บ่วงร้ายละลายรัก

ตอนที่ 4 : ปะทะคารม

             “กรี๊ดๆๆ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะคนโรคจิต คนบ้า! ปล่อยกวางเดี๋ยวนี้”

เกวิกากรีดร้องดังลั่น เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าชีวินกำลังทาบทับอยู่บนตัวเธอ 

                “ไอ้คนบ้า! ไอ้คนลามก หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ กวางบอกให้หยุดไม่ได้ยินหรือไง”

เกวิกาตวาดใส่เขาเสียงดังลั่น ก่อนจะพยายามผลักเขาให้ลงไปจากร่างของเธอ แต่ร่างสูงใหญ่ของชีวิน ก็ไม่ใช่เศษใบไม้เบาหวิว ที่จะให้เธอปัดทิ้งไปได้ง่ายๆ แม้เธอจะทั้งหยิกทั้งข่วนเขาก็ตาม

                “คุณวิน...กวางบอกให้ปล่อย หูแตกหรือไง”

                “นิดเดียวเอง...อีกนิด”

เขาหันมาตอบหน้าด้านๆ ก่อนจะ**************แบบไม่แคร์สื่อ เล่นเอาเกวิกาถึงกับปรี๊ดแตก ทั้งเจ็บใจทั้งอาย ที่ถูกเขาลักหลับเอาได้ง่ายๆ

                “กวางบอกให้พอเดี๋ยวนี้ อ๊าย...ยะ...อย่า พอแล้ว”

เกวิกาหายใจหอบสะท้าน ก่อนจะพยายามผลักหัวเขาให้ออกจากหน้าอกของเธอ และเมื่อไม่เป็นผลสำเร็จ เธอก็จิกเส้นผมดกดำของเขาทันที จนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง

                “ฉันเจ็บนะยัยเด็กบ้านี่”

                “ก็คุณทำกวางก่อน สมน้ำหน้า”

                “หน็อย...ปากดีนักนะยัยกวางน้อย”

                “ก็แล้วจะทำไม...อย่าคิดนะว่ากวางจะยอมคุณง่ายๆ”

                “เหรอ...ปากดีนักนะ อย่างนี้ต้องอุดด้วยลิ้น”

                “กรี๊ด...”

เกวิการ้องเสียงหลง เมื่อชายหนุ่มกระชากใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้ แล้วประกบจูบปากของเธออย่างรุนแรงจนรู้สึกเจ็บไปหมด ก่อนจะพยายามสอดแทรกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากของเธอให้ได้ และพอเธอเม้มปากเป็นเส้นตรงปิดทางไม่ให้เขารุกราน ชีวินก็หันไปบีบหน้าอกของเธออย่างต้องการอยากเอาชนะ และมันก็เป็นผลสำเร็จ เพราะเธอเจ็บจนต้องอ้าปากร้องครางออกมาจนได้

                “อะ...อื้อ...”

เกวิกาอึกอัก เมื่อชีวินตวัดลิ้นดูดดึงกับลิ้นของเธอ พร้อมกับความหาความหอมหวานภายในพวงปากอวบอิ่มอย่างอุกอาจ ทำเอาสาวน้องถึงกับหัวสมองมึนงง ราวกับโลกทั้งโลกกำลังหมุนติ้ว จนสติของเธอกระเจิดกระเจิง ด้วยความที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน

                กำปั้นเล็กๆที่ทุบหลังชีวินเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นจกกำลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกอัดอั้นในกาย จนแทบระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ชีวินกำลังสูบเอาลมหายใจของเธอไปเป็นของเขา และถ้าเขายังไม่หยุด วิญญาณของเธอคงได้หลุดอกจากร่างแน่นอน

                “กวางน้อย...”

ชีวินเรียกชื่อเธอเบาๆอย่างเผลอตัว เมื่อถอนจูบออกมาแล้วหายใจหอบๆอยู่ใกล้ใบหน้าหวาน ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลย ว่าจูบที่ได้จากยัยเด็กกะโปโล ลูกบุญธรรมของแม่เลี้ยง จะให้ความรู้สึกหอมหวานซ่านใจได้ขนาดนี้

                “คนร้ายกาจ...อีตาเสือเฒ่าเจ้าเล่ห์ นี่มันจูบแรกของกวางนะ คุณเอามันไปได้ยังไง”

หญิงสาวตะคอกใส่เขาเสียงดังเต็มที่ ทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำไปหมด อีกทั้งริมฝีปากยังบวมเป่ง จากการกระแทกจูบราวกับพายุของเขาเมื่อครู่

                “ก็แล้วทำไมจะเอาไม่ได้ คนอย่างฉันถ้าจะเอา...เธอก็ขัดขืนไม่ได้หรอก”

                “บ้า! กวางจะฟ้องคุณลุงกับแม่อร ว่าคุณวินทำทุเรศๆกับกวาง”

                เกวิกาขู่เสียงเขียว

                “ทุเรศอะไร...เมื่อกี้ฉันยังได้ยินเสียงเธอครางอยู่เลย ชอบก็บอกมาเถอะ จะต้องแกล้งทำเป็นโวยวายทำไม”

ชีวินทำหน้าตาย เหมือนไม่สนคำขู่ของเธอสักนิด ทำเอาเกวิกาถึงกับร้องกรี๊ดด้วยความโมโห ก่อนจะผลักร่างเขาให้ออกจากร่างของเธอไปด้วยความโกรธแค้น และอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

                เขาเมาแน่ๆ เกวิกาบอกตัวเอง เพราะเธอได้กลิ่นเหล้าอ่อนๆมาจากตัวของเขา และริมฝีปากที่ล่วงล้ำเธอเมื่อครู่ ทำให้เขาอาจลืมความเป็นตัวตนของตัวเองไปชั่วขณะเอาได้

                “ถอยไปสิคะ...กวางจะกลับห้องแล้ว”

               เธอตะคอกเสียงขุ่น มองเขาด้วยสายตาหงุดหงิด

                “จะรีบไปไหน เมื่อกี้ยังนอนให้ท่าฉันอยู่เลย”

                “กวางน่ะเหรอให้ท่าคุณ ไม่มีทางหรอก ให้ท่าไปก็แค่นั้นแหละ กวางรู้ว่าคุณไม่ชอบผู้หญิง”

คราวนี้ชีวินถึงกับผงะไปทันที ก่อนจะมองใบหน้าของเธอด้วยความงงงวย เขาน่ะเหรอไม่ชอบผู้หญิง นี่ยัยลูกกวางไปเอาข่าวบ้าๆแบบนี้มาจากไหนกัน หรือว่า...บิดาของเขากับแม่เลี้ยงเป่าหูเธอมา

                หน็อย...มันน่าจับหักคอจิ้มน้ำพริกนักเชียว ถ้าเขาไม่ชอบผู้หญิง แล้วเขาจะทำแบบเมื่อกี้กับเธอได้ยังไง ยัยเด็กประสาท ยัยเด็กสมองเพี้ยน...

***ฝากโหวตฝากเม้นด้วยนะคะ