ชมชื่นรื่นรัก ซีรีส์ชุด รักกลมกล่อม (สนพ. เขียนฝัน)

ตอนที่ 28 : พ่อบ้านหรือพ่อทูนหัว 4

“สวัสดีครับคุณชม”

“กุลธัช”

พวงชมพูทำหน้าตกใจ เมื่อจู่ๆ กุลธัชก็พรวดพราดเข้ามาในห้องทำงานของหล่อน โดยมีพัดชาเลขาฯ ของหล่อนวิ่งตามเข้ามาด้วยสีหน้าเครียดๆ และรู้สึกผิด

“พัดบอกแล้วว่าคุณชมไม่ว่างค่ะ แต่คุณกุลธัชไม่ยอมฟังอะไรเลย”

พัดชาบอกด้วยสีหน้าที่หวั่นเกรงเจ้านาย เพราะพวงชมพูสั่งเอาไว้แล้ว หากุลธัชส่งอะไรมาให้ ก็ให้เอาไปทิ้งได้เลย หากโทร. หา ก็ให้บอกว่าไม่อยู่หรือไม่ว่าง แต่ใครจะคิด ว่ากุลธัชจะบุกมาถึงที่ทำงานพวงชมพูได้

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวชมจัดการเอง คุณพัดออกไปทำงานต่อเถอะ” พวงชมพูถอนหายใจ ในขณะที่พัดชารีบขอตัวออกไปหลังจากนั้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“มีธุระอะไรหรือคะคุณธัช” 

พวงชมพูหันไปถามกุลธัชหลังจากพัดชาออกไป กุลธัชกำลังยืนล้วงกระเป๋ามองหล่อนด้วยสายตาชื่นชมอย่างเปิดเผย แต่พวงชมพูกลับรู้สึกขยะแขยงอย่างบอกไม่ถูก

ตั้งแต่วันนั้น วันที่เจอกันครั้งสุดท้ายที่งานแต่งงานของรัตยา พวงชมพูก็ไม่คิดอยากจะเจอหน้าหรือเสวนาอะไรกับกุลธัชอีก ต่อให้เคยเป็นเพื่อนกันมาก็ตาม แต่ถ้าชอบดูถูกคนอื่นก็อย่าหวังว่าหล่อนจะมีไมตรีให้

“จะไม่เชิญผมนั่งก่อนหรือครับชม”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันมีงานต้องทำต่อ คุณรีบพูดธุระของคุณมาเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พวงชมพูกอดอก แล้วมองชายตรงหน้าด้วยสายตาที่เฉยชาและหมางเมิน

“ไม่มีอะไรครับ ผมแค่อยากชวนคุณไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน แล้วก็อยากขอโทษชมเรื่องในวันนั้นด้วย ที่ผมอาจทำให้คุณไม่พอใจ”

“ฉันลืมมันไปหมดแล้วค่ะ ก็ไม่ได้ติดใจอะไรด้วย คุณธัชไม่ต้องคิดมาก”

พวงชมพูยักไหล่ ก่อนจะเอนกายกับพนักเก้าอี้ส่วนตัว แล้วมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะทำงานของหล่อนอย่างถือวิสาสะ

“ไม่ติดใจอะไร แล้วทำไมไม่รับสายผมครับ ผมโทร. มาตั้งหลายครั้ง”

กุลธัชโน้มตัวลงมาหาหล่อนด้วยสายตาอ่อนหวาน ทว่าพวงชมพูกลับถอยเก้าอี้ออกมาให้ห่าง แล้วยิ้มมุมปากคล้ายขบขันบางอย่างอยู่

“ไม่ว่างค่ะ และก็คิดว่าไม่มีอะไรจะคุยด้วย”

“ทำไมครับ หรือว่ากลัวแฟนหึง”

กุลธัชหัวเราะเบาๆ คนอย่างภาณุไม่มีอะไรเทียบเท่าพวงชมพูเลย คาดว่าอีกไม่นานก็จะโดนทิ้งแน่ พวงชมพูกำลังหลงหมอนั่นอยู่ หากเบื่อเมื่อไรก็คงตีจาก จะว่าไปแล้วพวงชมพูก็รวยมากจริงๆ ยิ่งมาเห็นอาณาจักรของคีรีกานต์อย่างนี้แล้ว กุลธัชก็รู้สึกว่าตัวเองช่างโง่เหลือเกินที่ถอยสัมพันธ์ออกมา ก็ใครจะไปคิดล่ะ ว่าจริงๆ แล้วพวงชมพูจะร่ำรวยขนาดนี้ หากรู้ก่อนหน้า ก็คงจับปล้ำทำเมียไปเสียตั้งแต่ยังเรียนหนังสือแล้ว บ่อเงินบ่อทองทั้งนั้น ใครบางไม่อยากได้

“แหม คนมีแฟนแล้วก็ต้องเกรงใจแฟนเป็นธรรมดานี่คะ ก็เหมือนคนมีเมีย จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงหน้าเมียใจเมียเอาไว้ก่อน คุณกุลธัชว่าไหมล่ะ” 

