คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เมียบำเรอ 2
“ุมันไม่ใ่ลูผู้าย”
“แ้ผ้าใหู้ไหมล่ะ ันน่ะ...ผู้ายทั้แท่เลยนะ แท่ให่้วย รับรอว่าเธอะอ่อนระทวยน้อร้ออีวิเลยล่ะ”
“สารเลว” อวัศยาัฟันรอ พร้อมับสะบัฝ่ามือลบนใบหน้าอเาเ็มแร้วยวามโรธั ทำเอาลาภูถึับาหนึบไปทั้ใบหน้า
ายหนุ่มสบถออมาเบาๆ ้วยวามเ็บปว ่อนะสบาเธอ้วยแววาที่แ็ร้าวน่าหวาลัว อวัศยาหน้าีเผือัวสั่น เพิ่นึไ้ว่าไม่วรพลั้มือับนใอำมหิอย่าเาเลยแม้แ่น้อย
“เธอนี่มัน...ุไ้ใันริๆ อย่านี้สิมันถึะสมน้ำสมเนื้อับันหน่อย แบบนี้่อยสนุและุ้มับเินสิบล้านที่ันเอาฟาหัวพ่อเธอ”
“ุลา!” อวัศยาะอใส่เาเ็มเสีย ่อนะยฝ่ามือึ้นฟาไปที่ใบหน้าอเาอีรั้ เมื่อเาเหยียหยามและ่าลามไปถึบิาอีน
“ุมันั่ว” เธอ่าเา้วยแววาสั่นระริ โรธเานลืมว่าัวเออยู่ในสถานะเสียเปรียบ
“ใ่ ันมันั่ว หึ! มาูันว่าันั่วยัไ”
“รี๊! อย่านะ” อวัศยาร้อเสียหล เมื่อเาระาผ้าเ็ัวที่เธอใ้พันายนหลุออไป ่อนะอุ้มร่าเปล่าเปลือยอเธอแล้วพาไปที่เียนอนทันที
“โอ๊ย!” อวัศยาุนพูไม่ออ เมื่อเาโยนเธอลบนเียอย่าไม่ปรานีปราศรัย ่อนที่ร่าให่ะถาโถมลมาหาอย่ารวเร็วโยที่เธอไม่สามารถพลิัวหนีไ้ทัน
“อย่านะ อย่ามาแะ” เธอทุบแผ่นหลัอเา้วยวามใ ทั้หยิทั้่วนใบหน้าหล่อนั้น้วยวามโรธนถึีสุ นอีฝ่ายถึับส่เสียราออมา้วยวามเ็บปวไม่น้อยเหมือนัน
“ไอ้นเลว ไอ้...” เสียะโน่าทออเธอหายไปในลำอ เมื่อริมฝีปาหยัหนาระแทลมาปิปาอเธอนรู้สึเ็บไปหม
“อื้อ...”อวัศยาราอู้อี้ในลำอ เมื่อปลายลิ้นร้ายสอแทรเ้ามาในโพรปาอเธออย่าอุอา โยที่เธอไม่อาะ่อ้านหรือปิเสธไ้เลย
ลิ่นแอลอฮอล์าปลายลิ้นอเาทำให้อวัศยามึนไปั่วะ พร้อมับสัมผัสร้อนที่ทำให้เธออึอันแทบหายใไม่ออ ทรวอเ่ึทั้สอถูนใร้ายบีบเล้นนปวร้าวไปหม
ไม่นะ! นี่เาะทำอะไร
หิสาวถามัวเอในใ้วยวามหวาลัว หรือเาะ่มเหเธอามใอย่านั้นหรือ ะไม่สนว่าเธอเ็มใหรือไม่็ไ้อย่านั้นใ่ไหม
“ไม่เลวนี่ อา...รสาิีะมั” ลาภูพึมพำหลัถอนริมฝีปาออมา รสูบรั้แรับแม่นปาีนับว่าไม่เลวเลยทีเียว
