ชมชื่นรื่นรัก ซีรีส์ชุด รักกลมกล่อม (สนพ. เขียนฝัน)

ตอนที่ 22 : ดอกรักเบ่งบาน 3

“คุณกุลธัชส่งดอกไม้มาให้ค่ะ พัดวางไว้ให้บนโต๊ะทำงานแล้วนะคะ”

รายงานจากพัดชา เลขาฯของพี่ชายที่ตอนนี้เปลี่ยนมาช่วยงานหล่อนแทนได้เดือนกว่าแล้ว ทำให้พวงชมพูถึงกับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะก้าวฉับๆ เข้าไปในห้องทำงานของตน แล้วตรงไปยังโต๊ะทำงานด้วยอารมณ์คุกร่น

ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดถูกโยนลงไปในถังขยะอย่างรวดเร็ว โดยที่เจ้าตัวไม่คิดจะหยิบการ์ดสีชมพูน่ารัก ที่มีข้อความจากคนส่งมาอ่านแม้วินาทีเดียว ก่อนจะต่อสายหาพัดชาที่นั่งอยู่หน้าห้องทันที

“ต่อไปถ้าเขาส่งมาอีก ก็ให้เอาไปทิ้งได้เลยนะคะคุณพัด” 

พวงชมพูสั่งแล้วก็วางหู ก่อนจะเดินไปยืนกอดอกที่ริมหน้าต่าง มองออกไปนอกกระจกใสบานใหญ่ด้วยความหงุดหงิดใจอย่างที่สุด

กุลธัชคิดว่าหล่อนยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่หรือ ทำไมเขาถึงหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ ขนาดเห็นว่าหล่อนมีภาณุอยู่ทั้งคนแล้ว เขาก็ยังไม่เลิกรากับหล่อนอีก นี่เขาตั้งใจจะเล่นสงครามประสาทอะไรกับหล่อนกันแน่

แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ พวงชมพูไม่สนใจหรอก หญิงสาวบ่นอุบในใจ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมารับสาย เมื่อพี่ชายเพียงคนเดียวโทร. เข้ามาหาพอดี

“ค่ะพี่คราม”

“วันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทนะ จะพาหอมไปตรวจท้องตามที่หมอนัด พี่ฝากดูเอกสารที่ลูกค้าส่งมาเมื่อวานนี้ให้ที”

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา พี่ครามดูแลหอมให้สบายใจไปเลยนะคะ ทางนี้เดี๋ยวชมจัดการให้เอง”หญิงสาวอาสาอย่างเต็มอกเต็มใจ ตอนนี้พี่สะใภ้ของหล่อนใกล้คลอดแล้ว ต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ

“อ้อ อย่าลืมตามเรื่องเอกสารสิทธิ์ที่ดินที่เขาใหญ่ให้พี่ด้วย เดือนหน้าที่ต้องเริ่มโครงการบ้านพักตากอากาศแล้ว”

“ให้คุณพัดตามแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

“โอเค ขอบใจมากน้องรัก” ครามกล่าวกับน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรค่ะ พวงชมพูเสียอย่าง ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”

“ดีมาก อ้อ! มีอีกเรื่อง เย็นนี้รีบกลับมาบ้านหน่อย หอมกับป้าอุ่นเขาอยากกินข้าวด้วย”

“ได้ค่ะ เดี๋ยววันนี้ชมจะกลับแต่วันเลย”

“โอเคงั้นแค่นี้นะ”

พี่ชายวางสายไปหลังจากนั้น ทำให้พวงชมพูได้แต่ยิ้มอยู่ตามลำพัง เมื่อรู้ว่าทุกคนคิดถึงหล่อนและอยากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน

ชั่ววูบหนึ่ง ที่พวงชมพูคิดถึงใครบางคนที่อยู่อีกบ้านขึ้นมาในความคิด เขาเองก็อยากให้หล่อนกลับไปเหมือนกันใช่ไหม เขาถึงบอกว่าจะชวนไปเดินตลาดด้วยกัน

ไม่นะ!

