ตอนที่ 11 : คู่รักเฉพาะกิจ 1
สวนดอกไม้หน้าบ้านที่ถูกตัดแต่งให้เป็นระเบียบ บวกกับภายในบ้านที่ดูสะอาดสะอ้านขึ้นมา ทำให้พวงชมพูถึงกับแอบทึ่งไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าพ่อบ้านของหล่อนจะมีความสามารถในด้านนี้ด้วย คิดว่าเขาจะถนัดแต่งานง่ายๆ สบายๆ เหมือนงานบริการที่เขาทำเสียอีก
กลิ่นหอมๆ จากในครัวที่ลอยมาเตะจมูก ทำให้พวงชมพูวางกระเป๋าสะพายลงบนโซฟานั่งเล่น ก่อนจะก้าวเข้าไปในครัวด้วยความรู้สึกหิวอย่างบอกไม่ถูก วันนี้หล่อนปวดหัวกับเอกสารหลายอย่าง เพราะต้องรีบจัดการให้เสร็จก่อนจะไปงานแต่งงานของรัตยาในวันพรุ่งนี้ จริงๆ แล้วหล่อนควรกลับไปที่บ้านคีรีกานต์หลังเลิกงาน แต่แล้วเหตุผลบางอย่างก็ทำให้หล่อนเลือกที่จะแวะกลับมาที่บ้านพวงชมพูก่อน
“กลับมาแล้วหรือครับ”
พ่อครัวที่หน้าตาดีที่สุด เท่าที่พวงชมพูเคยเห็นมาเอ่ยถาม เมื่อเห็นร่างเล็กน่าทะนุถนอมของเจ้าของบ้านสาวเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีผลไม้จัดวางเอาไว้บนจานอยู่หลายชนิด ทั้งเงาะที่ปอกเปลือกเอาไว้ครึ่งหนึ่งเพื่อหยิบกินได้เลย รวมไปถึงองุ่นไร้เมล็ด กล้วยหอม และพุทราลูกโตดูสดและน่ากิน
พวงชมพูมุ่ยหน้า หล่อนรู้สึกเกลียดคำถามที่ว่า ‘กลับมาแล้วหรือครับ’ ของเขาเหลือเกิน ประหนึ่งตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน ที่รอการกลับมาของใครสักคนในครอบครัว
“หน้าบึ้งแบบนี้แสดงว่าหิวมาก”
ภาณุวิเคราะห์ตามหลักความเข้าใจของตัวเอง ก่อนจะแอบยิ้มขันเมื่อเห็นใบหน้าหวานนั้นบูดบึ้งยิ่งกว่าเดิม แล้วรีบเดินไปเสิร์ฟอาหารเย็นให้หล่อนอย่างรวดเร็ว
“กินข้าวก่อนครับ ผมทำเสร็จพอดี”
ภาณุจัดเตรียมอาหารเย็นทันที ท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างเงียบๆ ของพวงชมพู ที่นั่งมองเขาเดินไปเดินมา ทำนั่นทำนี่ให้หล่อนด้วยความคล่องแคล่วว่องไว
“ปูผัดผงกะหรี่ครับ ลองชิมดู”
ภาณุตักเนื้อปูให้หล่อนที่จาน พร้อมกับยิ้มหวานให้หล่อนเหมือนต้องการเอาอกเอาใจเป็นพิเศษ
“ความจริงคุณไม่ต้องเอาใจฉันขนาดนี้ก็ได้ ยังไงฉันก็รับปากว่าจะให้คุณอยู่ที่นี่แล้ว คนอย่างฉันพูดคำไหนก็คำนั้น คุณไม่ต้องกลัวว่าฉันจะ...”
“มันหน้าที่พ่อบ้านอยู่แล้วนี่ครับ กินเถอะ...ผมเต็มใจทำให้”
ประโยคนั้นทำให้คนฟังนิ่งเงียบไป ก่อนจะมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก ภาณุทำอาหารเก่งมาก แถมยังตกแต่งสวนนอกบ้านได้อย่างดีเยี่ยมเกินกว่าที่หล่อนคาดเอาไว้มาก แถมบ้านยังสะอาดสะอ้าน ข้าวของก็เป็นระเบียบอีกด้วย
หล่อนควรให้เงินเขาเพิ่มไหม...
