ดวงใจในปกครอง (สนพ.เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ)

ตอนที่ 30 : กำแพงหัวใจ 1

สองข้างทางที่เต็มไปด้วยทิวทัศน์อันงดงาม ทำให้แพรไหมอดที่จะชื่นชมด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่ได้ แม้ในตอนนี้จะเป็นเวลาบ่ายโมงเศษและแดดร้อนมากมายแค่ไหนก็ตาม ทว่าก็ไม่ทำให้ความงดงามของไร่ฉัตราน้อยลงไปได้เลย

เธอกับเอกราชมาสายกว่าที่คิด ทั้งนี้เพราะเอกราชพาเธอไปดูโรงแรมและร้านอาหารของเขา รวมทั้งได้ไปทำความรู้จักกับรังรองมารดาของเขาด้วย รังรองน่ารักและใจดีกับเธอมาก เป็นกันเองและคุยสนุกไม่ต่างจากลูกชายของนางเลยแม้แต่น้อย

“หนูแพร หนูแพรของป้า” สายหยุดวิ่งเข้ามาหาแพรไหมทันทีที่ก้าวลงจากรถ เช่นเดียวกับแพรไหมที่โผเข้ามากอดนางด้วยความคิดถึงเช่นเดียวกัน

“ป้าสายจ๋า คิดถึงเหลือเกินค่ะ” แพรไหมสะอื้นเบาๆ ออกมาอย่างไม่อาย กอดและหอมแก้มเหี่ยวย่นของสายหยุดด้วยความดีใจจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ ดีใจเหลือเกินที่กลับมาเสียที นี่ป้าทำขนมเอาไว้รอตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ ก็ไม่เห็นมากันสักที” สายหยุดทำหน้างอนๆ ไม่ใช่แค่นางที่รอ แต่เจ้านายสุดหล่อก็พลอยอารมณ์เสียไปด้วย เมื่อรอจนบ่ายก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเอกราชกับแพรไหมจะมาถึงสักที

“คุณฉัตรละคะ” แพรไหมเช็ดน้ำตา ก่อนจามหาคนที่เธอเฝ้ารอที่จะได้พบหน้าเขามาแสนนาน

“เข้าไร่ไปแล้วค่ะ หน้าหงิกๆ งอๆ ป้าเองก็เลยไม่กล้าคุยไม่กล้าถามอะไรด้วย” สายหยุดรายงาน ดูท่าเจ้านายหนุ่มจะหงุดหงิดกับการรอคอยพอควร สุดท้ายก็เดินหน้าเหวี่ยงๆ ออกไปจากบ้าน

“แพรกลับมาทั้งที ใจคอจะไม่รอคุยกันก่อนเหรอครับ” เอกราชโยนระเบิดลูกโตใส่ทันที ทำให้ใบหน้าหวานถึงกับคอแข็งขึ้นมาเลยทีเดียว

“หนูคงไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับคุณฉัตรหรอกค่ะ”

“โถ ไม่เอาค่ะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ” สายหยุดปรามหญิงสาว ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่เปลี่ยนไปจนนางจำแทบไม่ได้ แพรไหมโตขึ้นและสวยขึ้นมาก คิดว่าอยู่ที่โน่นคงมีผู้ชายมาขายขนมจีบมากหน้าหลายตาแน่

“เรื่องนี้ยอมไม่ได้นะแพร เธอต้องจัดการเลย เป็นผู้ปกครองประสาอะไรกัน ทำไมถึงไม่ให้ความสำคัญกับเด็กในปกครองเลย แบบนี้มันใช่ไม่ได้นะแพรอย่าไปยอมเด็ดขาด”

สายหยุดเลิกคิ้ว ก่อนจะหันไปมองหน้าเอกราชด้วยความงงงวย เพราะแทนที่จะช่วยกันพูดให้หญิงสาวสบายใจขึ้น เอกราชกลับทำเหมือนยุยงให้แพรไหมโกรธเอกฉัตรอย่างไรอย่างนั้น