พวงชมพูแกล้งแขวะกลับ ทำเอากุลธัชถึงกับหน้าเจื่อนไปทันที แต่ก็เพียงแค่วูบเดียวเท่านั้น

“บางคนมี ก็เหมือนไม่มีนั่นแหละครับ ยิ่งถ้าเจอสิ่งที่ดีกว่า ทำไมจะสลัดของเก่าทิ้งไม่ได้ ว่าแต่คุณชมเถอะ เมื่อไรจะสลัดหมอนั่นทิ้งไปเสียที ดูแล้วไม่น่าจะไปกันรอดหรอกนะครับ”

“ตายจริง! ต้องขอบคุณมากเลยนะคะ ที่หวังดีกับชีวิตของฉันมากขนาดนี้ แต่ว่าเราจะไปกันรอดหรือไม่รอด มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของฉันกับคุณณุนี่คะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับคุณตรงไหน”

พวงชมพูรู้สึกสะอิดสะเอียนกับความคิดของกุลธัชเหลือเกิน แทบอยากจะออกปากไล่ออกไปให้พ้นๆ แต่ก็ยั้งปากไว้ตามมารยาท

“เกี่ยวสิครับ ก็ผมรอเสียบอยู่ไง คุณเลิกกับหมอนั่นเมื่อไร เราสองคนก็น่าจะกลับมาศึกษากันได้อีกครั้ง”

“แล้วเมียคุณล่ะคะ” พวงชมพูเลิกคิ้ว ตกใจและทึ่งกับความคิดของกุลธัชจนแอบเบ้ปาก

“ก็หย่าสิครับ ไหนๆ อยู่กันไปก็คงไม่รอดเหมือนกัน เลิกกันไปตอนนี้จะยังดีกว่า ไปหาอะไรที่ตัวเองชอบ”

“นี่คุณ...เพิ่งแต่งงานเองไม่ใช่เหรอคะ”

“ทำไงได้ครับ ก็ผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมรักคนอื่น”

กุลธัชมองหล่อนด้วยสายตาที่เปิดเผยถึงความรู้สึก หากแต่พวงชมพูกลับขนลุกและรังเกียจจนไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า

“ไม่ต้องรีบหย่าหรอกค่ะ เพราะถึงคุณหย่า ฉันก็ไม่เลิกกับคุณภาณุอยู่ดี หรือต่อให้เลิก ฉันก็คงไม่กลับไปสานสัมพันธ์อะไรกับคุณอยู่ดี”

“คิดใหม่ได้นะครับ หมอนั่นจะมีอะไรดีเทียบเท่าผม”

พวงชมพูหัวเราะออกมาทันที ก่อนจะส่ายหัวแล้วมองคนเคยสนิทตั้งแต่หัวจดเท้า ภาณุมีดีกว่ากุลธัชเป็นสิบเท่า ชนิดที่ว่าทำอย่างไรกุลธัชก็ไม่อาจเทียบเท่าได้เลยต่างหาก

“คุณไม่รู้อะไร คุณภาณุอะเขาแซ่บมาก หุ่นนี่ล่ำน่ากอดน่าปล้ำไปหมด เรื่องเอาอกเอาใจนี่ก็ที่หนึ่ง ฉันอยากได้อะไรก็ตามใจทุกอย่าง ทั้งรักทั้งหลงฉันยิ่งกว่าอะไร ฉันคงไม่ทิ้งเขาไปเอาสามีเก่าใครมาแทนเขาให้โง่หรอกนะคะ อุ๊ยตาย! พูดถึงก็โทร. มาพอดีเลย สงสัยจะคิดถึงฉันแล้ว ถ้าคุณกุลธัชหมดธุระแล้วก็เชิญกลับไปได้เลยนะคะ ฉันขอตัวรับโทรศัพท์ผัว อุ๊ย! รับโทรศัพท์แฟนก่อน รับช้าเดี๋ยวเขาจะงอนไม่ให้กอดไม่ให้หอมอีก ผู้ชายคนนี้ชอบเล่นตัวอยู่เรื่อย”

กุลธัชหน้าชา ก่อนจะมองพวงชมพูด้วยสายตาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที พวงชมพูร้ายกาจขึ้นจากเมื่อก่อนมาก หล่อนปฏิเสธและปิดทางเขาทุกอย่าง ทำให้เขาไม่อาจเข้าไปในชีวิตหล่อนได้ แต่อย่าคิดว่าคนอย่างเขาจะยอมแพ้ง่ายๆ นายภาณุนั่นก็เหมือนกัน อย่าคิดว่าจะฉกถังข้าวสารอย่างพวงชมพูไปจากเขาได้เลย

กุลธัชเดินออกจากห้องทำงานของพวงชมพูด้วยอาการหัวเสีย ทำให้พวงชมพูถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะกดรับสายที่โทร. เข้ามาได้ถูกจังหวะพอดิบพอดี

**ขอสามคำให้กุลธัช

**ขอสามคำให้นุ้งชมคนดีของไรท์หน่อย