“คุณเอาเงินมาซื้อของเข้าบ้านและทำอาหารให้ฉันกินเยอะแยะไปแบบนี้ แล้วเงินที่ฉันให้มันจะ...”
“เหลือเฟือครับ ที่คุณชมให้มานั่นน่ะ แถวบ้านผมเขาใช้กันสองสามเดือนด้วยซ้ำ”
“สองสามเดือน” พวงชมพูเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เงินสองหมื่นที่หล่อนให้เขาไป มันใช้ได้มากมายขนาดนั้นเชียวหรือ
สำหรับคนธรรมดาหรือชาวบ้านทั่วไป อาจจะดูมากมายก็จริง แต่สำหรับผู้ชายที่มีบุคลิกดีและหากินในทางที่ว่านี้อย่างภาณุ มันไม่น่าจะถึงสองสามเดือนขนาดนั้น คนพวกนี้ส่วนมากรักความสะดวกสบายและต้องดูดีในการทำงาน ส่วนหนึ่งก็เพื่อดึงดูดลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการไม่ใช่หรือ
จะว่าไปแล้ว อายุขนาดเขาก็ไม่น่าจะมาทำอาชีพแบบนี้เลย ปกติน่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ยังหาเงินเรียนหรือหาเงินใช้ทางลัดเพื่อความสบายเสียมากกว่า ภาณุน่าจะสักสามสิบกว่าแล้ว พวงชมพูคิดว่าอายุประมาณนี้ น่าจะเหมาะกับการเป็นพ่อของลูกให้ใครสักคนมากกว่า
อุ๊ย! นี่หล่อนคิดบ้าอะไร
“ผมไม่ได้ใช้อย่างอื่นนี่ครับ ก็แค่อยู่ในบ้าน ดูแลบ้านให้คุณเท่านั้นเอง” ภาณุอธิบาย ก่อนจะตักปลาหมึกผัดไข่เค็มให้หล่อนที่จานด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“จะนานแค่ไหน มันก็ต้องมีวันหมด เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ฉันจะให้เงินเดือนคุณด้วย คุณจะได้แบ่งเอาไปใช้หนี้ที่คุณติดค้างเจ้าหนี้ส่วนหนึ่ง เวลาไปไหนมาไหน จะได้ไม่ต้องกลัวเจ้าหนี้มาตามทำร้ายด้วย”
ภาณุจ้องหล่อนด้วยสายตาที่แสดงถึงความประหลาดใจทันที ตอนแรกพวงชมพูไม่ยอมให้เขาอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ และหากเขาไม่ขู่ว่าจะเอาเรื่องที่นอนด้วยกันไปโพนทะนา ป่านนี้หล่อนคงไล่ตะเพิดเขาออกไปนานแล้ว มาถึงตอนนี้ทำไมหล่อนถึงดูใจดีกับเขานัก
“ไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยแบบนั้นหรอก ฉันก็แค่พอใจที่คุณดูแลบ้านได้ดีมากกว่าที่ฉันคิดไว้เท่านั้นเอง คุณทำงานให้ฉัน ฉันก็ต้องจ่ายเงินให้คุณมันถึงจะถูก ส่วนเรื่องให้อยู่บ้านนี้เป็นที่พักอาศัย ก็ถือว่าเป็นสวัสดิการของคุณไป”
“คุณชม” ชายหนุ่มพึมพำออกมา ไม่อยากจะเชื่อว่าพวงชมพูจะเป็นคนที่มีจิตใจดีงาม และเอื้อเฟื้อกับผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเขา
มิหนำซ้ำ ยังเป็นผู้ชายที่ทำลายความสาวของหล่อนอีกด้วย เขารู้ว่าพวงชมพูไม่ได้สนิทใจนัก กับการที่ยังต้องพบเจอหน้าเขาอยู่ในบ้านแบบนี้ หล่อนมีอาการที่บ่งบอกถึงความอายทุกครั้งยามอยู่ต่อหน้าเขา และยังมีอาการประหม่าที่ดูน่ารักน่าชังในความคิดของเขาเหลือเกิน
หล่อนอ่อนหวานและน่าปรารถนาเพียงใด แน่นอนว่าเป็นเขาคนเดียวที่รู้ดีที่สุด ความหอมหวานและไร้เดียงสาของหล่อนทำให้เขาไม่อาจลืมได้ลง ตรงกันข้ามกลับโหยหาและคิดถึงบทรักแสนหวานในคืนนั้นจนทรมานแทบบ้า
