ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ความแค้นและรัก
“เคร้งๆ.....เคร้ง”
เสียงโลหะกระทบกับผิวหนัง ภายในคุกใต้ดินแห่งปราสาทกีรัน ปรากฎร่างหญิงสาว 2 คน คนหนึ่งถูกล่ามโซไว้กับหนังหิน แขนทั้ง 2
ถูกยึดแน่นทั้งซ็ายและขวา ผมสีเงินของเธอยุ่งเหยิง เปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลนและคราบเลือด
“เฟี้ยว.....เฟี้ยว”
เสียงของแส้ไม้กระทบบนผิวหนัว มือสีขาวของหญิงสาวอีกคนที่กำแส้ไว้สั่นระริก
“แ..ก..ทำ..อะไร..เอ.คัส”
เธอพูดพร้อมเน้นตัวอักษร แต่ละตัว ทีละคำ
“ข้าจำได้..ไม่มีวันลืม หึ..หึ..”
เสียงของดาร์กเอลฟ์ตอบแผ่วเบา
“ข้า ถามว่าแกทำอะไรเขา”
เอลฟ์สาวที่ถือแส้อยู่ในมือ หวีดร้องเสียงสูงขึ้น เสียงที่ไพเราะนั้นเสียดแทง จนน่าขนลุก
“นี่..คือ..การ..แก้..แค้น..ของ...ข้า..”
ดาร์กเอลฟ์ตอบท้าทาย เธอจ้องมองอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มเยาะ
เอคัสวิ่งวนภายในปราสาทกีรัน เขาแปลกใจตัวเองที่รู้สึกว่าเขาสามารถจำเส้นทางเหล่านี้ได้ ราวกับว่าเขาเคยมาแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิด
ถึงเรื่องอื่นใด นอกจาก หาฟาราให้พบ ขณะที่เขากำลังว้าวุ่น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของทหารเกินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มันหนักแน่นและดูมั่นคง
เขาแนบตัวกับกำแพงอิฐสีส้มจ้องมองทางเดินที่เป็นรูปไม้กางเขนที่นำไปสู่ห้องโถงใหญ่ พลังสายตาของเขาสะดุดกับรูปภาพที่
อยู่ตรงกลางห้องโถง ทหารกำลังเข้าใกล้ตัวเขา เขาซุ่มตัวในเงามืดแล้วล๊อคคอทหารผู้นั้นไว้
“มีผู้บุก.....อุ๊ย”
เอคัสเค้นวงแขนแน่น
“ข้าไม่อยากหักคอเจ้าตาย จงเงียบและตอบคำถามข้า”
เอคัสคำราม น่าแปลก ทหารผู้เป็นความภาคภูมิใจแห่งปราสาทกีรัน กลับขัดขืนผู้บุกรุกคนเดียวมิได้ มันดูทรงอำนาจในน้ำเสียงนั้น
“หญิงที่อยู่ในรูปนั้น นางอยู่ที่ไหน”
เอคัสชี้ภาพที่สะกดสายตาเขาเอาไว้ มันเป็นภาพของนักรบหญิงในชุดเกราะสีฟ้า ตรารูปหมาป่าสีขาวตรงกลางและสัญลักษร์แห่งกีรัน
มันบ่งบอกถึงระดับชั้นของเธอ
“นั้น...ท่านหญิงของท่านลอร์ดแห่งกีรัน”
ทหารผู้โชคร้ายตอบตะกุกตะกัก
“ข้าบอกไม่ได้”
ทหารผู้นั้นย้ำอีกครั้ง
“ เลือกเอา! จะภักดี หรือจะรักตัวกลัวตาย”
เอคัสเพิ่มแรงกด
“ถึงตาย ข้าก็ไม่บอก”
ทหารคนนั้นตอบหนักแน่น
“หึ..”