แล้วรสาิแปลใหม่็ทำให้ายหนุ่ม้มลไปหาปานุ่มอีรั้ ในะที่อวัศยาำลัมึนและหายใหอบๆ และเมื่อเาสอปลายลิ้นเ้ามาอีรั้ หิสาว็ถึับสะุ้เฮือนเผลอยำเส้นผมอเาอย่ารุนแร
นี่มันเิอะไรึ้น อวัศยาไม่เ้าใัวเอ เธอไม่มีแร่อ้านเาเลยเพราะอะไรัน เธอ้อผลัไสเาสิ ้อสู้เพื่อศัิ์ศรีอัวเอไม่ใ่หรือ
“ไม่! อย่า!” อวัศยาส่ายหน้าไปมา เมื่อลาภูถอยทัพาโพรปาอเธอ แล้ว้มลไปรอบรอออิ่ม้วยปาและลิ้นอเาแทน
“เ็บ” อวัศยาพึมพำทั้น้ำา เมื่อเาบฟันับปลาย…..สีสนเธอรู้สึเ็บ
“อทนหน่อยสิ เธอเป็นเมียันนะ อย่าลืมสิเอย” นหน้ามืามัวโพล่ึ้นมา ทำให้อวัศยาเ็บปวทั้ัวและหัวในเินะรับไหว
อวัศยารีบึสิอัวเอลับืนมา ่อนะหันไปเอบาอย่าบนหัวเีย หิสาวรีบยื่นมือไปวยมันไว้ในมือทันที ่อนะฟาไปที่ศีรษะอนใทรามที่ำลัรัแเธออย่าไม่ลืมหูลืมา
“โอ๊ย!”
เสียนลั่ร้อัลั่นห้อ พร้อมับร่าให่ที่พลิัวลไปนอน้าเธอ้วยเสียราอวามเ็บปว เลือแานไหลึมออมาาศีรษะนเปื้อนผ้าปูที่นอน ในะที่นาฬิาปลุที่อวัศยาใ้เป็นอาวุธระเ็นแระาย้าเีย
อวัศยาึผ้าห่มึ้นมาลุมร่า พร้อมับมอไปที่เา้วยแววาื่นระหนใ ทว่าในวามรู้สึลึๆ ็สะใไม่น้อย ที่ไ้ทำให้นหัวร้อนเ็บปวลับไปไ้บ้า
“นี่เธอ...ทำบ้าอะไร” ลาภูัฟันรอ ุมแผลที่ศีรษะและมอเธอาวา
“เ็บไหมล่ะ ัน็เ็บแบบนั้นล่ะ หายัน” อวัศยาบอ้วยน้ำเสียสั่น ยอมรับว่าใแ่ไม่เห็นใ เาสมวรโนแล้ว โนเสียบ้าะไ้รู้สึ
ลาภูสะอึับประโยนั้น ่อนะ้อร่าเปลือยเปล่าภายใ้ผ้าห่ม้วยวามรู้สึที่สับสนในใ อวัศยาเ่ล้าว่าที่เาิเอาไว้เยอะริๆ นี่เาประเมินเธอ่ำไปสินะ
“าลา หนูเอย เิอะไรึ้นลู”
เสียเาะประูรัวๆ บวับน้ำเสียใที่ัึ้นหน้าห้อ ทำให้ลาภูถึับถอนหายใ วันแรอารอยู่ร่วมันในานะสามีภรรยา่าน่าื่นเ้นีเหลือเิน ถึั้นเลือยาออแบบนี้ รับรอุนายสร้อยฟ้าอเา้อเอามือทาบอแล้วอ้าปา้าเป็นแน่
+++ผัวเลวร้ายมา
+++เมียบำเรอ็ใ่ะยอมนะ๊ะ า่อาฟัน่อฟัน เอ้าๆๆ สู้ันโล
+++อนละเมน์เป็นำลัใให้ผัวเลว้วยนะ้าาา
ฝาอุหนุนนิยายฟินๆ้วยนะ้า
ภรรยาวิวาห์หวาน
วใในปรอ
วใในเอรา
ภรรยาแถมรั
ความคิดเห็น