เอกราชยิ้มให้สายหยุดด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะแอบขยิบตาให้เหมือนส่งสัญญาณ เพียงเท่านั้นสายหยุดก็ร้องอ๋อในใจ เอกราชคงมีแผนอะไรในใจอยู่อย่างนั้นสินะ

“คุณฉัตรอยู่ในไร่ใช่ไหมคะป้า”

“ค่ะ” สายหยุดพยักหน้า มองแววตาขึงขังของแพรไหมด้วยแววตาขบขัน

“แพรจะไปหาคุณฉัตร” เธอบอกด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว เขาจะหนีเธอไม่ได้อีกแล้ว และเธอจะไม่ยอมให้เขาทำเหมือนเธอเป็นสิ่งไม่มีชีวิตอีกแล้ว เธอไม่ยอม!

“เดี๋ยวป้าให้คุณวิชขับรถไปส่งดีกว่าค่ะ ตะกี้เห็นขับรถเข้ามาจอดพอดี” ภาวิชเป็นผู้ช่วยของเอกฉัตร คอยดูแลงานในไร่แทนเขาทุกอย่าง และสามารถไว้ใจให้ขับรถพาแพรไหมไปหาเอกฉัตรได้อย่างสบายใจ

“คุณวิชเป็นใครเหรอคะป้า” แพรไหมสงสัยเธอไม่รู้จักใครเลย ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง มันน่าโมโหนักเชียว

“ผู้ช่วยของคุณฉัตรค่ะ ชื่อภาวิช” สายหยุดคลายข้อสงสัย เมื่อเห็นแพรไหมทำหน้างุนงง แต่จะว่าไปแล้วแพรไหมก็คงไม่รู้จักใครในไร่นี้สักคนหรอก เพราะเธอไปอยู่ต่างประเทศนานหลายปี คงต้องทำความรู้จักกับทุกคนในไร่เอาทีหลัง

“ป้าสายพาแพรไปเถอะครับ เดี๋ยวผมเอากระเป๋ากับสัมภาระของแพรไปเก็บในบ้านให้เอง เสร็จแล้วจะขอขึ้นไปงีบบนห้องสักหน่อย ยังไงฝากป้าสายดูแลแพรต่อเลยนะครับ”

“ได้ค่ะ” สายหยุดรับคำ ก่อนจะพยักพเยิดชวนแพรไหมไปหาภาวิช ซึ่งตอนนี้อยู่ที่โรงจอดรถของบ้าน และกำลังขนน้อยหน่าลงจากรถกระบะสี่ประตูอย่างขะมักเขม้น

“หอมจังเลยค่ะ”

กลิ่นหอมของดอกมะลิที่ปลูกเป็นแนวยาวไปจนถึงสำนักงานขนาดกลางของไร่ฉัตรา ทำให้แพรไหมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ รู้สึกสดชื่นกับกลิ่นอายของธรรมชาติอย่างบอกไม่ถูก

เธอชอบไร่ฉัตรามาก อากาศดีและดูเขียวขจีไปหมด เอกฉัตรสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไรเธอไม่รู้ มันช่างน่ามหัศจรรย์เหลือเกิน ทุกอย่างดูอุดมสมบูรณ์และตื่นตาตื่นใจไปหมด

“คุณฉัตรบอกว่าชอบกลิ่นมะลิมากครับ เลยสั่งให้คนงานปลูกเป็นแนวยาวสองข้างทางเลย” ภาวิชหันมาอธิบายเป็นระยะ ระหว่างที่พาแพรไหมขับรถเข้ามาในไร่เพื่อพบเจ้านายของเขา