เอคัสถอนหายใจ
“งั้นเจ้ารู้ไหม ภรรยาของข้าถูกจับตัวไปไว้ที่นี่ ดาร์กเอลฟ์ เจ้าเคยเห็นไหม”
“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าคนรักเจ้าเป็นเช่นใด แต่..ถ้าเป็นหญิงสาวดาร์กเอลฟ์ละก็ ได้ยินว่านางถูกส่งไปยังคุกใต้ดิน ”
นั้นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ทหารผู้นั้นจะ สลบลงไป
“เห็นแก่ความภักดี กับความฉลาดในการกลัวตายของเจ้า”
เอคัสจองมองภาพเป็นครั้งสุดท้ายก่อนออกวิ่ง เอลฟ์นางนั้นมีศักดิ์สูงส่งขนาดนั้นเลยหรือ เขายังจำตาสีเขียวสดที่จ้องมองลงมาจากรูปภาพได้
เขาแปลกใจตัวเองเสียด้วยซ้ำว่า ทำไมเขาถึงรู้ทางไปคุกใต้ดิน เขาคิดถึงฟาราในทุกลมหายใจในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่สามารละสายตา
และจิตใจบางส่วนอดนึกถึง แววตาสีมรตกนั้นไม่ได้ บางทีมันอาจจะเป็นกุญแจที่นำไปสู๋ความทรงจำของเขาที่หายไป แต่ว่าในตอนนี้
เขาจำเป็นต้องหาฟาราให้พบ และพานางออกไปให้ไกลที่สุดจากคนพวกนี้
“ลัล....ลัล...ลัล...ลา...ล่า”
เสียงเพลงหวานแว่วมาตามสายลม ในขณะที่เอคัสกำลังทำลายประตูที่กั้นระหว่างเขากับคุกใต้ดิน
“จากแสงศักดิ์สิทธิ์สู่คมดาบของข้า”
เอคัสกล่าวก่อน ฟาดฟันคมดาบไปยังประตู เขารู้สึกว่ามันต้องไม่ดีแน่
“นางปีศาจ เจ้าจะต้องเจ็บตัวมากกว่านี้แน่”
เสียงหวานแหลมดังตามขึ้นมา กับวินาทีที่เอคัสพังประตูได้สำเร็จ
“หยุดนะ..!!”
ภาพที่ปรากฎต่อหน้าเขาทำให้เขาเดือดพล่าน มันคล้ายกับว่าสติจะหลุดลอยไปอีกครั้ง เอลฟ์สาวคนนั้นถือดาบสีดำขนาดใหญ่
ประกายสีขาววนเวียนรอบคมดาบ เธอกำลังฟาดฟันไปบนร่างของคนรักของเขา ที่ถูกล่ามโซไว้ เอคัสไม่สามารตั้งสติต่อไปได้อีกแล้ว
ในตอนนี้เขาต้องการ แก้...แค้น...
เสียงโลหะกระทบกับผิวหนัง ภายในคุกใต้ดินแห่งปราสาทกีรัน ปรากฎร่างหญิงสาว 2 คน คนหนึ่งถูกล่ามโซไว้กับหนังหิน แขนทั้ง 2
ถูกยึดแน่นทั้งซ็ายและขวา ผมสีเงินของเธอยุ่งเหยิง เปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลนและคราบเลือด
“เฟี้ยว.....เฟี้ยว”
เสียงของแส้ไม้กระทบบนผิวหนัว มือสีขาวของหญิงสาวอีกคนที่กำแส้ไว้สั่นระริก
“แ..ก..ทำ..อะไร..เอ.คัส”
เธอพูดพร้อมเน้นตัวอักษร แต่ละตัว ทีละคำ
“ข้าจำได้..ไม่มีวันลืม หึ..หึ..”
เสียงของดาร์กเอลฟ์ตอบแผ่วเบา
“ข้า ถามว่าแกทำอะไรเขา”
เอลฟ์สาวที่ถือแส้อยู่ในมือ หวีดร้องเสียงสูงขึ้น เสียงที่ไพเราะนั้นเสียดแทง จนน่าขนลุก
“นี่..คือ..การ..แก้..แค้น..ของ...ข้า..”
