คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : At the begining
ที่สนามแข่งเทควันโดแห่งหนึ่ง
“นี่เร็วๆหน่อยได้มั้ย”เด็กสาวผมดำหน้าตาสะสวยพูดขึ้นพร้อมทั้งฉุดกระชากเพื่อนข้างๆ
“ฉันก็เร็วอยู่นี่แล้วไง”เด็กสาวผมสีน้ำตาลออกดำเถียงขึ้นก่อนที่จะรู้สึกเหมือนมีสายตาหลายคู่จับจ้องอยู่ เธอหันไปยิ้มแหยๆเป็นเชิงขอโทษ แต่เพื่อนสาวของเธอกลับไม่ทำแบบนั้น
“มองทำไม!ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันหรือไง”ดังคำอาญาสิทธิ์ไม่มีใครที่กล้าจ้องพวกเธออีกเลย
“ลีจีฮวาน เอาอย่างนี้ ฉันจะไปลงทะเบียนก่อน ส่วนเธอรอเจ้าพวกนั้นอยู่ตรงนี้นะ”ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรแชรินเพื่อนของเธอก็วิ่งเข้าไปข้างในซะแล้ว
“โธ่แชรินนะแชริน”
.......
เมื่อวิ่งเข้ามาในสนามแข่งแล้วแชรินก็รีบวิ่งไปที่รายงานตัว อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วแต่....
“โอ้ย! เฮงซวย กระเป๋าใครวะเนี่ย”เธอเตะมันระบายอารมณ์ไปเต็มๆสามที
“กระเป๋าฉันเองแหละ”แชรินรีบหันไปทางต้นเสียงเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลากำลังมองเธออย่างไม่เป็นมิตรนัก
“เห็นมั้ยว่ามันขวางทางน่ะ”เธอชี้ไปที่เจ้ากระเป๋าตัวการ เด็กหนุ่มก้มลงไปเก็บขึ้นมาสะพายไว้ที่ไหล่
“แล้วไง” กวนตีนเป็นบ้าเลยหมอนี่..
“แล้วไงน่ะเหรอ มันทำให้ฉันเสียเวลารู้มั้ย ถามโง่ๆ”แชรินบอกก่อนจะเดินออกไปแต่เพราะบางอย่างต้องทำให้เธอหันกลับมาอีกครั้ง
“นี่เธอ! พูดอย่างนี้อยากมีเรื่องใช่มั้ย”เด็กหนุ่มค่อยๆย่ามสามขุมเข้ามาหาเธอช้าๆแต่พจนานุกรมฉบับมินแชรินไม่เคยมีคำว่า ‘กลัว’ เด็กสาวกลับตั้งท่าเตรียมสู้ด้วยซ้ำ
ใจกล้าดีนิ..เด็กหนุ่มมองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างชื่นชมแต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดศึกกันเสียงประชาสัมพันธ์ก็มาขัดขวางซะก่อน
“ได้เวลาเปิดลงทะเบียนแล้วค่ะ ประเภทหญิงรุ่นอายุไม่เกิน 20ปี เชิญที่โต๊ะ 2 ค่ะ”
“วันนี้ถือว่านายโชคดีนะ”แชรินพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปลงทะเบียน เด็กหนุ่มจึงทำได้แค่ยืนมองร่างของเด็กสาวหายไปลับสายตา
“มองอะไรอยู่น่ะยุนโฮ อีกไม่นานโบยองก็จะแข่งแล้วนะ ไปกันเถอะ”เด็กหนุ่มที่ดูยังไงก็ต้องบอกว่าเท่เดินกอดคอไปกับยุนโฮไปที่ลานสนามแข่งทันที
.......
“เมื่อไหร่เจ้าพวกนั้นจะมาเนี่ย”จีฮวานกินไปบ่นกับตัวเองไปตอนนี้เธอนั่งอยู่หน้าร้านขายรามยอนแล้วในขณะที่กำลังจะซดน้ำรามยอนเสียงมือถือเจ้ากรรมก็ดันมาขัดซะก่อน
cause you my miracle…..
