I AM love CHAYEN รักพันธ์ร้าย เจ้าชายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #3 : Chayen +2+ :: ความจริงที่อยากรู้ แต่ไม่อยากได้ยิน

กริ๊งๆ กริ๊งๆ

เสียงออดหน้าบ้านแผดเสียงลั่นในวันหยุดที่ฉันคิดว่าจะได้มีชีวิตแสนสุขกับซีรี่ย์ไต้หวันชุดใหม่ที่เพิ่งถอยจากร้านมาสดๆ(ป้ายแดงเว้ย>_<) 

ใครมันกดออดรัวแบบนี้วะ!!! ช่างแม่งมันปะไร ฉันสนใจแค่ซีรี่ย์เท่านั้น!!

หลังจากเจอเรื่องเลวร้ายคล้ายโลกแตกมาเมื่อเย็นวาน ฉันก็จมกับซีรี่ย์ภาคจีนซับจีนแบบ non stop ไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยทีเดียว นั่งฟังตัวเอกมันสาดภาษาจีนที่รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้างใส่กัน และมันก็พอจะทำให้ลืมเรื่องบ้าบอพวกนั้นได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ฉันจึงตั้งปณิธานไว้แล้วว่า '

กรูจะนั่งดูไอ้40แผ่นนี่ให้จบแบบไม่กินไม่นอน ให้ตายมันตรงนี้แหละ! ดีกว่าไปนอนตายคากองน้ำตาอยู่บนเตียง อุวะฮ่าๆT^T(หัวเราะทั้งน้ำตาอีกตามเคย)'

"แอม!!! เปิดประตูสิลูก นั่งหัวเราะบ้าอยู่ได้!"
เอื๊อกกกกก=[]=! เสด็จแม่ด่าซะอิแอมเบรกการหัวเราะ(อุบาทว์ๆ)แทบไม่ทัน=___=;;
"แม่อยู่ใกล้ประตูกว่าหนูอ้ะ!>[]<"
"ยัยลูกขี้เกียจ!!"
แม่นั่นแหละขี้เกียจ=____=;; นั่งห่างจากประตู2เมตร แต่มาเรียกฉันที่นั่งอยู่หน้าคอมฯห่างจากประตูหลายสิบวา -*- ลูกติดซีรี่ย์ แม่ติดละครทีวี โอ้เย~~~เจริญแล้วครอบครัวฉัน

“พ่อ! เปิดประตูหน่อย แม่กำลังดูทีวีอยู่”
เอากับแม่ฉันสิ-*-
“พ่ออยู่ในห้องน้ำ!!!"
โว้ยยยยยยยยยย ตะโกนไปตะโกนมา ดูไม่รู้เรื่องเลยเว้ย! ไปเปิดเองก็ได้วะ!!
ก่อนถึงประตูบ้าน ฉันเงยมองนาฬิกาบนฝาผนังเนื่องจากท้องมันร้องประท้วงทันทีที่สติหลุดจากซีรี่ย์มาได้

10.45 น. ว้าวววววววว นี่ฉันนั่งดูซีรี่ย์มา11ชั่วโมงกว่าเลยเรอะ-O- 
“ฮาหลิว~~ใครมาเคอะ-O-"ฉันทักทายพร้อมเปิดประตูบ้าน 
“ไง~~"

เจี๊ยก!!!! ไอ้ชา!!O[]O!

"ช…ชา!"
"ก็ฉันน่ะสิ ทำไมต้องทำหน้าอึ้งขนาดนั้น- -“พอดีว่าฉันเห็นแกเป็นเอเลี่ยนเลยตกใจ-*- ถ้าฉันตอบออกไปแบบนี้คงโดนมันยันติดฝาบ้านเป็นแน่แท้
“มาทำไม”
บอกตรงๆ ซีรี่ย์ที่เพียรพยายามถ่างตาดูเพื่อลบความทรงจำบ้าบอนั่นหมดค่าทันทีที่เปิดประตูมาเจอหน้าตัวต้นเหตุการเสียน้ำตาของฉัน

