ดวงใจในปกครอง (สนพ.เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ)

ตอนที่ 44 : หึงอยู่รู้ไหม 1

“คุณฉัตรคะ”

เสียงเรียกที่ดังขึ้นข้างหูทำให้คนเอกฉัตรขยับตัวเบาๆรู้สึกถึงเปลือกตาอันหนักอึ้งจนลืมตาไม่ขึ้นแต่ก็รับรู้ได้ว่าแพรไหมนั่งอยู่ข้างๆ

“คุณฉัตรไม่สบายค่ะ”เธอบอกกับเขาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

“ไม่สบายเหรอ”เอกฉัตรพึมพำมิน่าล่ะ!เขาถึงได้รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมดแถมยังหัวหนักๆเหมือนแบกโลกเอาไว้ทั้งใบ

“ค่ะเพราะฉะนั้นนอนเฉยๆนะคะอย่าลุกไปไหนหากจะเข้าห้องน้ำก็บอกหนูก่อนเดี๋ยวหนูจะพาไปเอง

“กี่โมงแล้ว”เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเธอและเมื่อเห็นใบหน้าหวานเคร่งเครียดจนคิ้วแทบจะชนกันเอกฉัตรก็เผลอยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้

“เที่ยงแล้วค่ะคุณฉัตรหิวไหมคะหนูทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ด้วย”แพรไหมกุมมือเขาไว้แน่นเป็นห่วงคนป่วยจนพานกินอะไรไม่ลงแม้ภาวิชจะตามหมอประจำไร่มาตรวจอาการเขาแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังวางใจอะไรไม่ได้เลย

เธอตื่นนอนและปลุกเขาให้ตื่นมาด้วยกันทว่าเอกฉัตรกลับตัวร้อนจี๋และไม่ได้สติทำให้แพรไหมต้องวิ่งไปบอกสายหยุดและให้ภาวิชโทร.เรียกหมอมาตรวจอาการถึงผลจะออกมาคือแค่เป็นไข้ธรรมดาแต่แพรไหมก็ห่วงเขาจนเครียดและกังวลไปหมดอาจเพราะสายหยุดบอกว่าเขาแข็งแรงมาตลอดไม่เคยเจ็บป่วยจนต้องนอนซมแบบนี้

เธอโดนสายหยุดตำหนินิดหน่อยที่แอบเข้ามานอนกับเอกฉัตรอีกแล้วแต่แพรไหมก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มรับและแก้ตัวว่าเธอแค่เข้ามาคุยเรื่องงานกับผู้ปกครองแล้วเผลอหลับไปเท่านั้นเองไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด

“อยากอาบน้ำ”ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

“เช็ดตัวไปก่อนนะคะเดี๋ยวหนูทำให้”

“อยากอาบน้ำมากกว่า”คนป่วยอยากได้แบบนั้นเพราะรู้สึกไม่สดชื่นเลย

“ไม่ได้ค่ะอย่าดื้อ”แพรไหมทำตาดุใส่ก่อนจะเดินไปจัดเตรียมทุกอย่างสำหรับเช็ดตัวให้เขาในขณะที่คนป่วยหน้าหงอยมองพยาบาลพิเศษเดินไปเดินมาทั่วห้องพร้อมกับความรู้สึกขบขันอยู่ในใจ

“ขออนุญาตนะคะ”

เอกฉัตรพยักหน้าเมื่อเธอขออนุญาตถอดเสื้อของเขาแล้วเช็ดตัวให้เขามองออกว่าเธอคงเขินอายไม่น้อยกับการต้องมาดูแลเขาแบบใกล้ชิดเช่นนี้ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อผ้าชุบน้ำถูไถไปบนมัดกล้ามแน่นหนั่นมือเล็กๆนั้นสั่นตลอดเวลา จนเอกฉัตรอดที่จะลอบยิ้มออกมาไม่ได้

“ข้างล่าง…” แพรไหมหน้าร้อนผ่าวเมื่อมองไปยังส่วนล่างของลำตัวเขาที่อยู่ใต้ผ้าห่ม

“ฉันเช็ดเอง”เอกฉัตรคว้าหมับไปที่มือเธอก่อนที่มันจะซุกซนเข้าไปทำให้เขาเป็นบ้าไปเสียก่อน

“หนูทำให้ได้ค่ะ”เธอมั่นใจแม้จะใจสั่นไปหมดแล้วก็ตามแต่นี่มันคือการดูแลเขาไม่ใช่หรือทำไมเธอจะต้องกลัวมันด้วย

“ไม่ได้!หันหลังไปเลย”เอกฉัตรออกคำสั่งขืนให้เธอถอดกางเกงแล้วเช็ดตรงนั้นเขาคงไฟลุกไปทั้งตัวแน่เพียงแค่เธอใช้ผ้าชุบน้ำลูบไล้ไปทั่วร่างเขาก็ร้อนระอุจนแทบระเบิดแล้วโดยเฉพาะตรงนั้น...

