ตอนที่ 13 : เมียพยศ 3
“ดื้อนักใช่ไหม หืม...เห็นว่าผัวยอมให้หน่อยไม่ได้”
โทนี่คำรามในลำคอ ใจหนึ่งก็โกรธจนอยากจะเอาคืนให้สาสม หากแต่อีกใจหนึ่งก็ห่วงหล่อนเกินกว่าจะทำร้ายได้ลง แต่จะให้ทนอยู่เฉยๆ โดยไม่เอาคืน มันก็ไม่ใช่วิสัยของโทนี่
“กรี๊ด คนทุเรศ” หญิงสาวร้องเสียงหลง เมื่อฝ่ามือหนาถูกเลื่อนขึ้นมาด้านบน แล้วกอบกุมความนุ่มหยุ่นทั้งสองข้างของหล่อนเต็มๆ มือ เท่านั้นยังไม่พอ คนทุเรศยังออกแรงบีบแรงๆ จนหล่อนปวดร้าวแทบน้ำตาไหลเลยทีเดียว
เข่าน้อยๆ แต่แข็งแรงถูกยกขึ้นมาหมายจะกระแทกระหว่างขาเพื่อเอาคืนบ้าง ทว่าคนตัวโตกลับเบี่ยงหลบได้ทันเหมือนจะระวังอยู่ก่อนแล้ว แต่คนอย่างมินตรามีหรือจะยอมแพ้ เรียวขางดงามถูกยกขึ้นฟาดที่ลำตัวของเขาทันที ก่อนจะผลักออกห่างแล้วตามด้วยฝ่าเท้ายันโครมเข้าที่หน้าอกของเขาเต็มแรง
โครม!
โต๊ะอาหารอันน่ารับประทานของโรเจอร์พังพินาศไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากร่างของโทนี่เซเข้าไปกระแทกจนมันเสียการทรงตัว ทำเอาเจ้าพ่อซอฟต์แวร์ถึงกับสบถอออกมาอย่างหัวเสียเลยทีเดียว
“ดี เยี่ยม! ถึงใจไอ้โทนี่ที่สุด มามะทูนหัว ได้เวลาเล่นสนุกกันแบบผัวเมียจริงๆ แล้ว”
แล้วร่างสูงของโทนี่ก็พุ่งเข้าหามินตราทันที ท่ามกลางเสียงร้องกรี๊ดของคนตัวเล็กที่ตกใจกับอาการวัวบ้าของเขาจนทำอะไรไม่ถูก ร่างเล็กถูกยกขึ้นพาดบ่าของโทนี่หลังจากนั้น ก่อนที่เขาจะพาหล่อนเดินดุ่มๆ กลับเข้าห้องไปด้วยรอยยิ้มร้ายที่น่ากลัวที่สุด เท่าที่มินตราเคยเจอมาเลยทีเดียว เท่านั้นยังไม่พอ ฝ่ามือหยาบคายของเขายังฟาดมาที่สะโพกอวบของหล่อนหลายต่อหลายครั้งอย่างไม่ปรานีอีกด้วย และไม่ว่าหล่อนจะตะโกนสั่งให้เขาปล่อยยังไง โทนี่ก็หาได้สนใจฟังคำสั่งของหล่อนไม่
โรเจอร์ที่เดินวนกลับมาหลังจากได้ยินเสียงโครมครามถึงกับอ้าปากค้าง โต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมให้เจ้านายกับภรรยาพังพินาศไปในชั่วพริบตา ประหนึ่งเกิดสงครามกลางเมืองอย่างไรอย่างนั้น
สองคนนี้จะเป็นสามีภรรยาแบบไหนกันนะ โรเจอร์นึกภาพไม่ออก ก่อนจะส่ายหัวแล้วเดินมาเก็บกวาดซากอาหารและจานชามที่กระจัดกระจาย ดูท่าว่าเจ้านายของเขาจะเจองานยากเสียแล้ว เพราะฝ่ายหญิงดูจะมีพิษสงดุร้ายไม่น้อยไปกว่าเจ้านายของเขาเลย
ต่อๆๆๆ
ร่างเล็กที่ถูกโยนลงบนเตียงนุ่มถึงกับจุกจนพูดไม่ออก ก่อนจะทำตาโตด้วยความตกใจเมื่อร่างใหญ่ของโทนี่กระโดดขึ้นมาทาบทับหล่อนเอาไว้โดยไม่ออมแรงสักนิด มินตราดิ้นขลุกขลักใต้ร้างเขาด้วยอาการฮึดฮัดไม่พอใจ แถมออกแรงผลักไสอย่างไร ร่างใหญ่ของโทนี่ก็ไม่สะท้านแม้แต่น้อย
เผียะ!
มินตราสะบัดฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อที่ก้มลงมาหา เป็นเหตุให้อีกฝ่ายถึงกับหน้าชาจนกัดฟันกรอด เจ็บกายนี่ไม่เท่าไร แต่เจ็บใจที่หล่อนทำรังเกียจเขานี่สิ มันน่าโมโหนัก
“ปล่อยฉัน” มินตราออกคำสั่ง ยกฝ่ามือขึ้นจะตบสั่งสอนเขาอีกครั้ง ทว่ากลับถูกคว้าข้อมือเอาไว้ แล้วยึดขึ้นไปไว้เหนือศีรษะของหล่อนแทน
“ไม่ปล่อย” โทนี่ไม่ได้กวนประสาทหล่อน แต่เขาเอาจริง งานนี้หากไม่ได้สั่งสอนยายแม่มดตัวร้ายอย่างมินตราให้รู้สำนึก ชาตินี้ก้อย่ามาเรียกเขาว่าไอ้โทนี่เลย ให้เรียกว่าไอ้ไก่อ่อนมากกว่า
ดวงตาแดงก่ำไปด้วยความโกรธแค้นของทั้งคู่ประสานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หนึ่งคนโกรธจนแทบอยากจะฆ่าให้ตาย หากแต่อีกคนกลับมีความรู้สึกน้อยใจปะปนอยู่ด้วย ที่หล่อนไม่เคยมองเห็นความห่วงใยที่เขามีให้เลย อุตส่าห์ช่วยชีวิตขึ้นมาจากน้ำแท้ๆ แต่กลับได้รับแค่ความเฉยชาตอบกลับมาเพียงเท่านั้น
“คุณมัน...” เสียงโวยวายถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อจู่ๆ ใบหน้าที่มีหนวดเคราจางๆ ของโทนี่ก็ฉกวูบลงมาบนกลีบปากอ่อนนุ่ม พร้อมกับบดขยี้รุนแรงจนคนใต้ร่างรู้สึกเจ็บและตกใจ
แคว่ก...
เสื้อเชิ้ตตัวเดียวบนร่างของมินตราถูกกระชากจนขาดวิ่นออกจากกัน ก่อนฝ่ามือแข็งแรงจะบีบเคล้นอกนุ่มเป็นการลงโทษที่หล่อนช่างดื้อรั้นและใจดำกับเขาเหลือเกิน ในขณะที่ริมฝีปากร้ายกาจก็ตะบมจูบหล่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยความรู้สึกที่โกรธปนกระหายหิวผสมปนเป
มินตราร้องอู้อี้ในลำคอ ปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากทำให้หล่อนหายใจหายคอไม่ทัน ก่อนจะแขนข้างที่เจ็บซึ่งเขาปล่อยเป็นอิสระ ทุบลงกลางแผ่นหลังของเขารัวๆ ด้วยความโกรธแค้นเช่นกัน แต่แรงแค่นั้นก็ไม่อาจทำให้โทนี่สะทกสะท้านแต่อย่างใด นอกจากไม่สนใจแล้ว เขายังเอาแต่กวาดลิ้นไปทั่วพวงปากอวบอิ่มของหล่อน ควานหาความหอมหวานอย่างเอาแต่ใจอีกด้วย
ร่างเล็กต่อต้านจนเหนื่อยและอ่อนระทวย กลายเป็นนอนนิ่งๆ ให้เขาเชยชิมความหวานตามอำเภอใจ สัมผัสแปลกใหม่จากบุรุษที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์เหลือล้ำ มันทำให้หล่อนมึนและงงจนลืมทุกอย่างไม่ชั่วขณะ
โทนี่ครางงึมงำในลำคอ ความหวานล้ำปานน้ำผึ้งรวงนี้ช่างถูกอกถูกใจเขาเหลือเกิน แม้เจ้าตัวจะปากร้ายและดุยิ่งกว่าผู้หญิงคนใดในโลกนี้ก็ตาม แต่หล่อนก็คือผู้หญิงที่โทนี่ต้องการในตอนนี้มากที่สุด
“มินนี่”
โทนี่พึมพำ ขบเม้มริมฝีปากล่างของหล่อนเล่นหลังจากผละออกมาหายใจหาย ก่อนจะวกกลับเข้าไปประกบปากนุ่มใหม่อีกครั้ง และอีกครั้ง จนอีกฝ่ายเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว
“อย่า...”