ดาร์กเอลฟ์ตอบท้าทาย เธอจ้องมองอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มเยาะ
เอคัสวิ่งวนภายในปราสาทกีรัน เขาแปลกใจตัวเองที่รู้สึกว่าเขาสามารถจำเส้นทางเหล่านี้ได้ ราวกับว่าเขาเคยมาแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิด
ถึงเรื่องอื่นใด นอกจาก หาฟาราให้พบ ขณะที่เขากำลังว้าวุ่น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของทหารเกินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มันหนักแน่นและดูมั่นคง
เขาแนบตัวกับกำแพงอิฐสีส้มจ้องมองทางเดินที่เป็นรูปไม้กางเขนที่นำไปสู่ห้องโถงใหญ่ พลังสายตาของเขาสะดุดกับรูปภาพที่
อยู่ตรงกลางห้องโถง ทหารกำลังเข้าใกล้ตัวเขา เขาซุ่มตัวในเงามืดแล้วล๊อคคอทหารผู้นั้นไว้
“มีผู้บุก.....อุ๊ย”
เอคัสเค้นวงแขนแน่น
“ข้าไม่อยากหักคอเจ้าตาย จงเงียบและตอบคำถามข้า”
เอคัสคำราม น่าแปลก ทหารผู้เป็นความภาคภูมิใจแห่งปราสาทกีรัน กลับขัดขืนผู้บุกรุกคนเดียวมิได้ มันดูทรงอำนาจในน้ำเสียงนั้น
“หญิงที่อยู่ในรูปนั้น นางอยู่ที่ไหน”
เอคัสชี้ภาพที่สะกดสายตาเขาเอาไว้ มันเป็นภาพของนักรบหญิงในชุดเกราะสีฟ้า ตรารูปหมาป่าสีขาวตรงกลางและสัญลักษร์แห่งกีรัน
มันบ่งบอกถึงระดับชั้นของเธอ
“นั้น...ท่านหญิงของท่านลอร์ดแห่งกีรัน”
ทหารผู้โชคร้ายตอบตะกุกตะกัก
“ข้าบอกไม่ได้”
ทหารผู้นั้นย้ำอีกครั้ง
“ เลือกเอา! จะภักดี หรือจะรักตัวกลัวตาย”
เอคัสเพิ่มแรงกด
“ถึงตาย ข้าก็ไม่บอก”
ทหารคนนั้นตอบหนักแน่น
“หึ..”
เอคัสถอนหายใจ
“งั้นเจ้ารู้ไหม ภรรยาของข้าถูกจับตัวไปไว้ที่นี่ ดาร์กเอลฟ์ เจ้าเคยเห็นไหม”
“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าคนรักเจ้าเป็นเช่นใด แต่..ถ้าเป็นหญิงสาวดาร์กเอลฟ์ละก็ ได้ยินว่านางถูกส่งไปยังคุกใต้ดิน ”
นั้นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ทหารผู้นั้นจะ สลบลงไป
“เห็นแก่ความภักดี กับความฉลาดในการกลัวตายของเจ้า”
เอคัสจองมองภาพเป็นครั้งสุดท้ายก่อนออกวิ่ง เอลฟ์นางนั้นมีศักดิ์สูงส่งขนาดนั้นเลยหรือ เขายังจำตาสีเขียวสดที่จ้องมองลงมาจากรูปภาพได้
เขาแปลกใจตัวเองเสียด้วยซ้ำว่า ทำไมเขาถึงรู้ทางไปคุกใต้ดิน เขาคิดถึงฟาราในทุกลมหายใจในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่สามารละสายตา
และจิตใจบางส่วนอดนึกถึง แววตาสีมรตกนั้นไม่ได้ บางทีมันอาจจะเป็นกุญแจที่นำไปสู๋ความทรงจำของเขาที่หายไป แต่ว่าในตอนนี้
เขาจำเป็นต้องหาฟาราให้พบ และพานางออกไปให้ไกลที่สุดจากคนพวกนี้
“ลัล....ลัล...ลัล...ลา...ล่า”
เสียงเพลงหวานแว่วมาตามสายลม ในขณะที่เอคัสกำลังทำลายประตูที่กั้นระหว่างเขากับคุกใต้ดิน
“จากแสงศักดิ์สิทธิ์สู่คมดาบของข้า”
เอคัสกล่าวก่อน ฟาดฟันคมดาบไปยังประตู เขารู้สึกว่ามันต้องไม่ดีแน่
“นางปีศาจ เจ้าจะต้องเจ็บตัวมากกว่านี้แน่”
เสียงหวานแหลมดังตามขึ้นมา กับวินาทีที่เอคัสพังประตูได้สำเร็จ
“หยุดนะ..!!”
ภาพที่ปรากฎต่อหน้าเขาทำให้เขาเดือดพล่าน มันคล้ายกับว่าสติจะหลุดลอยไปอีกครั้ง เอลฟ์สาวคนนั้นถือดาบสีดำขนาดใหญ่
ประกายสีขาววนเวียนรอบคมดาบ เธอกำลังฟาดฟันไปบนร่างของคนรักของเขา ที่ถูกล่ามโซไว้ เอคัสไม่สามารตั้งสติต่อไปได้อีกแล้ว
ในตอนนี้เขาต้องการ แก้...แค้น...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น