ชมชื่นรื่นรัก ซีรีส์ชุด รักกลมกล่อม (สนพ. เขียนฝัน)

ตอนที่ 23 : ดอกรักเบ่งบาน 4

“ผมถือให้ครับ”

ภาณุยื่นมือมารับถุงจากมือหล่อน ก่อนจะเดินนำเข้าบ้านมาก่อน โดยมีหล่อนเดินตามเข้ามาทีหลัง ด้วยสีหน้าเก้อเขิน

มันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ที่พวงชมพูรู้สึกว่าที่นี่คือบ้านที่หล่อนต้องกลับมา มันมีความอบอุ่นในแบบที่แตกต่างจากบ้านคีรีกานต์ของหล่อน ซึ่งก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามันเป็นความอบอุ่นแบบไหน

พวงชมพูเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง เพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน หลังจากนั้นสิบห้านาที หญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องด้วยเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ปล่อยผมยาวสยายเต็มแผ่นหลังทำตัวสบายๆ

ภาณุรอหล่อนที่ระเบียงหน้าบ้านอยู่ก่อนแล้ว และเมื่อหล่อนไปถึง เขาก็หันมายิ้มให้ทันที เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ดูง่ายๆ และสบายๆ ไม่ต่างจากหล่อนเลย จะว่าไปแล้วก็เหมือนเสื้อคู่โดยไม่ได้นัดหมาย

“ขอโทษค่ะ กลายเป็นคุณต้องรอฉันเองเลย” พวงชมพูบอกแก้เก้อ เพราะกลับเป็นฝ่ายช้ากว่าเขาเอง

“เดี๋ยวก่อนครับ” 

ภาณุร้องบอกหล่อน เมื่อพวงชมพูเดินลงมาสวมรองเท้าที่หน้าบ้าน ทำให้พวงชมพูชะงัก เพราะไม่รู้ว่าเขามีเรื่องอะไร

รองเท้าแตะคู่ใหม่ที่ถูกวางลงตรงหน้าให้ ทำให้พวงชมพูถึงกับเอียงคอมองด้วยความแปลกใจแกมตื่นเต้น นี่เขาซื้อให้หล่อนหรือ ทำไมมันดูน่ารักอย่างนี้ มีดอกไม้พลาสติกประดับทำให้ดูเก๋ไก๋อีกด้วย

“ใส่นี่ดีกว่าครับน่าจะสบายเท้ากว่า คุณใส่ส้นสูงมาทั้งวัน จะทำให้เมื่อยเท้าเอาได้นะครับ” ภาณุบอกอย่างหวังดี พร้อมกับลุ้นให้หล่อนสวมมันโดยไว

พวงชมพูไม่พูดอะไร ก่อนจะรีบสวมมันตามที่เขาต้องการ และเมื่อมันพอดีกับขนาดเท้าของหล่อนพอดี หล่อนก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างถูกใจ

“พอดีเลยค่ะ”

“ผมวัดจากรองเท้าที่คุณถอดเอาไว้น่ะ คิดอยู่แล้วว่าต้องพอดี”

“ขอบคุณนะคะ”

“ชอบไหมครับ”

“ค่ะ” พวงชมพูยิ้มแก้มปริ ไม่ใช่ของใหญ่โตหรือมีค่าอะไร ทว่ากลับมีคุณค่าทางจิตใจของหล่อนเป็นอย่างมาก

“ไปครับ” ภาณุชวน ก่อนจะเดินนำหน้าหล่อนออกไปที่ประตูหน้าบ้าน

“เราจะเดินไปหรือคะ” พวงชมพูเดินตามเขาไป พร้อมกับทำหน้าสงสัยทันที

“ผมมีจักรยาน” ภาณุหันมาบอกอย่างอวดๆ ก่อนจะเดินไปจูงจักรยานคันสีแดง ที่จอดเอาไว้ใต้ต้นพวงครามที่กำลังออกดอกชูช่องดงามตาม

“คุณไปเอาจักรยานมาจากไหนหรือคะ” พวงชมพูถามด้วยความสงสัย

“ผมเอาเงินที่คุณให้ ไปซื้อมาเมื่อเที่ยงนี้ครับ เอาไว้ออกไปซื้อของที่ตลาดใกล้ๆ นี้”