“แค่…เป็นห่วง”ฉันยิ้มฝืดให้ตัวเองทันทีที่ได้ยินคำๆนั้น

ห่วง? แล้วทำไมปล่อยให้ฉันเดินกลับบ้านเอง…ทั้งน้ำตา ในขณะที่นายนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินอย่างหวานชื่นอยู่กับยัยเด็กฟีฟี่ โดยไม่แม้แต่จะวิ่งตามมารั้งฉันไว้
แถวบ้านฉันไม่ได้เรียกว่าห่วงหรอกนะ…
“ฉันยังสบายดี ดูเหมือนจะไม่ได้ใกล้ตาย นายไม่ต้องห่วงหรอก เอ๊าะ!จะเที่ยงแล้วนี่ ไม่พาฟีฟี่ไปกินข้าวเที่ยงหรอ บายนะ! ฉันไม่ว่างคุย^___^"ฉีกยิ้มเชือดเฉือนก่อนจะปิดประตูอย่างแรง แต่คนตรงหน้ากลับดันมันได้ทันควัน

“ฟีฟี่เป็นแค่…”
“แค่รุ่นน้อง!! ฉันฟังคำนี้มามากพอแล้วชา แล้วฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพื่อนคนนี้เข้าใจดี ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย? บาย”คราวนี้ด้วยทิฐถิ และแรงอารมณ์ทำให้ฉันผลักบานประตูจนบานพับแทบหลุดกระเด็น ปิดท้ายด้วยการถีบอัดประตูแรงๆเพื่อดันไอ้คนที่พยายามผลักประตูไว้ไปไกลๆบ้านฉัน
ไปตายซะ!คนหลอกลวง!
"อ้าว ชาหรอลูก เข้ามาก่อนสิ^____^"

โฮกกกกกกกกกกกกกกTOT ทำไมนะทำไม ฉันที่กำลังยกเท้าหมายจะถีบประตูอีกครั้งกลับชะงักฝ่าเท้าอันงดงามค้างกลางอากาศเมื่อมารดาคนงามกระชากประตูอันเชิญไอ้คนไม่พึงประสงค์เข้ามาในบ้าน ราวกับมันเป็นนายกฯที่จะเอาเงินล้านมาให้=__,=
ละครจบแล้วหรอแม่!!! หึ่ย~!

"สวัสดีครับ ป้าสินี”
“ไหว้พระเถอะลูก^____^"
"ก็มันไหว้แม่ จะใช้ให้มันไปไหว้พระที่ไหน=3=" พอดีฉันหงุดหงิด^W^
"ไปอาบน้ำไป! ไอ้ลูกซกมก”
ซกมกตรงไหน!!! แค่ไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานแค่เนี่ยะ! เชอะ~~~!

ปัง!

ประตูห้องน้ำภายในห้องนอนขอฉันส่งเสียงดังสนั่นเมื่อฉันกระชากมันกระแทกกรอบประตู หงุดหงิดเว้ย!!!
น้ำจาฝักบัวถูกปรับให้แรงจนราวกับโดนแส้ฟาดหน้า ยื่นหน้าเข้าไปทีหน้าเกือบแหก-*-
“ไอ้ชาบ้า!! บ้าๆๆๆๆ บ้าที่สุดเลย แง่งๆ!!"มือฉันเอื้อมไปดึงม่านสีฟ้ากั้นระหว่างห้องอาบน้ำกับห้องส้วม ไม่ปิดไว้ เดี๋ยวใครโผล่เข้ามาได้เสียตาไปทั้งชาติ=w=

"เกลียดฉันขนาดนั้นเชียว?”
เฮือก!!!!!O_O
ส…เสียงนี้>_<

"ไอ้ชา!!!"ฉันหวีดลั่น มันเข้ามาในห้องน้ำได้ไง!!! หรือฉันลืมล๊อคประตู… บ้าน่า! ฉันไม่ได้โง่ขนาดไม่ได้ล๊อคประตูนะ มันเข้ามาได้ไง!!!
"แกเข้ามาได้ไง”ฉันตะโกนข้ามม่านสีทึบกลับไป ดีนะที่ดึงกั้นไว้ไม่งั้นเสียบริสุทธิ์แน่ เรือนร่างฉัน=,,=
"เธอลืมล๊อคประตู นึกว่าให้ท่า”

ไอ้ชั่ว!!!!