หญิงสาวสลัดศีรษะไปมา เพื่อขับไล่ความรู้สึกบางอย่างออกไป หล่อนจะเอาแต่คิดถึงพ่อบ้านอย่างภาณุไม่ได้ เขาไม่ใช่คนในครอบครัวหล่อนเสียหน่อย ทำไมหล่อนจะต้องมีเขาในหัวอยู่ตลอดเวลาด้วย

บ้าไปแล้ว พวงชมพูเอ็ดตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจโทร. หาอนุช เพราะเพื่อนสาวโทร. มาในตอนที่หล่อนขับรถอยู่พอดี เลยไม่ได้รับสาย และแน่นอนว่าอนุชคงมีคำถามที่จะถามหล่อนมากมาย ที่แน่ๆ มันคงต้องมีเรื่องลับๆ ระหว่างหล่อนกับพ่อบ้านสุดหล่อด้วยแน่ๆ

บางครั้งคนเราก็มักจะทำอะไรโดยที่ไม่มีเหตุผล อย่างเช่นที่พวงชมพูทำอยู่ในขณะนี้ หญิงสาวก้าวลงจากรถด้วยอาการหวาดหวั่นในใจ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับหล่อนในตอนนี้ ก็คือความรู้สึกของตัวหล่อนเอง และนั่นก็ทำให้ผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอดอย่างหล่อน จำต้องหาคำตอบให้แจ่มชัดด้วยตัวเอง

อะไรที่ทำให้หล่อนขับรถกลับไปกินข้าวเที่ยงที่คีรีกานต์ ทั้งที่พี่ชายนัดหมายไว้ในตอนเย็นหลังเลิกงาน แล้วพอเวลาสี่โมงเย็น หล่อนก็รีบเคลียร์งานแล้วขับรถกลับมาที่บ้านพวงชมพูของตัวเอง ทั้งที่ในตอนแรกนั้น หล่อนได้ปฏิเสธพ่อบ้านของหล่อนไปแล้ว

พวงชมพูไม่ใช่คนขี้ขลาด ในเมื่อมันเกิดความรู้สึกขัดแย้งในตัวเองขึ้นมา หล่อนก็อยากจะค้นหาความจริง อะไรที่ทำให้หล่อนอยากกลับบ้านหลังนี้ อะไรที่ทำให้หล่อนอยากออกไปซื้อของที่ตลาดกับเขา เพราะอะไร...ทำไมหล่อนถึงไม่อยากให้พ่อบ้านอย่างภาณุต้องทำสีหน้าเหมือนผิดหวังอย่างในตอนเช้า

“คุณชม” 

ภาณุเดินอ้อมมาจากหลังบ้าน ก่อนจะเรียกหล่อนด้วยความแปลกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าหล่อนจะกลับมาที่บ้าน เพราะตอนเช้าหล่อนปฏิเสธเขาไปแล้ว

ร่างสูงในชุดกางเกงยีนขายาวกับเสื้อโปโลสีครีมรีบก้าวมาหาหล่อนที่รถ ใบหน้าของเขาผุดรอยยิ้มขึ้นมาเหมือนดีใจอะไรสักอย่าง พวงชมพูรู้สึกอย่างนั้น

“ลืมของหรือครับ” 

เพราะความไม่ใจใจว่าหล่อนมาที่นี่ทำไม ทำให้ภาณุตัดสินใจถามออกไปอย่างนั้น ในขณะที่พวงชมพูหลบซ่อนสายตา ก่อนจะบอกเขาด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มไม่หนักแน่นเท่าไร

“คือว่า...วันนี้เคลียร์งานเสร็จไว แล้ววันนี้ที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่ ก็เลยอยากจะมาหาอะไรกินที่นี่ เผื่อคุณ...”

“รอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวเราออกไปซื้อของที่ตลาดกัน พอดีผมเพิ่งตัดกิ่งต้นไม้ด้านหลังเสร็จ ตอนนี้เหงื่อท่วมตัวเลย”

“ดะ...ได้ค่ะ” 

พวงชมพูพยักหน้า ก่อนจะหันไปหยิบถุงพลาสติกสามสี่ใบที่วางอยู่ในรถออกมาทันที มีผลไม้ ขนม และขอใช้ส่วนตัวหลายอย่าง

“ผมถือให้ครับ”

ภาณุยื่นมือมารับถุงจากมือหล่อน ก่อนจะเดินนำเข้าบ้านมาก่อน โดยมีหล่อนเดินตามเข้ามาทีหลัง ด้วยสีหน้าเก้อเขิน

มันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ที่พวงชมพูรู้สึกว่าที่นี่คือบ้านที่หล่อนต้องกลับมา มันมีความอบอุ่นในแบบที่แตกต่างจากบ้านคีรีกานต์ของหล่อน ซึ่งก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามันเป็นความอบอุ่นแบบไหน

***บอกแล้วว่านุ้งชมไม่เหมือนนางเอกคนไหน 555

***โกหกแบบเนียนๆเชียวนะยะ

***เพื่อหลัว นุ้งชมทำได้