My Bad & Best Boy Friend

บริษัทแห่งหนึ่งที่มีความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี และพ้อมไปด้วยคุณภาพ และได้ผู้บริหารที่เก่ง แต่ทำไมเขาคนนั้นจึงเย็นชาเหลือเกิน
"ยุนโฮ นายจะกินข้าวเย็นกับฉันรึป่าว"
"ไปสิ แล้วเราไปดื่มต่อที่ร้าน เป็นไง"
"ได้ แต่ฉันเบื่อที่จะเจอ 2 คนนั้นจัง"
หลังจากที่ยุนโฮและยูชอนกินข้าวเสร็จ ก็มุ่งหน้าไปยังร้าน ไม่ต้องบรรยายว่าพวกเขามาดื่มที่นี่บ่อยแค่ไหน  เพราะเขา 2 คน มาถึงร้านจะได้รับการต้อนรับที่พิเศษกว่าใครเสมอ
"ยัยเจส เธอดูสิว่านั่นใช่ยูชอนของฉ้นรึป่าว"
"พูดมาได้เขาไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ตอนนี้ยังไม่ แต่ก็เกือบแล้วแหละ"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~~
"ยัย 2 คนนี้อีกแล้ว" ยูชอนบ่นออกมาด้วยความรำคาญในนิสัยของโบอา และ เจสสิก้า 
เขามาดื่มทีไรต้องเจอยัย 2 คนนี้ ทุกทีสิหน่า
"ยุนโฮค่ะ มานั่งตรงนี้กับเจสสิก้าดีกว่าค่ะ" เจสสิก้าพูดเชิญชวนอย่างมีเลศนัย
"คงไม่ พวกเราอยากนั่งเงียบๆ กันแค่2 คน" ยุนโฮตอบเจสสิก้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา 
ระหว่างนั้น.............
"พี่แจจุง รอมินมินด้วย พี่จะรีบไปไหนนนนนนนนน  ร้านมันยังไม่ปิดหรอก"
"มันยังไม่ปิดหรอก แต่คนมันจะเยอะเข้าใจมั้ย"
"พี่จุนซู จะตามมาเมื่อไหร่อ่ะ"
"เดี๋ยวก็มา เราไปหาที่นั้งกันก่อนดีกว่า"
ระหว่างที่ 2 พี่น้องสนทนากัน มีใครบางคนจ้องมองไปที่แจจุง เหมือนคิดอะไรบางอย่าง
"ยุนโฮ ยุนโฮ ยุนโฮ !!!~~~~"
ยุนโฮสะดุ้งเมื่อเพื่อนสนิทของเขาตะโกนเรียก ทั้งที่อยู่ใกล้แค่นี้ ทำไมต้องตะโกน
"นายว่าคนนั้นเป็นไง"
"อะไรของนาย"
"ก็คนนั้นไง สวยโคตะระเลยว่ะ รึว่านายไม่สน"
เงียบ~~~ไม่เสียงตอบใดๆ แต่ยุนโฮยังคงจ้องมองไปยังโต๊ะตรงข้าม ปากสีแดงชมพูบวกกับหน้าขาวๆ มันทำให้ยุนโฮไม่อาจละสายตาที่จ้องมองได้
"ชางมิน พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ"
"ฮะ พี่"
"โฮ้ยยย!!! ขอโทษครับ"
แจจุงเอ่ยปากขอโทษเมื่อเจอใครคนหนึ่ง...