ดวงใจในปกครอง (สนพ.เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ)

ตอนที่ 23 : โทษที่รัก 3

“คุณหวงหนู” เธอยิ้มออกมาเหมือนชอบใจอะไรสักอย่าง

“เหมือนกับที่เธอหวงฉัน” เขาย้อน อ่อนอกอ่อนใจกับความไร้เดียงสานี้เหลือเกิน

“ก็คุณเป็นของหนูนี่คะ” เธอยกมือขึ้นแนบแก้มสาก พร้อมกับทำหน้าที่บ่งบอกว่าเขาเป็นของเธอ เป็นผู้ปกครองและผู้นำชีวิตของเธอให้ก้าวต่อไป

“แพร” เขาเอ็ดเธอ พร้อมกับส่งสายตาตำหนิ ที่คนตัวเล็กทำกิริยาไม่ควร ต่อให้จะเป็นเด็กกับผู้ใหญ่ในวัยที่ต่างกัน แต่เธอกับเขากับขึ้นชื่อว่าชายหญิง การใกล้ชิดและหยอกล้อกันแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสมเลย

“ปล่อยเลย แล้วห้ามไปทำแบบนี้กับใครเด็ดขาด”

 เขาสั่งเสียงเข้ม ทั้งที่หัวใจมันกำลังอ่อนไหวไปหมด กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเนื้อตัวมันส่งผลให้เขามึนงงไปหมด ผสมกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ร้อนรุ่มจนแทบระเบิดอยู่แล้ว ทั้งที่เขากำลังจะห้ามตัวเอง แต่แม่ตัวน้อยก็คอยเอาแต่ยั่วยุตลอดเวลา แม้จะเป็นไปเพราะความไร้เดียงสา แต่มันก็มีอิทธิพลกับเขาอยู่ดี

“ทำไมคะ หนูทำอะไร” แพรไหมทำหน้างงๆ

“มาจับแก้มคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง สิบหกแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ”

“ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ หนูกับพ่อก็เล่นกันแบบนี้บ่อยๆ หอมแก้มพ่อหนูก็ทำทุกวัน”

คุณพระ! เธอจะทำแบบนั้นกับเขาไม่ได้เด็ดขาด

แล้วมันเรื่องอะไรกัน ที่เธอจะเปรียบเทียบเขากับพ่อของเธอด้วย บ้าไปแล้ว! เขายังไม่แก่คราวพ่อของเธอสักหน่อย พูดแบบนี้มันบีบหัวใจกันชัดๆ

“นี่เธอกำลังจะบอกว่าฉันแก่คราวพ่อแล้วอย่างนั้นสินะ” คนแก่ทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์

“คุณก็ดูแลหนูเหมือนพ่อของหนูนี่คะ”แพรไหมแย้ง

“เด็กบ้า! ไปไกลๆ เลย” คนโดนกล่าวหาว่าแก่หน้าบึ้ง พร้อมกับขยับตัวเองออกจากร่างของเธอด้วยอาการหัวเสีย ในขณะที่แพรไหมส่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบอกชอบใจเมื่อแกล้งเขาได้

“เดี๋ยวสิคะ” แพรไหมคว้าแขนเขาไว้ก่อนที่เขาจะหนีเธอไป ทว่าเธอคงออกแรงมากเกินไป ทำให้คนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวอย่างเอกฉัตรถึงกับสูญเสียการทรงตัว

“อุ๊ย!” แพรไหมอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อร่างใหญ่ของเขาทาบทับเธอเอาไว้บนเตียงนุ่มอีกครั้ง

เอกฉัตรเองก็ถึงกับตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะเหมือนกัน เมื่อปลายจมูกของเขาสัมผัสโดนแก้มนุ่มของเธออย่างไม่ตั้งใจคล้ายกับทุกอย่างรอบๆ ตัวหยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะหนึ่ง มีเพียงหัวใจแข็งแกร่งที่เต้นรัวและเร็วในขณะนี้

แพรไหมสบสายตาเขาด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน ดวงตาคู่นั้นดูผิดปกติไป เหมือนมีเปลวไฟร้อนๆ ที่ทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ร้อนๆ หนาวๆ ในกาย อีกทั้งสะกดให้ร่างกายเธอหมดสิ้นเรี่ยวแรงไปโดยปริยาย

“คุณ...อื้อ”

จู่ๆ ริมฝีปากหยักหนาก็กดลงมาบนปากอิ่มของเธอ ทำให้แพรไหมได้แต่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ร่างเล็กตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ ทั้งงุนงงและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

นี่มัน...อะไรกัน

จูบหรือ!

แพรไหมถามตัวเองในใจด้วยความประหลาดล้ำ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้ต่อต้านหรือตกใจจนโวยวายอะไรออกไป อาจเพราะสัมผัสลึกล้ำแปลกใหม่ของเอกฉัตร มันทำให้เธอหวามไหวจนเธอมึนงงไปหมด

ปลายลิ้นที่ซอกซอนเข้ามาในโพรงปากอิ่มทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน สัมผัสของเขาไม่ใช่รุกรานแต่เป็นเว้าวอนและเรียกร้องจนเธอหัวหมุนและไร้เรี่ยวแรงไปหมด

“คุณฉัตร”

ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เมื่ออกนุ่มถูกกอบกุมด้วยฝ่ามือใหญ่หนาแล้วลูบไล้เบาๆ ลำคอขาวผ่องถูกขบเม้มรุนแรงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของคนขาดสติ ส่งผลให้เธอรู้สึกหวาดกลัวจนต้องยกมือขึ้นดันหน้าอกเขาเอาไว้ทันที

“คุณฉัตร อย่า...”