“โอ้ย แกนี่มารความสุขฉันจริงๆ ขอกินก่อนไม่ได้รึไง รู้แล้วรู้แล้ว”
(พี่จีฮวานนี่มินเฮนะ ฉันกับมีอินมาถึงแล้ว มารับหน่อยสิ)
“เข้าใจแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
(เดี๋ยวพี่จีฮวาน)
“มีอะไรอีกล่ะมินเฮ”
(อร่อยมั้ยพี่)
“ร่อยๆ เอ้ย! รู้ได้ไงวะ”
(เสียงพี่กินมันลอดเข้ามาน่ะสิ)
“แค่นี้นะ บาย” จีฮวานกำลังมองรามยอนอย่างเสียดาย ใจหนึ่งอยากกินต่อ แต่อีกใจมันสั่งให้เธอตัดใจและทิ้งมัน
“เดินไปกินไปมันจะทุเรศมั้ยนะเรา”จีฮวานตัดสินใจที่จะเดินไปกินไป ในขณะที่จิตใจกำลังจดจ่อกับการกินโดยไม่ได้มองจุดหมายปลายทางข้างหน้าเลย โครม!... เธอชนกับใครสักคน แต่ที่รู้ๆน้ำรามยอนหกใส่ตัวเธอเต็มเลย
“อ้าย อี๊ สกปรกหมดเลย”
“โธ่โว้ย นี่เธอทำอะไรของเธอน่ะ”จะพูดยังไงดีล่ะ ก็เด็กหนุ่มคนที่ชนกับเธอทั้งสวยทั้งหล่อ
มีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรอเนี่ย
“พี่แจจุงเบาๆหน่อยสิ”เด็กหนุ่มตัวสูงบางรีบกระซิบบอกก่อนที่เด็กหนุ่มผมออกแดงๆจะช่วยพูด
“นั่นสิ พี่แจจุงไปกันเถอะ”
“เออ ฉันขะขอ...”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบเด็กหนุ่มก็โวยวายตัดหน้าซะก่อน
“เธอทำอะไรอะไรของเธอ เห็นมั้ยว่าน้ำรามยอนมันเปื้อนเสื้อฉัน ตาบอดรึไง”
“หะ ตะตาบอดเหรอ”และแล้วไอ้ความคิดที่จะขอโทษก็หายไปจากหัวสมองของเธอเลยพอดีกับอีกความคิดที่ขึ้นมาใหม่
“ขะขอด่าหน่อยเถอะ ไอ้บ้าถ้าฉันตาบอดนายก็ตาถั่ว พูดมาได้ตาบอดรึไง”จริงๆจีฮวานไม่ใช่คนที่ชอบด่าคนและขี้โวยวายแต่กลับผู้ชายคนนี้ทำไมเธอถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ การเลียนแบบเสียงของแจจุงเมื่อกี้ทำให้แจจุงถึงกับลมออกหู
“เธอว่าไงนะ”แจจุงสะบักมือของชางมินและจุนซูทันทีและเดินตรงเข้าไปหาเด็กสาวตรงหน้า แจจุงกระชากมือของจีฮวานทำไห้เธอเสียหลักเล็กน้อย
“เฮ้ย นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อนฉันนะ ปล่อยฉัน”จีฮวานโวยวายอย่างไงแจจุงก็ไม่ปล่อตอนนี้อีกสิบนาทีเทควันโดรุ่นอายุไม่เกิน 20 ปีก็จะเริ่มแล้ว ข้างนอกเลยแทบจะไม่มีคน แล้วใครจะมาช่วยเธอเนี่ยเมื่อคิดได้จีฮวานจึงรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ต้องตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เท่านั้นแหละจีฮวานก็กัดไปเต็มๆมือของแจจุง
“โอ๊ย!”แจจุงร้องลั่น ชางมินกับจุนซูที่ยื่นมองอยู่ได้แต่ทึ่งในผู้หญิงตรงหน้า หลังจากกัดมือของแจจุง จีฮวานก็เตะไปเต็มท้องของแจจุง
“แบรๆ ขอให้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยนะ เจ้างั่ง บาย ขอให้มีความสุข”จีฮวานแลบลิ้นหลังจากวิ่งออกมาจากแจจุงหลายเมตร
“ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ฉันได้เจอเธอนะ”
“พี่ๆ เป็นไงบ้าง”ชางมินและจุนซูที่พึ่งได้สติรีบเข้าไปพยุงแจจุง
“ถ้าเป็นนายโดนเตะจะรู้สึกยังไงล่ะจุนซู”
“ไม่ใช่เวลามาเถียงกันนะ พี่โบยองจะแข่งอยู่แล้ว”ชางมินเตือนสติทั้งสองก่อนที่ทั้งสามจะพากันเดินเข้าไปข้างใน
.......
“แจจุงหรอ ถ้าฉันมีลูกสาบานได้เลย ว่าฉันจะไม่เอาชื่อนี้มาตั้ง”จีฮวานบ่นกับตัวเองก่อนจะเห็นมินเฮและมีอิน
“พี่จีฮวานทำไมนานจังอะ”มีอินทักหลังจากที่ทั้งสองรอจีฮวานมานานถึงสิบนาที
“เออ พอดี มีเรื่องนิดหน่อย”
“อ้าว แล้วเสื้อพี่ไปเปื้อนอะไรมา”มินเฮสังเกตเห็นรอยเปื้อนสีออกเหลืองปนส้มแก่
“กลิ่นก็เหม็นด้วยแหละ”มีอินเอามือปิดจมูกก่อนที่มินเฮจะปิดตาม
“เหม็นจริงอะ”มีอินและมินเฮหันหน้าเข้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ล้อเล่นค่ะ”มีอินวิ่งหนีไปก่อนที่มินเฮจะวิ่งตาม
“เจ้าพวกบ้านี่ พวกแกหลอกฉันหรอ กล้ามากนะมาหลอกคนอย่างลีจีฮวาน”ในไม่ช้าจีฮวานก็ไล่ตามทั้งสองทันเธอถนัดเรื่องวิ่งและวิ่งได้เร็วทีเดียว จีฮวานเป็นนักกรีฑาอันดับหนึ่งของโรงเรียน หลายครั้งที่กวาดรางวัลและชื่อเสียงมาให้โรงเรียน ไม่แปลกเลยที่จะมีชื่อเธอลงแข่งทุกครั้ง
.......
