ตอนที่ 11 : ผู้ชายเย็นชา 1
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
รอยยิ้มตื่นเต้นดีใจของคนที่วิ่งมาหาเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน ทำให้เอกฉัตรยืนนิ่งงันอยู่ครู่หนึ่งแล้วสบตาเธอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกไปชั่วขณะ เพียงเห็นดวงตาหวานจ้องเขาราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกอย่างไรอย่างนั้น
“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน” ชายหนุ่มเอ่ยถาม ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟานุ่ม แล้วเอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
“หนูรอคุณฉัตรค่ะ”
“รอทำไม”
“ก็...”
ไม่รู้สิ แพรไหมก็ไม่รู้ว่าเธอจะรอเขาทำไม แต่เธอทำอาหารเย็นไว้หลายอย่าง และอยากกินกับเขาสักมื้อด้วยกันสักครั้ง เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่เธออายุครบสิบหกปีบริบูรณ์
“มีอะไรกินบ้างไหม” คำถามนั้นทำให้แพรไหมตาโต รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
“หนูจัดโต๊ะไว้รอแล้วค่ะ งั้นเราไปกินกันเลยไหมคะ”
เอกฉัตรยิ้มขัน ตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว แต่เธอยังรอเขากลับมากินข้าวด้วยอย่างนั้นหรือ นี่แพรไหมหิ้วท้องทนหิวเพื่อรอเขากลับมาแม้จะสี่ทุ่มแล้วก็ตามจริงๆ หรือ
เด็กน้อยเอ๊ย!
เอกฉัตรมองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แววตาสดใสที่เปล่งประกายนั้นทำให้เขารู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายเดือน แพรไหมคงรู้สึกเหงาและคิดว่าเขาทอดทิ้ง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอยากกลับมาอยู่กับเขาและทำกับข้าวให้กินแบบนี้
“ไปกัน” ชายหนุ่มบอกเธอ ก่อนจะลุกแล้วเดินตามแม่ครัวตัวน้อยไปยังโต๊ะอาหารทันที ก่อนจะพบว่าแพรไหมทำกับข้าวไว้รอเขาเยอะแยะจนเต็มโต๊ะไปหมด
ชายหนุ่มนั่งกินทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะ นั่นอาจเป็นเพราะสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของคนทำที่นั่งเท้าคางมองเขาด้วยแววตาตื่นเต้น เป็นเช่นนั้นแล้วเขาหรือจะกล้าทำให้เธอเสียน้ำใจไปได้
“อร่อยทุกอย่างเลย ขอบใจนะแพรไหม” เขากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ก่อนจะขอตัวกลับเข้าห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วปล่อยให้แพรไหมจัดการเก็บโต๊ะอาหารต่อไปตามลำพัง
เอกฉัตรล้วงกล่องของขวัญกล่องเล็กออกจากกระเป๋ากางเกง เพ่งมองแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยความขบขันตามลำพัง เขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้วันเกิดเธอ จึงได้รีบออกจากบ้านไปแต่เช้าเพื่อจะหาของขวัญให้ แต่ก็ติดธุระด่วนจนทำให้กลับมาดึกดื่นป่านนี้
แพรไหมคงไม่กล้าบอกเขา แต่ก็ทำอาหารมากมายเพื่อรอเขากลับมากินด้วยกัน ทว่ามีแต่เขาคนเดียวที่กินอาหารพวกนั้น เพราะคนทำเอาแต่นั่งจ้องเขากินทีละอย่างด้วยแววตาตื่นเต้นดีใจ
เดี๋ยวค่อยเอาไปให้แล้วกัน...
