คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Nice to meet you
แชรินแข่งเสร็จเธอก็พาจีฮวานไปฉลองต่อที่บ้านเธอและก็ไม่ลืมที่จะชวนมินเฮและมีอิน
“ขอรบกวนด้วยนะคะ”
“อ้าว เชิญจ้า เชิญ”ทั้งพ่อและแม่ของแชรินก็ต้อนรับอย่างอบอุ่นให้พวกเธอเป็นอย่างดี
“แชรินเหนื่อยมั้ยลูก”แม่ของแชรินลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน จีฮวานเห็นแล้วอดนึกถึงตัวเองไม่ได้
“แชรินวันนี้ต้องกินเยอะๆรู้มั้ย”พ่อของแชรินที่กำลังเตรียมอาหารไม่ลืมที่จะชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัว
มันยิ่งทำให้จีฮวานมองภาพพวกนี้อย่างเจ็บปวด เวลาที่เธอชนะกรีฑาแม่ของเธอก็ไม่เคยที่จะฉลองให้เธอสักครั้ง
‘ดีแล้ว ฉันจะได้มีเงินไปซื้อเหล้า’คิดได้แค่นั้นน้ำตาก็พานจะไหล แต่เธอต้องกั้นมันไว้ให้อยู่ เธอไม่อยากให้ใครเห็นด้านที่อ่อนแอของเธอ ตอนนี้ทุกคนกำลังมีความสุข เธอไม่ควรทำให้คนอื่นหมดสนุก
“พี่จีฮวานเป็นอะไรไปรึเปล่า”มินเฮสะกิดจีฮวานเบาๆตามด้วยมีอินที่หันมา
“เปล่าหรอก”
“เอ้าๆ จีฮวาน มินเฮ มีอิน มาช่วยฉันยกกระทะหน่อย หัดทำตัวให้มีประโยชน์บ้างสิ”ทั้งสามเลยต้องช่วยแชรินยกกระทะไปไว้ในสวนหลังบ้าน
.......
วันรุ่งขึ้น
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมัธยมฮันนัม ภายในโรงเรียนจึงดูวุ่นวายเป็นพิเศษ
“ว่าแต่ฉันอยู่ห้องไหนเนี่ย”ในขณะที่มีอินกำลังไล่นิ้วมือไปที่บอร์ด กลุ่มคนที่แห่กันเข้ามาดูทำให้เธอเสียหลักการทรงตัว จนเซถอยหลัง เธอล้มไปเต็มๆ
เจ็บเป็นบ้าเลย ในขณะที่มีอินกำลังจะลุกขึ้นก็มีมือของใครบางคนยื่นมาตรงหน้าเธอ เธอค่อยๆมองขึ้นไปก่อนจะพบ ประธานนักเรียนผู้ใจดี
“ชางมิน”มีอินเผลอยิ้มออกไปเต็มๆ ก่อนจะรู้สึกตัวและวางมือลงไป ชางมินช่วยเธอจนสามารถลุกขึ้นได้
“ระวังหน่อยสิมีอิน”
“ขอบคุณนะ”มีอินยิ้มหวานพลางคิดหาคำพูดต่างๆนานามาพูด เธออยากคุยกับชางมินมากๆ เวลาได้อยู่ใกล้ ชางมินเธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“เออ ว่าแต่”
“เออ ว่าแต่”ทั้งสองหัวเราะให้ก่อน นี่พวกเค้าใจตรงกันหรอเนี่ย
“นายพูดก่อนเถอะ”
“ไม่เป็นไรเธอพูดก่อนสิ”
“นายอยู่ห้องหนึ่งใช่มั้ย”มีอินเห็นมินเฮจากไกลๆก็เลยรีบพูด
“อืม แล้วเธอล่ะ”
“ห้องสอง” โธ่ยัยบ้ามีอิน ทำไมไม่ขยันอีกนิดนะ
“เออ มีอินฉันไปก่อนนะ พอดีนึกขึ้นได้ว่า ตอนเช้ามีประชุม”อยู่ดีๆชางมินก็ดันจำได้ว่าเช้านี้มีประชุม จริงๆเค้าก็อยากจะอยู่คุยกับมีอินต่อ แต่ดันติดธุระ นานๆเค้าจะได้คุยกับเธอทั้งที ท่าเค้าไม่เห็นมีอินล้มลง วันนี้คงได้แค่มองเธอเหมือนทุกครั้ง
ฮันมีอิน เธอจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าฉันชอบเธอ
“ฉันรู้”มีอินพูดมาก่อนที่ชางมินจะทำหน้าตกใจ แต่ก็เบาใจลงเมื่อมีอินพูดประโยคต่อไป
“นายคงยุ่งมากล่ะสิ ฉันไปก่อนล่ะ สู้ๆนะ”มีอินรีบเดินออกไปหามินเฮ ชางมินได้แต่มองด้านหลังมีอินเดินจากไป เขายิ้มบางๆให้ตัวเอง ก่อนจะเดินไปที่ห้องประชุม
.......
