ตอนที่ 15 : เมียสายรุก 1
“วันนี้คุณสวยจังนะครับ”
คำชมจากคนที่แอบมานั่งข้างๆ ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ทำให้พวงชมพูถึงกับทำหน้าขรึม ก่อนจะหันไปสนใจพิธีสำคัญของเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่อยู่ตรงหน้า ไม่หือไม่อือและไม่ตอบกลับใดๆ
ภาณุหายไปไหน เขาบอกว่าจะออกไปคุยโทรศัพท์แป๊บเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ แล้วป่านนี้ทำไมยังไม่มาอีก รู้ไหมว่าหล่อนกำลังจะอึดอัดตายเพราะสายตาโลมเลียของกุลธัชจะแย่อยู่แล้ว
กุลธัชมาคนเดียว และไม่ได้พาภรรยาอย่างแพรวามาด้วย เพราะฉะนั้นเขาจึงกล้าที่จะวอแวกับหล่อนโดยไม่แคร์สายตาใคร ทั้งที่หล่อนก็พยายามเลี่ยง ตั้งแต่ขบวนขันหมากเข้าในบ้านของเจ้าสาวแล้ว
“โทร. หาก็ไม่รับเลย คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่าครับชม”
กุลธัชยังตอแย เพราะตอนนี้เขากำลังเบื่อภรรยาที่เอาแต่จู้จี้จุกจิกกับชีวิตส่วนตัวของเขามากเกินไป อีกทั้งพวงชมพูก็ยังโสดและน่าสนใจมากกว่าอีกด้วย หากเขาหย่าขาดจากภรรยา แล้วมาคบกับพวงชมพู ก็ดูจะรุ่งโรจน์กว่า เพราะพวงชมพูร่ำรวยมหาศาล เป็นบ่อเงินบ่อทองให้เขาไปตลอดชีวิตได้
มีโอกาสก็ต้องไขว่คว้า ต้องรุกให้หล่อนยอมใจอ่อนกับเขาให้ได้ เขากับหล่อนเคยมีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมาก่อน เชื่อว่าไม่ยากนัก หากเขาจะใช่เสน่ห์ทำให้หล่อนหลงใหลเหมือนเดิม
“เราสองคนไม่มีอะไรต้องคุยกันนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะไม่พอใจอะไรคุณ”
พวงชมพูอดที่จะแดกดันด้วยความหงุดหงิดไม่ได้ ตอนนี้ในพิธีกำลังจะมีการมอบสินสอดและสวมแหวนแต่งงานให้แก่กันและกันของบ่าวสาว หากไม่อย่างนั้นแล้ว พวงชมพูจะลุกหนีออกไปให้ดู
“แหม ทำไมตัดสัมพันธ์กันแบบนี้ละครับ ทำอย่างกับไม่เคยมีเยื่อใยต่อกัน” กุลธัชแกล้งเย้า นึกสนุกที่ได้เห็นหล่อนยังเป็นเดือดเป็นร้อนเพราะเขาได้
พวงชมพูหันมามองกุลธัชด้วยใบหน้าโกรธจัด อยากจะเถียงออกไปด้วยถ้อยคำที่รุนแรง แต่แล้วร่างสูงของภาณุที่หล่อนพยายามมองหาเขามาตลอด ก็ทรุดตัวนั่งลงแทรกตรงกลาง ระหว่างหล่อนกับกุลธัชที่พยายามจะเบียดเข้าใกล้หล่อนเข้าเสียก่อน
“หายไปไหนมาคะ” พวงชมพูเอียงหน้าเข้าไปกระซิบถามเขาด้วยใบหน้างอง้ำทันที
“ไปห้องน้ำมาครับ เผอิญหลงทางนิดหน่อย ก็เลยมาช้า ไม่งอนผมนะครับ” ภาณุบอกอย่างรู้สึกผิด พร้อมกับยกมือขึ้นลูบแก้มหล่อนเบาๆ แล้วส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้
พวงชมพูหน้าแดง รู้สึกว่าภาณุช่างแสดงได้สมบทบาทเสียจริง แต่ว่าก็แอบสะใจอยู่ลึกๆ เมื่อได้เห็นใบหน้าตกใจของกุลธัช ที่กำลังมองหล่อนกับภาณุด้วยอาการตะลึงงันแกมสงสัย
“คิดถึงจะแย่” หญิงสาวแกล้งทำเสียงอ้อนกลับ ส่งสายตาหวานไปให้คนข้างๆ อย่างมีจริต
เอาสิ เขาตีบทแตกได้ หล่อนก็แสดงบทบาทนี้ให้สมจริงได้เช่นกัน
“โถ แค่นี้เองครับ คนอะไรห่างแฟนไม่ได้”
ภาณุยิ้มขัน ส่งสายตาหวานไปให้หล่อนเช่นกัน ทำเอาพวงชมพูถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ทั้งที่รู้ว่าเขาก็แค่เล่นไปตามบทบาทที่หล่อนร้องขอเท่านั้น
“หมอนี่ใครหรือครับชม” กุลธัชอดที่จะถามไม่ได้ ภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจ อีกทั้งสายตาของชายคนนี้ ก็ดูจะกวนประสาทเขาชอบกล
