ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ความทรงจำที่เริ่มคลี่คลาย
“Power Strike”
เอคัสเงื้อดาบตวัดขึ้นเป้าหมายอยู่ที่กลางลำตัวของเอลฟ์สาว ประกายแสงสีส้มแดงจากการเสียดสีของดาบดูแล้วบาดตายิ่งนัก
เอลฟ์สาวไหวตัวหลบพร้อมชักมือเอาดคมดาบปะทะคมดาบ
“เอคัส”
เธอเอ่ยด้วยความตกใจ
“ท่านจำข้าไม่ได้เหรอ ข้า อิริส ข้าเอง เอคัส”
เธอตอบเสียงสับสน
เอคัสได้ยินทุกคำพูดของเอลฟ์สาว แต่เขาไม่สนใจ เขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้ฟารากำลังบาดเจ็บ เขาต้องช่วยเธอออกไป
เอคัสฟาดดาบเข้าไปอีกครั้งอย่างเต็มแรง อิริสยกดาบนั้นขึ้นมากัน
“เคร้ง”
เสียงคมดาบที่ปะทะกัน เอคัสตกตะลึงดาบของเขาหัก!! ใบของมันปักอยู่บนบ่าของอิริส เลือดสีแดงข้นค่อยๆไหลออกมาจากบาดแผล
เธอไม่สามารถถือดาบไว้บนมือได้อีกต่อไปแล้ว แต่ก่อนที่มันจะร่วงลงพื้น เอคัสรับมันเอาไว้ เขารู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างประหลาด
“ดามัสกัส ไม่เคยทรยศต่อเจ้าของมัน”
อิริสพูดขึ้นขนาดพยายามดึงใบมีดที่ปักอยู่บนไหล่ของเธอ
“งั้น วันนี้ก็เป็นวันอับโชคของเจ้า”
เอคัสตอบขนาดที่นำดาบ ฟาดลงบนโซ่ที่ล่ามคนรักของเขาไว้ ร่างฟาราร่วงลงมาอย่างหมดเรียวแรง
“ข้า หมายถึง มันไม่เคยทรยศต่อเจ้าของที่แท้จริง”
อิริสพูดขึ้นอย่างปวดร้าว
“มันคือดาบของท่าน เอคัส Sword of Damascus”
เอคัสแทบไม่เชื่อหูเขามองดาบที่มือ ประกายสีดำของมันราวกับยินดีในบางสิ่ง
“เอคัส..ฆ่านาง”
ฟาราเค้นคำพูดแต่ล่ะคำด้วยความเจ็บปวด
“ฟารา!”
เอคัสอุทานด้วยความดีใจ อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีสติอยู่ เขามองบาดแผลทั่วร่างของคนรัก รอบแผลแส้ที่ยาวบาดเนื้อของหญิงสาวเป็นริ้ว
ราวกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น เขากระชับดาบในมือแน่น
“ฆ่านาง นางไม่มีทางปล่อยพวกเราไปแน่”
ฟาราย้ำอีกครั้ง
เอคัสกำลังสับสน เขามองคนรักในอ้อมกอดกับมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้น เธอจองมองเอคัสด้วยแววตาวิงวอนสีเขียว เขาควรจะฆ่านางซะ
นางทำลายครอบครัวของข้า นางทำร้ายฟารา แต่ทำไมถึงรู้สึกแปลกประหลาดกับนางคนนี้ ความสับสนไหลมาอีกครั้ง เหมือนกับตอนนี้
ที่เขาตัดสินใจวิ่งโดยอุ้มฟาราออก พร้อมกำดาบในมือแน่น
“เอคัส เอคัส ทำไม....ทำไม..”
ฟาราสบถ พร้อมทุบไหล่หนุ่มอย่างแรง
“นี่ครั้งที่ 2 แล้วนะ ท่านไม่อยากอยู่กับข้าเหรอ”
ฟาราเริ่มสะอึกสะอื้น
“ถ้าปล่อยนางไป เราจะไม่มีทางอยู่ด้วยกันนะ เอคัส”
ฟาราพูดอีกครั้ง
“เอคัสสสสสสสส!!!!”
