ตอนที่ 35 : พิษสวาท 4
“จะถีบผมตกเตียงจริงหรือ” โทนี่ทำหน้าทะเล้น ไม่เชื่อว่าหล่อนจะกล้าทำเขาจริงๆ
“เอ๊ะ! ก็แล้วเรื่องอะไรที่ฉันจะให้คุณมานอนแก้ผ้านอนทับกันอยู่แบบนี้ล่ะคะ” คนโดนนอนทับหงุดหงิด เริ่มไม่ไหวกับการต้องตกอยู่ในสถานการณ์เป็นรองแบบนี้
“ก็ผมบอกว่าผมหิว คุณก็ต้องให้ผมกินก่อน”
“ไม่ได้ คุณนี่พูดไม่รู้เรื่อง”
“งั้นขอจูบทีเดียวก็ได้” โทนี่ต่อรอง แก้ผ้าพร้อมขนาดนี้แล้ว จะได้แค่จูบอย่างนั้นเหรอ
“จูบเดียวของคุณมันกี่นาทีกันล่ะ”
โห... รู้ทันไปอีก นี่หล่อนนับสถิติเอาไว้หรือไง
“ก็แค่จูบเดียวน่ามินนี่” คนเจ้าเล่ห์ทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย
“ไม่ให้! ฉันรู้ทันคุณหรอกน่า”
“อืม...งั้นฉลาดแบบนี้ก็น่าจะรู้ ว่าถ้าผมจะเอาเสียอย่าง คุณก็ห้ามปฏิเสธ มันบาปนะคุณ ห้ามสามีตัวเองแทะโลมเนี่ย” โทนี่ทำหน้าจริงจัง ทั้งที่กำลังกลั้นยิ้มเอาไว้เต็มที่
“คำก็สามี สองคำก็เมีย ถามจริงเถอะค่ะ ไม่อายคนอื่นหรือไง ที่อยู่ๆ มาแอบอ้างหน้าด้านๆ แบบนี้” มินตราเลิกคิ้วถาม หมั่นไส้กับคนจอมโมเมเสียจนอยากจะทุบสักทีนัก
“คนไทยเขาบอกว่าด้านได้อายอด ผมยอมด้านดีกว่ายอมอด”
“คุณนี่มัน...”
“น่ารัก เพราะฉะนั้นยอมเถอะ นะ...จะปรนเปรออย่างดีเลย”
“ไม่! บอกว่าไม่ก็...”
เสียงปฏิเสธของมินตราขาดหายไป เพราะคนหิวอย่างโทนี่ไม่เปิดโอกาสให้หล่อนได้ยื้อเวลาต่อรองอีกต่อไปแล้ว ริมฝีปากหยักหนากดลึกดำดิ่งในพวงปากอิ่ม ส่งปลายลิ้นดูดดื่มความหวานด้วยความหิวโหยจวนคลั่ง
มินตราพยายามปัดป้อง แต่หล่อนก็จนหนทาง ส่วนหนึ่งเพราะความเชี่ยวชาญในการปลุกปั่นและชักจูงของโทนี่ และอีกส่วนหนึ่งคือบางอย่างที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจลึกๆ
หล่อนไม่รังเกียจเขา และไม่เคยรู้สึกขยะแขยงสัมผัสหวามไหวนี้จากเขาเลย มินตราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น อาจเป็นเพราะระหว่างเขาและหล่อนมีแรงดึงดูดระหว่างกัน ทุกครั้งมินตราจึงโอนอ่อนผ่อนตามเขาทุกที ถึงแม้ในครั้งแรกจะไม่ค่อยเต็มใจก็ตาม
ความอ่อนหวานปนเรียกร้องทำให้มินตราหายใจหอบกระเส่า มือสองข้างของเขาปลุกเร้าหล่อนจนไม่เป็นตัวของตัวเอง เสื้อยืดกับชั้นในหลุดหายไปตอนไหนหล่อนเองก็ไม่ทันสังเกต มารู้ตัวอีกทีตอนที่เขาครอบครองปทุมถันด้วยอุ้งปากร่อนฉ่า
“คะ...คุณโทนี่” หญิงสาวหายใจฟืดฟาด สองมือเลื่อนไปกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น อกอิ่มถูกยึดครองด้วยริมฝีปากร้ายกาจ ดูดดื่มดูดดึงทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนหล่อนหัวหมุนไปหมด
“อย่าค่ะ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของหล่อนไม่อาจหยุดยั้งเขาได้ โทนี่ไม่ฟังเสียงอู้อี้สั่นพร่านั้นให้รำคาญใจ หากแต่ก้มหน้าก้มตาดื่มกินความหอมหวานให้สมกับที่หิวโหยมานาน
“มินนี่ มินนี่ของผม”
หล่อนเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน มินตราเถียงเขาอยู่ในใจ ทำได้แค่บิดส่ายไปมา เพราะทนความเสียวซ่านที่เกิดจากแรงสัมผัสของคนบนร่างไม่ไหว
กางเกงขาสั้นสีขาวถูกรั้งออกจากสะโพกกลมกลึงในเวลาต่อมา ตามด้วยลูกไม้สีเดียวกันกับบราเซียร์ที่ถูกปลดออกไปก่อนหน้านี้ มินตราผวาเฮือก เมื่อต้นขาอ่อนถูกจูบหนักๆ เส้นขนทั้งร่างลุกซู่เหมือนพร้อมพรักรับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มที่
“ไอ้ – คน- บ้า – กาม”
มินตราพยายามส่งเสียงต่อว่าเขาออกมา แต่เสียงนั้นก็สั่นพร่า และเบาหวิวราวสายลมพัดผ่านเพียงเท่านั้น ร่างเปลือยเปล่ากลายเป็นอาหารรสหวานให้เขาเชยชิม ทุกซอกทุกมุมตามแต่เขาจะปรารถนา
“ฮือ...” ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริก เมื่อเรียวขางดงามถูกดันให้แยกออกจากกัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะฝังใบหน้าลงมา แล้วหลังจากนั้นก็...
