คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Hey! Girl
พอแชรินมาถึงห้องเธอก็เห็นจีฮวานทำหน้าเครียด เหตุผลคงไม่ใช่อะไรนอกจาก แจจุง สองคนนี้อยู่ห้องเดียวกัน
คาบเช้าทั้งหลายจีฮวานจึงดูอารมณ์ไม่ดี ผิดกับแจจุงที่ชอบใจสามารถทำให้จีฮวานโกรธได้
“วันนี้นายเป็นอะไรรึเปล่าดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ”ยูซอนทักหลังจากเดินลงไปกินข้าวกับแจจุงและยุนโฮ
“ดูไม่ออกจริงๆหรอ”ยุนโฮรู้ทันก่อนจะกวักมือเรียกจุนซูและชางมินที่พึ่งเดินลงมา
“นายเห็นหน้ายัยตัวแสบลีจีฮวานมั้ยล่ะ ตอนรู้ว่าอยู่ห้องเดียวกับฉัน”แจจุงพูดจบก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“พี่แจจุง หัวเราะน่าเกลียด”จุนซูแหย่แจจุงที่กำลังดูดน้ำส้มอารมณ์ดี
“แล้วใครจะไปยิ้มสดใส ชนะใจสาวเล็กสาวน้อยอย่างนายล่ะ” ในขณะที่แจจุง จุนซู และยูซอนกำลังเล่นกันอยู่ ยุนโฮก็นั่งจ้องชางมินที่มองหาใครอยู่ และแล้วสายตาชางมินก็จดจ่ออยู่ตรงที่มีเด็กผู้หญิงสองคนนั่งอยู่ ซึ่งยุนโฮรู้จักทั้งคู่ ฮันมีอินและชินมินเฮ
“นายนี่ไม่ไหวเลยนะ”ยุนโฮตบบ่าชางมินเบาๆก่อนจะตรงไปหามินเฮและมีอิน
“ว่าไงมินเฮ มีอิน”มินเฮที่กำลังคุยกับมีอินอยู่หันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
“พี่ยุนโฮ”
“เป็นไงบ้างชมรมที่ปรึกษาของเธอ”
“ก็ดีค่ะ แล้วพี่ล่ะว่าแผนไว้รึยังว่าปีนี้จะลงชมรมอะไร”
“อย่าถามเลยอย่างพี่ยุนโฮก็ต้องชมรมบาสเก็ตบอลอยู่แล้ว”มีอินเอ่ยอย่างรู้ทัน ยุนโฮรู้สึกเอ็นดูพวกเธอทั้งคู่คงเพราะว่าลักษณะท่าทางและนิสัยเหมือนกับยุนจิน น้องสาวของยุนโฮที่พิการทางสายตา
ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุซะก่อน ยุนจินต้องอยู่ห้องเดียวกับมินเฮและมีอินแน่นอน
“เกลียดจังคนรู้ทัน”ยุนโฮบ่นจังหวะเดียวกับมินเฮที่สายตาเหลือบไปเห็นแชรินและจีฮวานที่กำลังเดินตรงมาทางนี้ ถ้าสองคนนี้เจอกัน ต้องเป็นเรื่องแน่
“พี่ยุนโฮพอดีฉันกับมีอินยังไม่ได้กินข้าวเลยอะ เราสองคนขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ”มินเฮดึงมีอินไปที่อีกโต๊ะหนึ่งทันที ยุนโฮจึงเดินกลับไปที่โต๊ะเดิม แชรินและจีฮวานที่เดินมาถึงก็ต้องแปลกใจเมื่อมินเฮและมีอินลุกไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง
“ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ”แชรินพูดขึ้นคนแรก ตามด้วยจีฮวานที่เดินตามมา
“นั่นดิ ตรงนี้มันใกล้ห้องน้ำ เหม็นจะตายและจะไปกินลงมั้ยเนี่ย”
“อย่างพี่จีฮวานเนี่ยนะ สถานการณ์ไหนพี่ก็กินลงหมดแหละ”มีอินรู้ทันก่อนที่มินเฮและแชรินจะหัวเราะออกมา
.......
