คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : One fine day
“โว้ย ทำไมฉันต้องซวยทำเวรวันเดียวกับนายด้วย”เสียงโวยวายดังออกมาจากปากของแชริน
“แกไม่ได้ทำเวรกับยุนโฮแค่สองคนนะ ดงแฮ กับโพซอกก็อยู่ด้วย”จีฮวานอ้างเหตุผล เวลาเดียวกับที่ยูซอนเดินเข้ามา ยูซอนพึ่งรับรู้ความจริงจากจุนซูว่า จุนซูทำแผ่นเสียง แผ่นโปรดของเขาเป็นรอย แต่ครั้งนี้จุนซูคงจะรู้สึกผิดจริงๆ ในขณะขอโทษท่าทางของจุนซูดูจริงจังกว่าทุกครั้ง ซึ่งยูซอนไม่เคยเห็นมาก่อน จึงให้อภัยจุนซู
“งั้นฉันกลับก่อนนะ”จีฮวานเดินออกไปนอกห้องก่อนจะหันกลับไปอีกครั้ง
“จีฮวาน!”ยูซอนนั่นเอง จีฮวานแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปหายูซอน
“มีอะไรรึเปล่ายูซอน”
“ไปกับฉันก่อนสิ”ยูซอนจูงมือจีฮวานออกไป โดยไม่เห็นสายตาคู่หนึ่งที่แอบจ้องมองอยู่ ใช่ แจจุงนั่นเอง
สองคนนั้นจะไปไหนกันน่ะ แจจุงทนความสงสัยไม่ได้จึงแอบสะกดรอยตามยูซอนและจีฮวานไป จุนซูที่พึ่งแยกกับชางมิน เห็นท่าทางแปลกๆของแจจุงเลยเข้าไปหา
“พี่แจจุง”จุนซูเรียก แจจุงสะดุ้งก่อนจะเอามือปิดปากจุนซูและรีบซ้อนตัวหลังถังขยะ ยูซอนและจีฮวานหันไปมองมีเสียงตะกุกตะกะดังมาจากถังขยะก็เข้าใจว่าคงเป็นหมาหรือแมว
“จุนซูเบาๆหน่อย”
“แล้วพี่กำลังทำอะไรอยู่น่ะ”
“สองคนนั้นจะไปไหนกันก็ไม่รู้ ยัยตัวแสบจีฮวานต้องหลอกยูซอนไปทำอะไรมิดีมิร้ายแน่ๆ พี่ก็เลยแอบสะกดรอยมาช่วยไง”
“ฮะ นี่พี่ใช้อะไรคิดเนี่ย พี่จีฮวานเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้”
“หยุดพูดแล้วรีบตามพี่มา สองคนนั้นไปถึงไหนแล้ว”
หลังจากคุยกันเสร็จแจจุงและจุนซูก็ยังคงตามยูซอนและจีฮวาน จนเข้าไปในซอยหนึ่ง เป็นซอยที่มีบ้านหลายหลังก็จริง แต่เป็นซอยที่เงียบ และร่มรื่นมาก
“อีกไกลมั้ยอะ ฉันอยากให้ถึงใจจะขาดอยู่แล้ว”จีฮวานบ่นเมื่อเริ่มเดินเข้าไปในซอย
“ไม่ไกลหรอก ใกล้จะถึงแล้ว อดใจรออีกนิดเดียว อ๊ะ หลังโน้นไง”ยูซอนชี้ให้จีฮวานดูบ้านหลังขนาดกลางสี ฟ้าอ่อน หลังสุดท้ายของซอย
“ไหนๆ อ้า หลังนั้นจริงๆด้วย ยูซอนเรารีบไปกันเถอะ”จีฮวานจับมือยูซอนแล้วรีบเร่งความเร็วขึ้น
“พี่บอกแล้วไม่เชื่อ”แจจุงที่เฝ้าดูเหตุการณ์ต่างๆกับจุนซู อยู่บอกก่อนจะรีบตามไป
“ฉันสวยรึยังอะ”จีฮวานถามเมื่อมาอยู่หน้าประตูบ้านแล้ว
“เธอสวยอยู่แล้ว สวยมากเลยล่ะ”พูดเสร็จยูซอนก็กดกริ่ง รอสักพัก หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีก็มาเปิดประตูให้พวกเขา แจจุงและจุนซูกำลังจะวิ่งไป ประตูก็ปิดแล้ว