"เข้ามาทำไม”ว่าพรางยื่นหน้ารับน้ำเย็นๆอย่างไม่ใส่ใจ เงารางๆของคนอีกฝากของม่านยืนพิงผนังห้องน้ำ เสียงถอนหายใจหนักๆดังออกมาจนฉันขมวดคิ้ว
“เป็นอะไร”
“เปล่า เหนื่อยนิดหน่อย”เสียงอ่อนล้าของคนๆนั้นดึงฉันให้ต้องโผล่หน้าออกไป(แต่ตัวยังอยู่หลังม่านนะเว้ย!)
“เหนื่อยไร?”
“ขอโทษที่โกหกแก ฉัน…”
“แกคบกับฟีฟี่อยู่หรอ”ฉันหดหัวมาอยู่หลังม่านอีกครั้ง ยืนนิ่งอยู่ใต้สายน้ำเย็นเยือก ที่ดูเหมือนจะเย็นจัดขึ้นทันที เย็นจนเย็นไปถึงหัวใจเมื่อเสียงครางเบาๆในลำคอของอีกฝ่ายดังมา

“อืม~"
"ตั้งแต่เมื่อไรวะ ก็เห็นตามจีบอยู่ตั้งนาน นึกว่าแกจะกินแห้วแล้วซะอีก โหยๆ เก่งเหมือนกันนะเพื่อนเรา”น้ำเสียงสดใสถูกส่งออกไปราวกับล้อเลียน ทั้งที่เจ้าของเสียงนั้นกำลังหลับตาไล่น้ำตาให้มันหายไปพร้อมสายน้ำเย็นที่ไหลผ่านตัว
“2อาทิตย์แล้ว”น้ำเสียงของชาดูดีขึ้นมากเมื่อฉันไม่ได้เศร้าอย่างที่เค้าคิด…ซึ่งเค้าไม่รู้อะไรเลย ว่าหลังม่านสีฟ้าเข้มผืนนี้ ไม่ได้สดใสอย่างกระแสเสียงที่ส่งไปก่อนหน้านี้

2อาทิตย์ แต่เมื่อวาน ไม่สิ! เมื่อกี้นายยังบอกว่าเด็กนั่นเป็นแค่รุ่นน้องอยู่เลยนะ^^ นี่เหรอเพื่อนกัน โกหกกันแบบนี้หรอ ฉันคงไม่เสียใจมากมายขนาดนี้ถ้าทุกอย่างมันยังเหมือนเดิม อย่างมากก็แค่โดดตบหัวซักทีข้อหาปิดบัง แต่เพราะความรู้สึกฉันมันเปลี่ยนไปแล้วล่ะมั้ง ก็เลยทำใจไม่ได้ ฮะๆT^T

"ในที่สุด เจ้าชายน้ำแข็งผู้เย็นชาก็มีความรักซะที”แต่คนที่แกรักไม่ใช่ฉัน…
“อืม ดีใจที่แกไม่โกรธฉัน”ฉันบอกหรอชาว่าไม่ได้โกรธแก…
“โห~~~สำคัญตัวผิดว่ะแก ทำไมต้องโกรธแกวะ แกคงไม่คิดว่าฉันหึงแกที่แกมีแฟนจนทนไม่ได้ ต้องสะดีดสะดิ้งร้องไห้ฟูมฟายหรอกนะ วู้ว~~ฉันน่ะเพื่อนแกนะ ไม่ใช่เมีย กร๊ากกกกกกกกก”
รางวัลตุ๊กแกทองปีนี้เป็นของฉันแน่!! ก็แสดงเก่งซะขนาดนี้นี่เนอะ
ถ้าฉันกลั้นน้ำตาได้ด้วย ฉันคงได้ออสก้ามาครอง6ปีซ้อนไปแล้วล่ะ แต่นี่…ไม่เคยกลั้นได้ซักครั้ง ให้ตายเซ่~~!

"หึหึ ไปล่ะ เสียลูกตาว่ะ ทำไมม่านแกบางงี้วะ”เสียงปิดประตูห้องน้ำดังตามหลังคำพูดนั้น
ฉันหัวเราะหึหึในลำคอทันที หาเรื่องตัดบทสนทนาก็บอกมาเห๊อะ~~ ม่านบ้านฉันออกจะหนา^O^
"ฮึกๆ ฮือออออ ชาบ้า!!"ร้องไห้เป็นเด็กเลยฉัน เฮ้อ~~ปิดฝักบัวก่อนจะเดินโทงๆออกมาจากม่าน หยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบตัวแล้วหันมองม่านสีฟ้าอย่างไม่มั่นใจนัก- - น้ำตาก็ยังไหล ยังมีอารมณ์ระแวง
เงาของฝักบัวเป็นสีดำๆ ถึงไม่ชัดเจนนัก แต่มันก็ชัดจนบอกได้ว่าของเบื้องหลังม่านนั้นมีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างไร

ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ชาT/////T(อายไปร้องไป ใกล้บ้า-*-)