ศรรักพิศวาส

                                                    

    ***เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสนพ. ไลต์ ออฟ เลิฟ ในนามปากกา ยะหวัน นะคะ ตอนนี้หมดสัญญาแล้ว จะนำมารีไรท์ และลงขายอีบุ๊คในนาม โอบขวัญจ้า

                                        รูปเล่มเก่า

                                  

เขาว่ากันว่าความรักคือการเสียสละ แต่สำหรับชาร์ล ชาวี ชีวารัตน์ หนุ่มนักธุรกิจผู้หล่อเหลาและร่ำรวยล้นฟ้าแล้ว ความรักคือการแย่งชิงต่างหาก แม้จะถูกตราหน้าจากสาวน้อยเมื่อวานซืนอย่างแก้วเกล้า กมลธาดา ว่าเป็นไอ้แก่โรคจิต ก็ตาม ช่วยไม่ได้นี่...ในเมื่อไอ้แก่โรคจิตอย่างเขาดันเกิดชอบเคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างแก้วเกล้าเข้าแล้ว จะให้ถอนตัวก็คงไม่ได้ และคราวนี้เห็นทีที่ชาวี ชีวารัตน์ จะต้องสอนรัก...แบบพิศวาสๆให้สาวน้อยเฉิ่มเบอะอย่างแก้วเกล้าได้รู้สำนึกเสียบ้างแล้ว

******ฝากติดตามกันด้วยนะคะ เรื่องนี้ออกแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนนิดนึง แต่หญ้าไม่อ่อนมากนะคะพอดิบพอดีกำลังเคี้ยวกรุบกรับๆๆๆ555555ขอบอกว่าคู่นี้น่ารักค่ะ พระเอกน่ารักมากทีเดียว เอาใจนางเอกสารพัดอุ๊ย......บอกมากไป ไปติดตามกันในเรื่องดีกว่านะค๊าาา   

              “แก้วง่วงนอนแล้วค่ะ แก้วไม่อยากคุยแล้ว คุณเองก็รีบนอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้จะต้องพาพี่เกตุไปเที่ยวต่ออีกไม่ใช่เหรอคะ ไม่พักเอาแรงก่อนเหรอไง”

                ชาวีเพิ่งจะถึงบางอ้อ ที่แท้แก้วเกล้าก็โกรธเขาเรื่องเกตุวดีนี่เอง มิน่าล่ะ...ถึงได้ทำหมางเมินกับเขานัก หัวใจของชาวีเต้นระริก ก่อนจะมองหล่อนด้วยความรู้สึกตื่นเต้น นี่หมายความว่า...หล่อนหึงเขาอย่างนั้นเหรอ งั้นก็หมายความว่าหล่อนก็แคร์เขาอยู่บ้างสินะ...

                ชาวีพาลอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าสาวน้อยจอมเฉิ่มของเขากำลังรู้สึกหวงเขาขึ้นมาบ้างแล้ว แม้หล่อนจะไม่เอ่ยปาก แต่เขาก็พอจะดูออก ว่าหล่อนกำลังไม่พอใจเขากับเกตุวดีอย่างแน่นอน ถึงได้หลุดปากประชดเขาแบบนี้

                โธ่เอ๊ย...ยัยตัวแสบ ทำไมหล่อนถึงได้รู้สึกช้าแบบนี้นะล่ะหือ แต่ก็เอาเถอะ...อย่างน้อยเขาก็ดีใจ ที่หล่อนยังรู้จักหวงแหนเขาบ้าง แม้จะไม่บอกออกมาตรงๆ ก็เถอะ

ถ้าอย่างนั้น...สิ่งที่เขารอคอยมาตลอด ก็ใกล้จะมาถึงแล้วสิ ชาวีแอบหวังในใจ

                “ฉันก็เมื่อยอยู่นะแก้ว ถ้าอย่างนั้นเธอก็มานวดให้ฉันทีสิได้ไหม”

                ชาวีออดอ้อนเสียงหวาน พลางขยับตัวเข้าหาหล่อนจนชิด แผงอกกำยำที่มีไรขนบางๆ ของเขา โผล่ออกมาตามรอยแยก ของเสื้อคลุมตัวโตที่เขาสวมอยู่ จนแก้วเกล้าต้องลอบกลืนน้ำลายด้วยความหวาดเสียว เพราะหล่อนรู้ว่าข้างในชุดคลุมตัวนี้ มันไม่มีอะไรสักชิ้นห่อหุ้มอยู่แน่ๆ

                “ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวกับแก้วซักหน่อย ตอนไปก็ไม่เห็นจะบ่นอะไรสักคำ พอกลับมาก็บ่นว่าเมื่อยอย่างนั้นอย่างนี้ ทำไมไม่ให้พี่เกตุนวดให้ตั้งแต่เมื่อกี้ไปเลยล่ะคะ”