น้ำเสียงสั่นๆ ของแพรไหม ทำให้คนบนร่างที่กำลังโดนความหวานครอบงำถึงกับชะงักกึก พร้อมกับดึงสติตัวเองกลับมาทันที ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลยเถิดมากไปกว่านี้

บัดซบ! นี่เขาทำอะไรลงไป

ร่างใหญ่ขยับลงจากตัวเธอด้วยความเจ็บปวดและรู้สึกผิด นี่เขาทำเลวอะไรออกไป คุณพระ! นั่นเด็กในปกครองที่เขาต้องดูแลไม่ใช่หรือ แล้วนี่มัน...

เอกฉัตรก้าวลงจากเตียงทันที ก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่กำแพงห้องรัวๆ เพื่อเรียกสติและลงโทษตัวเอง ท่ามกลางเสียงร้องกรี๊ดของแพรไหมที่ดังขึ้นด้วยความตกใจ

“คุณฉัตร” เธอถลาเข้าไปจับแขนเข้าไว้ ทว่าอีกฝ่ายกลับผลักเธอออกห่าง แล้วหันมาตวาดใส่เสียงดังเลยทีเดียว

“ออกไปให้พ้น อย่ามาแตะต้องฉัน”

แพรไหมน้ำตาคลอเบ้า ไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เอกฉัตรทำร้ายตัวเองทำไมกัน

“คุณฉัตร” แพรไหมสะอื้น ยิ่งเห็นเมือเขาเต็มไปด้วยเลือด เธอก็ยิ่งเจ็บปวดหัวใจ ตอนนี้เขาควรห่วงบาดแผลตัวเองมากกว่า แต่ทำไมถึงเอาแต่ตวาดใส่เธออยู่ได้

“อย่ามาใกล้ฉัน ได้โปรด” เอกฉัตรพึมพำ เกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ความปรารถนาดำมืดครอบงำจนไร้สติยั้งคิด ช่างน่าละอายและน่าขยะแขยงที่สุด

“มือคุณ” เธอทำท่าจะเข้าไปดู แต่อีกฝ่ายกลับถอยกรูด แล้วสั่งเธอเสียงเข้มดุดัน

“ออกไป” เอกฉัตรสั่ง เธอกับเขาไม่ควรใกล้ชิดกันอีกแล้ว ไม่ควรอีกต่อไป

“หนู...”

“ออกไปแพรไหม นี่เป็นคำสั่ง” เขาหันหลังให้เธอ พร้อมกับสกัดกั้นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจ เขาทำร้ายเธอไปกว่านี้ไม่ได้ และเขาควรอยู่ให้ไกลจากเธอที่สุด

แพรไหมน้ำตาไหลพราก ก่อนจะวิ่งออกจากห้องเขาด้วยความเสียใจ เอกฉัตรเป็นบ้าไปแล้ว ทำไมเขาต้องดุเธอถึงขนาดนี้ด้วย เธอทำให้เขาไม่พอใจอย่างนั้นหรือ ทำไมเขาต้องทำท่าขยะแขยงเธอแบบนั้นด้วย

แล้วจูบนั่นล่ะ มันคืออะไร...

แพรไหมกลับเข้าห้องตัวเองหลังจากนั้น ก่อนจะนอนร้องไห้กับตัวเองด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ พยายามทบทวนทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็หาเหตุผลและความกระจ่างชัดไม่ได้ สุดท้ายก็เผลอหลับไปในที่สุด โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนแอบเข้ามายืนมองข้างเตียงด้วยแววตาเจ็บปวด และเสียใจในการกระทำของตัวเองอย่างที่สุด

“ขอโทษนะแพรไหม ที่ฉันทำให้เธอต้องผิดหวังและเสียใจแบบนี้ อย่าเกลียดฉันนะได้โปรด”

ร่างสูงพึมพำกับตัวเองด้วยความเสียใจ คิดว่าตัวเองคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะยิ่งแย่ไปมากกว่านี้ เขาเป็นผู้ปกครองที่ต้องดูแลเธอให้ดีที่สุด ไม่ใช่ทำร้ายเธอให้ต้องมีตำหนิและแปดเปื้อนแบบนี้

พอกันที! เขาจะไม่ปล่อยให้สัญชาตญาณดิบอันชั่วร้ายของตัวเองทำร้ายเธอได้อีกแล้ว

***แล้วลุงก็ทำมันลงไปจนได้

***สงสารลุง

***สงสารแพร

สงสารตัวเองที่ปั่นไม่ถึงไหน ฮ่าาา เครียดๆ ค่ะ โควิดอยู่ใกล้โอบมาก หลอนมากตอนนี้  ขอให้ตัวเองปลอดภัย ขอให้ทุกคนปลอดภัย เราจะผ่านวันร้ายๆ ไปด้วยกันนะคะ ขอกอดหน่อยยย 

***ตอนหน้ารอหน่อยนะคะ ต้องไปปั่นก่อน ตอนนี้อัปได้ครึ่งเรื่องแล้วแหละ จำนวนหน้าที่อัปคือครึ่งหนึ่งของหน้าทั้งหมดที่คาดว่าจะเขียนจบค่ะ ขอกำลังใจด้วยนะค้า