ตอนที่ 33 : พิษสวาท 2
“เอ๊ะ!”
หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ โทนี่ก็รั้งหล่อนเข้าไปกอดเอาไว้แน่น แล้วส่งสายตามีความหมายบางอย่างให้ จนมินตราร้อนๆ หนาวๆ ในกายอย่างแปลกประหลาด
“จะทำอะไร” หล่อนแหวใส่เขาเสียงสั่น มือน้อยๆ กำเสื้อกล้ามของเขาที่ช่วยถอดออกมาเมื่อครู่นี้เอาไว้แน่น เนื่องจากทั้งตกใจและตื่นเต้นกับการฉวยโอกาสนี้ของโทนี่
“ถ้ายังไม่ปล่อย อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะคะ” มินตราประกาศกร้าว ทั้งที่ในใจกำลังโอนอ่อนลงทุกที กับรอยยิ้มและสายตาคมกริบที่กวาดมองหล่อนราวกับเป็นของหวานหลังอาหารของเขา
“ทำไม จะทำอะไรผมหรือครับ จะตบ จะตี หรือจะต่อยให้หน้าหงายกัน” ชายหนุ่มยิ้มยั่ว ก่อนจะดึงเสื้อกล้ามในมือของหล่อนโยนทิ้งไปที่พื้นห้อง ด้วยความรู้สึกขวางหูขวางตา
“ฉันยิงหัวคุณได้ทุกเวลา คุณเองก็น่าจะรู้” มินตราข่มขู่ ทุกคืนเขาจะบังคับให้หล่อนอยู่กับเขา คอยดูแลคอยตามใจ และนอนเตียงเดียวกับเขา เพราะฉะนั้นถ้าหล่อนจะทำอะไรเขา มันก็ย่อมได้ แต่อาจเป็นเพราะเขาไม่ฉวยโอกาสและวุ่นวายกับหล่อนให้ขุ่นเคืองใจ มินตราก็เลยยังใจเย็น และยอมตามใจอย่างที่เขาร้องขอโดยไม่ขัด
“นั่นสินะ ปืนผมก็อยู่บนหัวเตียงทุกคืน แต่เมียที่รักไม่ยักกะหยิบมันขึ้นมายิงสามีสุดหล่ออย่างผมสักที จะว่าไปแล้วมันก็ชักจะยังๆ อยู่นา...”
โทนี่ทำเสียงในลำคอ พร้อมกับจ้องมองหล่อนด้วยสายตาจับผิด จนคนถูกจ้องใจคอไม่ค่อยดี ไม่กล้าสบตาเพราะกลัวเขาจะรู้ความในใจ
“ปล่อยก่อนค่ะ ไม่เล่นแบบนี้” มินตราเปลี่ยนเรื่อง แน่นอนว่าทำให้คนอ่านเกมขาดถึงกับหัวเราะอย่างขบขันในท่าทางหลุกหลิกนั้น
“เล่นอะไร นี่ผมจริงจังนะ” โทนี่ทำหน้าจริงจัง เห็นหล่อนเขินแบบนี้แล้วเขาก็ดีใจ ดีกว่าเห็นหล่อนทำหน้าเคร่งเครียดจนหน้าสวยๆ หมดเสน่ห์ไปตั้งเยอะ
“คุณโทนี่!” คนโดนกอดตะคอกใส่เขาเสียงขุ่น ดวงตากลมโตมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง ชักไม่สนุกกับการโดนแกล้งแบบนี้เสียแล้ว
“จ๋า”
“ไม่ต้องมาจ๋า ได้ยินแล้วคลื่นไส้ อยากจะอ้วก” มินตราทำเสียงเข้มไม่พอใจ ทั้งที่หัวใจมันสั่นๆ กับคำขานชวนขนลุกของเขาไม่น้อย
“อูย ยังไม่ทันได้ฟิตเจอริ่งกันเลย คุณนายวิลล์ก็แพ้ท้องไปก่อนเสียแล้ว โอเคซ้อมไว้ๆ นะครับ ถึงเวลานั้นผมจะได้ชิน หากคุณนายวิลล์จะต้องอุ้มท้องลูกชายหรือว่าลูกสาวของเรา”
ว่าที่คุณนายวิลล์อย่างมินตราถึงกับอ้าปากค้าง อุ้มท้องลูกชายลูกสาวบ้าบอคอแตกอะไรกัน แล้วใครบอกว่าหล่อนจะยอมมีอะไรกับเขามิทราบ
ไอ้คน...