                “ฉันก็อยากจะอ้อนเมียบ้างไม่ได้หรือยังไง เกตุวดีเป็นแค่พี่เมียเท่านั้น ขืนให้มานวดให้เมียก็ตีตายสิ ไม่เอาล่ะ…แค่นี้เมียก็งอน จนไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว”

                เขาว่าพลางเกยคางกับซอกคอขาวๆ ของแก้วเกล้าทันที จนหล่อนจักจี้ไปหมด ดูเถอะ...เขาหาว่าหล่อนงอนเขาอย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่เสียหน่อย เขาเอาอะไรมาพูด ช่างหลงตัวเองชะมัด หล่อนก็แค่หมั่นไส้เขาเท่านั้นแหละ

                “ใครงอน! พูดให้มันดีๆ นะคะ แก้วเหรอจะกล้างอนคุณ แก้วไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้นเสียหน่อย แก้วมันก็แค่...อุ๊ย!..คุณชาร์ล”

                แก้วเกล้าอุทานเบาๆ เมื่อมีบางอย่างกำลังยุ่มย่ามอยู่ที่ต้นขาของหล่อน ก่อนจะค้อนเขาตาคว่ำ ให้ตายเถอะ…ทำไมเขาถึงได้มือเร็วอย่างนี้นะ เผลอหน่อยไม่ได้เชียว เป็นต้องโดนอย่างนี้ทุกที

                “เป็นอะไรแก้วเกล้า มีอะไร”

                ยังจะมีหน้ามาถามหน้าตาเฉยอีก คนบ้า...

                “ตัวอะไรก็ไม่รู้ค่ะ กัดแก้วอยู่ใต้ผ้าห่ม”

                ชาวีหัวเราะหึๆ ยัยตัวแสบ...นี่หล่อนหาว่าเขาเป็นตัวอะไรอย่างนั้นเหรอ ดีล่ะ! เขาจะแกล้งหล่อนให้เข็ดไปเลย

                “ถ้าอย่างนั้น...เดี๋ยวฉันดูให้นะแก้วเกล้า เอ...ตัวอะไรน้า มดหรือเปล่า...หรือว่ามดเอ็กซ์”

                ชาวีแกล้งว่า พร้อมกับมุดหัวลงไปใต้ผ้าห่มทันที จนแก้วเกล้าถึงกับร้องลั่นด้วยความตกใจ นี่เขาทำบ้าอะไรกันเนี่ย! มดเอ็กซ์บ้าที่ไหนกัน ทะลึ่งแล้ว

                แก้วเกล้าพยายามดันตัวเขาออกห่างตัว แต่ทว่าชาวีกลับไม่ยอมแพ้หล่อนง่ายๆ เขาขยับขึ้นคร่อมร่างหล่อนทันทีก่อนจะสลัดผ้าห่ม ออกจากตัวแก้วเกล้าอย่างต้องการกลั่นแกล้ง ก่อนจะยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ที่ทำเอาแก้วเกล้าอยากจะเอาเล็บยาวๆ ของหล่อนข่วนเขานัก ไม่สิ...เล็บของหล่อนถูกเขาตัดสั้นจนกุดไปหมดแล้ว ทีนี้จะเอาอะไรข่วนเขาล่ะ

                “เธอโกรธอะไรฉันนักหนานะแก้วเกล้า ทั้งที่ฉันออกจะน่ารักขนาดนี้”

                แก้วเกล้าอ้าปากค้าง เขานี่นะ! น่ารัก เชอะ! ตรงไหนกัน น่าเตะนะสิไม่ว่า

                “แก้วไม่ได้โกรธค่ะ คุณชาร์ลก็รู้ว่าแก้วไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้น แก้วรู้ดีว่าแก้วอยู่ในฐานะอะไร”

                “หมายความว่า...เธออยากจะมีสิทธิ์อย่างนั้นเหรอแก้ว ไหนเธอลองบอกฉันมาซิ”

                ชาวีพลิกตัวลงนอนข้างๆ หล่อน ก่อนจะนอนเอามือชันศีรษะข้างหนึ่ง พร้อมกับมองใบหน้าของแก้วเกล้า ที่อยู่ใกล้เพียงแค่คืบด้วยแววตาอ่อนหวาน ส่วนมืออีกข้างของเขา ก็ยื่นมาเกี่ยวเส้นผมหล่อนไปพันเล่น โดยไม่สนสายตาขุ่นเคืองของเจ้าตัว
 ****ฝากติดตามด้วยนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
                               รักนะจุ๊บๆ