มินตราเสียงหอบสั่น เมื่อริมฝีปากร้ายดุดันจูบประทับที่ลำคอขาวผ่อง จนหล่อนรู้สึกขนลุกไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกขยะแขยงรังเกียจ หรือว่าพึงพอใจสัมผัสรุกรานของโทนี่กันแน่
อือ...
หญิงสาวสั่นสะท้านในอก ฝ่ามือที่ลูบไล้หยอกล้อกับทรวงอกอิ่มทำให้หล่อนซาบซ่านจนไม่อาจนอนนิ่งๆได้ นี่มันเรื่องบ้าอะไร หล่อนเป็นอะไรไป ทำไมถึงยอมให้คนที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่กี่วันทำบ้าๆ กับเนื้อตัวของหล่อนแบบนี้ได้
“มินนี่”
อีกฝ่ายส่งเสียงเรียกเบาๆ อารมณ์เดือดปุดเมื่อครู่บรรเทาลงได้บ้าง หลังจากที่ได้รับความหอมหวานเป็นการตอบแทน และมันก็ทำให้เขากลับมาควบคุมสติของตัวเองได้อีกครั้ง หลังจากที่บ้าคลั่งเพราะแม่เสือสาวของเขาจนสติหลุดไปหมด
“ปล่อยค่ะ ปล่อย”
มินตราเสียงเครือ เป็นครั้งแรกที่หล่อนรู้สึกอ่อนแอจนอยากจะร้องไห้ โทนี่ทำกับหล่อนแบบนี้ทำไมกัน หรือเขาคิดว่าเขาเป็นคนช่วยชีวิตหล่อนเอาไว้ แล้วเขาจะกระทำย่ำยีหล่อนอย่างไรก็ได้หรือ
“มินนี่ ผม...”
