ดวงใจในปกครอง (สนพ.เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ)

ตอนที่ 17 : ใจเอ๋ยใจ 1

“เจ็บไหม”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของคนที่กำลังทายาให้ ทำให้แพรไหมรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะนอกจากเขาจะไม่ดุเธอกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เขายังใจดีมาทายาให้เธออีกด้วย ทำให้เธอซาบซึ้งใจจนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

“คราวหลังก็โต้ตอบหรือว่าสู้ไปเลย เคยบอกไปแล้วใช่ไหมว่าเธอไม่ใช่ทาสหรือว่าขี้ข้าใคร แต่เธอเป็นเด็กของฉัน เป็นเด็กที่ฉันต้องดูแลและปกป้อง นอกจากฉันแล้วใครก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเธอทั้งนั้นจำไว้”

“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณฉัตรอย่าทำเสียงเข้ม อย่าทำหน้าเครียดๆ แบบนี้สิคะ” แพรไหมเสียงอ่อย มาถึงตอนนี้เธอรับรู้ได้ว่าเขาเป็นห่วงเธอมาก เขายอมมีเรื่องกับพี่ชายและพนิดาก็เพราะเธอ เพราะฉะนั้นเธอจะรู้สึกดีมากกว่าหากเขาจะโกรธมากกว่าห่วงใยเธอแบบนี้

“ก็ฉันเครียด” เขาแยกเขี้ยวใส่ มองแก้มช้ำๆ แล้วขุ่นใจ มันเนียนๆ ใสๆ ก็ดีอยู่แล้ว มันเรื่องอะไรกันที่คนอื่นจะมาทำให้มันระคายเคืองด้วย

“โธ่! ไม่เครียดสิคะ ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนี้ หนูขอโทษนะคะ ต่อไปหนูจะไม่ทำให้คุณฉัตรเครียดอีกแล้วค่ะ” เธอยื่นปลายนิ้วมาแตะที่คิ้วเข้มของเขา แล้วบังคับให้มันคลายออกจากกันด้วยความรู้สึกผิด

เอกฉัตรนิ่งไปหลายวินาที ก่อนจะถอนหายใจแล้วมองใบหน้าหวานนั้นด้วยความหมั่นไส้ โดนเขาทำร้ายแล้วยังจะมากวนประสาทเขาอีก แล้วนี่มายุ่งอะไรกับคิ้วของเขาด้วยเล่า

“ต่อไปไม่ต้องไปบ้านนั้น ไม่ต้องไปช่วยเหลืออะไร ไม่ต้องไปวุ่นวายกับคนในบ้านนั้นอีก”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ จะไปให้แฟนเขาหึงโหดอีกเหรอไง”

“แต่หนูกับคุณภพเราไม่ได้...”

“รู้ว่าไม่มีอะไร และก็ขอสั่งห้ามว่าไม่ให้มีเด็ดขาด”

“เอ๋...” แพรไหมเอียงคอ ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่ เขาเชื่อว่าไม่มีอะไร แต่ก็สั่งห้ามเธอว่าไม่ให้มีอะไรเด็ดขาด มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่

“เอาให้โต เอาให้เรียนจบมีงานมีการทำก่อน แล้วฉันจะไม่ห้ามเธอเลย เธอจะไปใช้ชีวิตอย่างไรก็แล้วแต่ที่เธอฝัน จะอยู่กับฉันหรือไปใช้ชีวิตของตัวเองก็ตามใจ”

“ทำไมพูดแบบนี้ละคะ หรือว่าคุณไม่อยากให้หนูอยู่ด้วย” เธอทำหน้าผิดหวังขึ้นมาทันที เพราะคิดว่าการที่มีเธออยู่ด้วยอาจทำให้เขาลำบากใจและเป็นภาระ

“นั่นแล้วแต่เธอแพรไหม ฉันไม่อาจรั้งเธอให้อยู่กับฉันไปทั้งชีวิตได้หรอก เธอต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากมีผัวมีลูกก็ต้องมี”

คำพูดของเขาทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว เธออายุเพิ่งสิบหกเท่านั้น ยังไม่เคยคิดถึงเรื่องที่เขาว่าเลยสักครั้งเดียว ก็รู้ว่ามันต้องมีสักวันหากโลกไม่สร้างให้เธอเกิดมาไร้คู่ แต่ว่าเขาจะพูดขึ้นมาทำไมกัน มันยังไม่ถึงวันนั้นสักหน่อย

“คุณอายุเท่าไหร่แล้วคะ”

“เธอสิบหก ฉันก็ยี่สิบเก้าแล้ว เราห่างกันสิบสามปี”

“คุณฉัตรยี่สิบเก้าแล้วก็ยังไม่เห็นมีลูกมีเมียเลย เพราะฉะนั้นหนูเองก็คงไม่รีบหรอกค่ะ สักสี่สิบก่อนค่อยคิดเรื่องแบบนี้ก็ได้ อยู่เป็นเพื่อนคุณฉัตรจนกว่าจะหาเมียได้ไปก่อน”

“หืม...”