แพรไหมกลั้นยิ้มแต่ก็ยอมหันหลังให้แต่โดยดีนานๆเห็นเขาเขินแบบนี้ก็ตลกดีเหมือนกันเอาแต่ทำหน้าเคร่งอยู่ตลอดเวลาไม่เมื่อยหน้าบ้างหรืออย่างไรไม่รู้

เมื่อเอกฉัตรทำธุระเสร็จแพรไหมก็เสิร์ฟข้าวต้มร้อนๆให้เขาถึงเตียงแต่คนป่วยก็กินไม่ได้มากเนื่องจากรู้สึกเพลียและลิ้นไม่รู้รสเท่าไรแม้คนทำจะคะยั้นคะยอป้อนให้อย่างไรเอกฉัตรก็ส่ายหน้าหนีแล้วบอกว่ากินไม่ได้อีกแล้ว

“นอนพักสักวันนะคะไม่ต้องออกไปไร่แล้ว”เธอกำชับพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้เขาด้วยความเป็นห่วง

“แล้วเธอจะไปไหน”

“อยากให้หนูอยู่ด้วยเหรอคะ”คนถามเลิกคิ้วพร้อมกับรอยยิ้มแต้มใบหน้าในขณะที่คนป่วยหลบสายตาแล้วเบือนหน้าหนี

“ถ้าฉันอยากเข้าห้องน้ำล่ะจะทำยังไงแล้วถ้าฉันหิว...”

“ป้าสายจะอยู่ดูแลคุณฉัตรก่อนค่ะเพราะหนูนัดคนงานประชุมเรื่องจะทำมะม่วงกวนกับกล้วยตากกันคุณฉัตรไม่ต้องกลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียวหรอกนะคะ”

“แต่ถ้าอาการฉันไม่ดีขึ้น”

“ป้าสายจะโทร.หาคุณหมอกับหนูทันทีค่ะพร้อมกับคุณวิชจะแสตนด์บายรอหากมีอะไรฉุกเฉิน”

“ฉันอยากกินมะม่วงน้ำปลาหวานได้สักคำคงจะกระชุ่มกระชวย”

“โอเคค่ะ”แพรไหมยกมือยอมแพ้ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาแล้วต่อสายหาภาวิชทันที

“คุณวิชเหรอคะค่ะ...รบกวนแจ้งคนงานว่าแพรขอเลื่อนประชุมเป็นวันพรุ่งนี้แทนได้ไหมคะพอดีคุณฉัตรอาการไม่ค่อยดีแพรเลยไม่อยากทิ้งไปไหนในตอนนี้ค่ะ”

คนป่วยได้ยินเช่นนั้นก็ลอบยิ้มทันทีก่อนจะแสร้งทำเป็นไอสองสามครั้งทั้งที่ไม่ได้อยากไอเลยสักนิดแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เพลียจริงๆไม่อยากอยู่คนเดียวและอยากให้เธอดูแล

“พอใจแล้วใช่ไหมคะ”เธอหันมาถามเขาทันทีหลังจากวางสาย

เอกฉัตรไม่ตอบเขานอนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้สร้างความหมั่นไส้ให้กับแพรไหมเป็นอย่างมากแต่ก็เอาเถอะเธอจะยอมตามใจเขาสักครั้งเพราะเห็นแก่ที่เขากำลังป่วยและอ่อนแอแต่ถึงเขาไม่รั้งเธอให้อยู่ด้วยก็ใช่ว่าเธอจะใจแข็งทิ้งเขาไปไหนได้

“ป่วยแล้วงอแงเก่งนะคะ”เธอประชดแต่ก็อดยิ้มขันคนป่วยไม่ได้

“ใครงอแง”เขาบ่นอุบ

“คนแถวนี้ละค่ะไม่รู้เหมือนกันว่าใคร”

“ไม่มีสักหน่อย”เอกฉัตรค้อนให้ข้อหาที่เธอกำลังใส่ร้ายเขา

“แต่ก็ดีแล้วค่ะหนูจะได้ดูแลคุณบ้างงั้นเดี๋ยวคุณฉัตรนอนพักไปก่อนนะคะหนูจะลงไปข้างล่างแล้ววานให้ลูกตาลไปเก็บมะม่วงมาให้”

เอกฉัตรพยักหน้ามองเธอลุกขึ้นแล้วยกถาดข้าวเดินไปที่ประตูท่ามกลางความรู้สึกสับสนปนเปในใจเขาอยากให้เธออยู่ห่างกายแต่อีกใจก็อยากให้เธออยู่ข้างๆคอยเอาใจเขาไปแบบนี้

เขาจะทำอย่างไรดีชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะหลับตาลงช้าๆแล้วหลับไปในที่สุดตอนนี้ทั้งร่างกายและจิตใจของเขากำลังอ่อนแอยังไม่พร้อมจะคิดอะไรให้ปวดหัวในทั้งนั้นในตอนนี้

***อิลุงอ้อนมาก ตอแหลมากกกก

โถถถถถ แพรอย่าไปหลงกลนะลู๊กกกกกก

*****เอาปกเต็มมาฝากจ้า น่าจะเปิดจองเร็วๆ นี้นะคะ ติดตามทางเพจ ไลต์ออฟเลิฟ ได้เลยค่ะ ฝากอุดหนุนนิยายของโอบด้วยนะคะ ครึ่งปีเพิ่งมีงานขาย ฮ่าาาา ฝากลุงฉัตรติดไม้ติดมือไปอ่านแก้เหงากันคนละเล่มนะค้า