“ขอบคุณนะครับ” ภาณุกล่าวออกมา ผู้หญิงตรงหน้าเขาเป็นคนดีมีน้ำใจจริงๆ หล่อนกล้าให้โอกาสคนที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน นับว่าหล่อนก็กล้าหาญไม่เบาเลยทีเดียว
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ เพราะฉันเองก็มีเรื่องอยากให้คุณช่วยด้วยเหมือนกัน”
“หืม...อะไรหรือครับ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง สรุปว่าที่หล่อนใจดีกับเขามากมาย นั่นก็เพราะมีข้อแลกเปลี่ยนอย่างนั้นหรือ อืม...ไอ้ที่แอบชมในใจก่อนหน้านี้ ก็ขอคืนแล้วกัน
“ขอกินข้าวก่อนได้ไหม หิวแล้ว” หญิงสาวบ่นอุบ ก่อนจะตักข้าวเข้าปากด้วยความหิว ทำเอาภาณุถึงกับหลุดหัวเราะออกมา สงสารคนหิวจนต้องคอยช่วยตักอาหารให้หล่อนอยู่เป็นระยะ
“ไม่มีไข่ตุ๋นเหรอ” พวงชมพูมองหาไข่ตุ๋นบนโต๊ะ
“ชอบเหรอครับ”ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าหล่อนจะติดใจไข่ตุ๋นผักของเขา
พวงชมพูพยักหน้า ไข่ตุ๋นของภาณุรสชาติดีมาก ซึ่งหล่อนไม่เคยกินที่ไหนแล้วจะอร่อยได้เท่าที่เขาทำ มันมีผักและเครื่องปรุงบางอย่างที่น่าจะเป็นสูตรเฉพาะของเขาเอง
“ไข่หมดครับ พรุ่งนี้เดี๋ยวผมจะออกไปซื้อแล้วทำให้กินใหม่นะ”
ภาณุอมยิ้ม เห็นหล่อนกินได้เยอะเขาก็ภูมิใจ อย่างน้อยพวงชมพูก็ชอบอาหารที่เขาทำ เพราะฉะนั้นเขาก็มั่นในว่าหล่อนคงยังไม่คิดจะไล่เขาออกไปไหนในตอนนี้แน่
“ข้าวเพิ่มไหมครับ”
“อีกนิดก็ได้”
พวงชมพูยื่นจานให้เขาตักข้าวเพิ่มให้ แม้จะอายๆ กับสายตาล้อเลียนของเขา แต่หล่อนก็ไม่คิดจะใส่ใจ อาหารอร่อยๆ อยู่ตรงหน้า ใครไม่กินให้พุงกางก็โง่แล้ว หรือเขาจะหาว่าหล่อนเป็นคนเห็นแก่กินก็ช่าง
ภาณุมองหล่อนด้วยสายตาขบขัน ก่อนจะตักข้าวกินสลับกับการแอบมองคนตรงหน้าไปด้วยความเพลิดเพลินใจโดยไม่รู้ตัว บางครั้งพวงชมพูก็ดูเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นใจในตัวเองมาก กล้าคิดกล้าทำและกล้าแสดงออกด้วยความเป็นตัวของตัวเอง อย่างเช่นพาเขาเข้ามานอนที่บ้านหลังนี้ด้วย
หากแต่ในบางครั้ง หล่อนก็เหมือนเด็กสาวที่ยังไร้เดียงสานัก โดยเฉพาะกับเรื่องบนเตียง ภาณุเข้าใจแล้ว ว่าทำไมวันนั้นเขาถึงหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็จริง หากแต่อีกส่วนหนึ่ง คงจะเป็นเพราะความน่ารักและไร้เดียงสานี่ล่ะ ที่ดึงดูดให้เขาอยากครอบครองหล่อนจริงๆ
***นุ้งชมผู้เห็นแก่กิน
***นุ้งชมสายเปย์
***พี่ณุขาสายอ้อน
***พี่ณุขาสายหวาน
มันยังไงๆ กันน้าคู่นี้ รอฟินกันเน้อ ฝากโหวต เมนต์ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะเจ้าคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พึ่ณุคือใครกันนะ
ทางนี้ก็ขาดนะพ่อบ้านอ่ะ...ฟินนนนน????
พี่ณุขาาาาา ??’•