นิทราสุดท้าย

เนื้อเรื่อง

เรื่อง นิทราสุดท้าย

โดย : ปิยนุช

เป็นการยากที่จะได้รับความรักจากพ่อแม่ เด็กน้อยคนนี้ได้สูญเสียสิ่งสำคัญไปตั้งแต่เขายังจำความไม่ได้  ชีวิตที่อยู่มาได้ของเขา ต้องอาศัยการขอเศษส่วนทาน จาก ผู้คนที่เดินผ่านไปมา  ถึงแม้บางวันเขาจะขอจากใครไม่ได้เลยแม้แต่น้อย   แต่เด็กน้อยคนนี้ได้เพียงต้องกินคำว่าอดทนแทนข้าวเท่านั้น

ตลอด10 ปีที่เด็กน้อยจะต้องเร่ร่อน ไปตามหมู่บ้านต่างๆ    ...  ไร้ซึ่งความเมตตาอย่างจริงใจ  ... ไร้ซึ่ง ไออุ่นจาก พ่อแม่  ....  ไร้ซึ่ง ความรัก จากทุกๆคน

และ  ความทรมานที่สุดที่เด็กน้อยจะต้องเผชิญ กำลังย่างกรายเข้ามา อย่างช้าๆ  .....

“ แค่กๆ ... แค่กๆ “

............. เด็กคนนี้กำลัง ป่วย ............

บางค่ำคืน เด็กน้อยจะมานอนขดตัวอยู่ที่ใต้ม้านั่งยาว สายตาใสๆ มองจ้องขึ้นไปบนท้องนภายามราตรีผ่านช่อง   ระหว่างไม้ของม้านั่ง   คอยพร่ำอธิฐานอยู่เสมอ   

อาจจะเพราะชีวิตที่ขาดความอบอุ่น ทำให้เด็กน้อย ต้องการที่พึ่งทางจิตใจ  .. พระจันทร์ .. สิ่งเดียวที่เป็นได้ทั้ง พ่อ แม่ และเพื่อนในคราวเดียวกัน   เด็กน้อย จะพยายามปริปากที่แตกแห้ง เพื่อพูดคุยกับพระจันทร์ ทุกๆวัน  ทุกๆค่ำคืน 

“ คุณพระจันทร์ ......  เมื่อหนูตายไปแล้ว ..... หนูจะกลายเป็นดวงดาวหรือเปล่า “

“ คุณพระจันทร์.......  วิญญาณของหนู ...... จะไปหาคุณพระจันทร์ได้หรือเปล่า “

“ ชีวิตหนู ......  จะต้องเป็นแบบนี้อีกนานมากไหมนะ? “

............. ค่ำคืนนี้ดูเหมือนกำลังจะเป็น   นิทราสุดท้ายของเด็กน้อย  ........

 ร่างบอบบาง เริ่ม ล้มตัวนอน บนกองหิมะที่หนาวเหน็บ แสงไฟสลัวๆ จากไม้ขีด ที่เก็บมาได้   เป็นเพียงความอบอุ่นชั่วครู่เดียวเท่านั้น  

“ แค่กๆ  ..... แค่กๆ “

เสียงของเด็กน้อยเริ่มแหบ  ลมหายใจกำลังสั่นคลอน  ร่างกายยิ่งหนาวจาก สภาพอากาศรอบด้าน  

 “ นี่คงจะเป็น ...ราตรี นิทราสุดท้าย...ของเราแล้วสินะ “

ความตายเป็นสิ่งที่หลายๆคนเข้าใจผิด    แท้จริงแล้ว ความตาย ไม่ใช่วิธีการทรมานคน    แต่เป็นการปลดปล่อยคน ให้ มีความสุข จากความทุกข์ของการมีชีวิต

 .............. ตอนนี้ เด็กน้อยได้ถูกปลดปล่อยแล้ว ............

หิมะลูกกลมเล็ก ร่วงโปรยปราย ปิดร่างเล็กๆของเด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งเอาไว้    ผ่านไปนานเท่าไหร่ แสงสีขาวก็ยิ่ง กลบใบหน้า ซีดขาว ของเด็กน้อยไปทีละนิด  ทีละนิด   จนสุดท้าย   ...... ก็กลบทุกสิ่งไปไม่เหลือ

ราตรีอันยาวนานผ่านไปรุ่งอรุณวันใหม่ได้เข้ามาแทนที่ ทุกๆชีวิตเริ่มต้นชีวิตในวันใหม่   เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 แม่บ้านบางคนกำลังจะเริ่มออกไปซื้อกับข้าว   พ่อของลูกบางคนกำลังจะเดินออกไปทำงานแต่เช้าตรู่   

“ ซุบ ซิบ ๆๆๆ ..... “

เสียงผู้คน สนทนากันไปมา อยู่แถวๆย่านการค้า เสียงนั้นเกือบจะกลบเสียงคุยโทรศัพท์ของคนบางคนไปเสียสนิท  หรือ อาจจะทำให้เด็กทารกร้องไห้ได้  

แต่ แทบจะไม่มีใครเลยที่จะจดจำชีวิตๆ หนึ่งไว้ได้  แม้พวกเขาจะได้เจอกับเด็กคนนี้ทุกๆวัน  หรืออาจเพราะ เด็กน้อยคนนี้ไร้ซึ่งความสำคัญสำหรับตัวพวกเขา กันนะ

“ สุดท้าย พวกเขาก็ไม่ได้เห็นเด็กคนนี้อีกเลย “

.................

“ คุณพระจันทร์ ......  เมื่อหนูตายไปแล้ว ..... หนูจะกลายเป็นดวงดาวหรือเปล่า “

“ คุณพระจันทร์.......  วิญญาณของหนู ...... จะไปหาคุณพระจันทร์ได้หรือเปล่า “

“ ชีวิตหนู ......  จะต้องเป็นแบบนี้อีกนานมากไหมนะ? “

.............. “  คำอธิฐานนี้จะเป็นจริงไหมนะ ...... คุณพระจันทร์  “

.......จบ .......