“พี่แจจุงอย่าเข้าไปเลยนะ”จุนซูร้องเตือนแต่แจจุงไม่ฟังจะเอามือไปกดกริ่งให้ได้ จุนซูก็พยายามรวบมือของแจจุงและในขณะที่ทั้งสองกำลังยื้อกันอยู่นั้น เสียงของใครบางคนก็ทำให้ทั้งสองหันมามอง
“พวกนายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย”ยุนโฮถามทั้งสองอย่างแปลกใจก่อนที่จุนซูจะสังเกต เห็นคนที่มากับยุนโฮ
“มินเฮ..”คนถูกเรียกหันมามองก่อนจะยิ้มให้
“ยุนโฮ ฉันเห็นยัยตัวแสบ จีฮวานหลอกยูซอนเข้าไปในบ้านหลังนี้ รีบเข้าไปช่วยกันเถอะ”แจจุงพูดอย่างร้อนรน
“จีฮวาน กับยูซอนน่ะเหรอ..พวกนั้นมาถึงเร็วดีแหะ”
“จริงด้วยมาถึงก่อนพวกเราอีกเนอะ พี่ยุนโฮ”แจจุงกับจุนซูฟังแล้วก็มองหน้ากันอย่างงงๆ
“ยุนโฮ นี่มันเรื่องอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วนะ ตกลงพวกนายนัดกันมาที่นี้งั้นเหรอ”แจจุงถามอย่างงุนงง
“นายสองคนเข้ามานี่ เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง”ยุนโฮไม่รอช้าจัดการลากทั้งสองคนเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว
พอเข้ามาถึงสิ่งที่แจจุงคิดไว้ก็กลับไม่เป็นอย่างที่เค้าคิด เขาเห็นจีฮวานและ ยูซอนกำลัง พูดคุยอยู่กับเด็กสาวหน้าตาสะสวยอย่างมีความสุข รวมทั้งรอยยิ้มที่แสนจะเป็นมิตรของจีฮวาน รอยยิ้มที่แจจุงไม่เคยเห็น
“ยุนจิน หวัดดีจ๊ะเธอเป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงมินเฮก็รีบวิ่งไปหายุนจิน
“มินเฮเหรอ มินเฮ”ยุนจินคว้านหาร่างของมินเฮ
“ฉันอยู่นี่”มินเฮจับมือยุนจินเบาๆ ก่อนจะหันไปสวัสดี คุณพ่อคุณแม่ของยุนโฮ
“สวัสดีครับ”แจจุงและจุนซูเองก็รีบหันไปสวัสดี ก่อนที่ยุนโฮจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
.........
“นี่เดินเป็นเต่าล้านปีอยู่ได้ เ ร็วๆหน่อย”จีฮวานไม่ค่อยพอใจนักเมื่อรู้ว่าบ้านของตนไปทางเดียวกับแจจุงและไหนจะต้องกลับด้วยกันอีก
“อยากเร็วก็เร็วไปคนเดียวสิ ทำไมฉันต้องกลับกับนายด้วย โธ่สวรรค์”
“ถ้างั้นเธอก็ย้ายบ้านไปซะ เราจะได้ไม่ต้องเจอกัน”
“นี่อะไรนะ นายนั่นแหละที่ต้องย้ายไม่ใช่ฉัน”ทั้งสองบ่นใส่กันตลอดทางจนถึงป้ายรถประจำทาง
........
“ชื่อ จุนซูแปลว่าอะไรหรอ”มินเฮถามจุนซูเมื่อเดินออกมาจากบ้านของยุนโฮ
“แล้วชื่อมินเฮล่ะแปลว่าอะไร”
“ไม่รู้สิ ”หลังจากที่กลับมาจากบ้านยุนโฮ ทั้งคู่ก็ต่างสนิทกันมากขึ้น จนสามารถคุยกันได้อย่างปกติ
“จุนซู แปลว่า เด็กผู้ชายน่ารัก ฉันน่ารักใช่มั้ยล่ะ”จุนซูย้อนถาม ก่อนที่จะหน้าแดง
“อืม นายน่ารักจะตาย”มินเฮพูดออกจากปากหน้าตาเฉย ก่อนจะหันไปยิ้มให้จุนซู
“หน้าแดงแล้ว”จุนซูยิ้มอายๆ ก่อนจะเดินตาม มินเฮที่เดินนำหน้า
มินเฮเธอจะรู้มั้ยว่าตอนนี้ฉันมีความสุขที่สุด
ความคิดเห็น