ชายหนุ่มคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระกายให้สดชื่นหลังจากที่ออกไปทำงานมาตลอดทั้งวัน ราวสิบนาทีได้ก็เปิดประตูออกมาด้วยความกระชุ่มกระชวย
“แพรไหม”
ร่างเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เมื่อหันมาเจอผู้ปกครองออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวพันเอวเพียงผืนเดียว ในขณะที่เอกฉัตรเท้าเอวมองเธอด้วยสายตาตำหนิและไม่พอใจ
“เข้ามาทำอะไรที่ห้องฉัน”
“เอ่อ...หนูเอาผ้าห่มคุณไปซักมาค่ะ เลยเอามาคืน” เธอหลบสายตาเขา รู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อมองเห็นแผงอกล่ำๆ ที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะอยู่
“ขอบใจ”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนแพรไหม”
เสียงเรียกของเขาทำให้เธอชะงักฝีเท้าลงทันที ก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยอาการตื่นตระหนก รู้สึกตัวเล็กลงกว่าเดิมอย่างไรชอบกล
เอกฉัตรเดินไปหยิบกล่องของขวัญที่วางเอาไว้ก่อนหน้า แล้วเดินกลับมายืนอยู่ตรงหน้าเด็กในปกครองอีกครั้ง ไหนๆ เธอก็เข้ามาแล้ว ให้ของขวัญตอนนี้เลยแล้วกัน จะได้ไม่ต้องออกไปหาเธออีกรอบ
“ให้”
“คะ” แพรไหมทำหน้างุนงง เมื่อเขาแบมือแล้วยื่นออกมาตรงหน้า โดยมีกล่องกำมะหยี่สีแดงเล็กๆ อยู่บนฝ่ามือของเขา
“อะไรคะ” เธอสบตาเขาด้วยแววตาตื่นเต้น อย่าบอกนะว่าเขารู้แล้วว่าวันนี้วันเกิดเธอ
ไม่ได้หวังจะให้เขาหรือใครให้ความสำคัญ เพราะเธอเป็นเพียงภาระที่พวกเขาต้องรับผิดชอบเท่านั้น แต่ว่า...ตอนนี้เธอกลับหวังว่ามันจะเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ
“สุขสันต์วันเกิด สาวน้อยของฉัน”
“คุณฉัตร”
แพรไหมเบิกตากว้าง มองคนตรงหน้าด้วยหัวใจพองโต ในขณะที่คนให้ยิ้มอบอุ่น แล้วมองแววตาตื่นเต้นของสาวน้อยด้วยความรู้สึกขบขัน
แต่เมื่อร่างเล็กถาโถมเข้ามากอดเขาด้วยอาการดีใจหลังจากนั้น กลับทำให้เอกฉัตรนิ่งอึ้งและทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ พร้อมกับจังหวะของหัวใจที่เต้นผิดปกติไปจากเดิม
“แพรไหม”
เอกฉัตรดันร่างนั้นออกห่าง พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาดุๆ ทว่าเจ้าตัวกลับยิ้มแฉ่งหน้าบาน ไม่สะทกสะท้านกับการดุของเขาเลยแม้แต่น้อย
“จะเอาไม่เอา” ชายหนุ่มทำเสียงหงุดหงิด เบือนสายตาหนีรอยยิ้มหวานตรงหน้าเหมือนรำคาญ
“เอาสิคะ” แพรไหมรีบคว้ามันมาทันที ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจไม่ให้เธอเสียก่อน
หญิงสาวรีบเปิดดูทันที ก่อนจะทำตาโตเมื่อเห็นของขวัญวันเกิดที่เขาให้ สร้อยข้อมือเล็กๆ ที่มีตุ้งติ้งเป็นรูปหัวใจดูน่ารักมาก ทว่าก็ไม่น่ารักมากเท่ากับเจ้าของมันที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้
“ชอบไหม”
“ค่ะ” คนตอบยังไม่ละสายตาจากสร้อยทองที่ได้รับจากเขา
“ค่อยยังชั่ว ฉันหาทั้งวัน กลัวไม่ถูกใจเธอจะแย่”
****หนายยยย ใครด่าลุงโฉดดด 555 วิ่งไปหาของขวัญให้น้องทั้งวัน ได้มาแค่นี้ ลุงเอ๊ยยย ตะมุตะมิแท้
****ฝากเมนต์ ฝากแชร์ ฝากกดแอดแฟนติดตามด้วยนะคะ ช่วงนี้แชร์ไม่ได้อีกนานเลยจ้า ก็จะดูเงียบๆ กดติดตามไว้จะได้ทันเวลาโอบอัปเดตเน้อ
****ปั่นไม่ทันแล้วววว กระดึ๊บๆๆไป ปั่นได้ก็จะมาอัปเรื่อยๆค่ะ ขอกำลังใจด้วยน้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ดีใจมากกกก ค่ะ แค่นี้ก็หายงอนแล้วล่ะค่ะ
รักจะตายอยู่แล้วววววว