ภาณุอธิบาย เพราะเขาต้องออกไปซื้อของข้างนอกบ่อยๆ

“เดี๋ยวฉันจ่ายคืนให้นะคะ”

“อ้าว จ่ายคืนทำไมล่ะครับ” ภาณุเลิกคิ้วถาม

“คุณจะได้เก็บไว้ตั้งตัวไงคะ จักรยานนี่ก็เอาไว้ใช้ประจำบ้านอยู่แล้ว”

“คุณชม” ภาณุเรียกหล่อนด้วยความอ่อนใจ ใจคอหล่อนจะจ่ายหมดทุกอย่างคนเดียวเลยใช่ไหม นี่ใจคอจะเลี้ยงเขาจริงๆ หรือนี่

“ฉันเห็นนะคะ ว่าคุณซื้อนั่นซื้อนี่เข้าบ้านมาหลายอย่าง จริงๆ ฉันอยากให้คุณเก็บเงินเอาไว้ดีกว่าเผื่อว่าในอนาคตคุณอยากจะทำอะไรที่เป็นของตัวเอง” 

พวงชมพูบอกเสียงอ่อยๆ เพราะไม่อยากให้เขาสิ้นเปลืองมากมาย ไหนจะค่าของที่เขาซื้อมาทำอาหารให้หล่อนกินเป็นประจำ

“เป็นผู้ชายที่คุณเลี้ยงไว้ดีกว่าครับ สบายกว่ากันเยอะ” 

ภาณุอดที่จะแกล้งเย้าหล่อนไม่ได้ พวงชมพูใจดีเกินไป หากเจอคนไม่ดีหรือว่ามิจฉาชีพหลอกเข้า หล่อนอาจจะเดือดร้อนได้

“นี่คุณ...โกรธหรือคะ” พวงชมพูรู้สึกเหมือนเขากำลังประชดอย่างไรไม่รู้

“เปล่าครับ พูดจริงๆ” ภาณุถอนหายใจ ก่อนจะจอดจักรยานทิ้งไว้ แล้วเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าหล่อนด้วยสายตาที่พวงชมพูเดาไม่ออก

“แต่ช่วยสัญญาได้ไหมครับ ว่าคุณจะไม่เที่ยวไปซื้อบริการกับใครอีก เหมือนอย่างที่ทำกับผม”

“คุณณุ...” พวงชมพูหน้าร้อนผ่าว ไม่คิดว่าเขาจะขอให้หล่อนสัญญาอะไรแบบนี้

หล่อนจะไปซื้อบริการอะไรใครได้ล่ะ เพราะมันไม่ใช่วิสัยของหล่อนสักหน่อย เรื่องวันนั้นที่เกิดขึ้น ก็เพราะเมาและอยากรู้อยากเห็นจนเลยเถิดเพียงเท่านั้น หล่อนไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น และเมื่อเกิดขึ้นแล้ว หล่อนก็ต้องรับผิดชอบด้วยการจ่ายเงินให้เขา มันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่หรือ

“ถ้าคุณชมต้องการ ผมก็ยินดีที่จะผูกขาดตัวเองกับคุณ”

“อะไรนะคะ” พวงชมพูตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะเข้าใจหล่อนผิดไปมากขนาดนั้นได้

“อย่าเมา แล้วไปทำอะไรกับใคร เหมือนอย่างที่ทำกับผมเมื่อคืนได้ไหมครับ” ภาณุขอร้อง เพราะนึกห่วงในความปลอดภัยของหล่อนเหลือเกิน

“ฉัน...” พวงชมพูอยากจะอธิบาย ว่าหล่อนไม่เคยคิดจะไปทำอะไรอย่างว่ากับใครก็ได้ เขาเข้าใจหล่อนผิดแล้ว

“แค่ผมคนเดียวก็พอนะ นะครับคุณชม ผมไม่คิดค่าตัวแพงหรอก อย่างที่บอกว่าขอแค่ที่ซุกหัวนอนก็พอแล้ว ว่างๆ ก็ทำกับข้าวให้คุณกินบ้าง ผมขอแค่นั้นพอแล้ว”

พวงชมพูมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ แค่เขาคนเดียวก็พอเท่านั้นหรือ

 โธ่! หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่ขาดเซ็กส์ไม่ได้เสียหน่อย ที่จะคอยซื้อผู้ชายมาบำบัดความใคร่อยู่ตลอดเวลา แต่ก็ช่างเถอะ เขาอยากจะเข้าใจแบบไหนก็แล้วแต่เขาเลยแล้วกัน พวงชมพูคิดได้แบบนั้น ก็พยักหน้าตอบรับเขาไปทันที

ภาณุยิ้มออกมา มองใบหน้าเนียนใสที่ปราศจากเครื่องสำอางด้วยความพึงพอใจ จ้างให้เขาก็ไม่ยอมให้ใครมาซ้ำรอยแม่พวงชมพูดอกน้อยของเขาคนนี้เด็ดขาด ยอมรับว่าหวงมาก ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“อื้อ...”

พวงชมพูครางออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ริมฝีปากของเขาก็กดลงมาที่ปากอิ่มของหล่อน ก่อนจะจูบหนักหน่วงราวกับโหยหามานาน ทำเอาหล่อนสั่นสะท้านจนยืนแทบเข่าทรุด หากวงแขนกว้างของเขาไม่โอบรอบเอวบางของหล่อนเอาไว้เสียก่อน

นี่มันอะไรกัน...

พวงชมพูได้แต่ถามตัวเองในใจด้วยความสับสน หากแต่ปลายลิ้นเล็กๆ ก็ขยับตอบรับสัมผัสเขาไปอย่างรู้เห็นเป็นใจ หล่อนเกลียดตัวเองเหลือเกิน เกลียดที่ไม่คิดจะต่อต้านหรือขัดขืนเขาแม้แต่น้อย

และเมื่อเขาผละออกไป พวงชมพูก็ได้แต่มองเขาตาปริบๆ จับต้นชนปลายไม่ถูก รู้สึกว่าแทบขาดใจกับจูบเร่าร้อนนั้น ภาณุร้อนแรงมาก เพียงแค่จูบนิดเดียว เขาทำเอาหล่อนหายใจหายคอไม่ทันเลย

“คุณจะคิดเท่าไรคะ” หล่อนถามเขาด้วยริมฝีปากสั่นระริก ปากอิ่มแดงก่ำเพราะโดนขบเม้มและดูดดึงรุนแรง

“อะไรหรือครับ” ภาณุขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันด้วยความสงสัยในคำถามของหล่อน

“ก็...ค่าจูบนี่” หล่อนตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงยังมึนๆ งงๆ กับจูบของเขาอยู่เลย

ภาณุหัวเราะขึ้นมาทันที เพราะไม่คิดว่าหล่อนจะคิดมากกับค่าเสียหายที่เกิดขึ้นนี้ เขาต่างหากหรือเปล่า ที่ควรเป็นฝ่ายถามคำถามนี้กับหล่อน ในเมื่อเขาเป็นคนจูบหล่อนเอง

“ผมเต็มใจ ไม่คิดค่าเสียหาย”

คำตอบนั้นทำเอาหัวใจคนฟังพองโต แก้มสาวแดงปลั่งโดยไม่ต้องแต่งแต้มสีสันลงไป แม้จะยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวเองนัก แต่หล่อนก็ยอมรับว่ามันรู้สึกดีและตื่นเต้นมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“แต่ถ้าคุณอดใจไม่ไหว แล้วเป็นฝ่ายจูบผมก่อน ผมจะคิดตังค์ คิดให้เยอะด้วย”

***ชมเอ๊ยยยย ลูกกกก มั่นมาก ถามเลยว่าเท่าไหร่ 55555 ใจป้ำมากลูก มันต้องอย่างนี้ มันต้องชัดเจน เปย์ไปลูก สะบัดเงินรัวๆ 555

***พี่ณุขาก็จะหน้าเลือดไปไหน ต่อไปจะคิดตังค์น้อง 5555 พ่อคู๊ณ ขอผูกขาดตัวเองก็ได้ด้วย หวงเมียก็บอกมาเลยเถอะ

**ขอบคุณที่ชอบน้องชมกับพี่ณุขานะคะ พยายามเขียนนางเอกให้เป็นสาวมั่น ชัดเจน และตรงไปตรงมา กล้าที่จะลงทุนกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่

***ฝากเมนต์เป็นกำลังใจด้วยเด้อ ตอนนี้ปั่นช้ามาก พยายามจบให้ได้เร็วๆ จะได้กอดเล่ม ขอใจรัวๆ หน่อย ฮึ่บๆๆๆ