เจ้าสาวพลิกล็อก สนพ. sugar beat (ซีรีส์ชุดMY Bride Sweetheart Series)

ตอนที่ 2 : ยายแม่มด 1

                      

                ท่าเรือแหลมบาลีฮาย

                “ค่อยๆ เดิน อย่าตุกติก อย่ามีพิรุธ”

                เสียงดุๆ ที่ดังมาจากริมฝีปากสีซีดของคนที่อยู่เบื้องหลัง ทำให้ โทนี่ วิลล์ ผุดรอยยิ้มขึ้นที่ริมฝีปากหยักหนา ก่อนจะกระชับกระเป๋าสัมภาระที่อยู่ในมือของตัวเองเอาไว้แน่น แล้วค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้าตามคำสั่งของภรรยาคนสวยที่ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ

                ใช่แล้ว หล่อนคือภรรยาของเขา หล่อนแอบเข้ามานอนกับเขาทั้งคืนโดยที่เขาไม่รู้ตัว แถมพอตื่นขึ้นมา เจ้าหล่อนก็โวยวายหาว่าเขาทำมิดีมิร้ายหล่อนอย่างนั้นอย่างนี้ แถมยังให้เขารับผิดชอบในตัวหล่อน ด้วยการช่วยเหลือให้รอดพ้นจากพวกที่ตามล่าตัวหล่อนอีกต่างหาก

                “ก็เอาไอ้ปืนห่วยๆ ของคุณออกจากแผ่นหลังอันบึกบึนของผมสิทูนหัว จี้อยู่แบบนี้ผัวจะเดินดีๆ ได้ยังไง”

                เจ้าของปืนห่วยๆ ขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะมองแผ่นหลังอันบึกบึนที่ว่าด้วยสายตาเย็นชาตามแบบฉบับ ทว่าในใจกลับนึกอยากจะเอาด้ามปืนในมือทุบศีรษะหนุ่มชาวต่างชาติที่ช่างปากเสียคนนี้นัก

                “ถ้ายังกวนประสาทกันอยู่แบบนี้ ฉันจะถีบคุณให้ตกสะพานภายในห้านาทีนี้จริงๆ คอยดู” หญิงสาวผมยาวถึงกลางหลังบอกออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมกับเหลียวซ้ายมองขวา สำรวจทุกจุดของท่าเรือที่มีผู้คนที่เดินพลุกพล่านไปมามากมาย

                “ก็ถ้าผมตกลงไป แล้วใครจะช่วยพาคุณหนีไอ้พวกคืนนี้มิทราบคนสวย”

                “ก็หุบปากเสียที น่ารำคาญจริง”

                “เอาปากคุณมาปิดปากผมสิคุณภรรยา รับรองผมจะเงียบให้ดูแน่ ไม่หือไม่อือด้วย” 

                โทนี่แกล้งประชด ก่อนจะเดินช้าๆ ไปตามสะพานจนถึงฝั่งของแผ่นดินไทย แผ่นดินที่มีมนต์เสน่ห์ทำให้โทนี่วนกลับมาเที่ยวหลายต่อหลายครั้ง หากเดินทางมาติดต่อธุรกิจแถบนี้

                “เอากำปั้นไปอุดก่อนไหม จะให้สักสองหมัด” 

               หญิงสาวในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามสีขาวตวาดใส่เขา ในขณะที่สายตาคอยสำรวจไปบริเวณรอบๆ ด้วยความระมัดระวัง

                “โหดจริง อย่าให้มีโอกาสนะทูนหัว ไม่อย่างนั้นผมเอาคุณคืนสองเท่าแน่”

                โทนี่หันมาขู่ ก่อนจะเดินนำหล่อนไปตามทางเดินที่มีนักท่องเที่ยวเดินผ่านไปผ่านมามากมาย

                “ถ้าคุณทำได้ คุณทำไปนานแล้ว หุบปากเสียทีเถอะ แล้วรีบๆ เดินไป” หญิงสาวนิรนามบอกอย่างหัวเสีย เกิดมายังไม่เคยเจอใครที่จะกวนประสาทหล่อนได้เท่าผู้ชายคนนี้มาก่อน

                หน้าฝรั่ง แต่พูดภาษาไทยชัดมาก หล่อนไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนและเชื้อชาติใด เพราะสิ่งที่หล่อนต้องทำในตอนนี้ คือต้องหายตัวไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

                “คุณชื่ออะไร” โทนี่ยังมีแก่ใจเอ่ยถาม

                “ไม่ใช่เรื่องของคุณ” 

                   สาวจอมดุตอบด้วยน้ำเสียงเข้มจริงจัง ก่อนจะดันตัวเขาด้วยปลายกระบอกปืนที่ติดตัวมาตั้งแต่อยู่บนเรือด้วยกัน

                “ผมชื่อโทนี่”

                “ฉันไม่ได้ถาม และไม่ได้อยากรู้”

                “เอ้า! นี่คุณไม่อยากจะรู้ชื่อผัวตัวเองสักนิดเลยหรือ” 

                 โทนี่ทำเสียงเหมือนผิดหวัง พร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเจ้าหล่อนทำหน้าดุราวกับนางพญามารอย่างนั้น