เธอหวีดร้องด้วยคาวมแค้น ชายหนุ่มไม่สามารถหาคำตอบได้ เราเร่งฝีเท้าขึ้น เสียงเอะอะทำให้ทหารรู้สึกตัว เขาได้ยินเสียงฝีเท้านับสิบคู้ดัง
ตามมา
“ข้าจะพาเจ้าไปให้ไกล แล้วเราจะอยู่ด้วยกัน ข้ารักเจ้านะฟารา”
เอคัสพึมพำเหมือนจะย้ำตนเอง เขาวิ่งมาสู่ห้องโถงใหญ่เพราะเสียงฝีเท้าของทหาร บังคับให้เขาต้องวิ่งไปยังที่นั้น
“จงหยุดเขา ด้วยมนต์ตราแห่งวิบาก”
เอลฟ์สาวที่วิ่งตามมาร่ายมนต์ใส่เอคัส หวังเพื่อจะชะลอความเร็วเขา เอคัสรู้สึกว่าร่างกายของเขารู้สึกหนักขึ้น ขาเหมือนโดนโซ่ตรวนพัวพันไว้
เขาหยุดและล้มลงตรงใจกลางห้องโถง ทหารเขามากรูล้อมเอาไว้ แต่....น่าแปลก เมื่อทหารเห็นหน้าของผู้บุกรุกเป็นใคร เหล่าทหารพากันตก
ตะลึงภาพของทหารนับสิบที่ล้อมผู้บุกรุกเพียงคนเดียวโดยไม่กล้าขยับเขยื้อน ชั่งดูแปลกประหลาดยิ่งนัก แต่สิ่งที่ทำให้เอคัสตกตะลึงมากกว่า
นั้นคือ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมองรูปภาพด้านหลังบัลลังก์ มันป็นรูปของนางฟ้าเอลฟ์ อิริส และอีกครึ่งหนึ่งของภาพที่ก่อนหน้านี้อยู่ในเงา บัดนี้
แสงแห่งจันทร์ได้ช่วยชำระมัน มันเป็นภาพที่คุ้นเคย ภาพ....ของเขา
“นี่มันอะไรกัน!!”
เอคัสอุทาน
“นั้น...คือท่านยังไงล่ะ Captain Boris ท่านลอร์ดแห่งกีรัน”
อิริสตอบ เธอเดินแหวกเหล่ากองทหารมาจ้องมองคนทั้งสองอย่างองอาจ
เอคัสเงื้อดาบตวัดขึ้นเป้าหมายอยู่ที่กลางลำตัวของเอลฟ์สาว ประกายแสงสีส้มแดงจากการเสียดสีของดาบดูแล้วบาดตายิ่งนัก
เอลฟ์สาวไหวตัวหลบพร้อมชักมือเอาดคมดาบปะทะคมดาบ
“เอคัส”
เธอเอ่ยด้วยความตกใจ
“ท่านจำข้าไม่ได้เหรอ ข้า อิริส ข้าเอง เอคัส”
เธอตอบเสียงสับสน
เอคัสได้ยินทุกคำพูดของเอลฟ์สาว แต่เขาไม่สนใจ เขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้ฟารากำลังบาดเจ็บ เขาต้องช่วยเธอออกไป
เอคัสฟาดดาบเข้าไปอีกครั้งอย่างเต็มแรง อิริสยกดาบนั้นขึ้นมากัน
“เคร้ง”
เสียงคมดาบที่ปะทะกัน เอคัสตกตะลึงดาบของเขาหัก!! ใบของมันปักอยู่บนบ่าของอิริส เลือดสีแดงข้นค่อยๆไหลออกมาจากบาดแผล
เธอไม่สามารถถือดาบไว้บนมือได้อีกต่อไปแล้ว แต่ก่อนที่มันจะร่วงลงพื้น เอคัสรับมันเอาไว้ เขารู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างประหลาด
“ดามัสกัส ไม่เคยทรยศต่อเจ้าของมัน”
อิริสพูดขึ้นขนาดพยายามดึงใบมีดที่ปักอยู่บนไหล่ของเธอ
“งั้น วันนี้ก็เป็นวันอับโชคของเจ้า”
เอคัสตอบขนาดที่นำดาบ ฟาดลงบนโซ่ที่ล่ามคนรักของเขาไว้ ร่างฟาราร่วงลงมาอย่างหมดเรียวแรง
“ข้า หมายถึง มันไม่เคยทรยศต่อเจ้าของที่แท้จริง”
อิริสพูดขึ้นอย่างปวดร้าว
“มันคือดาบของท่าน เอคัส Sword of Damascus”
เอคัสแทบไม่เชื่อหูเขามองดาบที่มือ ประกายสีดำของมันราวกับยินดีในบางสิ่ง
“เอคัส..ฆ่านาง”
ฟาราเค้นคำพูดแต่ล่ะคำด้วยความเจ็บปวด
“ฟารา!”
