ทำไมไม่เห็นมีเลย”ยุนโฮมาหยุดบ่นตรงหน้าหลุมศพพอดี
ที่อื่นก็มีตั้งเยอะแยะทำไมต้องมาบ่นตรงนี้ด้วยวะ จีฮวานนึกในใจ กลัวยุนโฮและแชรินจะรู้ก่อนจะรีบเอามือปิดจมูก แจจุงแปลกใจ ก่อนจะรีบทำตามก็จีฮวานทำท่าให้ทำตาม
“นายคงโดนหลอกแล้วล่ะ”
“ว่าแต่เธอไม่กลัวบ้างหรอ แบร่ แชริน แชรีน แชรีนจ๋า”อยู่ดีๆยุนโฮก็เล่นพิเรนทำเสียงเย็นจนหน้าขนลุก จีฮวานขนลุกแทนแชรินโดยไม่รู้ว่าเผลอไปจับ โครงกระดูกที่วางไว้อยู่ข้างๆ
“แจจุง สองคนนั้นไปแล้วมั้ง”จีฮวานจับไปโดนที่ขึงโครงกระดูก ทำให้มันลอยขึ้นมา
“ทำไมนายไม่ตอบฉันล่ะ ฉันทั้งเรียกทั้งสะกิดนายเลยนะ”
“นี่เธอเป็นอะไรไปอีกล่ะ”แจจุงที่ได้ยินจีฮวานพูดคนเดียวหันมามองอย่างสงสัย
“นายนี่ ไร้ความรู้สึกรึไง ฉันสะกิดนายตั้งหลายครั้ง”จีฮวานชูมือของโครงกระดูกขึ้น
“แล้วนั้นเธอจับอะไรอยู่น่ะ”แจจุงมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ก็จับมือนายไง”จีฮวานมองไปที่มือทั้งสองข้างของแจจุง ไม่มีมือเธอจับอยู่นี่หว่า
“แล้วฉันจับอะไรอยู่น่ะ”จีฮวานเริ่มกลัวก่อนจะค่อยๆหันไปมองช้าๆ
“กรี๊ด!”แจจุงรีบลากจีฮวานออกไปจากตรงนั้น แต่โครงกระดูกดันไปเกี่ยวกับเป้สะพายของจีฮวาน โครงกระดูกก็เลย ดูเหมือนวิ่งได้ และกำลังตามทั้งสองอยู่
“แจจุงรอฉันด้วย”เสียงจีฮวานนี่นา แล้วเสียงจีฮวานจะมาข้างหลังได้ไงเมื่อแจจุงลากจีฮวานมาอยู่
“แจจุงนั่นนายกำลังลากอะไรอยู่น่ะ”จีฮวานมองแจจุงที่อยู่ดีๆก็ลากตุ๊กตาผีผู้หญิงออกไปเฉย แจจุงหยุดหันหลังไปมองทางเสียงของจีฮวาน อ๊ะ จีฮวานอยู่ตรงนั้นนิ แล้วนี่เค้าลากอะไรมาล่ะ แจจุงค่อนหันไปมองข้าง ๆ
“อ๊าก”แจจุงรีบปล่อยทันทีที่เห็นหน้าของสิ่งที่ตัวเองเข้าใจว่าเป็นจีฮวานพร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปพาจีฮวานออกมา
“พระเจ้าช่วยลูกที”แจจุงอ้อนวอนพระเจ้าเมื่อหันหลังมองไปเห็นโครงกระดูกวิ่งตามมา ไม่ยอมเลิกรา จนทั้งสองวิ่งผ่านอุโมงค์ แจจุงลองหันหลังก็ไม่เห็นโครงกระดูกแล้ว ก็เมื่อกี้สายด้ายที่ติดกับจีฮวานมันดันขาดไปพร้อมๆกับข่วนแขนของจีฮวาน
ทางด้านจุนซูกับมินเฮ จุนซูที่เหลือบไปเห็นยุนโฮเดินตามมาก็รีบดันมินเฮมาหลบในตู้มัมมี่
“มีอะไรหรอจุนซู”
“ชู่ว”จุนซูส่งสัญญาณก่อนที่มินเฮจะได้ยินเสียงของแชรินและยุนโฮ
“ฉันไม่ชอบที่นี่เลย มันเย็นๆชอบกล”ยุนโฮเดินผ่านตู้มัมมี่ช้าๆ
“เหมือนกัน”
“นี่เป็นคงเป็นครั้งแรกที่ความเห็นเราตรงกัน”
“คงงั้นมั้ง”แชรินตอบไม่คิดอะไรมากไม่ช้าทั้งสองก็เดินผ่านไป
“ไปกันแล้วล่ะ”จุนซูหันไปบอกมินเฮแต่ จุนซูพึ่งรู้ว่าร่างของเค้าและมินเฮนั้นชิดติดกันมาก ถ้ามองมาจากข้างนอกคงคิดว่าจุนซูกำลังกอดมินเฮอยู่ และอีกอย่างหน้าทั้งคู่ก็ห่างกันไม่ถึงคืบ จุนซูพยายามเรียกสติกลับมาก่อนจะเปิดประตูออกไป จุนซูยื่นมือให้มินเฮ มินเฮเองก็วางมือโดยไม่ลังเล
“ฉันว่าเรารีบออกไปกันเถอะ”จุนซูกุมมือมินเฮจนออกมาจากบ้านผีสิง ทั้งสองช่วยกันหายูซอนที่นั่งรออยู่ที่นี่เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แต่มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นวี่แววของยูซอนเลย
ความคิดเห็น