“เอาละครับ เช้าวันนี้อากาศสดใส เหมาะกับการเปิดเทอมวันแรกจริงๆ วันดีๆอย่างนี้นะครับผมก็ขอนำเสนอเพลง One by one ของ Bae seul ki ฟังแล้วรู้สึกเพลิดเพลินมีความสุข แต่จะมีความสุขกว่านี้นะครับ ถ้าได้เดินจูงมือกับคนที่เรารัก เอาล่ะครับผมพล่ามมานานแล้ว จนสาวๆแถวนี้คงเบื่อเสียงผมกันแย่ ไปฟังกันดีกว่าครับ One by one”เสียงทุ้มลึกมีเสน่ห์ของดีเจดังมาตามสาย วันนี้ยูซอนมาถึงก็ต้องรีบไปห้องกระจายเสียง
ทันที เขายังไม่ทันได้ไปดูเลยว่าอยู่ห้องไหน แต่ไม่เป็นไร ยูซอนเป็นคนที่รักเสียงดนตรี ทำงานนี้เขาเลยอารมณ์ดีได้ทั้งวัน
.........
“โว้ย อยู่ห้องหนึ่งอีกแล้ว”จีฮวานบ่นทันทีเมื่อรู้ตัวว่าอยู่ห้องไหน ถ้าอยู่ห้องหนึ่งเธอก็ต้องทำตัวเป็นเด็กเรียนน่ะสิ แต่รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อแชรินเองก็อยู่ห้องเดียวกัน
“พี่จีฮวานฉันกับมีอินไปเข้าห้องก่อนนะ”มินเฮมองนาฬิกาแล้วจึงรู้ว่าใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว
“ไปเหอะ ตั้งใจเรียนนะ”
“ค่ะ”มินเฮและมีอินเดินจากไป จีฮวานเลยต้องอยู่คนเดียว ก็แชรินยังไม่มา และเธอก็รู้ดีด้วยว่ากว่าแชรินจะโผล่มาก็คงต้องเข้าเรียนคาบแรกแล้ว
“ที่นี้ก็เหลือฉันอยู่คนเดียว แชรินน้า ทำไมแกไม่มาซะที”
.........
“ฮัดเช้ย!”แชรินที่ถูกบ่นกำลังเดินออกจากบ้านอย่างช้าๆ วันนี้ก็สายแล้ว สายอีกวันจะเป็นไร
“มินแชริน!”แชรินหันไปมองทางต้นเสียงก่อนจะหยุดรอคนที่ทักเธอ ลีซองมิน เพื่อนสมัยประถมของเธอ
“ตื่นสายเหมือนกันนิซองมิน”
“ฉันว่ารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวประตูใหญ่ก็ปิดแล้ว”พูดจบซองมินก็ลากแชรินไปทันที แชรินเลยต้องวิ่งตามซองมินตอนนี้พวกเขาเห็นโรงเรียนรางๆแล้ว ประตู ประตูใหญ่กำลังจะปิด ทั้งสองเลยรีบวิ่งกันใหญ่ วิ่งสุดแรงแต่วิ่งยังไงทั้งสองก็เข้าไปข้างในไม่ทัน
“ทำไงดีล่ะ แชริน ประตูปิดแล้ว”ซองมินกระวนกระวาย พลางกระโดดเหยงๆหน้าประตู แชรินนิ่งไปสักพักก่อนจะนึกอะไรดีๆได้
“ซองมินตามฉันมา”แชรินเดินนำซองมินที่เดินตามมาทางด้านหลังของโรงเรียน ที่ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครเข้ามาเพราะกำแพงมันสูงเกินไป
“แชริน ทำไมสูงจังเลยอะ”ซองมินบ่นเมื่อมองกำแพงสูงที่อยู่ตรงหน้า
“ใจกล้าหน่อยสิ จริงๆมันก็ไม่สูงมากหรอก เร็วๆเถอะเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า”แชรินไม่รอช้ารีบปีนเป็นตัวอย่างให้ซองมินก่อนที่จะค่อยๆไต่ลงมา อย่างสวัสดิภาพ
“เก่งไม่เบาเลยนิ”แชรินหันไปมองทางต้นเสียงก่อนจะหน้าซีดเล็กน้อย เมื่อวานจีฮวานเล่าให้เธอฟังว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นสารวัตนักเรียน รู้อย่างนี้ยอมโดนหักคะแนนเข้าประตูหน้าดีกว่า
“ขอบคุณที่ชม ซองมินอย่าพึ่งลงมานะ”แต่ช้าไปซะแล้วซองมินกระโดดมาเรียบร้อย
“ซองมินนายเข้าไปก่อน อีกไม่นานฉันจะตามไป”
“อะไรนะ แล้วเธอจะทำอะไรน่ะแชริน”
“ฉันมีธุระต้องเคลียร์นิดหน่อยน่ะ เจอกันที่ห้องเรียนนะ”ซองมินสับสนเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจวิ่งเข้าไป
ยุนโฮกำลังจะไปขวางก็ถูกแชรินขวางไว้ก่อน
“คู่ต่อสู้นายคือฉันไม่ใช่เขา”แชรินตั้งท่าเตรียมสู้แต่แล้ว....
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทันนะ”ยุนโฮจับมือแชริน แต่แชรินสะบัดออกอย่างไม่เข้าใจ
“นายกำลังจะมีเรื่องกับฉันอยู่ไม่ใช่รึไง”
“ไม่มีใครเค้า อาฆาต แค้นฝังหุ่นอย่างเธอหรอก ไปกันเถอะน่า”แชรินทึ่งปน งง ก่อนจะเดินตามยุนโฮไป
ความคิดเห็น