เจ้านายบอกว่าจะมีแขกมา แต่ไม่ได้บอกภาวิชว่าจะเป็นสาวสวยที่น่ามองตั้งแต่หัวจดเท้าขนาดนี้ มิน่าละ ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของเจ้านายตอนที่พูดถึงแขกคนนี้ ถึงได้ดูอ่อนโยนและผ่อนคลายผิดปกติ

“ที่นี่สวยมากจริงๆ ค่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นของคุณฉัตร” แพรไหมหันมาบอก รู้สึกทึ่งกับผู้ปกครองของตนจนบรรยายไม่ถูก

“คุณฉัตรก็ค่อยๆ ทำมาเรื่อยๆ ครับ ลองผิดลองถูกมาทุกอย่าง สุดท้ายก็ลงตัวได้แบบนี้”

“คุณวิชอยู่ที่นี่นานกี่ปีแล้วคะ” แพรไหมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“นานแล้วครับ ตั้งแต่คุณฉัตรมาซื้อที่ดินตรงนี้เลย เมื่อก่อนพ่อผมเคยทำงานให้คุณพ่อของคุณฉัตร เราเลยได้รู้จักกัน ช่วงนั้นผมตกงานพอดี คุณฉัตรก็เลยชวนมาบุกเบิกที่นี่ด้วยกัน”

“อิจฉาจังค่ะ แพรเองก็อยู่กับคุณฉัตรมาตั้งนาน แต่ไม่เคยรู้เลยว่าคุณฉัตรแอบมาทำไร่อยู่ที่นี่”

“ไม่มีใครรู้หรอกครับ นอกจากคุณเอกพลคนเดียว ซึ่งในตอนแรกก็คัดค้านหัวชนฝา เพราะอยากให้ลูกชายคนรองช่วยงานในบริษัทของตระกูลมากกว่า แต่คุณฉัตรแกไม่สนหรอกครับ เพราะไม่ได้ขอเงินคุณเอกพลมาทำไร่ คุณเอกพลก็เลยไม่กล้ายุ่งเท่าไร”

“เอ๊ะ! แล้วอย่างนี้คุณฉัตรเอาเงินที่ไหนมาซื้อที่ทำไร่ละคะ” แพรไหมสงสัย เธอคิดว่าเขาใช้เงินมรดกของที่บ้านมาซื้อที่ดินตรงนี้เสียอีก นี่เธอเข้าใจผิดไปอย่างนั้นหรือ

“เดี๋ยวนะครับคุณแพร นี่เจ้านายของผมดูจนตรงไหนหรือครับ” ภาวิชหันมาเอียงคอถามหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ด้วยอาการแปลกใจเล็กน้อย

      **มาแล้วจ้าาาา

       **มีข่าวมาแถลงด้วยนะค้า

      1. ยังเขียนไม่จบนะค้า อาจมาอัปช้า เพราะทำงานอยู่นะคะ

      2. ตอนนี้อัปเกิน 50 %แล้ว อาจจะอัปเพิ่มไม่ได้มากนะคะ เพราะโอบจะส่งสำนักพิมพ์ค่ะ อัปไม่ได้มากนะคะ ตามกฎการส่งสำนักพิมพ์เน้อ ลงเนื้อหาได้จำกัดค่ะ (เพื่อลุงฉัตรจะได้มีเล่มเนอะ) 

      3. ในเรื่อง E-book ส่งสนพ. ก็มีเช่นกันนะคะ ถ้าผ่าน ก็รอโหลดหลังเล่มออกไม่นานจ้า

      4. เล่มจะออกตอนไหน(ถ้าผ่าน) ต้องรอสถานการณ์โควิดคลี่คลายแล้วร้านหนังสือเปิดได้นะคะ เพราะสนพ.ก็รอเหมือนสถานการณ์คลี่คลายกัน ร้านหนังสือไม่เปิด ก็วางขายไม่ได้ค่ะ ตอนนี้ต้องใจเย็นๆกันก่อนเน้อ

      5.รักทุกคนที่รอลุง รอด้วยกันนะคะ ใกล้แล้ววววว