เอคัสอุทานด้วยความดีใจ อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีสติอยู่ เขามองบาดแผลทั่วร่างของคนรัก รอบแผลแส้ที่ยาวบาดเนื้อของหญิงสาวเป็นริ้ว
ราวกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น เขากระชับดาบในมือแน่น
“ฆ่านาง นางไม่มีทางปล่อยพวกเราไปแน่”
ฟาราย้ำอีกครั้ง
เอคัสกำลังสับสน เขามองคนรักในอ้อมกอดกับมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้น เธอจองมองเอคัสด้วยแววตาวิงวอนสีเขียว เขาควรจะฆ่านางซะ
นางทำลายครอบครัวของข้า นางทำร้ายฟารา แต่ทำไมถึงรู้สึกแปลกประหลาดกับนางคนนี้ ความสับสนไหลมาอีกครั้ง เหมือนกับตอนนี้
ที่เขาตัดสินใจวิ่งโดยอุ้มฟาราออก พร้อมกำดาบในมือแน่น
“เอคัส เอคัส ทำไม....ทำไม..”
ฟาราสบถ พร้อมทุบไหล่หนุ่มอย่างแรง
“นี่ครั้งที่ 2 แล้วนะ ท่านไม่อยากอยู่กับข้าเหรอ”
ฟาราเริ่มสะอึกสะอื้น
“ถ้าปล่อยนางไป เราจะไม่มีทางอยู่ด้วยกันนะ เอคัส”
ฟาราพูดอีกครั้ง
“เอคัสสสสสสสส!!!!”
เธอหวีดร้องด้วยคาวมแค้น ชายหนุ่มไม่สามารถหาคำตอบได้ เราเร่งฝีเท้าขึ้น เสียงเอะอะทำให้ทหารรู้สึกตัว เขาได้ยินเสียงฝีเท้านับสิบคู้ดัง
ตามมา
“ข้าจะพาเจ้าไปให้ไกล แล้วเราจะอยู่ด้วยกัน ข้ารักเจ้านะฟารา”
เอคัสพึมพำเหมือนจะย้ำตนเอง เขาวิ่งมาสู่ห้องโถงใหญ่เพราะเสียงฝีเท้าของทหาร บังคับให้เขาต้องวิ่งไปยังที่นั้น
“จงหยุดเขา ด้วยมนต์ตราแห่งวิบาก”
เอลฟ์สาวที่วิ่งตามมาร่ายมนต์ใส่เอคัส หวังเพื่อจะชะลอความเร็วเขา เอคัสรู้สึกว่าร่างกายของเขารู้สึกหนักขึ้น ขาเหมือนโดนโซ่ตรวนพัวพันไว้
เขาหยุดและล้มลงตรงใจกลางห้องโถง ทหารเขามากรูล้อมเอาไว้ แต่....น่าแปลก เมื่อทหารเห็นหน้าของผู้บุกรุกเป็นใคร เหล่าทหารพากันตก
ตะลึงภาพของทหารนับสิบที่ล้อมผู้บุกรุกเพียงคนเดียวโดยไม่กล้าขยับเขยื้อน ชั่งดูแปลกประหลาดยิ่งนัก แต่สิ่งที่ทำให้เอคัสตกตะลึงมากกว่า
นั้นคือ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมองรูปภาพด้านหลังบัลลังก์ มันป็นรูปของนางฟ้าเอลฟ์ อิริส และอีกครึ่งหนึ่งของภาพที่ก่อนหน้านี้อยู่ในเงา บัดนี้
แสงแห่งจันทร์ได้ช่วยชำระมัน มันเป็นภาพที่คุ้นเคย ภาพ....ของเขา
“นี่มันอะไรกัน!!”
เอคัสอุทาน
“นั้น...คือท่านยังไงล่ะ Captain Boris ท่านลอร์ดแห่งกีรัน”
อิริสตอบ เธอเดินแหวกเหล่ากองทหารมาจ้องมองคนทั้งสองอย่างองอาจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น