ชายหนุ่มครางในลำคอ ก่อนจะจ้องหน้าสาวน้อยด้วยความมันเขี้ยวปนขบขัน ถ้าจะรอจนอายุถึงขนาดนั้นก็แก่ไปพร้อมกันเลยไหม ไม่ต้องมีใครไปชั่วชีวิต

เอ...แล้วนี่เขาคิดบ้าๆ อะไรกัน

“ตอนนั้นเธอจะแก่และหนังเหี่ยว ไม่มีผู้ชายคนไหนเหลียวแล”

“งั้นคุณฉัตรก็ต้องรีบมีครอบครัวก่อนที่หนูจะแก่แล้วล่ะคะ” แพรไหมยิ้มขัน รู้หรอกว่าเขาพูดเล่น แต่ก็อยากจะเออออห่อหมกไปกับเขาเพื่อความสนุกสนาน

“เด็กบ้า! ถึงตอนนั้นเธออาจจะอยากมีก่อนฉันก็ได้ เอ...หรือฉันจะรอให้เธอมีก่อน แล้วถึงค่อยคิดเรื่องมีครอบครัว” เขาทำท่าคิดหนัก ทำให้แพรไหมหัวเราะออกมาดังลั่น

“มีเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงหนู แค่คุณฉัตรมีความสุข หนูก็ดีใจแล้ว” เธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ชีวิตของเขาคงเปล่าเปลี่ยวมาตั้งแต่มารดาเสียไป ขาดความรักจากบิดาที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ เชื่อว่าคงโดดเดี่ยวไม่แพ้เธอเลย

“ไม่ต้องทำมาห่วงฉันเลย ห่วงตัวเองเถอะ โดนเขาตบหน้าจนช้ำขนาดนี้แล้วยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่ฉันได้อีก” เขาเอ็ดเธอเสียงขุ่น วางมือบนศีรษะของเธอด้วยความอ่อนใจ

แพรไหมยิ้มหวาน เธอชอบที่เขาทำแบบนี้ ชอบมืออันอบอุ่นที่วางอยู่บนศีรษะของเธอ ชอบแววตาขรึมๆ ที่ทอดมองเธออยู่อย่างนั้นโดยไม่พูดอะไร

“คราวหลังถ้าโดนรังแกก็ต้องสู้ อย่าไปยอมถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิด”

“เข้าใจแล้วค่ะ ว่าแต่ตอนนั้น...คุณฉัตรคิดจะต่อยคุณดาจริงๆ เหรอคะ” แพรไหมถามเขาด้วยแววตาหวาดหวั่น ตอนนั้นเอกฉัตรดูโกรธและโมโหมาก ดวงตาของเขาแข็งกร้าวและน่ากลัวมาก จนเธอคิดว่าเขาจะทำร้ายพนิดาเพราะปกป้องเธอจริงๆ

เอกฉัตรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะมองหน้าเด็กในปกครองด้วยความรู้สึกหวงแหนโดยไม่รู้ตัว ชีวิตของเขาตัวคนเดียวมาตลอด แม้จะมีพี่น้องพ่อเดียวกันแต่ก็ใช่จะอบอุ่นเหมือนครอบครัวทั่วไป พอรับแพรไหมมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เขาก็ต้องปกป้องเธอจนถึงที่สุดอยู่แล้ว

“เด็กในบ้านไม่ได้บอกเธอเหรอ ว่าฉายาของฉันคืออะไร”

“เอ๋...ฉายาอะไรเหรอคะ” แพรไหมขมวดคิ้ว เพราะไม่เคยได้ยินเรื่องฉายาของเขามาก่อน

“เถื่อน ถ่อย ต่อยผู้หญิง”

อีลุ้งงงงงง 5555 เชื่อว่าถ่อยจริงๆ 

ลุงแสดงความรู้สึกออกมาทีละนิดแล้ว ไม่ได้นะลุง น้องยังไม่โตน้าา

แพรลู๊กกก หนูจะแบ๊วใส่ผู้ปกครองหื่นไม่ล่ายยยย 555 เดี๋ยวจะไม่ได้โต ฮ่าาา

***ฝากลุงด้วยนะคะ ฝากแชร์ ฝากเมนต์ให้ลุงด้วยเด้อ