“โว้ย!..ยัยจีฮวาน..ยัยบ้านี่หายหัวไปไหนเนี่ย ฉันกำลังจะแข่งแล้วนะ”แชรินบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด พลางกวาดตามองหาเพื่อนสาวไปทั่วอัฒจันทร์
“ยัยมินเฮ กับมีอินก็อีกคน..ถ้าเจอนะแม่จะจับเชือดให้หมด” ทันทีที่แชรินบ่นจบ คนถูกเอ่ยถึงทั้ง3ก็มาทุกคนต่างก็หอบแฮ่กจากการวิ่งโดยเฉพาะจีฮวานที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
“ไม่รอให้ฉันแข่งจบก่อนเลยล่ะ”แชรินประชดออกมาอย่างเหลืออด ก่อนจะสังเกตเห็นจีฮวานที่นั่งอยู่กับพื้น
“จ๊ฮวาน แกเป็นไรไปอ่ะ”แชรินถามอย่างตกใจ..และคำตอบที่ได้จากจีฮวานก็คือ..
“จุกอ่ะแก..”แชริน มินเฮ และมีอินถึงกับก๊ากออกมาพร้อมกัน
“โธ่ ..ฉันก็บอกพี่แล้วไง ว่าอย่าวิ่ง พี่ก็ไม่เชื่อเห็นมั้ย”มินเฮเอ่ยทั้งที่ยังหัวเราะอยู่
“ได้เวลาลงสนามแข่งแล้วค่ะ”เสียงประกาศลั่นสนามก่อนที่แชรินจะเดินออกไป
“สู้เค้านะพี่แชริน”มินเฮและมีอินประสานเสียงพร้อมกันก่อนที่แชรินจะยิ้มยิงฟันชูสองนิ้วให้
“มินแชรินสู้ๆ”ตามด้วยเสียงของจีฮวาน แชรินใส่เกราะป้องกันสีแดงก่อนจะคำนับให้อีกฝ่าย
“ฝ่ายสีน้ำเงิน นัมชูจา จากมัธยมโบรัม ฝ่ายสีแดง มินแชริน จากมัธยมฮันนัม”สิ้นสุดเสียงประกาศแชรินก็กระโดดเตะคู่ต่อสู้ไม่หยุด จนกรรมการต้องมาห้าม
“เฮ้ยดูสิพี่จีฮวาน พี่แชรินคะแนนพุ่งนำเลย”มีอินชี้ให้จีฮวานและมินเฮดูที่หน้าจอคะแนน
“แต่ฉันว่าเหมือนพี่แชริน เครื่องยังไม่ติดเลยอะ”
“อะไรนะมินเฮ”อยู่ดีๆจีฮวานก็รู้สึกผิดปกติ
“ก็ทุกทีป่านนี้พี่แชรินเค้าก็ต้องชนะแล้วแต่ครั้งนี้”
“ใช่ๆมินเฮพูดถูกนะคะ ดูพี่แชรินเกร็งๆยังไงก็ไม่รู้”ทีนี้มีอินเป็นคนชี้ไปที่แชรินที่กำลังหลบลูกเตะอีกฝังอยู่
“อ๊ะ ขายัยนั่นเหมือน มันกำลังมีปัญหา”จีฮวานรีบชี้ไปที่ขาของแชรินที่กำลังต่อสู้อยู่
.......
โอ้ยเจ็บเป็นบ้าเลย มันพลิกตอนไหนกันนะ อยู่ดีๆแชรินก็รู้สึกตัวว่าเส้นพลิกที่ขา เธอจึงรู้อย่างเดียวว่าต้องรีบชนะเกมนี้ด่วน
เป็นไงเป็นกันวะ จริงๆแชรินกะจะใช้ท่าไม้ตายตอนรอบสุดท้ายแต่ขาของเธอมันดันเกิดอุบัติเหตุซะก่อนเธอเลยต้องรีบใช้ท่านี้ ผลัก!เธอเตะมันไปเต็มร่างของคู่ต่อสู้ คะแนนเพิ่มจนเธอเป็นฝ่ายชนะ
“เย้!”จีฮวาน มินเฮและมีอินกระโดดกอดกันตัวกลม แชรินเองพอชนะก็กระโดดดีใจอย่างลืมตัวเช่นกัน
ในขณะที่จีฮวานกำลังดีใจ ถ้าเธอลองมองไปสนามอีกฝั่งหนึ่งเธอก็จะเห็นแจจุงกระโดดกอดกับยุนโฮเพราะว่าโบยองเองก็ชนะเหมือนกัน
ความคิดเห็น