หลังจากกินข้าวเสร็จ คาบบ่ายจีฮวานก็เหมือนกับกระตือรือร้นขึ้นคาบบ่ายของวันนี้เป็นคาบชมรม เธอจะได้ไม่เห็นหน้านายคิมแจจุงแล้ว
“บ้าย บาย นายคิมแจจุง”จีฮวานบ่นกับตัวเองก่อนจะไปเปลี่ยนชุดวิ่ง ส่วนแชรินเองก็เปลี่ยนเป็นชุดเทควันโด
“จุนซูนั่นนายเป็นอะไรไป”ยุนโฮรู้สึกว่าจุนซูผิดปกติไปหลังจากขึ้นมาจากกินข้าว ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ
“ทำไงดีอะพี่ ผม ผมดันทำแผ่นเสียงของยูซอนเป็นรอย ถ้ายูซอนรู้เข้า ยูซอนต้องเอาผมตายแน่”จุนซูเครียดจนคิ้วเริ่มจะผูกกันเป็นปม ยุนโฮหาหนทางจะช่วยจุนซู ก่อนจะนึกถึงมินเฮที่พึ่งเจอกันตอนกลางวัน
“พี่รู้แล้ว ตามพี่มา”
“แล้วฟุตบอลล่ะ”
“ยังจะห่วงฟุตบอลอีก ระหว่างยูซอนกับฟุตบอล อันไหนสำคัญกว่ากัน”นั่นเป็นคำถามที่ทำให้จุนซูคิดหนักมาก
“ยูซอนกับฟุตบอล เออ ก็สำคัญทั้งคู่แหละ”
“มานี่เลย”ยุนโฮลากจุนซูมาถึงชมรมที่ปรึกษาจนได้ มินเฮต้องมีคำตอบดีๆให้จุนซูแน่
“รีบเข้าไปสิ พอนายออกมาแล้วนายจะต้องขอบคุณฉัน”ยุนโฮพลักจุนซูเข้าไปข้างในเต็มๆ
แล้วไอ้ชมรมประหลาดๆนี่ มันมีอยู่ในโรงเรียนเราตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
มินเฮที่พึ่งกินข้าวเสร็จขึ้นมาก็โดนรุ่นพี่ สั่งให้มาทำหน้าที่แทนก่อน ซึ่งเวรของมินเฮนั้นจริงๆต้องรออีก ยี่สิบนาที
“พี่ปวดฉี่ ฝากก่อนนะ แค่คนเดียวเอง”รุ่นพี่คนนั้นรีบวิ่งไป มินเฮเองที่ยังไม่ได้ตอบอะไรก็ต้องจำใจทำแทนไปก่อน มินเฮเดินเข้าในห้องสี่เหลี่ยมก็พบกับเด็กหนุ่มที่กำลังก้มหน้าอยู่
“เออ คุณคะ คุณ”จุนซูที่กำลังนั่งรอก็เงยหน้ามองทางเสียงหวานๆ ของมินเฮ เท่านั้นแหละ จุนซูรู้สึกตัวเบาจนจะลอย ก็ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเค้า น่ารักอย่าบอกใครเลย จุนซูที่ไม่เชื่อในรักแรกพบที่เจ้าฮยอกแจชอบพูด พร่ำเพ้อเป็นประจำ ก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อได้เจอกับเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า งานนี้ถ้าฮยอกแจรู้เข้า มีหวังโดนล้อไปตลอดชาติแน่ ถ้าอย่างนั้น ห้ามให้หมอนั่นรู้เด็ดขาด
“เออ คุณคะ คุณ”จุนซูออกจากห้วงของความคิดเมื่อได้ยินเสียงมินเฮอีกครั้ง เธอยิ้มให้จุนซูอย่างเป็นมิตร จุนซูเองที่ทำอะไรไม่ถูกก็ยิ้มให้มินเฮ ทำไมวันนี้ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยนะเรา...
“คุณยิ้มน่ารักจังเลยนะคะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรจะมาปรึกษาคะ”จุนซูหน้าแดงทันทีที่มินเฮชม
“คือ เออ คือ ผม ทำแผ่นเสียงของเพื่อนเป็นรอย แล้ว แล้วแผ่นนั้นเป็นแผ่นโปรดของเพื่อนผมด้วย”
“สามารถแก้ได้หลายวิธีนะคะ ถ้าเพื่อนยังไม่รู้ก็ซื้อแผ่นใหม่ไปเปลี่ยนให้เค้า แต่ถ้ารู้แล้วก็ลองขอโทษเค้าอย่างตั้งใจจริง เออ แล้วก็เวลาขอโทษห้ามยิ้มหรือหัวเราะเด็ดขาดนะคะ มันจะทำให้ดูเหมือนไม่จริงใจ”จุนซูที่มองมินเฮพูด ก็รู้สึกว่าเธอน่ารักกว่าเก่าอีก คนอะไรก็ไม่รู้ทั้งน่ารักทั้งฉลาด
“ลองเอาไปทำดูนะคะ ถ้าไม่ได้ผลก็ลองมาหาฉันอีกครั้ง ถ้าครั้งแรกไม่ได้ผล ครั้งต่อไปปรึกษาฟรีค่ะ”
“ขอบคุณครับ”จุนซูยิ้มหวาน แบบรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต่างหลงรัก มินเฮเองก็ยิ้มตอบแต่เธอนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก
“ว่าแต่ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยคะ”
“มี เอ้ย ไม่มีแล้วครับ”
“งั้นก็ขอให้โชคดีนะคะ”มินเฮกำลังจะเดินออกไปแต่ก็ต้องหันหลังกลับมาเพราะจุนซูเรียกไว้
“เดี๋ยวครับ เออ คุณชื่ออะไรเหรอ”
“ฉันชื่อ ชินมินเฮค่ะ”พูดจบมินเฮก็เดินไปทางประตูหลัง จุนซูเลยได้แค่มองเธอเดินออกไป ก่อนจะเดินออกทางประตูหน้าอย่างเสียดาย
“ฉันชักอยากจะเข้าชมรมนี้ทุกวันแล้วล่ะสิ”
ความคิดเห็น