                ผู้หญิงอะไร! ยิ่งดุก็ยิ่งสวย ขนาดไม่ได้แต่งหน้าทาปาก ก็ยังสวยกระชากใจเขาได้ นี่ยังไม่นับนิสัยห้าวๆ ลุยๆ ของหล่อนอีก พยศแบบนี้ล่ะ คนอย่างโทนี่ชอบนัก จะปราบพยศให้หมอบราบคาบอกล่ำๆ ของเขาเลย

“โทนี่ วิลล์ จำชื่อผมเอาไว้ดีๆ นะทูนหัว” โทนี่ย้ำกับหล่อนอีกครั้ง ราวกับจงใจจะให้หล่อนจำชื่อเขาเอาไว้ให้แม่น

“รู้แล้วน่า คุณเคยพูดชื่อตัวเองกับฉันตั้งแต่อยู่บนเรือนั่นแล้ว”

“เหรอ อือ...คุณนี่จำแม่นจริงๆ นะทูนหัว” 

โทนี่หัวเราะชอบใจ นอกจากหล่อนจะปืนไวแล้ว ความจำของหล่อนก็เป็นเลิศอีกด้วย ค่อยยังชั่วหน่อย อย่างน้อยคนอย่างโทนี่ วิลล์ ก็เป็นที่น่าจดจำของสาวสวยอย่างหล่อนได้

“เลิกเรียกฉันว่าทูนหัวเสียที ฟังแล้วอยากจะอ้วก” 

หญิงสาวปริศนาตะคอก ก่อนจะทำหน้าเครียด เมื่อหันไปเห็นชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง กำลังเดินมุ่งมาทางที่หล่อนกับเขากำลังเดินอยู่

“ก็เราเป็นผัวเมียกันไงคุณ เรียกทูนหัวมันผิดตรงไหน” 

ชายหนุ่มยังยียวนไม่เลิก รู้สึกสนุกกับการแกล้งหญิงสาวคนนี้ให้โกรธอย่างไรก็ไม่รู้

“นี่คุณ ครั้งนี้ถือว่าผมช่วยนะ ครั้งต่อไปถ้าเจอกันอีก ผมจะจับคุณทำเมียจริงๆ แน่”

                “ถ้าคุณเก่งขนาดนั้น คงไม่ยอมให้ฉันเอาปืนมาจี้เล่นอยู่แบบนี้หรอก”

                โทนี่ยิ้มมุมปาก มันก็จริงอย่างที่หล่อนว่านั่นแหละ หากเขาไม่ยอม มีหรือที่คนอย่างโทนี่ วิลล์ จะยอมให้ใครมาสัมผัสเนื้อตัว โดยที่คนผู้นั้นจะไม่เจ็บตัวเอาได้

                “แล้วถ้าผมทำได้ล่ะ จะยอมเป็นผัวเมียกันดีๆ หรือจะให้ต้องใช้กำลัง” โทนี่เอ่ยถามออกไปอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มขบขันที่ปราศจากความเคร่งเครียดใดๆ

                “ว่าไงคุณ เงียบแบบนี้ผมจะถือว่าคุณสมยอมนะ”

                เงียบ... ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย

                โทนี่หันหลังไปมองหล่อนอีกครั้ง ทว่าทุกอย่างกลับมีแค่ความว่างเปล่า ไร้วี่แววของหญิงสาวที่เดินต่อล้อต่อเถียงกับเขาตั้งแต่อยู่บนเรือสำราญด้วยกันแล้ว

                หายไปไหน... ชายหนุ่มตั้งคำถามในใจ ก่อนจะมองไปรอบๆ เพื่อมองหาร่างปราดเปรียวที่สะกดสายตาเขาตั้งแต่วินาทีแรกที่พบกัน และเมื่อไม่มีแม้แต่เงาของหล่อน ชายหนุ่มก็ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด

                “โรเจอร์เหรอ อืม...ฉันเอง ส่งคนมารับฉันที”

               โทนี่ติดต่อหาคนของตนหลังจากนั้น ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แล้วสั่งกาแฟมานั่งจิบอย่างใจเย็น ขณะที่หัวสมองของเขาในตอนนี้ มันกำลังนึกแค้นหญิงสาวที่เพิ่งหายตัวไปโดยไม่บอกลาเขาสักคำ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนช่วยหล่อนจากพวกที่ติดตามไล่ล่าหล่อนแท้ๆ

                อย่าให้เจอตัวอีกล่ะคนสวย รับรองไอ้โทนี่จะเอาคืนให้สาสมแน่!

**** ฮัลโหลววววเทสสส ป๋าโทนี่มาแว้ววว มาแจกความกวนให้กับสาวๆที่รอป๋ามานานแสนนาน 555 เค้าขอโทษ เค้าตันไปหมด ตอนนี้ก้ยังเขียนได้น้อยอยุ่ แต่อยากมาอัป มาเรียกร้องความสนใจจากสาวๆของป๋าทุกคน เพราะฉะนั้นขอคนละหนึ่งกำลังใจให้เค้าด้วยนะคะ โหวต เมนต์ ส่งพลังรักให้เค้าบ้างเน้อ

ปล.1 จริงๆ แล้วจะอัปต้นเดือนหน้า แต่อยากมาอ่อยก่อนไง อิอิ ทนไม่หวายยยย

ปล.2 เนื้อเรื่องจะต่อจาก เจ้าาสาวยอดรัก เลยนะคะ หากใครจำได้ โอบทิ้งท้ายคู่นี้เอาไว้แบบน่าขำมาก

ปล.3 ฝาก 2 เล่มก่อนหน้าในชุดเดียวกันด้วยนะคะ