มินตราเหมือนตกอยู่ในความฝัน ทุกอย่างดูขาวโพลนไปหมดจนหล่อนมึนงง เผยอปากส่งเสียงครางอันน่าอายออกมาอย่างลืมกายลืมใจ สะบัดใบหน้าไปมาบนหมอนเหมือนคนกำลังจะขาดใจ ไม่รู้ว่าทรมานหรือมีความสุขกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่กันแน่
จนกระทั่งในสุดท้าย หญิงสาวก็ส่งเสียงร้องออกมาอย่างลืมตัวลืมใจ เมื่อเขาส่งหล่อนไปยังขอบฟ้าไกล เกาะเกี่ยวสายรุ้งงดงามและดวงดาวพร่างพรายระยิบระยับ
“มินนี่” โทนี่ครางแหบห้าวในลำคอ ก่อนจะวกขึ้นมามอบจูบแสนหวานให้หล่อนอีกครั้งด้วยความหลงใหลและปรารถนา มินตราหอมหวานเกินไป เพราะฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหักห้ามใจเอาไว้ได้
“ไม่นะคะ พอแล้ว”
มินตราห้ามเขาเสียงหอบๆ เมื่อบางสิ่งบางอย่างกำลังบุกรุกกึ่งกลางกายของหล่อน เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ขยายตัวได้ด้วยกำมือของหล่อนเอง มันกำลังเต้นเร่าและถูไถความอ่อนนุ่มของหล่อนจนร้อนผ่าวไปหมด
“มินนี่”
โทนี่ส่งสายตาหวานฉ่ำ ทั้งๆ ที่กำลังจะตายในอีกในไม่ช้า หากว่าไม่ได้ครอบครองหล่อนอย่างสมบูรณ์ เขารู้ว่ามันผิดและมากเกินไป แต่ความปรารถนาไหนเลยจะหักห้ามได้ หล่อนงดงามและบริสุทธิ์แสนหวานขนาดนี้ เรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยให้หลุดมือกัน
จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ช่าง แต่มันอาจจะเป็นทางเดียวที่เขาจะรั้งหล่อนไว้ได้ หากหล่อนตกเป็นของเขาแล้ว เขาก็จะมีข้ออ้างเก็บหล่อนไว้ข้างกายตลอดไปได้ และหล่อนจะกล่าวหาว่าเขาไม่มีสิทธิ์ไม่ได้เด็ดขาด
“คุณรังเกียจผม” ชายหนุ่มถามด้วยสายตาตัดพ้อ หากแต่ฝ่ามือกอบกุมและลูบไล้หน้าอกอวบอิ่มเพื่อปลุกปั่นอารมณ์หล่อนให้คล้อยตาม
“ไม่ ฉันแค่...ไม่ไหวแล้ว” หล่อนส่ายหน้าจนผมกระจาย พิศวาสยังแพร่กระจายไปทั่วร่างจนใบหน้าแดงเถือก
“คุณไหวผมรู้ แต่คุณรังเกียจผมต่างหาก ผมมันไม่ดี ผมมันเลวตรงไหนกัน”
โทนี่เริ่มบทเรียกร้องความเห็นใจ เขารู้ว่าหล่อนไม่ได้รังเกียจเขา เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมให้เขาฉกฉวยโอกาสหลายต่อหลายครั้ง แต่เป็นเพราะกำแพงที่หล่อนสร้างขึ้นมาปกป้องตัวเองต่างหาก ที่ปิดกั้นไม่ให้เขาเข้าไป
โลกใบนี้ยังมีสิ่งสวยงามตั้งมากมายที่หล่อนไม่เคยรู้ และยังไม่เคยเห็น แม้เขาจะไม่ใช่คนดีมากมาย แต่เขาก็อยากดึงหล่อนออกมาสู่โลกกว้างและสดใส ไม่ใช่โลกที่มืดมิดใบแคบๆ ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเทวา ผู้ชายบ้าอำนาจที่มีสิทธิ์ควบคุมหล่อนทุกอย่าง ทั้งที่จริงแล้วมันจะน่าจะเป็นของมินตราเอง หรือไม่ก็เขาผู้เป็นสามีของหล่อนต่างหาก
“เราทำแบบนี้ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ ได้โปรดเข้าใจฉัน”
“ทำไมจะไม่ได้ หรือคุณจะเก็บไว้ให้ใครกัน” โทนี่ทำเสียงไม่พอใจ เห็นๆ กันอยู่ว่าหล่อนต้องการเขาไม่ต่างกันสักนิดเลย ทำไมถึงยังใจแข็งอยู่ได้
“ฉัน...ไม่ได้เก็บไว้ให้ใครทั้งนั้นค่ะ แต่เราไม่ควร ฮึก...” หญิงสาวตาเบิกโพลง เมื่อจู่ๆ ความแข็งขืนใหญ่โตก็บุกรุกเข้ามาอย่างรวดเร็ว โดยที่หล่อนยังพูดไม่จบ
****โอยยย ลุ้นจะตาย 555 ฝากโหวต เมนต์ ให้เค้าด้วยนะคะ จุ๊บๆ
ปล. ต้นฉบับอยู่ในช่วงพิจารณา รอหน่อยเน้อ เค้าก็รอเหมือนกานน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ได้กินสมใจเฮียละ
เรียบร้อยโรงเรียนโทนี่
กดสิค่ะรออะไรป๋าขาาาาา