“นั่นคุณภาณุ แฟนยายชม” อนุชที่นั่งอยู่ด้านขวาของกุลธัชเป็นคนตอบเสียเอง เพราะนั่งฟังทุกอย่างมาตั้งแต่ต้นแล้ว
“หา! ว่าไงนะนุช แฟนเหรอ”
กุลธัชหันมาถามย้ำกับอนุชด้วยสีหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่าพวงชมพูจะหาแฟนได้เร็วขนาดนี้ เพราะวันนั้นที่ผับ เพื่อนๆ ยังบอกว่าหล่อนยังโสดและไม่มีใครอยู่เลย
“อือ เพิ่งคบกัน”
อนุชพยักหน้า เธอเองก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรนัก แต่ก็ต้องเอออตามเพื่อนไว้ก่อน เพราะอย่างไรก็ไม่ชอบกุลธัช เนื่องจากชายหนุ่มเป็นคนนิสัยทะเยอทะยาน พอมารู้ทีหลังว่าพวงชมพูมีฐานะร่ำรวย เขาก็คิดจะหวนคืนมาทันที ทั้งที่ก็เพิ่งแต่งงานได้ไม่นานเลย
“ก็แค่เพิ่งคบกัน จะเลิกวันไหนก็ได้” กุลธัชกล่าวออกมา พร้อมกับมองภาณุด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างเปิดเผย
อนุชอยากจะย้อนกลับไปนัก ว่ากุลธัชยังมีสิทธิ์ที่จะออกความเห็นเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของพวงชมพูด้วยหรือ ในเมื่อพวงชมพูเองก็ไม่ได้นับว่ากุลธัชเป็นเพื่อนมานานแล้ว ตั้งแต่หล่อนโดนกุลธัชตีตัวออกห่าง แล้วไปตีสนิทกับผู้หญิงคนอื่น ที่กุลธัชคิดว่ารวยกว่า มารู้ตัวว่าตัดสินใจพลาด มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะพวงชมพูไม่ให้โอกาส
“นี่เหรอแฟนเก่าคุณ” ภาณุกระซิบถามพวงชมพูหลังจากนั้น
“แค่เกือบจะเป็นค่ะ เขาดันมาเทฉันซะก่อน” พวงชมพูอธิบาย
“หน้าตาใช้ได้ แต่ก็ไม่เท่าผมหรอกนะว่าไหม” คนหลงตัวเองบอกด้วยสีหน้ามั่นใจ กุลธัชหน้าตาดีทีเดียว นับว่าพวงชมพูก็ตาถึงมาก
“แหม เอาความมั่นใจแบบนี้มาจากไหนคะ” พวงชมพูถามเขาด้วยรอยยิ้มขบขัน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เจ้าบ่าวกำลังหอมแก้มเจ้าสาวพอดี ทำให้เกิดเสียงโห่แซวดังลั่นไปทั้งงาน
“ตอนแรกก็ไม่มั่นใจหรอกครับ แต่พอเห็นสายตาคุณก่อนที่เราจะออกจากบ้านมา ผมนี่มั่นใจสุดๆ”
พวงชมพูหน้าแดงก่ำ เถียงไม่ออกเพราะทุกอย่างที่เขาพูดมานั้นเป็นความจริง และหล่อนก็มองเขาตาค้างเลยทีเดียวเชียว แต่หล่อนก็ไม่คิดมาก่อน ว่าเขาจะสังเกตเห็นและเอามาแกล้งล้อหล่อนแบบนี้
หญิงสาวเบือนหน้าหนีทันที ก่อนจะหลบซ่อนความเขินอายเอาไว้อย่างเต็มที่ ไม่คุยอะไรกับเขาอีก หากแต่อีกฝ่ายกลับเอาแต่มองหน้าหล่อน แล้วยิ้มขันอยู่อย่างนั้น
ก็อยากจะบอกหล่อนอยู่เหมือนกัน ว่าวันนี้หล่อนเองก็สวยมาก สวยจนไม่อาจละสายตาได้ และเขาก็เชื่อ ว่าแขกหนุ่มในงานวันนี้คงคิดไม่ต่างไปจากเขาเท่าไร เพราะสายตาของหนุ่มๆ เหล่านั้น ต่างก็หมั่นหันมาแอบมองพวงชมพูอยู่เป็นระยะ ด้วยสายตาที่ชื่นชมกันทั้งนั้น
แม้แต่กุลธัชเองก็คอยชำเลืองมาบ่อยครั้ง ทำให้ภาณุเองก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน ไม่รู้ทำไมถึงไม่ชอบสายตาหยาบคายของกุลธัชเลย ทั้งที่ก็เพิ่งเคยพบกันครั้งแรกเท่านั้น
**เมื่อนุ้งชมโดนจับได้ว่ามองพี่ณุขาด้วยสายตาโลมเลีย 5555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

เห็นแล้วคิดถึง e-book ค่ะ
คุณโช้มมมมมมม ทำอะไรไว้เค้ารู้หมด 5555
ไม่ต้องไปชอบผู้ชายคนนั้นหรอกค่ะ พี่ณุ
แต่อย่าห่างจากคุณชมก็พอค่ะ
ตีบทแตกทั้งคู่
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
ค้างๆๆๆๆๆ มาต่อไวๆ นะ