มินตราได้แต่ถอนหายใจแล้วหลุบเปลือกตาลงต่ำ หากเป็นเมื่อก่อนหล่อนคงต่อยเขาด้วยกำปั้น หรือไม่ก็ถีบโครมให้กระเด็นไปแล้ว ทว่าตอนนี้หล่อนทำได้แค่กัดฟันอดทนและปลงเท่านั้น เพราะคนอย่างโทนี่ต่อให้ด่าอย่างไร เขาก็หาได้ซึมซับสักนิดไม่
“ฉันไม่รู้จะพูดกับคุณยังไงแล้ว” มินตราโพล่งออกมาด้วยสีหน้าบึ้งๆ ต่างจากโทนี่ที่เอาแต่ยิ้มขันหล่อนอยู่อย่างนั้น
“พูดว่าชอบผม ต้องการผมก็ได้นะ”
“บ้า! ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเสียหน่อย” หล่อนเถียงทันควัน
“งั้นก็มองตาผมมินนี่ อย่าหลบ” โทนี่เชยคางหล่อนขึ้นมา ก่อนจะจ้องไปในดวงตาหวานที่แสนขี้ขลาดของหล่อนอย่างนึกหมั่นไส้
“มองตาผม แล้วบอกว่าคุณคิดอะไร” ชายหนุ่มออกคำสั่ง
“ไม่ได้คิด”
“คุณคิด”
“เอ๊ะ!” มินตราเริ่มมีน้ำโห ถูกบังคับให้มองตา แล้วยังจะมาบังคับให้หล่อนรู้สึกอะไรอีก นี่เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไร บอกไม่ได้คิดอะไรก็ไม่ได้คิดสิ เขาจะบังคับหล่อนทำไมไม่ทราบ
ใจเย็นไว้มินตรา หญิงสาวบอกกับตัวเองในใจ โทนี่จงใจปั่นหัวหล่อนอยู่ หากหล่อนเผลอแสดงอาการกระฟัดกระเฟียดออกไป แน่นอนว่าเขาอาจจะโกรธจนไม่ยอมปล่อยหล่อนไปไหนก็ได้
“คุณตัวสั่น” โทนี่จับผิด
“นั่นเพราะฉันโมโหคุณมาก” มินตรากัดฟันตอบ
“ไม่เอาน่า เป็นสามีภรรยากันต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยไม่ใช่หรือ จะโมโหผมไปทำไม มีสามีน่ารักอย่างผมนี่หาไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ”
“น่ารักตายล่ะ หลงตัวเองซะไม่มี” มินตราเบ้ปาก อยากจับร่างสูงทุ่มลงบนพื้นห้องเหมือนที่เคยทำ แต่พอเห็นบาดแผลที่ยังไม่หายสนิท หล่อนก็ทำไม่ลง
“อีกหน่อยคุณก็จะหลงผมด้วย รอดูไปเถอะ ถึงเวลานั้นอย่ามาหึงมาหวงแล้วกัน หากมีสาวๆ ส่งสายตาหวานทอดสะพานมาให้”
“โถ...ถึงเวลานั้นจะยกให้ฟรีๆ เลยค่ะ แถมปืนกับระเบิดอีกสักสิบลูก” มินตราประชด และนั่นก็ทำให้โทนี่ถึงกับยิ้มกว้างเลยทีเดียว
“หมายความก่อนหน้านั้น ผมก็ต้องตกเป็นของคุณก่อนสิใช่ไหม คุณถึงจะยกให้ใครได้”
“เฮ้ย! ไม่ใช่” มินตราหลุดเสียงห้าวออกมา เมื่อเพิ่งรู้สึกตัว ว่าเสียรู้เขาเข้าให้แล้ว
โทนี่หัวเราะเบาๆ มองหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ตีกรอบล้อมจีบหล่อนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนี้ หล่อนไม่ใจอ่อนหลงรักเขาก็ให้มันรู้ไปสิ อุตส่าห์รั้งหล่อนให้อยู่ที่นี่ด้วยกันได้ทั้งที โทนี่จะต้องรีบละลายน้ำแข็งในใจหล่อนให้ได้
“ผมอยากอาบน้ำ คุณช่วยถอดกางเกงให้ผมหน่อยได้ไหม” โทนี่จับมือหล่อนมาวางที่เอวกางเกง พร้อมกับส่งสายตาหวานวอนขอสุดฤทธิ์
“แต่คุณหมอยังไม่ให้อาบนะคะ คุณต้องเช็ดตัวไปก่อน” มินตราแย้งทันที อดหน้าแดงไม่ได้เมื่อฝ่ามือของตนกำลังสัมผัสกับหน้าท้องเป็นลอนเซ็กซี่นั้น
“แต่หลายวันแล้ว แค่เช็ดตัวผมไม่โอเค” โทนี่รู้สึกอึดอัด อยากแช่น้ำอุ่นๆ ให้สบายตัว
“โตแล้วต้องอดทนค่ะ” มินตราบอกด้วยน้ำเสียงดุๆ หากปล่อยให้อาบ น้ำอาจจะโดนแผลและทำให้ติดเชื้อได้ และถ้าเขาไม่หาย หล่อนก็คงไปจากเขาไม่ได้ง่ายๆ แน่
“งั้นเช็ดตัวก็ได้ แต่คุณนายต้องถอดกางเกงให้ผมก่อนสิ” โทนี่ต่อรอง มองหน้าแดงๆ ของหล่อนแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่า
“อย่ามาเล่นลูกไม้ค่ะ กางเกงตัวแค่นี้ดึงนิดเดียวก็หลุดแล้ว”
“ดึงแบบนี้ ใช่ไหม” แล้วโทนี่ก็จับมือหล่อนไปดึงกางเกงเอวยืดให้หล่นลงไป ในขณะที่เจ้าของมือยังไม่ทันได้ขัดขืนหรือตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น
คุณพระช่วย!
มินตราตาโต อ้าปากค้างยืนนิ่งเหมือนถูกสาปไปชั่วขณะหนึ่ง เพราะนอกจากกางเกงตัวนั้นที่ร่วงลงไปแล้ว มันก็ไม่มีอะไรสักชิ้นติดอยู่บนเรือนกายสมบูรณ์แบบของชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
***อัปอีกทีหลังสงกรานต์นะคะออเจ้า เค้าได้กันแน่นอน ตอนนี้แหละ อิอิ ฝากโหวต ฝากเมนต์ด้วยนะคะออเจ้า จุ๊บๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไม่ค่อยยัดเยียดตัวเองให้เล้ย โทนี
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
ค้างอย่างแรง มันเห็นอะไรนะ