โทนี่ใจหาย เมื่อเห็นหยาดน้ำตาใสๆ จากดวงตากลมโตแสนเศร้าของหล่อน ซึ่งเขาไม่คิดว่าสายลับสาวผู้แข็งแกร่งจะปลดปล่อยมันออกมาได้ เพียงเพราะเขาเป็นสาเหตุ
“ผมขอโทษ” โทนี่กล่าวออกมาหลังจากนั้น แต่เขาก็ยังนอนก่ายเกยหล่อนอยู่แบบนั้นไม่ยอมผละไปไหน
“คนสารเลว” มินตราตะคอกใส่เขาทั้งน้ำตา ก่อนจะรีบปาดมันออกไปจากใบหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากให้เขามองว่าหล่อนกำลังอ่อนแอ
“เจ็บไหม” ชายหนุ่มเสียงอ่อน ก่อนจะไล้ปลายนิ้วลงบนกลีบปากบวมเจ่อของหล่อนเบาๆ ทว่าอีกฝ่ายกลับปัดมันทิ้งโดยเร็วด้วยใบหน้ากระฟัดกระเฟียด
มินตราเองก็เพิ่งสังเกต ว่าเขาศีรษะแตกจนมีเลือดซึมออกมา รวมไปถึงมุมปากของเขาก็มีรอยบวมช้ำจากแรงกระแทก ซึ่งหล่อนเองก็ไม่แน่ใจ ว่าเป็นเพราะหมัดของหล่อน หรือว่ากระแทกกับโต๊ะอาหารของโรเจอร์กันแน่
“เห็นไหม ไม่ดื้อก็ไม่เจ็บ ผมไม่ใช่พ่อพระหรือว่าพระเอกละครที่คนไทยชอบดูกันหรอกนะมินนี่ ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีจิตใจ มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วไป เจ็บได้ โกรธเป็น เพราะฉะนั้นอย่ายั่วผมให้ขาดสติเข้าใจไหม”
น้ำเสียงอ่อนโยนของเขา ทำให้คนใต้ร่างนิ่งเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะช้อนสายตามองเขาด้วยความงุนงงและประหลาดใจ เพราะมองไม่ออกว่าจริงๆ แล้วโทนี่เป็นผู้ชายแบบไหนกันแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ตบหัวแล้วลูบหลังหล่อนให้ตายใจอย่างนั้นหรือเปล่า
“ฉันเปล่ายั่ว”
หล่อนโพล่งขึ้นมาด้วยความโมโห เป็นเขาเองไม่ใช่หรือ ที่โมโหอาละวาดหาเรื่องรังแกหล่อนอยู่ในตอนนี้ หาใช่เป็นเพราะหล่อนให้ท่าเขาเสียที่ไหน
หญิงสาวหันไปคว้าผ้าห่มข้างกายขึ้นมาปกปิดร่างกาย ทว่าคนตัวใหญ่กลับแย่งมันออกไปแล้วเหวี่ยงทิ้งลงข้างเตียงเหมือนต้องการเอาชนะ
“เอ๊ะ!” มินตราเสียงเขียว มองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเลยทีเดียว
“แบบนี้ก็สวยดี”
โทนี่บอกด้วยสายตาวับวาว อารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อยเมื่อสามารถเอาชนะม้าพยศอย่างหล่อนได้
“บ้าสิ ฉันไม่ใช่ชีเปลือยนะ”
มินตราโวยวาย ทั้งเนื้อทั้งตัวของหล่อนมีแค่เสื้อเชิ้ตของเขาคลุมกาย แต่ก็ถูกคนคลุ้มคลั่งฉีกขาดไม่เหลือชิ้นดีไปแล้ว จะให้หล่อนเอาอะไรปกปิดเนื้อตัวกัน คิดขึ้นมาแล้วก็เจ็บใจชะมัด โทนี่เอาชุดสวยกับชุดชั้นในที่สวมใส่ในคืนนั้นของหล่อนไปทิ้งที่ไหนกันนะ ทำไมปล่อยให้หล่อนล่อนจ้อนเปลือยเปล่าอยู่แบบนี้
หรือเขากลัวหล่อนจะหนี ก็เลยแกล้งทิ้งเสื้อผ้าชุดนั้นของหล่อนไป หากหล่อนจะไป ก็ต้องไปแบบตัวเปล่า ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีผู้หญิงบ้าๆ คนไหนกล้าทำแน่
***เรื่องนี้มันเป็นแบบนี้แหละ ทะเลาะกัน ตีกัน แล้วก็มาหวานกันในตอนหลัง ผัวเมียคู่นี้เขานิยมความรุนแรง 555
อ่อนแอก็แพ้ไป มาลุ้นว่าป๋าโทนี่จะเอาเมียอยู่หมัดไหม ลุ้นนน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

171 ความคิดเห็น
-
#33 Paiky Klongluang (จากตอนที่ 13)วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2561 / 14:03เห็นน้ำตาเมีย อดกินอีกหล่ะ#331
-
#33-1 โอบขวัญ(จากตอนที่ 13)7 กุมภาพันธ์ 2561 / 14:05รักเมียมากไปนิด#33-1
-